W tym roku Teatr WARSawy obchodzi 18 lecie i oficjalnie staje się pełnoletni, w związku z tym zaplanowaliśmy szereg przyjemności i magicznych niespodzianek dla naszych Widzów w tym jakże ważnym dla naszego dojrzewania roku. Pierwsza niespodzianka już w lutym - na wszystkie spektakle bilety normalne w cenie ulgowych, a ulgowe w cenie wejściówek.

Ceny na spektakle wieloobsadowe:

    bilet normalny - 50zł

    bilet ulgowy - 30zł

Ceny na monodramy:

    bilet normalny - 30zł

    bilet ulgowy - 15zł

03.02.2016, godz. 19:00 - "Wojna to tylko kwiat"

04.02.2016, godz. 19:00 - "Wojna to tylko kwiat"

05.02.2016, godz. 19:00 - "Toniejestpostawartystyczna! Czylipremieryniebędzie!"

06.02.2016, godz. 19:00 - "Toniejestpostawartystyczna! Czylipremieryniebędzie!"

09.02.2016, godz. 19:00 - "Ofiara"

10.02.2016, godz. 19:00 - "Ofiara"

12.02.2016, godz. 20:00 - "POLI-AMORI" - pierwszy slam polityczny w Teatrze WARSawy

13.02.2016, godz. 19:00 - "Kompleks Portnoya"

14.02.2016, godz. 19:00 - "Kompleks Portnoya"

16.02.2016, godz. 19:00 - "Ruby"

17.02.2016, godz. 19:00 - "Ruby"

18.02.2016, godz. 19:00 - "Ruby"

24.02.2016, godz. 19:00 - "Kompleks Portnoya"

25.02.2016, godz. 19:00 - "Kompleks Portnoya"

27.02.2016, godz. 19:00 - "Taśma"

28.02.2016, godz. 19:00 - "Taśma"

"Wojna to tylko kwiat"

Opowieść byłej reporterki wojennej, która po zakończeniu kariery dziennikarskiej, musi stoczyć jeszcze jedną walkę, może najważniejszą, o siebie i swoją rodziną.

„Wojna to tylko kwiat” – jest zwieńczeniem monodramowej teatralnej trylogii Agnieszki Przepiórskiej do tekstu Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka.

Zaczęło się od „I będą święta”. Bohaterka mierzyła się tam z żałobą po śmierci męża, ważnego polityka. Wbrew tradycji, oczekiwaniom, normom i zwyczajom. W „Tato nie wraca” bohaterką była kobieta sukcesu, która zmaga się z utraconym dzieciństwem bez ojca i z wynikającym z tego poczuciem niespełnienia, lękami i nieukojonym bólem.

„Wojna to tylko kwiat” to opowieść byłej reporterki wojennej, która po zakończeniu kariery dziennikarskiej, musi stoczyć jeszcze jedną walkę, może najważniejszą, o siebie i swoją rodzinę.

Historia zaczyna się od uroczystego wręczenia nagrody dziennikarce. Standardowe, gładkie słowa podziękowań nagle zaczynają przypominać wściekłą serię z karabinu maszynowego, pełną wyrzutów i oskarżeń. Reporterka odtwarza wspomnienia ze swojej pracy na froncie i wojnie. Wspomnienia z którymi nie wie co zrobić w swoim „nowym” życiu: bez adrenaliny, wyzwań, emocji i strachu. Jak przetrwać w domowym okopie gotując jarzynową i smażąc naleśniki? Jak z relacji live dla tysięcy widzów przejść do rozmowy na żywo z synem i mężem? Jak być normalną? Opowieść dzieję się w różnych miejscach, w różnych czasach, w przeszłości i przyszłości, w centrum działań wojennych, i w mieszkaniu bohaterki. Jedna rzeczywistość miesza się z drugą: piknik militarny, redakcja, wreszcie szpital psychiatryczny. Nie wiemy, co jest prawdą, a co zmyśleniem.

„Wojny nie ma. Nigdy nie było. Nie wierzcie im, nikomu nie wierzcie”.

Autor: Piotr Rowicki

Reżyseria: Piotr Ratajczak

Asystent reżysera: Joanna Kruk

Występuje: Agnieszka Przepiórska

Scenografia i kostiumy: Katarzyna Adamczyk

Wizualizacje: Magdalena Ziarnik

"Toniejestpostawartystyczna!"

