W dniach 24-26 października 2015 we Wrocławiu (w Teatrze PWST) odbędą się 49. Wrocławskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora. Tym razem - w części międzynarodowej - zobaczymy aktorów z Litwy, Słowacji Ukrainy i Wielkiej Brytanii. W programie, jak co roku, Dzień Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego Filia w Wrocławiu, podczas którego odbędą się premiery spektakli według tekstów Tadeusza Różewicza w wykonaniu Wiesława Komasy i Krzysztofa Gordona oraz promocja nowszej publikacji z serii „Czarna Książeczka z Hamletem”. W pierwszym dniu Spotkań będzie można zobaczyć dwa głośne monodramy w wykonaniu Jacka Poniedziałka i Kamila Maćkowiaka.

Do części międzynarodowej zaprosiliśmy aktorów z czterech krajów: Pipa Uttona z Wielkiej Brytanii, Aleksandra Rubinovasa z Litwy, Jurija Nevgemonnyja z Ukrainy i Petera Cizmara ze Słowacji. Każdy ze spektakli zagranicznych opowie o wyrazistych postaciach historycznych: Winstonie Churchillu, Józefie Stalinie, Johannie Wolfgangu von Goethe czy literackich jak Makbet.

Polski teatr jednego aktora, będzie miał reprezentację w trzech pokoleniach. W pierwszym dniu zaplanowano spektakle aktorów, których monodramy cieszą się dużym zainteresowaniem publiczności - Kamila Maćkowiaka i Jacka Poniedziałka, a w trzecim dniu spektakle studentów PWST (wydział aktorski i lalkarski) oraz aktorów, laureatów WROSTJA, którzy zaprezentują premierowe spektakle zrealizowane na podstawie twórczości Tadeusza Różewicza czyli „Różewiczogranie” w wykonaniu Wiesława Komasy i spektakl „Śmieszny staruszek” z Krzysztofem Gordonem w roli głównej.

Po spektaklu Wiesława Komasy odbędzie się promocja trzynastej publikacji z serii Czarna Książeczka z Hamletem zatytułowanej „WĘDROWANIE... Jednoosobowy teatr Wiesława Komasy” autorstwa Katarzyny Flader-Rzeszowskiej.

Łącznie we Wrocławiu zostanie zaprezentowanych 21 spektakli, które będzie można zobaczyć bezpłatnie.

(Ilość miejsc ograniczona. Rezerwacja miejsc na spektakle (od 6.10 do 22.10.) pod numerem: 71 34 2 22 91 lub osobiście w Dolnośląskim Centrum Informacji Kulturalnej OKiS, Rynek-Ratusz 24).

Wszystkie wydarzenia odbywają się w Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie Filia we Wrocławiu przy ul. Braniborskiej 59.

XVI Prezentacja Monodramów na Dolnym Śląsku obejmie pięć miast: Bolesławiec (27.10.), Jawor (27.10.), Legnicę (27.10.), Oławę (27.10.) i Wałbrzych (23.11.).

Serdecznie zapraszamy!

Organizatorzy WROSTJA: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie. Filia we Wrocławiu oraz Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół

współorganizacja: Europejska Stolica Kultury Wrocław 2016

Spotkania odbywają się pod patronatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Dolnośląskiego, Prezydenta Wrocławia i Międzynarodowego Instytutu Teatralnego UNESCO.

www.wrostja.pl

www.facebook.com/WROSTJA

24.10.2015 (sobota)

JURIJ NEVGAMONNYJ (Odessa, Ukraina)

