Wernisaż „Pół żartem, pół serio” - wystawy rzeźby i malarstwa Mariusza Dydo i Emilii Gąsienicy-Setlak odbędzie się 19 czerwca w Krakowie w Galerii Sztuki Współczesnej i Antyków Miasto Sztuki.

Mariusz Dydo i Emilia Gąsienica-Setlak
„PÓŁ ŻARTEM, PÓŁ SERIO”

Galeria MIASTO SZTUKI
ul. Nadwiślanska 11, Kraków
(vis-à-vis Cricoteki).

Wernisaż:
19 czerwca 2015 r., godz.19:00

Wystawa czynna do 3 lipca 2015 r.

Więcej informacji:
www.miastosztuki.com.pl
www.facebook.com/miastosztukiart

Mariusz Dydo
ur.1979 r.
Po ukończeniu działu „Meblarstwo Artystyczne” w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie, dostał się na Wydział Rzeźby w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 2004 r. Przed i w trakcie studiów działał w Autorskiej Grupie Artystycznej Jacka Kucaby - „Ruchome Święto”. W trakcie studiów brał udział w wielu wystawach zbiorowych oraz dwukrotnie, na zaproszenie Commune de Lorentzweiller w Luksemburgu, w projektach malarskich - „Mieszkańcy Lorentzweiller” i „Pejzaże Lorentzweiller”. Po ukończeniu studiów był laureatem nagród i wyróżnień dla obrazów z cyklu „www.cykl.dy” oraz nagrody Artystycznej Miasta Krakowa. W roku 2007 otworzył swoje pierwsze studio rzeźby i malarstwa, w którym wykonał wiele zamówień kontraktowych dla osób prywatnych, filmu, reklamy, Muzeum Trasy Turystycznej Kopalni Soli w Wieliczce, Muzeum Miasta Krakowa pod płytą Rynku Głównego oraz, wspólnie ze Zbigniewem Blajerskim, Bazyliki Św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Jest autorem wystroju rzeźbiarskiego, projektu i wykonawcą mebli ołtarzowych dla Kaplicy Św. Krzyża w Zespole Drogi Różańcowej w Hlinik nad Hronom, Słowacja (2011-2013). Od roku 2008 tworzy małe cykle rzeźbiarskie w ceramice odlewanej, które tworzą markę Marius Dydo. W roku 2013, wraz z drugim inwestorem powołał do życia projekt Dydodecor, który ma na celu promować markę oraz artystów zaproszonych do jej budowy. W swojej twórczości inspiruje się liniami przecięć mitologii o sztuce, tradycją mistrzów i wizytą w hipermarkecie. Czasem wykorzystuje tytuły zaczerpnięte z tradycji judeochrześcijańskiej, greckiej, łacińskiej i terminologii nowomowy, co jest pewnym kluczem do podjęcia refleksji nad drugim dnem danej pracy. Nawet gdy jest ona emanacją hipermarketowej szczęśliwości, wesołym dzieckiem post pop artu, w tytułach cykli tkwi zawsze głębsza refleksja nad pamięcią dzieciństwa, niewinnością, mitem artysty, a przemysłem i kreacją.

Emilia Gąsienica-Setlak
ur. 1986 r.
Abiturientka zakopiańskiego Zespołu Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara ze specjalnością „Meblarstwo Artystyczne”, 2005 r. Studiowała w pracowniach prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej i prof. Leszka Misiaka na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z aneksem graficznym w pracowni drzeworytu prof. Bogdana Migi otrzymała w 2011 roku. Zajmuje się malarstwem oraz grafiką warsztatową. Meritum jej zainteresowań artystycznych są kolor, syntetyczna kompozycja oraz ich relacje z otoczeniem.  Zróżnicowana twórczość malarki układa się w cykle tematyczne, z których najbardziej rozpoznawalne to abstrakcjonistyczne „Forma przejściowa” i „Zmierzch”, rozpięty pomiędzy neofowizmem i realizmem „Lux In Tenebris” oraz „Umizgi”, czerpiące z tradycji postimpresjonistów, „barwnych” okresów Picassa, a czasem wręcz z estetyki pop artu. Podzielając pogląd Cycerona, głoszący, że „sztuka wymaga uznania”, wystawia chętnie i dużo, zarówno w Polsce jak i Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Bułgarii oraz na Węgrzech. W dorobku ma udział w siedemnastu wystawach indywidualnych oraz w ponad pięćdziesięciu wystawach zbiorowych i targach sztuki. Prace artystki znajdują się w polskich i węgierskich zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w Europie i Stanach Zjednoczonych. Jej prace ilustrują okładki książek Swetosława Minkowa „Siła nieczysta” (Wyd. „Scriptum”, 2005) i „Nazwy wodne dorzecza Wisły” dr Urszuli Bijak (Instytut Języka Polskiego PAN, 2013) oraz gościły na okładce prestiżowego czasopisma „Women In Art 278 Magazine”, 2014. Ponadto, płótna jej autorstwa wzięły udział w zdjęciach do hiszpańsko-amerykańskiego filmu fabularnego „Embers” w reżyserii Claire Carre, 2015.