W „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” twórca próbuje połączyć „pokój wyobraźni” Kantora z osobistymi doświadczeniami życia w Koszalinie. Umarła Klasa tak, ale w bloku koszalińskim zwanym „Wieżowcem Samobójców”. Nagroda główna, Grand Prix 13. Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego.

To nie jest postawa artystyczna! – to jedna z najsłynniejszych wymówek Kantora wobec jego współpracowników i też tytuł monodramu…. „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” Anny Piotrowskiej i Łukasza Pawłowskiego Autorzy spektaklu postanowili przyjrzeć się twórczości Tadeusza Kantora, ale z punktu widzenia jego stosunku do aktora i istnienia aktora na scenie. Tadeusz Kantor traktował scenę jako tzw. „pokój wyobraźni”, w którym wszystko może się wydarzyć, każde spotkanie jest możliwe, a jedynym ograniczeniem jest tylko fantazja twórców. Często sięgał do osobistych przeżyć, wspomnień z dzieciństwa i sytuacji, których sam był świadkiem. W „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” twórcy próbuje połączyć „pokój wyobraźni” Kantora z osobistymi doświadczeniami życia w Koszalinie. Umarła Klasa tak, ale w bloku koszalińskim zwanym „Wieżowcem Samobójców”. W ten sposób ukazują własny proces stawania się artystami, ale też mechanizmy rządzące relacją aktora z reżyserem oraz konflikty związane z procesem tworzenia spektaklu. Nie ma tu natrętnej dydaktyki, ani muzealnych ciekawostek, mimo że spektakl powstał z okazji 100 lecia urodzin Kantora. Wiele jest za to improwizowanych dialogów, ekspresyjnych działań, akcji przekraczania granic scenicznych i ruchu. Monodram Piotrkowskiej i Pawłowskiego to hołd złożony Kantorowi ale w postawie artystycznej, bliskiej duchowi twórcy teatru Cricot.

„Niezwykły instynkt improwizacyjny Pawłowskiego i przepastne pokłady energii umożliwiły bowiem rzecz arcytrudną – wykreowanie bohatera zbiorowego w pojedynkę, bohatera przeistaczającego się, o wielu twarzach, a jednak spójnej energii, utrzymywanej grą aktorską i wyczuciem przestrzeni, w jakiej rozgrywał się spektakl w imię Artysty. Nie był to bowiem pokłon złożony Tadeuszowi Kantorowi, a właśnie spektakl Artysty, niejako bohatera patronującego całej niemalże twórczości Kantora. „toniejestpostawaartystyczna! czyli premiery nie będzie!” to coś sytuującego się pomiędzy tradycją teatralną, fascynacją wielkimi postaciami Wielkich Kreatorów teatru takich jak Kantor, a żywą, osobistą i bezkompromisową własną wizją, która manifestuje się „tu i teraz”, nie bacząc na powiązania z innymi twórcami. Pojawienie się fotela, mikrofonu, rekwizytów, podkreślają dobitnie proces stwarzania aktora przez teatr z całym arsenałem środków, przedmiotów. Słowem, wytwarzania teatralnej formy i obudowy. Dlatego właśnie spektakl ten uznać należy przede wszystkim za efekt twórczego spotkania Pawłowskiego i Piotrowskiej – wzajemnego improwizowania i tworzenia, ukierunkowania na wydobycie maksymalnych sił aktorskich, reżyserskich, scenograficznych, poetyckich, ale i prywatnych inspiracji oraz słabości wykorzystanych jako atuty.” Źródło: Anna Duda, Reflektor

Autor: Anna Piotrowska, Łukasz Pawłowski

Występuje: Łukasz Pawłowski

Reżyseria i scenografia: Anna Piotrowska

Muzyka: Michał Mackiewicz

Fundacja Rozwoju Tańca_eferte Warszawa/ Teatr Rozbark, Bytom

"Ofiara"