Peter Hacks

DYSKUSJA W DOMU STEIN O NIEOBECNYM PANU GOETHE

tłumaczenie: Ella Vengerova

reżyseria: Jurij Nevgamonnyj

premiera: maj 2013, czas trwania: 55 minut

Spektakl zrealizowany przez Odeski Teatr Lalek

Jurij Nevgamonnyj to uznany ukraiński artysta, absolwent Państwowego Instytutu Sztuk Teatralnych im. I.K. Karpenko-Karego w Kijowie. Swoje pierwsze zawodowe kroki stawiał na deskach Teatru Młodego Widza w Odessie, następnie swoją twórczość związał z Teatrem Muzycznym. Obecnie pracuje w Akademii Rosyjskiego Teatru Dramatycznego w Odessie. Ostatnio można go było podziwiać w rolach: Arnolfa w „L'Ecole des Femmes” Moliera, Podkoliosina w „Małżeństwie” Gogola, Ivana Voynitsky w „Wujaszku Wani” Czechowa. Reżyserował spektakle „Szczęśliwe dni!” wg Samuela Becketa oraz „Wskrzeszony i zły” T. Ogloblina.

Spektakl „Rozmowa w domu Państwa Stein o nieobecnym Panu Goethe” zrealizowany został w Odeskim Teatrze Lalek. Akcja tej składającej się pięciu monologów sztuki, opartej na iluzorycznej historii Charlotte von Stein rozgrywa się w październiku 1786 roku. Charlotte jest panią pałacu, ale nade wszystko jest kobietą, która ma ogromny wpływ na życie i twórczość Johanna Wolfganga von Goethe. Jest to opowieść o niezwykłym kobiecym uczuciu do wielkiego niemieckiego pisarza. Pomimo faktu, że znaczną część spektaklu stanowi monolog kobiety, to Jurij Nevgamonnyj skutecznie odgrywa rolę Charlotte. Charlotte von Stein próbuje przekonać swego męża, pogrążonego w ciszy, iż nie darzy Goethego żadnym uczuciem. Jest jednak sfrustrowana jego wyjazdem z Weimaru do Włoch. W swoich dywagacjach na temat natury artysty, przyznaje w końcu, że ich relacje nie były niewinne. W liście, który nadesłał jej pisarz z Włoch, Kobieta upatruje nadziei, iż wielki pisarz składa jej propozycję. W rzeczywistości list traktuje o pogodzie…

JACEK PONIEDZIAŁEK

Neil LaBute WRAKI

tłumaczenie: Edyta Kubikowska, reżyseria: Agnieszka Lipiec-Wróblewska

scenografia i kostiumy: Agnieszka Zawadowska

premiera: 22 czerwca 2013.czas trwania: 60 minut

Urodził się 6 sierpnia 1965 roku w Krakowie. W 1990 roku ukończył Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie i zadebiutował na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego. Przez kilka lat był zatrudniony w krakowskim Teatrze Starym, gdzie grał m. in. u Tadeusza Bradeckiego i Jerzego Jarockiego. W 1992 roku rozpoczął współpracę z Krzysztofem Warlikowskim. Pierwsze przedstawienia „Białe noce” i „Łysa śpiewaczka”. wystawili w krakowskiej PWST i od tamtej pory Jacek Poniedziałek grał niemal we wszystkich spektaklach tego reżysera. Od 1997 roku aktor występował w teatrach warszawskich: Narodowym, Studio i Rozmaitości, a od 2008 roku jest członkiem Nowego Teatru w Warszawie. Jacek Poniedziałek zajmuje się także reżyserowaniem spektakli: kilkakrotnie był asystentem, ale wystawiał też spektakle we własnej reżyserii. Ważną dziedziną zainteresowań aktora są przekłady i adaptacje. Z języka angielskiego tłumaczył sztuki reżyserowane przez Krzysztofa Warlikowskiego: „Oczyszczeni”, „Krum”, „Anioły w Ameryce”, „Tramwaj” czy „Nickel Stuff”. Przekładał również inne dramaty, które grane były w wielu teatrach i drukowane w miesięczniku „Dialog”. W 2012 roku został wydany w jego tłumaczeniu zbiór „Tramwaj zwany pożądaniem i inne dramaty” Tennessee Williamsa.
Aktor znany jest także ze swoich ról w filmowych i telewizyjnych. Zadebiutował w 1999 roku rolą w filmie „Moja Angelika”. Niezapomniane kreacje stworzył w filmach „Przemiany”, „Trzeci” czy „Boisko bezdomnych”.

