Maria Marcinkiewicz-Górna, asystentka reżysera i dramaturg:

„Polska to nie Warszawa, ludzie to nie hipsterzy, a rzeczywista płaca naprawdę nie wynosi 3800 PLN. Choć może jednak jest to błędna teza? Wszystko bowiem zależy przecież od przyjętej perspektywy, a ta z kolei zależy od wielu zmiennych.

Bohaterowie dramatu – Parcha i Dżina – wspólnie doświadczają rzeczywistości podczas podróży, ale ich perspektywy są skrajnie odmienne. Różni ich prawie wszystko: światopogląd, warunki ekonomiczne, życiowe możliwości czy egzystencjalne zależności. Łączy jedno – doznawanie upokorzeń. Zabawa w „najgorzej” okazuje się nie imaginacją czy karnawałem, kiedy odwrócony zostaje porządek świata, lecz otaczającą rzeczywistością.

Życie światem wyobrażonym, sztucznie wykreowanym w prostej linii przekłada się na relacje międzyludzkie. Sięgamy po gotowe wzorce zachowań z nierealnego świata. Wygrywa ten, kto szybciej zje drugiego. Wzajemna pogarda, za pomocą której budujemy swoją postawę wobec drugiego człowieka, szukanie słabszego i upokarzanie go wzmacniają naszą pozycję. Język okazuje się narzędziem, za pomocą którego możemy choć przez chwilę panować. Jak dobrze, że istnieją seriale, telewizja, kolorowe gazety, media. To nasza enklawa. To nasz świat.”

WIĘCEJ: http://blog.wspolczesny.szczecin.pl/pola-zagony-i-porzeczki/

Dorota Masłowska

Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku

reżyseria, opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak

scenografia i kostiumy: Kaja Migdałek-Kaczmarek

dramaturgia ruchu: Arkadiusz Buszko

współpraca dramaturgiczna, asystent reżysera: Maria Marcinkiewicz- Górna

obsada:

Konrad Beta: Parcha

Adrianna Janowska-Moniuszko: Dżina

Arkadiusz Buszko: Kierowca

Robert Gondek: Policjant, Wiesiek, Dziad

Maria Dąbrowska: Barmanka

Joanna Matuszak: Szatniarka, Kobieta

Dwoje młodych bohaterów dramatu Doroty Masłowskiej, podających się za „biednych Rumunów mówiących po polsku” - przemierza kraj w psychodelicznej podróży. W pełnych gorzkiego, często okrutnego humoru przygodach spotykają na swojej drodze różne lokalne postaci „normalsów” (kierowców, barmanki, policjantów). Każde spotkanie i desperacka próba powrotu do mitycznej Warszawy obnaża społeczeństwo pozbawione więzi, komunikacji, pogrążone w samotności i dotknięte dysproporcjami ekonomicznymi i kulturowymi. Wygłup będący początkiem podróży zamienia się w samotną, pełną pogardy walkę o przetrwanie. Ta podróż nie jest ani wspólna, ani przyjemna, ale odkrywcza – z pewnością.

PREMIERA NA DUŻEJ SCENIE: 5 GRUDNIA 2015

PIOTR RATAJCZAK

Reżyser teatralny, były dyrektor artystyczny Teatru im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, dyrektor i pomysłodawca Festiwalu Młodych Reżyserów M-Teatr w Koszalinie oraz członek komisji artystycznej Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt w Szczecinie. Ukończył Wydział Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Reżyserował spektakle na scenach w całej Polsce, m.in. w Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, Teatrze Powszechnym i Teatrze IMKA w Warszawie, Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, Teatrze Polskim im. H. Konieczki w Bydgoszczy czy Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie.

Reżyser jest szczególnie zainteresowany tworzeniem spektakli, w których interpretuje tematy dotyczące współczesnego społeczeństwa. Ważnym elementem jego twórczości są także przedstawienia inspirowane kultowymi dziełami filmowymi (np. „Wodzirej”, „Bohater Roku”, „Piszczyk”, „Dziewczyny do wzięcia”, „Stawiam na Tolka Banana” czy „Obywatel K.”). Chętnie sięga po utwory cenionych polskich dramatopisarzy i współpracuje z dramaturgami – wystawiał teksty m.in. Artura Pałygi (np. „Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami”, „Turyści”, „Nic, co ludzkie”), Doroty Masłowskiej („Między nami dobrze jest”), Sebastiana Majewskiego („Sorry, Winnetou”) czy Piotra Rowickiego (m.in. „Chłopiec malowany”, „Niewierni”, „I będą święta”, „Tato nie wraca”). Nie stroni również od przenoszenia na scenę dzieł autorów uznawanych już za klasycznych, jak np. Tadeusza Różewicza, Witkacego, Antoniego Czechowa czy Witolda Gombrowicza.

Z Teatrem Współczesnym w Szczecinie związał się w latach 2004-09 najpierw jako sekretarz literacki, następnie konsultant programowy, a także reżyser. W 2006 na scenie Teatru Małego zrealizował inscenizację „Pana Poduszki” Martina McDonaga oraz „Próby z jej życia” Martina Crimpa; w 2007 – grany do dzisiaj „Dzień świra” Marka Koterskiego. Na dużej scenie teatru przygotował w 2010 spektakl dla dzieci „Białe baloniki” Magdy Fertacz. Obecnie jest kuratorem „Pilselozy” – kolejnego projektu artystycznego po „Inwazji Barbarzyńców” oraz „Nowym Wspaniałym Świecie”.

Rezerwacja, sprzedaż biletów oraz informacje:

tel. 091 489 23 23

bow@wspolczesny.szczecin.pl

Kasa teatru przy Wałach Chrobrego 3 czynna:

wtorek - sobota: 9:00 - 19:00