Organizatorzy VII. Festiwalu Filmów Afrykańskich AfryKamera ogłosili jego program. Najlepsze filmy prosto z Afryki można będzie obejrzeć od 19 do 26 kwietnia w warszawskiej Kinotece. Bilety do nabycia od 12 kwietnia w Kinotece.

Wielokulturowa i kolorowa Afryka wciąż kryje mnóstwo tajemnic, odrywajcie je wraz z różnymi odsłonami AfryKamery. W tym roku zobaczycie m.in.: kobiecą stronę Afryki, jej artystyczną odsłonę w muzycznych dokumentach oraz Afrykę oczami artystów tworzących poza granicami ojczyzny. W sobotę zabierzcie maluchy – pokażemy set afrykańskich animacji oraz krótkich filmów.
Prawdziwym smaczkiem jest dzień poświęcony niezwykłej osobie : Sotigui Kouyaté, aktorowi pochodzącego ze starożytnego rodu griotów, zmarłemu w 2010 roku. Był Jednym z największych inspiracji aktorskich Petera Brook'a, grał m.in. u boku Andrzeja Seweryna w „Mahabharata”, a słynna adaptacja teatralna „Thierno Bokar” powstała z myślą o wielkim Malijczyku. W 2009 roku zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu Berlinale przyznawanego dla Najlepszego Aktora (za film „London River). Wśród filmów m.in. na poły biograficzny obraz „Keita! Dziedzictwo griota” w reżyserii syna aktora, Dani Kouyaté.

W kwietniu odbędą się również AfryKamery Repliki w Poznaniu, Gdańsku i Krakowie:
19-22 kwietnia Gdańsk, Kino Kameralne
23-29 kwietnia Poznań, Kino Muza, Kino Rialto
23-29 kwietnia Kraków, Kino Pod Baranami

Widzowie w całej Polsce mogą oglądać wybrane filmy dzięki serwisowi filmowemu iplex.pl.

Warszawską publiczność zachęcamy do głosowania i wybierania najlepszego filmu festiwalu, szczególnie, że pośród zwycięzców zostaną rozlosowane roczne prenumeraty magazynu National Geographic Traveller, który w tym roku jest Patronem Głównym festiwalu AfryKamera.

Sprzedaż biletów w Warszawie rusza 12 kwietnia, do kupienia w kasie KINOTEKI. Bilety w cenie: 18 zł bilet normalny, 15 zł bilet ulgowy.

NASZ AFRYKAŃSKI OBIEKTYW
I AFROPOLSKIE NAGRODY FILMOWE

AFRYKAŃSKIE JURY KONKURSU NA NAJLEPSZY POLSKI FILM O AFRYCE
Nagroda Jaskółki oraz 4000 zł

Tobia Hiwot - malarka, absolwentka warszawskiej architektury, nauczycielka języka angielskiego, pochodzi z Etiopii. Poza uczeniem języka angielskiego, swój czas poświęca sztuce, szczególnie malarstwu. Jej droga twórcza jest wynikiem obserwacji niezwykłego etiopskiej przyrody, w otoczeniu której się wychowywała. Jej rodzina jest od pokoleń związana z literaturą i sztuką.

Nagmeldin Karamalla-Gaiballa - pochodzący z Sudanu poeta, tłumacz i pisarz. W roku 2004 ukazał się jego debiutancki tomik poezji w języku arabskim, zatytułowany „Masarib ar-rahil", a w 2010 wydano jego polski przekład. Czynnie uczestniczy w polskim życiu społecznym, kulturalnym i sportowym. Włącza się w organizowanie imprez kulturalnych - odbył szereg spotkań z dziećmi i młodzieżą szkolną mających na celu przybliżenie społeczeństwu polskiemu życia i obyczajów swojego kraju i kontynentu.

John Enemuo - nigeryjski muzyk i tancerz od 2005 roku mieszkający w Polsce. Od dziecka uczestniczył w życiu kulturalnym i obrzędowym swojej społeczności przyswajając i doskonaląc grę na bębnach oraz tradycyjny taniec. Jest założycielem Afrykańskiego Przedsięwzięcia Edukacyjno-Artystycznego Aka-Chukwu, nieformalnej grupy skupiającej afrykańskich artystów mieszkających w Polsce, zajmującej się promowaniem kultury i muzyki afrykańskiej w Polsce poprzez koncerty, warsztaty, prezentacje oraz różnymi działaniami interdyscyplinarnymi mającymi na celu tworzenie pozytywnego wizerunku imigrantów z Afryki w Polsce i wspieranie dialogu międzykulturowego.