Bohatera sztuki „Wraki” Edwarda Carra poznajemy w domu pogrzebowym, w którym stoi trumna z ciałem ukochanej żony. Następnego dnia ma się odbyć pogrzeb. Czuwając przy niej Carr próbuje opowiedzieć (sobie i nam) dramatyczną i wzruszającą historię swojego życia. O żonie, o dzieciach, o sobie. Mówi o plotkach (żona była starsza ”jakieś 15” lat), mówi o seksie („nigdy dość bycia w niej”) i o wspólnym biznesie - odrestaurowywanie i wynajem klasycznych aut. Ta historia zaskakuje w finale. Szokuje, i zmusza do zadania pytania: czy można szczerze kochać osobę, którą się oszukiwało dwadzieścia lat? Bo jest to historia mężczyzny-sieroty, który szukając matki znalazł miłość swojego życia. Dramat LaBute’a jest więc spowiedzią, oczyszczeniem, próbą dotarcia do prawdy. Jest pytaniem o tabu kazirodztwa, a zarazem współczesną wersją mitu Edypa. Edypa, który nie chce się oślepić, chce żyć dalej.

KAMIL MAĆKOWIAK

DIVA Show

scenariusz, reżyseria, choreografia: Kamil Maćkowiak

scenografia i kostiumy: Katarzyna Zbłowska;

oprawa multimedialna: Akradiusz Stasiak, Wojciech Burczak (Yoicik Group);

aranżacje muzyczne: Piotr Sulikowski, premiera: 27 października 2013

czas trwania: ok. 120 minut , spektakl Fundacji Kamila Maćkowiaka

Aktor, tancerz, choreograf i reżyser urodzony w 1979 roku w Bydgoszczy. W 1998 roku skończył gdańską Szkołę Baletową, a w 2003 roku został absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Od 2000 do 2013 roku związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi, w którym zagrał wiele ciekawych ról m.in.: Wesoły w „Osaczonych”, Brick w „Kotce na rozpalonym, blaszanym dachu”, Stu w „ Zszywaniu”, Jimmy w „Miłości i gniewie”. Jedną z najgłośniejszych jest rola „Niżyńskiego” w monodramie wyreżyserowanym przez Waldemara Zawodzińskiego. Spektakl określany jako kultowy, obsypany został wieloma nagrodami, zarówno w Polsce jak i zagranicą, m.in. na WROSTJA w 2007 roku. W tym samym roku Kamil Maćkowiak za rolę „Niżyńskiego” otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów MONOKL w Sankt Petersburgu, a rok później Nagrodę Mediów na Festiwalu Monodramów w Kilonii – THESPIS Media Award. W 2010 roku aktor założył Fundację Kamila Maćkowiaka, której celem jest stworzenie nowego, łódzkiego teatru i której jedną z produkcji jest „DIVA Show”. W repertuarze Fundacji aktor ma również monodram „AMOK”, „Ławeczkę na Piotrkowskiej” oraz wspomniany już spektakl „Niżyński” (prezentowany obecnie w Teatrze Polskim w Warszawie). Współpracuje także z warszawskim Teatrem Polonia. Spektakl „DIVA Show” mieści się w konwencji stand-up`u. To historia mężczyzny ze zdiagnozowanym zaburzeniem osobowości „borderline”, narcystycznie uzależnionego od potrzeby akceptacji, marzącego o uznaniu i estradowym sukcesie. Nie jest to jednak, jak mogłoby się wydawać, historia drag queen. Opowieść o bohaterze jest czymś więcej – to obraz człowieka wychowywanego przez samotną matkę, w rodzinie pozbawionej czułości i bliskości. Człowieka, który od dziecka marzy o byciu gwiazdą. Z fantazji rodzi się jego własna kreacja swojego idola – Tiny Turner. Osią spektaklu poszukiwanie własnej tożsamości seksualnej i płciowej – zmagania z odpowiedzią na pytanie kim, a może czym, jest bohater. Spektakl porusza problem określenia swojej tożsamości wobec społecznych oczekiwań względem płci. Jest to apel o podjęcie walki o swoje marzenia, nawet wbrew „zdrowemu rozsądkowi”. „DIVA Show” to spektakl multimedialny wykorzystujący projekcje i muzykę. Przedstawienie jest artystyczną próbą zmierzenia się nie tylko z mitem męskości, społeczno-kulturowych wyobrażeń dotyczących płci, ale także z legendą niezwykle charyzmatycznej wokalistki jaką niewątpliwie jest Tina Turner. „DIVA Show” jest historią o wielu wymiarach, która z pewnością skłoni do wielu refleksji.

