30 kwietnia po raz pierwszy do Polski zawitał Nick Vujicic, australijski niepełnosprawny mówca motywacyjny, który urodził się bez rąk i nóg. Na stadionie miejskim w Poznaniu pojawiło się blisko 30 tysięcy widzów. Przed zgromadzonymi wystąpili między innymi tacy goście jak: Jakub B. Bączek, Les Brown, Łukasz Jakóbiak czy też Patrick Liew. Pierwszy tak wielki projekt w Polsce miał na celu przekonać każdego z nas, że jesteśmy w stanie uczynić coś konstruktywnego aby nam się chciało tak, jak nam się nie chce. "Nie mam siły", "zrobię to później", "to bez sensu", "nie warto w to się angażować"... Czy Tobie też niekiedy brakuje impulsu do działania? Akcja "Życie bez ograniczeń" to bez wątpienia jedna z niezapomnianych wędrówek, która wskazuje ścieżkę do odnalezienia prawdziwego skarbu tzw. automotywacji. Zatem w drogę, czas ruszyć!

Wszyscy czekali na niego, człowieka będącego żywą inspiracją. Choć brakuje mu kończyn, żyje tak, jak marzył żyć. Cieszy się pełnią życia, skacze ze spadochronem, ożenił się, jest ojcem i stał się cenionym mówcą motywacyjnym. Podróżuje po całym świecie, aby nieść ludziom miłość, nadzieję, iskrę wiary w swoje możliwości, nadzieję i dobrą wolę. Jedni ludzie śmiało podejmują wyzwania, inni zaś są nadzwyczajnie ostrożni i unikają ryzyka. Powszechnie uważa się, że temperament określa nasze skłonności do zachowywania się w określony sposób, ale inne czynniki mogą te skłonności do pewnego stopnia modyfikować. Nick Vujicic jest człowiekiem zmagającym się z przeciwnościami losu w imię słusznych idei: inspirowanie kolejnych pokoleń, przekazywanie pozytywnego przesłania, które umożliwi ustanowienie celów i pokaże drogę ich realizacji. "Jeśli żyjesz, masz dar, dar rozwijania się".

Nick cały czas potrafi żartować z faktu, że jest niepełnosprawny: "Często, gdy zobaczą mnie dzieci, pytają: Co Ci się stało? A ja odpowiadam: papierosy i myślę, że one nigdy w życiu nie zapalą".

Poprawa skuteczności działania i ogólnie funkcjonowania danej osoby może wiązać się ze zmianą sposobu formułowania celów i dążeń. Człowiek żyje poniżej swoich możliwości, rozbudza swój potencjał zaledwie w połowie, zwyczajnie nie wykorzystując zgromadzonych w sobie zasobów energii. Często przeżywamy kryzysy wiary, zapominając, że ludzie, którzy nie mają kłopotów, to ludzie martwi...

"Bądźcie milsi i bardziej cierpliwi. Pomyślcie jak się zmienić. Jeśli brakuje Wam wiary w Boga, to będę się modlił, żebyście dzisiaj pomodlili się do niego i poprosili Go o trochę wiary".

Człowiek, stając do konfrontacji z rzeczywistością czasu, zdaje sobie sprawę, że musi odnaleźć pewien sens i zastanowić się jak najsensowniej może zagospodarować teraźniejszością i przyszłością. Właściwie czas człowieka jest pochodem ku przyszłości. Słuchając opowieści Nicka Vujicica dotarłam do punktu swoich wahań, a mianowicei: czy w dzisiejszych czasach lepiej być smutnym Sokratesem czy zadowolonym głupcem? Nieustannie szukam "złotego środka". Szczęścia nie zapewni nam proste zaspokajanie pragnień. Ostatecznie to każdy indywidualnie odpowiada za wybór własnej koncepcji szczęścia. Usprawiedliwianie zmarnowanego życia nieszczęśliwym splotem okoliczności, które uniemożliwiały nam rozwój to wybieranie jednego z najprostszych wariantów. Życie poświęcone działalności intelektualnej usytuowane jest wyżej niż pogoń za przyjemnościami.

Myślę, że najważniejsza jest indywidualność i oryginalność ludzkiej egzystencji, jakiej przedstawicielem jest Nick. Opowiedział z uśmiechem na twarzy, że możliwe jest pięknie żyć, mimo swojej niepełnosprawności. Życie nabiera w danej chwili wartości, kiedy my je kształtujemy jako treściwe. Nawet jak będziemy mówić o samym pojęciu sensu życia, to zawsze w związku z metafizycznym doświadczeniem, które przeżywane potocznie wymaga krytycznego namysłu.

Warto zadać sobie niekiedy pytanie, czy zebrałem/am wystarczajacą ilość wskazówek, pozwalających odpowiedzieć na pytanie „jak żyć"? Czy nie wyrzekam się swojej tożsamości? Nie zapominajmy, że poczucie własnej wartości inspiruje do osiągnięć, z których czerpiemy radość i satysfakcję...

Monika Wojda