Od 1 września do 1 października w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski będzie można oglądać wystawę performatywną "Tamam Shud" (epizod 6) Alexa Cecchettiego.

Kuratorzy: The Book Lovers (Joanna Zielińska, David Maroto)

"Tamam Shud" to kryminalna powieść artystyczna Alexa Cecchettiego, w której autor uświadamia sobie, że nie żyje i postanawia przeprowadzić dochodzenie, chcąc ustalić przyczyny swojej śmierci. Tym razem odsłoną kolejnego rozdziału przyszłej powieści będzie wystawa. Widzowie przejmą podczas jej trwania role detektywów i będą musieli odkryć historię, którą opowiada autor. Zjedzą też obiad i posłuchają śpiewu wielorybów.

Moje rozczłonkowane ciało znaleziono w 2014 roku, gdzieś pomiędzy Los Angeles a Warszawą. Jak dotąd nikt nie zdołał ustalić mojej tożsamości, a żadne ze znalezionych przy mnie rzeczy nie nadawały się do identyfikacji. Metki ubrań, odciski palców, numery butów - wszystko zostało starannie usunięte, wyrwane, wytrawione wybielaczem, przepadło na zawsze. Jedynym tropem detektywów był wyrwany z książki strzęp papieru, ukryty w zaszytej od wewnątrz kieszeni spodni, ze słowami "Tamam Shud", czyli "To koniec".

Cały projekt oparty jest na sile wyobraźni oraz na intuicyjnym pojmowaniu opowiadanej przez artystę historii. Alex Cecchetti postanowił napisać powieść kryminalną "Tamam Shud" przy użyciu narzędzi artystycznych. Nie siedzi jednak przed komputerem i nie buduje w samotności historii fabularnej. Jego książka powstaje poprzez wydarzenia performatywne, które organizowane są przez Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Widzowie przejmują role detektywów, tropiąc kolejne dowody zbrodni. Podczas wcześniejszych odsłon projektu, rozdziały powieści pisane były m.in. przy pomocy kart tarota. Widzowie byli też oprowadzeni po paryskim ogrodzie, gdzie artysta opowiadał o trujących właściwościach niektórych roślin, które potencjalnie mogły zabić głównego bohatera. Fabuła "Tamam Shud" powstaje w ramach dwuletniego projektu artystycznego Alexa Cecchettiego, w którym wystawa staje się głównym narzędziem pisania powieści artystycznej.

Performatywna natura wystawy budowana jest na trzech poziomach. Pierwszy poziom stanowią sale tematyczne zawierające przedmioty, w tym partytury i instalacje aktywowane przez zwiedzających. Na przykład, w "Sali Tańca" (Dance Room) znajdują się odpowiednio wyprofilowane poręcze. Kładąc na nich dłoń i podążając za zakrzywionymi liniami i zakrętami poręczy, widzowie przesuwają się od początku do końca instalacji, tym samym wykonując układ baletowy.

Drugi poziom stanowić będą wydarzenia performatywne, takie jak koncert synestetyczny, polegający na zagraniu obrazów i kolorów czy serwowanie posiłków w "Sali Jadalnej" (Dinner Room). Będą się one odbywać w różnych terminach w czasie trwania wystawy.

"Nie pamiętam, czy za życia byłem artystą, muzykiem czy ogrodnikiem, ale po śmierci musiałem stać się jednym z nich. Z muzyki pamiętam tylko kolory. Gdybym je namalował, czy orkiestra byłaby w stanie zagrać to, co kiedyś słyszałem? Jeśli zagram na swoich kościach jak na flecie, to czy wyśpiewają one sekret mojej młodości? Jeśli użyję ust do zapylania kwiatów, to czy owoce będą miały zapach słów lub pocałunków?"

Trzeci poziom wystawy koncentruje się wokół pary detektywów prowadzących dochodzenie. Będą oni obserwować wydarzenia podczas pokazu i relacjonować je artyście, dostarczając mu, w ten sposób, materiału do dalszego pisania powieści. Znikające obrazy, pieśń wielorybów, sztuka wyśniona, tajemniczy gabinet erotyczny i obrazy zapisów muzycznych na orkiestrę - to tylko niektóre ze wskazówek, jakie będą mieć wpływ na proces tworzenia.

Partnerzy: La Ferme du Buisson

Dofinansowano ze środków Instytutu Francuskiego w Paryżu, Instytutu Francuskiego w Warszawie, Flanders State of the Art, Instytutu Włoskiego w Warszawie, Mondriaan Fonds