Spektakl otrzymał nagrodę PLASTER KULTURY w kategorii Spektakl Teatralny Roku oraz prestiżową nagrodę ZASP im. Leona Schillera dla twórcy sezonu za „oryginalność ujęcia w dziedzinie sztuki scenicznej, ze szczególnym uwzględnieniem choreografii, reżyserii i wykonania aktorskiego”.

25.10.2015 (niedziela)

ALEKSANDER RUBINOVAS (Litwa)

Edvard Radzinsky

KOBA/STALIN

reżyseria: Stanislovas Rubinovas

scenografia: Sergėjus Bocullo

premiera: wrzesień 2010, czas trwania: 55 minut

Aktor Teatru Kameralnego w Kownie, absolwent GITS. Zagrał w pięciu monodramach, które prezentowane były na międzynarodowych festiwalach m. in. w Kijowie, Rydze, Belgradzie, Hanowerze, Moskwie i Wrocławiu. Znany jest również jako reżyser wielu spektakli dla dzieci, a także organizator Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora „Monobaliija” w Kownie.

Nazwa spektaklu „Koba” to rewolucyjny pseudonim Józefa Stalina. Historia ta jest opowiedziana z perspektywy przyjaciela Stalina Fudzi. Przez wiele lat Fudżi i Koba wspólne dzielili ostatnią kromkę chleba, aż w końcu udało się im dzielić wspólną radość zwycięstwo, rewolucji. Jednak miłość i oddanie nie wystarczyły Stalinowi, którego intencją było rządzić sercami i umysłami wszystkich. W ten sposób wojownik Koba stopniowo przerodził się w dyktatora Stalina.

Wrogowie Koby zaczęli znikać, szybko zniknęli i niemal wszyscy przyjaciele. Ta historia to opowieść o przyjaźni, która odkrywa paradoks Stalina. Dlaczego eliminował nie tylko wrogów, ale także swoich najlepszych przyjaciół? To opowieść o strachu, który stanowi podstawę do istnienia takich dyktatorów, o strachu, który jest przyczyną najbardziej nikczemnych zbrodni.

„Edward Radziński, rosyjski dramaturg, który jest autorem tej opowieści, nie odkrywa tu wielkich tajemnic czy nieznanych stron życia dyktatora, ale rzecz dramaturgicznie skonstruował bez zarzutu. Aleksandras Rubinovas, litewski aktor, te walory wydobył i wzmocnił przy wsparciu reżysera, a prywatnie swego ojca – Stanislavasa Rubinovasa. Tchnął prawdę w postać Fudżi, odmalowując jego lęk, poniżenie, oddanie i dławioną nienawiść do dawnego druha. Przywołał odważnymi kreskami postać Koby, jego sposób mówienia, gesty i stalowy wzrok, który tak paraliżował otoczenie.

„W nieskomplikowanej fabule, ukazującej kaprys wszechwładnego dyktatora, który oszczędził jednego ze swych dawnych przyjaciół (wprawdzie wtrącił go do więzienia za domniemane szpiegostwo na rzecz Japonii, ale po czterech latach zwolnił, a potem uczynił świadkiem swych gruzińskich nostalgii z odśpiewywaniem pieśni „Suliko” włącznie), przegląda się epoka komunistycznej tyranii, stworzonej w imię dobra ludzkości, ale przeciw ludziom. Rubinovas odsłonił tę prawdę raz jeszcze, z sugestywną siłą i artystyczną prawdą. To bodaj najdojrzalsze jego dokonanie w teatrze jednego aktora, krzepiący dowód, jak na scenie dochodzi się do mistrzostwa. Jego poprzednie spektakle polscy miłośnicy teatru jedno¬osobowego mogli oglądać na wrocławskich festiwalach jednego aktora, przeglądach w Warszawie i Toruniu – jest więc poniekąd w Polsce zadomowiony” (Tomasz Miłkowski).