„18 kg”
Reż. Kacper Czubak
Polska 2011 , 24min.
Pokaz specjalny: poza konkursem
Zdjęcia: Kacper Czubak, Michał Ślusarczyk
Język: polski, angielski

Film dokumentalny o kilku dniach życia dzieci i sióstr z sierocińca w Zambii, kraju z południowej Afryce.

Do sierocińca w Kasisi trafiają dzieci, którym nikt nie potrafi pomóc. To dla nich miejsce ostatniej szansy. Pewnego dnia ktoś przywozi zagłodzonego chłopca. Ma na imię Francis. Ma 15 lat. Przywieziono go w ostatniej chwili, musi teraz dużo jeść, pić i brać leki. Ale Francis nie ma już nadziei na to, że przeżyje. Nie chce wziąć nic do ust. Przez następne dni siostra Mariola będzie się starała przekonać go, że jest jeszcze szansa na to aby wyzdrowiał. Ale najważniejsze by uwierzył, że wreszcie komuś zależy na jego życiu.

Biografia reżysera:
Kacper Czubak – urodził się w 1980 roku w Warszawie. Operator filmowy. Absolwent Wydziału Radia i TV im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Stypendysta na FAMU - Wydziale Filmowym i TV Akademii Muzycznej w Pradze. W ostatnich latach zrealizował jako operator kilkanaście filmów dokumentalnych w Afryce i Azji, pracował min. w południowym Sudanie, Angolii, Tanzanii, Etiopii, Mozambiku i na Filipinach. Jest również autorem zdjęć do krótkometrażowych filmów fabularnych min. “Monidło” (2006) reż. Renata Borowczak, “Kontrakt” (2008) reż. Ksawery Szczepanik, Dekalog 89+ “Real” (2009) reż. Rafał Samusik. Pracuje przy pełnometrażowych filmach fabularnych jako drugi reżyser “Pora umierać” (2007), “Jutro będzie lepiej” (2010) reż. Dorota Kędzierzawska. Filmem “Pustelnicy” debiutuje w roli reżysera.

"Afrykański sen"
Scen. i reż. Władysław Jurkow
Polska: 2008, 52min.
Zdjęcia: Romuald Lewandowski
Muzyka: Patryk Zakrocki
Język: polski, angielski

Film opowiada o zderzeniu kultur do którego dochodzi podczas dobroczynnej działalności podejmowanej w Afryce Zachodniej przez nauczycielkę z Gdańska.

Film przedstawia losy trzech kobiet, które połączyła tragiczna śmierć Kingi Choszcz i jej decyzja o wykupieniu z niewoli 11 letniej dziewczynki w Abidżanie. Tłem tej historii jest niewolnictwo i handel dziećmi we współczesnej Afryce.

Tutaj istnieje niewolnictwo. Tysiące dzieci zmuszanych jest do pracy - zapisała w internetowym dzienniku Kinga Choszcz podczas swej podróży po Afryce. Jej matka, Krystyna, wyrusza w podróż śladami córki, która zmarła na malarię w Ghanie. Przed śmiercią zdążyła jednak wykupić z niewoli 11-letnią dziewczynkę, Ekuę Abbew. Matka, kierując się zapiskami z dziennika podróży córki, jedzie przez egzotyczne kraje: Burkina Faso, Niger, Wybrzeże Kości Słoniowej i Ghanę, by dotrzeć do dziewczynki uratowanej przez Kingę.

Krystyna poznaje wydarzenia z ostatnich dni życia jej córki, chce się też dowiedzieć jak pomóc w edukacji ubogich afrykańskich dzieci zmuszanych do niewolniczej pracy. W rybackiej wiosce Moree w Ghanie, Krystyna odnajduje dziewczynkę uratowaną przez Kingę. Po zapoznaniu się z warunkami w jakich żyje mała Ekua, Krystyna postanawia sprowadzić ją do Polski, by zapewnić jej lepszą edukację. Dziewczynka uratowana z niewoli przez Kingę przyjeżdża do Gdańska.