Adaptacja wielokrotnie nagradzanej książki Saula Bellowa. „Trzymający w napięciu moralitet o winie i karze” (Jan Bończa-Szabłowski, „Rzeczpospolita”). W spektaklu na podstawie powieści Saula Bellowa głównym tematem jest problem winy i odpowiedzialności. Bellow, a za nim Sajnuk, przedstawia historię dwóch mężczyzn, Żyda i antysemity, których łączy szczególna relacja oparta na poczuciu winy i manipulacji. Aktualność tego spektaklu nie polega tylko na ukazaniu nam, jakie mechanizmy uruchamiają spiralę przemocy, w której ofiarę trudno odróżnić od prześladowcy, ale przede wszystkim uświadamiają, jak w okresach kryzysu i zagubienia, stare stereotypy myślowe i irracjonalne impulsy powracają ze zdwojoną siłą. Wychodząc z teatru, każdy będzie musiał sobie sam odpowiedzieć na pytanie, kto tu jest tytułową ofiarą, ale przede wszystkim na ile jego życiem kierują irracjonalne i podświadome impulsy "rodem ze średniowiecza".

Jest to tekst o zrzucaniu odpowiedzialności za swoje życie, za przeszłe czyny, za swoje porażki. Niebywała równowaga sił między Żydem, który tkwi w jakiejś permanentnej paranoi, tworzy teorie spiskowe na temat wszechobecnego antysemityzmu a gojem, który de facto jest tym antysemitą. W tym spektaklu zarówno Żyd, jak i antysemita oskarżają się wzajemnie o zmarnowanie sobie życia, o zaległe winy z przeszłości, za które pokutują teraz i ukierunkowały ich światy. To jest w pewnym sensie pójście na łatwiznę. Ktoś zrobił mi kiedyś krzywdę, kto uruchomił jakąś lawinę, a tak naprawdę winni są obaj za swoje własne porażki – mówi Adam Sajnuk, autor scenariusza, reżyser i odtwórca roli Allbeego.

autor: SAUL BELLOW

przekład: LECH CZYŻEWSKI

dramaturgia: MONIKA REJTNER

reżyseria: ADAM SAJNUK

scenografia i kostiumy: KATARZYNA ADAMCZYK

asystent scenografa: ŁUKASZ KOWALIK

muzyka: MICHAŁ LAMŻA; teksty i wykonanie piosenek: MONIKA MARIOTTI; klarnet: DARIUSZ FALANA

występują: ALEKSANDRA JUSTA (aktorka Teatru Narodowego), ADAM SAJNUK, GRZEGORZ MAŁECKI (aktor Teatru Narodowego), TOMASZ DRABEK, STANISŁAW BANASIUK

"POLI-AMORI" - pierwszy slam polityczny w Teatrze WARSawy

Pierwszy SLAM polityczno – amoryczny w Teatrze Warsawy.

W wyniku burzliwej sytuacji politycznej oraz lutowej atmosfery amorycznej – Teatr Warsawy zaprasza na SLAM POLI-AMORI. Celowo nie dopisujemy „POETYCKI”, gdyż zapraszamy wszystkich artystów słowa. Przez 3 minuty na scenie, będziecie mogli wierszować, rapować lub stand-upować. To widownia oceni wasze słowa oraz sposób ich prezentacji. Będzie sprawiedliwie i głośno. Będzie kontrowersyjnie i twórczo. Chwytajcie za ołówki i długopisy, bo te trzy minuty slamu mogą być właśnie Waszymi pięcioma minutami życiu!

Slam prowadzi Kuba Przybyłowski.

Oprawa muzyczna Marcin Gokieli i Jacek Mazurkiewicz

Nie dostaniesz 5 stów na drugie dziecko?

Dostaniesz 5 stów za pierwsze miejsce w slamie!

Slamer, który zajmie drugie miejsce otrzyma jako nagrodę wpływ z wejściówek. Dla każdego slamera jedno piwo za free – w ramach dbałości o struny głosowe oraz walki ze stresem.

Wejście 5 zł. Występujący wchodzą za darmo.

"Kompleks Portnoya"

Oto Alexander Portnoy: żyd i antysemita, seksoholik i onanista, maminsynek i buntownik, szowinista i zastępca komisarza Nowego Jorku ds. równouprawnienia. Bohater spektaklu stara się odnaleźć własną tożsamość, jej czystą i niezapisaną formę - wolną od semickiego wychowania, powinowactwa i przywiązania. Jeszcze nie wie, że to niemożliwe.