PIP UTTON (Wielka Brytania)

CHURCHILL

reżyseria i scenografia: Pip Utton

premiera: sierpień 2012, czas trwania: 75 minut

Angielski aktor i pisarz. Specjalizuje się w tworzeniu sztuk dotyczących wyrazistych postaci historycznych i literackich. Stworzył, entuzjastycznie przyjęte i wielokrotnie nagradzane postaci: Adolfa Hitlera, Francisa Bacona, Charliego Chaplina, Dzwonnika z Notre Dame, Karola Dickensa, a ostatnio Churchilla Teksty Pipa Uttona zostały przetłumaczone na siedem języków. Duży sukces osiągnął swoim portretem Hitlera w sztuce „Adolf” i od tego czasu cieszy się międzynarodowym uznaniem jako jeden z czołowych pisarzy i artystów solowych dramatów. Monodram „Adolf”, zdobył m.in. nagrodę Lions Theatre w Stambule, a także tytuł „Złoty Artishock” w Holandii. W listopadzie 2013 jego przedstawienie „Requiem dla Salieri” zwyciężyło w kategorii Nagroda Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Puszkina w Pskowie. W ubiegłym roku spektakl „Casanova”, mający premierę w Holandii, otrzymał bardzo dobre recenzje, podobnie jak monodram "Churchill", który zdobył Nagrodę Specjalną Jury na Festiwalu Monodramu Kiel w 2014 roku. Obecnie Pip pracuje nad nową sztuką „Grając Meggi”, w którym zagra Margaret Thatcher oraz pisze scenariusz do przedstawienia „Cudowna Kobieta”.

Jego monodram „Churchill” daleki jest od oceniania i moralizowania. Artysta chce jedynie zaprosić do spędzenia 70 minut w zabawnym towarzystwie człowieka, który żył na przełomie dwóch wieków i był świadkiem upadku Imperium Brytyjskiego. W czasie przedstawienia stajemy twarzą w twarz z mężczyzną, który dwukrotnie był premierem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, a jego obrazy były wystawiane w Akademii Królewskiej. W 1953 roku zdobył nagrodę Nobla w Dziedzinie Literatury, a w 1963 został pierwszym honorowym obywatelem Stanów Zjednoczonych. W 2002 roku w plebiscycie BBC został wybrany Najwybitniejszym Brytyjczykiem w Dziejach Historii.

„Wszyscy ludzie są robakami. Wierzę jednak, że jestem robaczkiem świętojańskim!"
Big Ben dzwoni i uderza trzynaście razy. Następuje magiczny moment, podczas którego, raz w roku, pomnik Winstona Churchilla w Parliament Square w Londynie ożywa i schodzi ze swego cokołu, by oddać się przyjemnościom. Siedzi samotnie, pije whisky, pali cygaro, i rozpoczyna snucie opowieści…

Churchill pogrąża się we wspomnieniach. Opowiada o swoim dzieciństwie, o rodzicach, szkolnych latach, małżeństwach, o artystycznych pasjach, a także o tym, gdy grał główne skrzypce na światowej arenie politycznej, zwłaszcza w czasie dwóch wojen światowych. „Historia będzie dla mnie łaskawa, ponieważ zamierzam ją napisać”

PETER ČIŽMÁR (Słowacja)

William Szekspir MAKBET

adaptacja, reżyseria i scenografia: Klaudyna Rozhin

przekład: Zora Jesenská

premiera: 19 maja 2013, czas trwania: 60 minut

Spektakl Teatru „Divadlo Kontra”