Poprzez losy Malaiki, Kingi i Krystyny Choszcz film opowiada o mało znanej sytuacji dzieci wykorzystywanych do niewolniczej pracy w Zachodniej Afryce. To także opowieść o sile ludzkich uczuć i więziach, które rodzą się ponad barierami rasowymi, kulturowymi i językowymi.

Festiwale, nagrody:
10 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Rozstaje Europy 2009, XVI Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej Prowincjonalia 2009, Gdańsk DOC Film Festival 2009, Docboat Warsaw Nonfiction E-Fest 2009, Human Doc Festival Warszawa 2010

Biografia reżysera:
Władysław Jurkow - Reżyser, dziennikarz, autor filmów dokumentalnych i programów telewizyjnych, kurator wystaw polskiej sztuki Art Brut „Oswajanie Świata” CSW Zamek Ujazdowski (2003), „Nikifor i Inni” Pałac TPSP w Krakowie (2004). Z zamiłowania historyk sztuki i podróżnik, uczestnik misji archeologicznych w Sudanie i Egipcie.

"Amrar i grioci. O szaleństwach pewnego etnologa"
Scen., zdj. i reż. Władysław Rybiński
Polska, 2011, 39min.
Język: polski

Film dokumentalny o spotkaniu polskiego afrykanisty z mieszkającymi na północy Mali Tuaregami. Doktor Rybiński odwiedza znajomą tuareską wioskę, gdzie chce poznać pracujących tam griotów – opowiadaczy historii i nadwornych śpiewaków tuareskich wodzów. Okazuje się, że doktora Rybińskiego z Tuaregami wiąże wspólne zamiłowanie do historii i tradycji. Spotkani mieszkańcy zagubionej na pustyni wioseczki otwierają Rybińskiemu swoje domy, a właściwie namioty, pokazują wymierające tradycje, dzielą się z nim niepokojem o przyszłość. Razem postanawiają nawiązać stałą współpracę, polegającą na wykorzystaniu wiedzy etnologa i jego materiałów do założenia w ich wiosce muzeum. Dla doktora Rybińskiego współpraca z Tuaregami to spełnienie dziecięcego mażenia a zarazem życiowa pasja, dl Tuaregów zaś szansa na zbliżenie się do swojej historii.

Festiwale, nagrody:
Przegląd Filmów Etnologicznych – Łódź 2011: Nagroda Publiczności, Nagroda Organizatorów

Biografia reżysera:
Władysław Rybiński - urodził się 25 października 1978 r. w Warszawie. Ukończył społeczne liceum ogólnokształcące nr 60 w Podkowie Leśnej, a następnie Historię Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2002 – 2004 studiował komunikację międzykulturową na wydziale Komunikacji i Formacji Międzykulturowej w Institut National des Langues et Civilisations Orientales w Paryżu, a potem w Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu gdzie otrzymał dyplom DEA za pracę poświęconą polityce kulturalnej i jej związkach z polityką narodowościową w Federacji Rosyjskiej.
Po powrocie do Polski uczył się w Laboratorium Reportażu Uniwersytetu Warszawskiego. Wtedy też zaczął swoją współpracę z TVP, którą kontynuuje do tej pory jako reporter i operator kamery. Od 2000 roku Władysław Rybiński niemal co roku wyjeżdża ze swoim ojcem, etnologiem Adamem Rybińskim do Afryki. Zbiera materiały filmowe i fotograficzne do celów etnograficznych. Ich zdjęcia były prezentowana w m. In. W Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Muzeum Etnograficznym w Krakowie, Willi Decjusza i innych. Materiały filmowe używane są w czasie wykładów i prezentacji.

"Kiedyś w Afryce"
Reż. Piotr Jaworski
Polska 2009, 43min.

