Podczas niedzielnej gali zamknięcia 10. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS – Prawa człowieka w filmie poznaliśmy laureatów tegorocznej edycji przeglądu. Miano najlepszego filmu w konkursie przyznano jednogłośnie Karawanie kobiet w reżyserii Nathalie Borgers.

Co rok o tej samej porze kobiety z saharyjskiego plemienia Tubu wyruszają w czteromiesięczną wędrówkę przez pustynię. Karawana musi przez ten czas pokonać półtora tysiąca kilometrów. Celem podróży są oazy w północnym Nigrze - kobiety udają się tam na zbiór daktyli. Za pieniądze uzyskane ze sprzedaży owoców będą musiały utrzymać swoje rodziny przez cały kolejny rok. Mężczyźni Tubu akceptują tak długą nieobecność kobiet, bo dzięki ich wyprawie nie muszą sprzedawać tego, co na pustyni najcenniejsze - swoich wielbłądów. Ale podróż ma nie tylko wymiar ekonomiczny: pozwala kobietom na jakiś czas oderwać się od codziennej rzeczywistości, w której role płciowe są ściśle określone. Mężczyźni zajmują się zwierzętami, a kobiety - domem i dziećmi. W tej patriarchalnej społeczności kobieta - w przeliczeniu na wielbłądy - warta jest dwukrotnie mniej niż mężczyzna. Porywanie narzeczonych i aranżowane lub wymuszone małżeństwa to na Saharze codzienność. Niektóre bohaterki filmu Nathalie Borgers nie chcą się z tym pogodzić. Amina nie chce wracać do męża i zamierza otworzyć w oazie własny sklepik. Mariama chciałaby wrócić do szkoły i zostać pielęgniarką. Tymczasem zbliża się czas powrotnej wyprawy przez Saharę... Ekipa filmowa towarzyszyła jednej z takich kobiecych karawan, których przetrwanie na pustyni zależy od dotarcia na czas do kolejnej ukrytej między wydmami studni. Przepiękne, wysmakowane ujęcia sylwetek zagubionych w pustynnym bezmiarze przeplatają się z kameralnymi zdjęciami wieczornych rozmów, dzięki którym poznajemy problemy kobiet i ich marzenia.

O wyborze jury zadecydowało „pełne szacunku spojrzenie na Afrykę i jej kulturę, podróż, w którą zabrały nas silne, mądre i niezależne, walczące o prawo do lepszego życia kobiety, za to, że mogliśmy się przejrzeć w ich oczach, a także za niezwykle piękny i wyrazisty język filmowy”.

Jury przyznało także dwa Wyróżnienia Specjalne. Pierwsze przypadło meksykańskiemu Winnemu z założenia w reżyserii Roberto Hernandeza i Geoffreya Smitha za „siłę dokumentu, który niesie potencjał zmiany rzeczywistości, w tym przypadku meksykańskiego systemu prawnego zakładającego domniemanie winy, nie niewinności oskarżonego, oraz za zaangażowanie autorów w sprawę ich bohatera, zakończoną jego uwolnieniem”.

Drugim wyróżnieniem uhonorowany został polsko-niemiecki film Nigdzie w Europie autorstwa Kerstin Nickig za to, że „poprzez wzruszające ludzkie historie rodzin uchodźców starających się o azyl, pokazuje niesprawność systemu obrony praw człowieka w krajach Unii Europejskiej”.

Źródło: Watchdocs.pl