Na początek ustalmy jedną rzecz – oryginalny Tron wcale nie był arcydziełem, ba, nie odważyłbym się nawet nazwać go dobrym filmem. Jest po prostu specyficzny i w swoich czasach był niezłym osiągnięciem technicznym, jednak było w nim też trochę niejasności. Czym zatem jest Tron Legacy? Właściwie tym samym.

W wielkim skrócie Tron Legacy, to wyśmienicie zrealizowana wizualizacja dla największej gwiazdy tego filmu jaką jest muzyka Daft Punk. Fabuła jest napisana na kolanie i jest tylko marną wymówką dla pokazania błyszczących świateł i akcji. Czy fakt ten jednak przeszkadza w czerpaniu czystej rozrywki? Oczywiście, że nie! Jednak po kolei.

Głównym bohaterem jest Sam Flynn, syn Kevina Flynna, głównej postaci poprzedniego filmu. Dostaje on wiadomość od swojego ojca, który zaginął bez śladu wiele lat wcześniej. W czasie poszukiwań zostaje w końcu wciągnięty do cyfowego świata, gdzie, w wielkim skrócie, musi sporo powalczyć, by wrócić do normalnego świata. Okazuje się, że władcą Sieci (oryginał brzmi The Grid, nie mylić z Network), cyfrowy sobowtór jego ojca, Clu.

Powiedzmy sobie szczerze, scenariusz jest biedny jak dziewczynka z zapałkami. Twórcy włożyli minimum wysiłku w wykorzystanie potencjału jaki miał Tron, do tego popełnili mnóstwo błedów i nieścisłości, które za chwilę wymienię. Przybliżenie nam cyfrowego świata, w ogóle nie ma miejsca – gdyby nie było wprost powiedziane, że akcja dzieje się we wnętrzu komputera, to można by pomyśleć, że równie dobrze wydarzenia odbywają się na jakiejś obcej planecie. Po prostu nie czuć tego „cyfrowości”. A pomyślcie jakie były możliwości! Wielordzeniowe procesory, internet, portale społecznościowe, wiele, wiele zdobyczy nowej technologii, i dlaczego to nie zostało wykorzystane? Oto nieścisłości i błędy, które udało mi się wynotować tylko po jednym seansie, gdybym obejrzał drugi raz, pewnie nasunęło by mi się więcej (nie obawiajcie się spoilerów, bo fabuła i tak nie ma większego sensu):
- czy któraś wielka korporacja kiedykolwiek zbankrutowała, dlatego, że ich system został udostępniony za darmo do sieci?
- dlaczego Clu nie zabił Sama od razu po jego pojmaniu, gdy miał go praktycznie na tacy, zamiast tego wolał go umieścić w grze w lightcycle, z której nie dość, że mu uciekł, to jeszcze sam Clu się narażał
- Quorra podjechała po Sama samochodem i uciekli z areny, po czym powiedziała, że są bezpieczni, bo pojazdy Clu nie są w stanie poruszać się po tym terenie, po czym nie minęło nawet 15 minut, a Clu jakimś cudem się tam zjawił. Poza tym dlaczego nie mogli za nimi pojechać, skoro potem okazuje się, że zamiast motocykli mogli przyzwać samoloty?
- jakim cudem Sam wie jak walczyć? Przecież dopiero co pojawił się w tym cyfrowym świecie, rozumiem, że ma doświadczenie w jeździe na motorze, czy skakaniu ze spadochronem, ale ten facet ledwo poznał zasady gry a powala 4 uzbrojonych po zęby facetów?
- skąd programy nauczyły się gotować prosiaka?
Powiem szczerze – nie zastanawiajcie się nad tym. Przyjmijcie ten film za całą resztę.