Scenariusz: Andrzej Kawecki i Piotr Jaworski (komentarz: Anna Augustyniak)
Zdjęcia: archiwalne
Obsada (o ile dotyczy): nie dotyczy
Muzyka: (pochodzi sprzed 1938 roku) opracowanie muzyczne Joanna Fidos
Język: polski (istnieje wersja z napisami w jęz. angielskim)

Oparta na niepublikowanych materiałach archiwalnych z lat 30. ubiegełgo wieku - historyczna wyprawa polskich kolonistów stawiających sobie za cel pozyskanie Liberii jako kolonii. Fantasmagoria, wstydliwa, szalona idea przedwojennej Europy, remedium na wszelkiego typu kryzysy czy wiecznie odradzająca się tęsknota za posiadaniem odległych lądów, bogactw, życia pełnego przygód - tkwiąca w mentalności Polaków i Europejczyków.

Godzinny film dokumentalny, opowiada o próbie wcielenia w życie idei zdobycia dla Polski autentycznej kolonii w Afryce Zachodniej. Próbie, która miała miejsce w latach 30 – tych XX wieku, a przebiegała w iście „operetkowym stylu”, i jak wiemy zakończyła się fiaskiem. Niektóre fakty przedstawione w filmie wydają się tak fantastyczne i nieprawdopodobne, że trudno byłoby w nie uwierzyć, gdyby nie to, że znajdą potwierdzenie w dokumentach, czy relacjach świadków opisywanych wydarzeń. Choć żaden podręcznik do historii o nich nie wspomina!

Osią dramaturgiczną filmu jest podróż polskim statkiem handlowym grupy polskich kolonistów do Liberii w Afryce Zachodniej, a następnie próba zbudowania przez nich w tym kraju „drugiej” Polski.

Festiwale, nagrody:
2009 - Krakowski FF - Nagroda Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Ińskie Lato Filmowe - "Złota Rybka" dla najlepszego filmu polskiego

Biografia reżysera:
Piotr Jaworski – scenarzysta i reżyser fil¬mów dokumen¬tal¬nych. Absol¬went reżyserii telewizyjno-filmowej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwer¬sytetu Śląskiego w Katowicach. Autor wielu fil¬mów dokumen¬tal¬nych.

„Mój tato prezydent”
Scen. i reż.Paweł Wysoczański, Rafał Stańczyk
Polska 2011, 25min.
Zdjęcia: Paweł Wysoczański
Muzyka: Michał Lorenc
Język: angielski, somalijski

Amerykański sen Mohameda Adena jest prawie spełniony. W Stanach Zjednoczonych ma rodzinę, dom i dobrą pracę. Ale jego myśli wciąż powracają do miejsca oddalonego o kilka tysięcy kilometrów. Do Somalii - jego rodzinnego kraju. Po latach Mohamed jedzie tam z pomocą humanitarną i......nieoczekiwanie dostaje propozycję aby zostać prezydentem środkowej Somalii. Podejmuje wyzwanie. Od tej pory ma dwa domy: jeden na spokojnych amerykańskich przedmieściach, drugi w środku kraju pogrążonego w krwawej wojnie domowej.

Biografie reżyserów:
Paweł Wysoczański – urodzony w 1980 roku. Absolwent reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autor filmów dokumentalnych i fabularnych : „Punkt widzenia” (Point of view), „Nauka latania” (Flying education), „W drodze” (On the road), „Kiedyś bedziemy szczęśliwi” („We will be happy one day”) nagradzanych na festiwalach filmowych w Polsce i zagranicą. Autor wystawy zdjęć „W cieniu słońca” o Etiopii i Sudanie. Obecnie pracuje nad filmem pt. „Mój pionowy świat” o Jerzym Kukuczce oraz nad filmem o Somalii pt. „No direction home”.

Rafał Stańczyk - Dziennikarz i korespondent TVP. Relacjonował wydarzenia w Afganistanie, Libii, Sudanie Południowym i Somalii. Współpracował ze "Stosunkami Międzynarodowymi", "Terroryzmem", a także z wydawnictwem Znak i Mayfly.

"O dwóch takich…"
reż. Janusz Hamerski, Sebastian Gowaseb
Namibia, Polska, Niemcy 2007, 56min.

