Zbiór premierowych wierszy „Woda na Marsie” to nowy rozdział w poezji Jarniewicza, choć czytelnicy znajdą tu także znane z jego poprzednich książek sondowanie możliwości współczesnej liryki miłosnej i podglądanie pamięci żyjącej w języku, próby otwarcia wiersza na jazgot codzienności i splatające się z nią echa tego, co minione. Konsekwentnemu przełamywaniu konwencji towarzyszy tu ton nostalgii, ale ironicznej, zawsze wziętej w cudzysłów.

Obrazy z dzieciństwa, rodzącej się seksualności, momentów inicjacji, pierwszych i ostatnich pożegnań, przekraczania rozmaicie rozumianych progów, nakładają się na zapamiętane sceny filmowe i migawki z ulic wielkiego, choć umierającego miasta, a świat polityki wkracza na teren prywatnych, najintymniejszych doświadczeń – nierzadko, co jest nowym akcentem w wierszach Jarniewicza, odrealnionych i przetworzonych przez pracę powiązanej z pamięcią wyobraźni.

Jarniewicz potrafi w zaskakujący nieraz sposób złączyć to, co medialne, z tym, co liryczne – wychodzi od jednego zdania, jednego wydarzenia, by opowiedzieć o czymś zupełnie innym, pokazując jednak nierozerwalny, a poetycko inspirujący, związek naszego codziennego życia ze światem mediów: z facebookiem, telewizją, kinem, tabloidami.

Pisała o tym niegdyś Anna Kałuża: „[Jarniewicz w swojej poezji] próbuje nie odcinać konstruowanego przez siebie fragmentu przestrzeni od szerokiego pola (tzw. tła) wizualnego i akustycznego, jakim jest świat bodźców, informacji i komunikatów”. W ten sposób poeta zderza w wierszu to, co konkretne i jednostkowe, z tym, co ogólne i przygodne. Czeka nas w efekcie wiele zaskoczeń: kiedy czytamy wiersz zatytułowany „Dzieła wszystkie Longina Pastusiaka”, odkrywamy po chwili, że to erotyk, a tajemniczy tytuł tomu, „Woda na Marsie”, otwiera przed nami możliwość aktywnego uczestnictwa w lekturze tych intrygujących, wieloznacznych wierszy.

W Biurze Literackim ukazało się dotąd dwanaście książek Jerzego Jarniewicza, w tym sześć tomów poetyckich: „Niepoznaki” (2000), „Dowód z tożsamości” (2003), „Oranżada” (2005), „Makijaż” (2009), „Skądinąd (1977-2007) ” (2007) oraz „Na dzień dzisiejszy i chwilę obecną” (2012); a także tom szkiców krytycznych „Od pieśni do skowytu” (2008).

Poza tym w Biurze autor opublikował pięć książek translatorskich: „Wolny przekład” (1997) Craiga Raine’a, „Teraz będziemy spać, leżeć bez ruchu lub ubierzemy się na powrót” (2011) Briana Pattena, „Zucha” (2012) Edmunda White’a, „Sześć poetek irlandzkich” (2012) oraz antologię „Poetki z Wysp” (2015; wraz z Magdą Heydel).

Jerzy Jarniewicz urodził się w 1958 roku w Łowiczu. Jest poetą, tłumaczem, krytykiem literackim i wykładowcą akademickim, a od 1994 roku również redaktorem „Literatury na Świecie”. Mieszka w Łodzi.

Materiały prasowe: Biuro Literackie