Peter Čižmár współzałożyciel, główny aktor i spiritus movens Divadla Kontra. Laureat licznych nagród w Słowacji i za granicą m.in. prestiżowej nagrody słowackich krytyków DOSKY 2007 Wydarzenie Sezonu, nagrody słowackiego LitFondu oraz nagrody Prekvapenie Novej Dramy na festiwalu Nova Drama 2007 w Bratysławie za kreację w „Howie i Rookie"; Głównych Nagród Aktorskich na festiwalu Kopriva w Czechach za „Kamienie w kieszeniach” i „Hamleta” (spektakl wyróżniony został także Nagrodą Specjalną Jury na tym samym festiwalu oraz dwoma Złotymi Czaszkami na 17. Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku), a także Nagrody Publiczności za „Kobietę w czerni”, również na festiwalu Kopriva. Za kreację w monodramie „Nienawidzę” otrzymał na festiwalu Kremnickie Gagi 2013 nagrodę Stana Radiča Wydarzenie Roku. Peter jest „monodramowym rekordzistą” obecnie w repertuarze ma 5 "pełnometrażowych" monodramów, w tym Wódkę z Rumem Conora McPhersona, którą zagrał już ponad 300 razy!

W spektaklu Divadla Kontra nie ma króla Duncana, nie ma Banqua, Macduffa, nie ma nawet Lady Makbet. Jest tylko tytułowy bohater. Człowiek, który cierpi. Cierpi, bo identyfikuje się ze stworzonym przez jego umysł fałszywym ego i jego historią. Czy rzeczywiście jest mordercą? Czy też zdarzenia, które odgrywa, są tylko projekcją jego umysłu? Makbet opętany jest przez myśli, żyje w niewoli egotycznego umysłu, który zadaje mu ból. Cierpienie stwarza jednak możliwość przebudzenia. Czy mu się uda? Czy miecz przetnie iluzję? Czy Makbet wyzwoli się z władzy umysłu i odnajdzie swoją istotę tu i teraz? Czy zamieni opór na akceptację i ogień bólu stanie się światłem świadomości? Czy odnajdzie swoje prawdziwe „ja” - Istnienie?

Adaptacja powstała pod wpływem inspiracji naukami Eckharta Tolle, a zwłaszcza książką „Potęga Teraźniejszości”.

„Klaudyna Rozhin potraktowała bazowy tekst Shakespeare’a jako materiał do monodramu: założenie trzeba przyznać karkołomnie niebezpieczne. Jeśli reżyser ma jako wspólnika w swej drodze teatralnej „od tekstu ku widzowi” aktora kameleona, mimikrę, plastycznego do bólu – rezultat jest zaskakujący. Peter Cižmar sam na scenie, szczery i dynamiczny w swym aktorskim wcieleniu do bólu, z całym dobytkiem mieszczącym się w kilku plastikowych worach... […] Taki teatr lubię najbardziej: uruchamiający wyobraźnię, zmuszający do myślenia, grzebania w pamięci, ascetyczny, prowokujący do zabawy intelektualnej, coś pozostawiający mimo całego brudu, szarości i przemocy zawartych w tekście Williama” (Anna Rzepa Wertmann, Szekspirowski Sixth Day, 18. Festiwal Szekspirowski, Gdańsk).

26.10.2015 (poniedziałek)

WIESŁAW KOMASA

RÓŻEWICZOGRANIE

na podstawie tekstów Tadeusza Różewicza

scenariusz i reżyseria: Wiesław Komasa

prapremiera: podczas WROSTJA 26 października 2015,

czas trwania 60 minut

Aktor teatralny, filmowy, dubbingowy, recytator, reżyser, pedagog, profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Prowadzi liczne warsztaty teatralne w kilkadziesiąt ról teatralnych i filmowych. Grał m.in. w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrze Nowym w Poznaniu, Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie.