Scenariusz: Janusz Hamerski & ekipa filmowa (Sebastian Gowaseb, Sandra Jasper, Daniel Filipek, Agnieszka Błażyńska, Marcin Kaczmarek, Irene Harley-Felder, Maris Hartmanis, Meryem Simsek, Carina Schmid)
Zdjęcia: Janusz Hamerski, Marth Namhadi
Obsada: Wesley Byl, Ashley Afrikaner, Paul Sauerwein, Aimee Rosfrienda Engelbrecht, Lora Harases, Mmapula Miller, Mberirua Jefta, Christine Crohn, Ansgar Buschmann, Gowaseb, Eslon Jaepa, Marcin Kaczmarek, Daniel Filipek,
Muzyka: Simon Tihomelang, Pulakena, Gazza, Angelique Kidjo, Brenda, Befa Africa.
Język: oryginalny: angielski, afrykanerski, khoekhoegowab
Napisy: polskie

W niewielkiej namibijskiej wiosce życie toczyło się w spokojnym rytmie aż do dnia, kiedy przybyli do niej dwaj urwisy – Wesley i Ashley, którzy całe dnie spędzali na leniuchowaniu albo wymyślaniu figli. Gdy w końcu przebrali miarkę i rozwścieczyli wszystkich, postanowili uciec w szeroki świat i tam szukać szczęścia. O dwóch takich to typowy film drogi. Bohaterowie gnani nadzieją szybkie wzbogacenie się, stopniowo odkrywają, że w ich życiu bardziej od srebra i złota liczą się lojalność, bezinteresowność i przyjaźń.

Historia jest dość swobodną adaptacją powieści Kornela Makuszyńskiego. Film powstał jako rezultat studenckiego projektu polsko-niemiecko-namibijskiego. Grupy z tych trzech krajów sprawdzały, na ile będą w stanie stworzyć uniwersalną opowieść bazującą na baśniowych schematach znanych w wielu kulturach. Żaden z członków ekipy nie posiadał wykształcenia filmowego. Produkcja materiału trwała przez dwa tygodnie w Baumgartsbrunn – małej namibijskiej wiosce.

Film został wyemitowany w namibijskiej telewizji NBC. Stacja ta wyprodukowała też dokument poświęcony naszemu projektowi:

Festiwale, nagrody:
3 miejsce w konkursie „Globalna wioska” niemieckiej redakcji miesięcznika „Focus” w 2007 roku.

Biografia reżysera:
Janusz Hamerski - urodził się w 1960 roku w Polsce. W 1984 roku wyemigrował i osiadł w Niemczech, w Münster. Od ponad 10 lat prowadzi tam warsztaty medialne dla gimnazjalistów i licealistów. Grupa jego wychowanków 7 lat temu założyła stowarzyszenie Solar Net International, którego głównym celem było promowanie nowych mediów jako przedmiotu i metody nauczania. Bardzo szybko za sprawą Internetu (głównym miejscem działań organizacji jest platforma www.theglobalexperience.org) grupa nawiązała międzynarodowe kontakty. Obecnie stowarzyszenie, które zmieniło nazwę na The Globar Experience, skupia wokół siebie młodzież z ponad 150 krajów świata. Janusz Hamerski jest nieformalnym dyrektorem kreatywnym stowarzyszenia. Produkowane przez niego i jego podopiecznych etiudy filmowe cieszą się ogromną popularnością na kanale YouTube (http://www.youtube.com/user/magauchsein) – mają już ponad 11 mln obejrzeń. Niejako specjalnością Janusza Hamerskiego są wideo lekcje języków obcych. Lekki rozpoznawany styl produkcji sprawia, że jest już ponad 10 tys. subskrybentów jego produkcji. Za swoją działalność i realizowane projekty Hamerski otrzymał wiele nagród m.in. wyróżnienie rządu Północnej Nadrenii Westfalii za promowanie nauki języków obcych z wykorzystaniem nowych mediów.

Salezjański blok filmowy:
„Slum girls”
Scen. i reż. Maria Durczyk
Polska 2011, 12min.

Zdjęcia: Wojciech Jachymiak, Agnieszka Dikolenko, Christina Hašková
Dźwięk: Wojciech Jachymiak
Język: angielski, polski (napisy)

Film o codziennym życiu kobiet w slamsach Afryki z punktu widzenia nastolatki, której marzeniem jest poprawa swojego losu; to kolejny film, który powstał w ramach projektu Media for Development Goals w koprodukcji z Salezjańskim Wolontariatem Misyjnym "Młodzi Światu".