Spektakl jest adaptacją powieści, która w latach 70. stała się manifestem ówczesnego pokolenia amerykańskiego. Sztukę doceniono dwoma Feliksami Warszawskimi: w najważniejszej kategorii, czyli za reżyserię - dla Adama Sajnuka (który również wciela się w postać Alexa) i Aleksandry Popławskiej oraz za debiut aktorski dla Anny Smołowik, grającej i skromną siostrę Portnoya, i liczne wcielenia jego kochanek.

Realizację Sajnuka można zachwalać długo i na różne sposoby. Ale najlepszą recenzją niech będą słowa Lecha Śliwonika, byłego rektora Akademii Teatralnej i redaktora naczelnego "Sceny", na której łamach tak pisał o "Kompleksie": Naprawdę dobra robota. No niech będzie – bardzo dobra.

na motywach książki Philipa Rotha

przekład: ANNA KOŁYSZKO

scenariusz: ADAM SAJNUK

reżyseria: ALEKSANDRA POPŁAWSKA, ADAM SAJNUK

scenografia: SYWIA KOCHANIEC, KATARZYNA ADAMCZYK, ADAM SAJNUK

kostiumy: KATARZYNA ADAMCZYK

obsada: MONIKA MARIOTTI, ANNA SMOŁOWIK, BARTOSZ ADAMCZYK, ADAM SAJNUK

"Ruby"

„Ruby” to historia pisarza Calvina Weira – autora dotychczas jednej bestsellerowej powieści, która poruszyła w posadach amerykański świat literacki. Po dziesięciu latach od premiery książki pozostaje on jednak autorem „jednej powieści”. Neurotyczny Calvin, będąc w głębokim twórczym kryzysie, szuka natchnienia i pomocy u swojej pani psycholog, pod której wpływem zaczyna pisać historię romansu z dziewczyną swoich marzeń. Autor powoli zakochuje sie w napisanej przez siebie postaci. Pewnego ranka spotyka dziewczynę przygotowującą śniadanie w jego kuchni...

„Ruby” to swoista komedia romantyczna pełna Allenowskiego humoru i futurystycznych kontekstów. Nawiązuje do współczesnych trendów, zapoczątkowanych w kinie przez Charliego Kaufmana i Spike’a Jonze’a. To właśnie ich „Zakochany bez pamięci”, „Jak we śnie” czy niedawne „Her” przecierają szlak dla nowego gatunku, w którym obyczajowość miesza się z science fiction.

Na motywach scenariusza filmowego "Ruby Sparks", autorka: Zoe Kazan

Adaptacja i scenariusz: ADAM SAJNUK

Muzyka: MICHAŁ LAMŻA

Scenografia: ADAM SAJNUK, EWA KANIA

Kostiumy: EWA KANIA

Wizualizacje: MARTYNA SPRYSZYŃSKA

Obsada: MATEUSZ BANASIUK, MAJA BOHOSIEWICZ, SONIA BOHOSIEWICZ, SŁAWOMIRA ŁOZIŃSKA (aktorka Teatru Narodowego), EDYTA OLSZÓWKA (aktorka Teatru Narodowego)

"Taśma"

Psychologiczna rozgrywka, pełna zwrotów akcji i prowadząca do zaskakującego finału. Zjawiskowa rola Magdaleny Popławskiej, trzymający w napięciu, ale nie pozbawiony dowcipu thiller.

Dwóch przyjaciół z czasów licealnych spotyka się po latach. Jon w aurze sukcesu czeka na premierę swojego debiutanckiego filmu na lokalnym festiwalu. Vince jest drobnym dealerem narkotyków.

Z początku niewinna rozmowa zaczyna się przeradzać w odkrywanie mroków przeszłości. Czy Jon skrzywdził w liceum byłą dziewczynę Vince'a? Czy wie, że jest ona obecnie asystentką prokuratora rejonowego w miasteczku, do którego przyjechał ze swoim filmem? Wszystko zmierza w kierunku bolesnej konfrontacji, która okazuje się ukartowanym planem Vince'a.

Zjawiskowa rola Magdaleny Popławskiej, trzymający w napięciu, ale nie pozbawiony dowcipu thiller.

Nagrody:

    nagroda specjalna na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

autor: STEPHEN BELBER

scenografia, kostiumy: WOJCIECH STEFANIAK

muzyka: DAMIAN NEONGENN-LINDNER

obsada: MAGDALENA POPŁAWSKA, KRZYSZTOF PRAŁAT, ADAM SAJNUK