Pod względem wizualnym film jest istną perełką, oczywiście można by być cynicznym i powiedzieć, że to w sumie trochę światełek pośród mroku, ale za to jakich ładnych. Powiem szczerze – jest to pierwszy film 3D, w którym efekt trójwymiaru naprawdę mi coś dał. Nawet Avatarowi się to nie udało. Efekty są widoczne wiele razy w trakcie oglądania, nie tylko na zwiastunach przed filmem, i jeśli ktoś mnie zna, to wie, że to co teraz powiem będzie wielką pochwałą, ale PODOBAŁO MI SIĘ 3D. Sekwencje akcji są dobrze zmontowane i nie pogubiłem się, a to już coś. Prawdziwym geniuszem tego filmu jest jednak udźwiękowienie. Nie chodzi tylko o świetną muzykę Daft Punk, ale o wszelkie dźwięki otoczenia, pojazdów, czy broni, po prostu uczta dla uszu, dawno czegoś takiego nie doświadczyłem w kinie. Jeszcze dwa słowa o soundtracku – owszem jest niesamowity i zdecydowanie jest największą gwiazdą tego filmu, ale dziwi mnie, że na ostatecznej ścieżce nie znalazły się takie utwory jak Prestige, Synopsis, czy Fragile, które ukazały się na EPce przedpremierowej. Niemniej usłyszenie Daft Punka w kinowym nagłośnieniu było nie lada przeżyciem.

Jeśli chodzi o aktorów - Garrett Hedlund jako Sam Flynn trochę mnie denerwował, chociaż z drugiej strony, może się czepiam. Jeff Bridges gra dwie role – Kevina Flynna i Clu, przy czym w przypadku pierwszym wydaje mi się, że Bridges nie wyszedł z roli The Dude z filmu Big Lebowski, bo wygłaszane przez niego kwestie brzmią podobnie (myślałem, że padnę ze śmiechu, gdy padła kwestia, o zaburzaniu jego Zen). Jeśli chodzi o Clu to, wielu pewnie przyczepi się do cyfrowo odmłodzonej twarzy Jeffa, tak owszem nie wyszło to do końca dobrze i wygląda trochę sztucznie, chociaż z drugiej strony, akcja dzieje się w cyfrowym świecie, więc jakoś przymknąłem na to oko. Wielu pewnie interesuje kwestia gry Olivii Wilde – powiem szczerze – nie miała zbyt wielu okazji zabłysnąć, bo jej postać, mimo iż miała potencjał do bycia najciekawszą ze wszystkich, została potraktowana po macoszemu. Niemniej, bardzo cieszy mnie fakt, że Olivia zaczyna grać w filmach na wielkim ekranie, robi to co np. Eva Longoria powinna zrobić już dawno.

Podsumowując -zostawcie rozum w kasie biletowej. Mimo tego, iż fabuła jest ochłapem napisanym na kolanie, to zalecam obejrzenie tej produkcji w kinie. Idźcie obejrzeć, póki jest w kinie, bo na ekranie telewizora straci naprawdę sporo uroku, i żadne DVD, czy Blu-Raye nie są w stanie odtworzyć wrażeń jakie niesie seans na wielkim ekranie. Smutną rzeczą jest fakt, że ten film mógł być czymś o wiele więcej niż perełką pod względem audiowizualnym, mógł być naprawdę ciekawym wyzwaniem dla naszej wyobraźni. To co jest, nie jest całkowicie złe, ale lepiej nie myśleć o tym ile dobrych pomysłów można było tu wrzucić, a niestety dobre efekty nie wystarczą na wysoką ocenę.

5/10

Ciekawostka: Jeśli ktoś chce na dobrze zapoznać się ze światem Trona, to polecam grę komputerową z 2003 zatytułowaną po prostu Tron 2.0. Jest to fps, w którym wcielamy się w syna Alana Bradleya, który również trafia do cyfrowego świata. Szkoda, że twórcy filmu nie skonsultowali się z autorami tej gry, bo jest w niej wiele interesujących elementów, takich jak np. Przekierowywanie portów w routerze, ustawianie firewalla, ucieczka przed formatem dysku, walka z wirusami, instalowanie w sobie podprogramów, dających dodatkowe możliwości, nie mogło też zabraknąć wyścigów lightcyklami, można też porozmawiać z innymi programami, gdzie każdy stara się wykonuje swoją pracę. Inna ciekawostka – w grze korzystamy z programu Tron Legacy! Do tego cała jego historia jest dość szczegółowo wytłumaczona i myślałem, że historia będzie w ten sposób jakoś powiązana z filmem. Niestety nie mamy praktycznie żadnej podpowiedzi, skąd się wziął taki podtytuł.

Tom Braider