Festiwale, nagrody:
Human Doc Festival, Warszawa 2011, Festiwal Etiuda Anima 2011 - pokaz specjalny

Biografia reżysera:
Absolwentka edukacji artystycznej w zakresie sztuk plastycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Na co dzień pracuje jako wychowawca i instruktor plastyki w Młodzieżowym Ośrodku Rozwoju Społecznego w Krakowie i studiuje w Szkole Artystycznego Projektowania Ubioru.

"Opowieści z Radia Kibera"
Scen. i reż. Maciej Grabasa, Paweł Zdanowski
Polska 2012, 24min.
Zdjęcia: Paweł Zdanowski, Aurelia Frydrych
Muzyka: Z zasobów Parismusic
Język: angielski, polski (napisy)

Opowieść o problemach największego slumsu Afryki – Kibery w Nairobi w Kenii – poprzez pryzmat działalności lokalnego radia – Pamoja FM. W trzech nowelach dotyka problemy przemocy wobec kobiet, uzależnienia mieszkańców Afryki od Katu i rytualnych zabójstw Albinosów, które bulwersowały światową opinię publiczną. Film powstał w ramach projektu Media For Development Goals.

Biografia reżysera:
Maciej Grabasa - Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych; dziennikarz; wydawca programów TV;Studiował reżyserię w Praskiej Szkole Filmowej FAMU, absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kursu reżyserii filmowej Andrzeja Wajdy przy PWST w Krakowie (1997). Uczestnik warsztatów filmu dokumentalnego i nowych mediów ESo Doc (European Social Documentary) przy ZeLIG Film School w Bolzano we Włoszech. Od roku 2008 do dziś szef Redakcji Reportażu i Form Dokumentalnych TVP Kraków. Współtwórca - cyklicznego pasma reportażowo- dokumentalnego na antenie TVP Kraków „Studio Dokumentu i Reportażu Telewizji Kraków Kontrapunkt". W ramach projektu Media for Development Goals tutor i organizator warsztatów medialnych poświęconych krajom rozwijającym się i filmowi dokumentalnemu na terenie Kenii i Peru. Swoje filmy dokumentalne i reportaże realizował na terenie Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Mołdawii, Rumunii, Ukrainy, Litwy, Kenii, Turcji, Nepalu, Tybetu, Tunezji;

Paweł Zdanowski - Ekonomista i reżyser, właściciel Agencji Scenariuszowo-Tekstowej AS TXT. Obecnie pracuje nad filmami fabularnym “Kolęda” i “Jabłko” oraz dwoma serialami animowanymi. Z zamiłowania fotograf. Fascynuje go kino moralnego niepokoju i twórczość Woody Allena. Szuka sposobu na wykorzystanie swoich talentów w służbie ludzkości, co skłoniło go to zainteresowania się kinem dokumentalnym. Wierzy w słowa swojego duchowego mentora – K. Kieślowskiego: “Ważne, żeby iść…”.

„Infekcja”
Scen. i reż. Agnieszka Dikolenko
Polska 2011, 22min.
Zdjęcia i dźwięk: Wojciech Jachymiak
Muzyka: wykorzystano fragmenty utworów: Einsturzende Neubaute –Blutvergiftung Animal Collective - Tell it Lablakel
Język: angielski, polski (napisy)

Próba portretu Paolo - włoskiego lekarza i kombonianina, który zdecydował się na trudną misję pomagania chorym na AIDS w slumsach Nairobi w Kenii.

Festiwale, nagrody:
HumanDoc, Warszawa listopad 2011, Etiuda Anima, Kraków, Listopad 2011, Camera Obscura, “Okiem Młodych” Festiwal Filmów Dokumentalnych, Świdnica 14-16.10.2011 Bydgoszcz, The International Short Film Festival Leuven, Belgia, 3 – 10.12.2011, WATCH DOCS, Warszawa, 2 – 11.12.2011.

Biografia reżysera:
Agnieszka Dikolenko - Studentka medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od lat zaangażowana w pracę w organizacjach pozarządowych. Poznała język migowy. Interesuje się teatrem. Kocha podróże.

