Nakładem Wydawnictwa WBPiCAK w Poznaniu w lipcu ukazał się wybór poezji Juliana Kornhausera Tylko błędy są żywe. Uzupełnieniem tej publikacji może być książka Adriana Glenia Wiernie, choć własnym językiem. Rzecz o krytyce literackiej Juliana Kornhausera.

„Ciąży na Kornhauserze swoiste przekleństwo – historia literatury!… – pisał parę lat temu Adrian Gleń, jeden z najważniejszych znawców tematu – kiedy pojawia się bowiem każda kolejna książka poetycka czy krytyczna autora Zasadniczych trudności, od razu jest ona umiejscawiana w perspektywie, uprawianej przez tegoż twórcę w latach 70., poetyki nowofalowej i jej rozmaitych odmian i mutacji”. Wniosek opolskiego badacza jest smutny i chyba jednak prawdziwy: Julian Kornhauser stał się więźniem historycznoliterackich klisz niezmordowanie reprodukowanych przez nas przy najrozmaitszych okazjach. Świadomość takiego stanu rzeczy miałem cały czas, przygotowując niniejszą publikację. […] postanowiłem, że mój wybór wierszy Kornhausera będzie opowieścią czytelnika adresowaną do innego czytelnika – przecież poezję pisze się dla ludzi, nie dla filologów; czytanie to prywatna rozmowa z tekstem, a nie ekspedycja badawcza.

Michał Larek (ze wstępu)

Wydano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Julian Kornhauser (ur. w 1946 r.) – poeta, prozaik, krytyk literacki, eseista, tłumacz, literaturoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wydał kilkanaście tomów wierszy (ostatnio Origami, 2007), trzy powieści (ostatnio Dom, sen i gry dziecięce. Opowieść sentymentalna, 1995), wiele monografii krytyczno- i historycznoliterackich oraz tomów szkiców (ostatnio Poezja i codzienność, 2003), kilka książek z przekładami chorwackiej, serbskiej i bośniackiej poezji (ostatnio Lament nad Sarajewem. Siedmiu poetów z Bośni: Antologia poezji bośniackiej, 1996) oraz dwa tomy wierszy dla dzieci. Redaktor naczelny „Pamiętnika Słowiańskiego”, członek kilku komisji PAN i PAU, były wiceprzewodniczący Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN. Laureat m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1975), Europejskiej Nagrody Poetyckiej (1989) i Nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1997). Mieszka w Krakowie.

Adrian Gleń, Wiernie, choć własnym językiem. Rzecz o krytyce literackiej Juliana Kornhausera

Wiernie, choć własnym językiem… – w tej frazie, odnalezionej wpośród licznych tekstów Juliana Kornhausera, opolski literaturoznawca widzi formułę, za pomocą której stara się opisać dzieło krytycznoliterackie autora słynnego Świata nie przedstawionego. Monografia ta jednak nie stanowi próby syntezy dorobku krakowskiego twórcy, Gleń bowiem dokonuje raczej rewizji dotychczasowego obrazu pisarstwa krytycznoliterackiego Kornhausera, rozprawiając się zarówno z wieloma mitami narosłymi w trakcie recepcji esejów i szkiców autora Światła wewnętrznego, jak i starając się odnaleźć inną, zapoznaną twarz krakowskiego krytyka. Ten bowiem jawi się szerokiej publiczności jako nieprzejednany adwersarz poetów „bruLionowych”, żarliwy ideolog literatury; oblicze zatem „złośliwego zoila” przesłoniło niemal całkowicie wizerunek czułego, wrażliwego na rozmaite dykcje poetyckie krytyka, który od zawsze podkreślał konieczność prymatu rozumienia i współodczuwania poezji. I takiego Kornhausera książka ta właśnie ukazuje. To zaś raz jeszcze – jak pisze autor we wstępie – przyczynić się może do otwarcia nowej perspektywy do dyskusji o roli i miejscu współczesnej krytyki literackiej w Polsce.

Wydano dzięki pomocy finansowej Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Jana Pawła II w Opolu.

dr hab. Adrian Gleń – historyk literatury polskiej XX w., krytyk literacki, adiunkt w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Opolskiego. Członek Akademii Młodych Uczonych PAN oraz Komitetu Nauk o Literaturze PAN. Jest redaktorem kilku tomów zbiorowych i autorem siedmiu monografii. Zredagował antologię tekstów krytycznych poświęconych pisarstwu Juliana Kornhausera Było nie minęło (2011) oraz opublikował monografię „Marzenie, które czyni poetą…”. Autentyczność i empatia w dziele literackim Juliana Kornhausera (2013). Ostatnio ukazał się jego zbiór krytycznoliteracki Czułość (2014). Stale obecny na łamach „Odry” i „Nowej Dekady Krakowskiej”. Współpracownik „Toposu”. Mieszka pod Opolem z żoną i dwójką synów.