Wiesław Komasa jest wielokrotnym laureatem Festiwali Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu, wyróżnianym nagrodami przez jury, dziennikarzy i publiczność. W teatrze jednego aktora debiutował spektaklem Wołający (1971), opartym na kolażu utworów poetyckich i fragmentach Księgi Eklezjasty. Rok później przygotował „Moją bajkę” na podstawie fragmentów utworów Hessego, Tagorego, Stachury, Konwickiego. W 1973 roku przedstawił „Odejście Kaina” – poemat Marianny Bocian. Łącznie w swoim artystycznym dorobku ma 7 spektakli jednoosobowych („Z kilkoma małymi poprawkami” 1975; „Moje źródła” 1986; „Dopokąd idę” 2003; „Yorick, czyli spowiedź błazna” 2006). Za całokształt pracy artystycznej i pedagogicznej w 2011 roku Wiesław Komasa otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2012 Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaczył go Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

W 2014 roku w serii „Czarna książeczka z Hamletem”, wydawanej w ramach WROSTJA, ukazała się książka autorstwa Katarzyny Flader-Rzeszowskiej zatytułowana „Wędrowanie. Jednoosobowy teatr Wiesława Komasy”.

W swoim artystycznym wędrowaniu idę pod rękę z Poezją od wielu, wielu lat. Ona wciąż ukazuje mi nowe przestrzenie tej samej Tęsknoty. Z niektórymi utworami zaprzyjaźniam się i zapraszam do wspólnego koncertowania, to znaczy do dialogu na tematy, które są dla mnie nieustannie ważne. I tak wędrujemy przez stare znajomości np. Kochanowskiego, Norwida, Wittlina, ks. Twardowskiego, Nerudę, Tagorę, Hessego, Szekspira, Konwickiego ale i nowsze jak chociażby "Filozofię po góralsku" ks. Tischnera i te, nad którymi pochylam się naprawdę od dawna, ale wciąż wydaje mi się, że przez zawiłość i porażającą prostotę Tadeusza Różewicza są dla mnie wciąż do odkrywania.

Premierowy monodram RÓŻEWICZOGRANIE chce zebrać rozrzucenie świata poetyckiego w wędrówce teatralnej za prawdą i formą Słowa. Wiesław Komasa

KRZYSZTOF GORDON

Tadeusz Różewicz

ŚMIESZNY STARUSZEK

scenariusz i reżyseria: Krzysztof Gordon

premiera: podczas WROSTJA, 26 października 2015, czas trwania 60 minut

Aktor teatralny i filmowy, absolwent warszawskiej PWST (1968), od 1970 roku członek zespołu Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Zagrał również kilka ważnych ról na scenie sopockiego Teatru Atelier. Wielokrotnie nagradzany m.in. Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W dorobku ma m.in. monodram oparty na monologach szekspirowskich „Szeks show presents: Yorick, czyli spowiedź błazna” oraz „Falstaff”, który był prezentowany i uzyskał Grad Prix podczas WROSTJA w 2007 roku. Spektakl został również doceniony na Międzynarodowym Festiwalu Szekspirowskim w Armenii. Sztukę Krzysztofa Gordona cechują wewnętrzne skupienie, stonowana ekspresja i wyciszenie.

Nie chcemy myśleć o starości. Wstydzimy się jej, boimy się jej. Gdy chcemy na scenie coś o niej powiedzieć, uciekamy się do „przekupstwa”. Tadeusz Różewicz „zachęca” widzów przymiotnikiem – „śmieszny". Tytuł – „Śmieszny Staruszek”.

Stanisław Grochowiak swoją sztukę o starych ludziach opatrzył tytułem „Chłopcy”. Zachęcam widzów do patrzenia i słuchania starych ludzi. Oni naprawdę mają coś do powiedzenia. Słuchajmy ich i patrzmy. Krzysztof Gordon

„Śmieszny staruszek” został zrealizowany z inicjatywy WROSTJA przez Teatr Polskiego Radia (premiera odbyła się w Teatrze Polskiego Radia w kwietniu 2015)

Spektakle towarzyszące

Młode aktorki zaproszone podczas Festiwali w 2015 roku.

