10 lipca ukazały się wiersze zebrane zmarłego przed pięcioma laty Tomasza Pułki.

Nieoczywista dykcja Tomasza Pułki okazuje się dziś jedną z najbardziej wpływowych w młodej poezji polskiej. Można powiedzieć, że na młodoliterackiej mapie Polski Pułka stał się autorem szczególnym, ikoną owianą legendą na miarę Rafała Wojaczka, a jego poezja inspiruje szereg młodych poetów i poetek. Świadczą o tym częste odwołania do jego twórczości oraz niezliczone konteksty literackie, w których się pojawia.

Tragicznie zmarły autor zostawił po sobie, jak pisała Aldona Kopkiewicz, „niezły rozgardiasz – dużo tekstów na papierze i w sieci, czasem bardzo różnych, a do tego zalążek legendy, który trudno objąć jakąś jedną trafną formułą”. W swojej niezwykle różnorodnej twórczości młody poeta przekraczał kolejne granice, a jego niepowtarzalny – dążący do coraz większej „zamierzonej nieczytelności” – styl układa się w fascynujący, niedokończony projekt literacki.

W posłowiu zamieszczonym w książce Paweł Kaczmarski zauważa: „Mamy do czynienia z autorem dorastającym na przełomie wieków, «millennialsem» obytym z językiem internetu, kulturą mediów społecznościowych etc. Jednak z tego, jak bardzo autor Zespołu Szkół był dzieckiem swojej epoki, wynika coś jeszcze, coś bardzo konkretnego: punkt czy miejsce, w którym jego poezja się zaczyna; pole startowe, początek opowieści”.

Jedynie staram się, żeby konstrukcja tekstu stanowiła układ kontrolowany – czytamy w zamieszczonej w biBLiotece wypowiedzi Tomasza Pułki. – Jestem zwolennikiem „świadomego”, konceptualnego pisania. Bo stosunkowo łatwo jest napisać dobrze brzmiący, efektowny wiersz. Trudniej go obronić, będąc w zgodzie z samym sobą. Całą literaturę mam za sztukę opowiadania. Tylko tyle i aż tyle.

Podczas wrześniowej Stacji Literatura 22 zostały zaplanowane: specjalna dyskusja z udziałem Pawła Kaczmarskiego, Marty Koronkiewicz, Andrzeja Sosnowskiego i Krzysztofa Sztafy oraz spotkanie połączone z czytaniem książki, prowadzone przez Dawida Mateusza, do którego zaproszenie przyjęli siostra autora Magda Pułka, przyjaciel Łukasz Podgórni oraz niedawny debiutant Radosław Jurczak.
Tomasz Pułka urodził się 21 czerwca 1988 roku. Pochodził z Rudnika koło Myślenic, mieszkał w Krakowie, gdzie studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem grupy Perfokarta i sygnatariuszem pierwszego manifestu Rozdzielczości Chleba, hubu wydawniczego zajmującego się tworzeniem i promocją poezji cybernetycznej. Współredagował art-blog Cichy Nabiau. Laureat Nagrody Literackiej Dżonka (2007). Zmarł 9 lipca 2012 roku we Wrocławiu.