Wim Wenders z nadzwyczajną precyzją i namaszczeniem przeniósł na kinowy ekran sztukę swojego wieloletniego przyjaciela, Petera Handkego. Film w niezwykle ujmujący sposób przedstawia intymność i głębię relacji damsko-męskiej.

Pierwszoplanowa konwersacja, prowadzona przez głównych bohaterów na tarasie, jest elektryzującą opowieścią o doświadczeniach seksualnych, dzieciństwie, wspomnieniach, różnicach pomiędzy płciami. Utrzymany w subtelnym i intrygującym klimacie dialog, z czasem przeistacza się w swoistą żonglerkę kobiecym i męskim punktem widzenia, który charakteryzuje bezpretensjonalna szczerość.

Jednocześnie, na drugim planie w domowym zaciszu, pojawia się postać scenarzysty, który wymyśla i spisuje toczącą się rozmowę. Jego rola nie jest jednak oczywista. Powstaje bowiem pytanie, czy przypadkiem to nie tych dwoje na tarasie kieruje ręką osobliwego scenarzysty, tworząc w ten sposób wciągającą damsko-męską polemikę. Produkcja ze znakomitymi zdjęciami, muzyką i obsadą, w której znalazł się genialny Nick Cave. Film nominowany do Złotego Lwa podczas MFF w Wenecji 2016.

TWÓRCY:

Reżyseria – Wim Wenders
Scenariusz –  Wim Wenders, Peter Handke
Produkcja – Peter Handke, Gian-Piero Ringel, Paulo Branco

PRODUKCJA: Francja/Niemcy/Portugalia 2016

CZAS: 97 min.

PREMIERA: 4. SIERPNIA 2017

Wim Wenders (ur. 1945 r.) niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy oraz fotografik. Był studentem medycyny i filozofii w Monachium, Fryburgu i Düsseldorfie. Naukę jednak przerwał i wyjechał do Paryża. W 1968  podjął studia w Wyższej Szkole Filmu i Telewizji w Monachium, którą ukończył w 1970. Pracą dyplomową był film Summer in the city. W 1974 r. reżyser założył własne przedsiębiorstwo Wim Wenders Produktion. W. Wenders wykłada gościnnie w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Hamburgu. W 1989 był przewodniczącym Europejskiej Akademii Filmowej oraz przewodniczącym jury MFF w Cannes. W 2005 został odznaczony orderem Pour le Mérite, a rok później – Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Jego filmowe portfolio obejmuje ponad 40 produkcji m.in. Szkarłatna litera (1973), Buena Vista Social Club (1999), Trąbka (2002), Pina (2011).

RECENZJE:                                                                                                                                                              

Swego rodzaju cofnięcia czasu dokonał Wim Wenders. (…) Jest to adaptacja sztuki Petera Handkego: dialog mężczyzny i kobiety siedzących w ogrodowej altanie na tle sielskiego, rozległego pejzażu, wśród szumiących drzew, w pełni lata. Na stole – dzbanek lemoniady i czerwone jabłko, które chciałoby się zjeść. W starym domu, wypełnionym książkami i obrazami, za biurkiem siedzi pisarz, pisze na maszynie sztukę, którą właśnie oglądamy. To on wymyślił tych dwoje, mężczyznę i kobietę. Postacie jak ze sztuk Pirandella wymykają się autorskiej kontroli. Rozmawiają o uczuciach, ale w sposób nieuczuciowy; o erotyzmie – ale w sposób nieerotyczny, jak w filmach Erica Rohmera. „Piękne dni...” wydają się hołdem dla tego reżysera. Część publiczności wychodziła, druga biła Wendersowi brawo. Należałem do tych, którzy nie wyszli. Zaimponował mi gest reżysera, który wpakował do „Pięknych dni...” wszystko to, co lubi – zrobić film tak całkowicie odwrócony od tego, co nazywamy rzeczywistością, aktualnością i potrzebą chwili.  Tadeusz Sobolewski - Gazeta Wyborcza

Największą siłą tamtego filmu, obok poetyckich obrazów i kontemplacyjnego nastroju, były pełne liryzmu dialogi. sedno rozmów pomiędzy bohaterami stanowi – typowa dla wrażliwości Wendersa – melancholia i tęsknota za utraconą przeszłością. Właśnie do tych uczuć odwołuje się Mężczyzna w momencie, gdy wspomina swoją podróż do tytułowego Aranjuez. Piotr Czerkawski – Filmweb

mat. pras.