Ogólnopolski Konkurs Recytatorski 11. Turnieju Teatrów Jednego Aktora SAM NA SCENIE, Słupsk 2015

ALEKSANDRA AMBROZIK, ELEMENTY PROSTE wg opowiadań Sylwii Kubryńskiej

reżyseria: Anna Maśka, scenografia: Aleksandra Ambrozik, Anna Maśka

premiera: 8.03.2015, czas trwania: 40 min.

Aleksandra Ambrozik pochodzi z Bielska-Białej. Jej przyjaźń z teatrem zaczyna się od oglądania teatru lalkowego w Teatrze Banialuka, przez teatr amatorski Manufaktura działającym przy Domu Kultury Kamienica Miejskiego Domu Kultury w Bielsku-Białej, do wpisania w poczet studentów „lalek białostockich” w bieżącym roku 2015/2016.
Spektakl „Elementy proste” składa się z trzech opowiadań Sylwi Kubryńskiej: „Składasz się z prostych elementów”, „Morderstwo doskonałe czyli gdzie jest pies pogrzebany” i „Wojny wybuchają od olimpiad”. Bohaterka spektaklu wraz ze swoim alter ego – dużą lalką próbuje ułożyć się ze sobą, z najbliższym otoczeniem oraz w realiach, których musi żyć.

XVI Festiwal ewentualnych Talentów Aktorskich FeTA 2015

MAGDALENA BEDNAREK, PAŃSTWO SĄ TAKIE BIELUTKIE wg „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza

reżyseria: Łukasz Chojęta

premiera: 18.04.2015, czas trwania: 10 min.

Bohaterką monodramu jest kobieta ze wsi, która podczas wykonywania domowych obowiązków opowiada o wiejskim życiu prostych ludzi.

XII Festiwal Teatrów Jednego Aktora

ARMMONO 2015

RUZANNA RAM TUNIEVA ZAPISKI WARIATA wg Mikołaja Gogola

reżyseria: Hrachya Ghazaryan

premiera: 9 maja 2015, czas trwania: 25 min.

Urodzona w 1995 roku w Erewaniu, absolwentka Liceum Plastycznego im Mkh. Sebastaciego. Od 2013 studentka Erewańskiego Państwowego Instytutu Teatru i Kinematografii.
W „Zapiskach wariata” życie urzędnika niższej rangi Poproszczyna toczy się nie po jego myśli. W swej ucieczce od rzeczywistości objawia się jako szaleniec, odkrywa dwa rodzaje ludzi, tych którzy są Wilkami i tych którzy są Owcami.

14.00 Prezentacja etiud studentów PWST Filia we Wrocławiu

26.10.2015 (poniedziałek)

WYDZIAŁ AKTORSKI

Ina Sobala: „Uciekinierka, pamiętnik dziecka ulicy” Evelyn Lau

Marta Parzychowska: „Wyprzedaż” Arnold Wesker

Anastazja Borkoniuk: „Pijani” Iwan Wyrypajew

opieka pedagogiczna: Halina Śmiela- Jacobson

Maciej Kulmacz: „Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku” Dorota Masłowska

Paulina Kowalska: „Shirley Valentine” Willy Russell

Adrianna Jendroszek: „Sońka” Ignacy Karpowicz

opieka pedagogiczna: Grażyna Kruk-Schejbal

Czas trwania: 60 minut

WYDZIAŁ LALKARSKI

Opowiadania Antoniego Czechowa

Paweł Bernadowski: „Wąż boa i królik”

Weronika Pawlik: „Aptekarzowa”

Wojciech Zygmunt: „Order”

Anna Zachciał: „Znajomy mężczyzna”

opieka pedagogiczna: Jolanta Góralczyk

Czas trwania: 60 minut

Gościnnie w ramach współpracy WROSTJA – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Jednego Aktora

ARMMONO:

studentka Erewańskiego Państwowego Instytutu Teatru i Kinematografii (Armenia)

Ruzanna Ram Tunieva: „Zapiski wariata” wg Mikołaja Gogola