FILM ZAMKNIĘCIA
„Nyami Nyami i jajka zła”
Scen. i reż. Tsitsi Dangarembga
Polska, Zimbabwe 2012, 39 min.

Obsada: Elijah Madzikatire, Stella January, Nyaradzo Charama, Delma Chiwerewa, Revai Mabhunu, Spencer Muchumi, Netsai Mariza, Tinashe Muchuri, Stewart Sakarombe
Zdjęcia: Łukasz Smolnik
Muzyka: Tatenda Jenami “Take 5”
Język: tonga, polski (napisy)
„Nyami Nyami i jajka zła” to istna baśń afrykańska, która miesza konwencję musicalu i horroru z lokalnymi tradycjami teatru ludowego. Z otchłani ciemnych wód rzeki Zambezi wynurza się wcielenie zła w postaci krokodyla i obietnicami deszczu kusi mieszkańców wioski cierpiących z powodu suszy. Z tych samych wód wielka biała bogini-wąż Nyami Nyami wysyła swoją wysłanniczkę, żeby wybawiła jej lud spod ciemnej władzy. Ale w obliczu głodu nawet magiczna potęga wężowego przedstawiciela nie jest w stanie wyplenić zła. Jedyne, co może uratować wioskę to ofiara z własnego ciała złożona przez Nyami Nyami...

Krótkometrażowy musical osadzony w folklorze ludu Tonga, zamieszkującego region jeziora Kariba w Zimbabwe i w Zambii, został zrealizowany w ramach warsztatów filmowych organizowanych przez polską Fundację Filmgramm (organizator AfryKamery www.afrykamera.pl) we współpracy z Polską Pomocą Zagraniczną (www.polskapomoc.gov.pl).

Film stanowi drugą część trylogii Kare Kare Zvako (pierwszą była nagradzana na całym świecie, m.in., na MFF w Sundance, „Dzień matki”).

Festiwale, nagrody:
2012 – MFF Afryki, Azji i Ameryki Płd. w Mediolanie, MFF Afrykańskich w Luksorze

Biografia reżysera:
Tsitsi Dangarembga - Urodzona w Zimbabwe. Od młodości zaangażowana w działania artystyczne. W szkole podstawowej zaczęła pisać i reżyserować sztuki. Podczas studiów medycznych na Uniwersytecie w Cambridge i psychologii na Uniwersytecie Zimbabwe kontynuowała pisanie prozy, poezji i dramatów, a także występowała na scenie. Pierwszą powieść Dangarembgy, pod tytułem "Nervous Conditions", wydała w wieku 25 lat. Prawie natychmiast książka stała się kluczową pozycją literatury na kontynencie, a także tzw. women studies na całym świecie. Noblistka, Doris Lessing, nazwała ją "jedną z najważniejszych powieści dwudziestego wieku". Przetłumaczono ją na 12 języków. W 1989 Tsitsi Dangarembga zapisała się do Deutsche Film- und Fernsehakademie w Berlinie, który ukończyła siedem lat później. Podczas studiów wraz z Olafem Koschke założyła Nyerai Films, firmę produkcyjną działającą w Harare. Na stałe do Zimbabwe powróciła w 2000 roku. Nyerai Films wyprodukowała szereg dokumentów dystrybuowanych przez The Cinema Guild. Jej firma jest współodpowiedzialna za prawie każdy istotny film pełnometrażowy powstający w kraju, w tym "Neria", "More Time" [Więcej czasu], "Flame" [Płomień] czy "Everyone's Child" [Wspólne dziecko]. W 2004 roku nakręciła przełomowy film "Kare Kare Zvako: Mother's Day" (pierwszy film trylogii), który zdobył liczne nagrody międzynarodowe w Afryce i w Europie. W 2006 roku opublikowała drugą powieść "The Book of Not", a obecnie pracuje nad trzecią częścią trylogii Kare Kare Zvako.. Dangarembga dzieli swój czas między firmą produkcyjną, pisaniem prozy, tworzeniem filmów, nauczaniem, pracą jako przewodniczącą Women Filmmaker's of Zimbabwe i zarządzaniem International Images Film Festival for Women.