Laboratorium Ruchu ESK 2016 III Edycja nastąpi 21 czerwca.

Kolektyw Złej Sukienki

"Nigdy w życiu nie powiedziałam jeszcze tego, co dzisiaj samej sobie.”

Choreografia: Małgorzata Rostkowska

Wykonanie: Maria Fekecz

Drugi spektakl Kolektywu zagłębia się w podwodny świat wspomnień i płynną teraźniejszość bohaterki, która uosabia współczesne Polki.

Wsparcie: Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

M A R I A F E K E C Z - Tancerka, performerka, instruktorka tańca współczesnego, aktorka w teatrze edukacyjnym dla dzieci. Od 2010 roku pracuje jako pedagog tańca współczesnego. Studentka Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych na kierunku Taniec. W 2010 tancerka w performatywnej produkcji "About" Izabelii Chamczyk. W 2012 stworzyła spektakl "Śmiejąc się z niczego" w ramach projektu "sami o sobie", w Studio MTT przy Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, jako współchoreograf. W 2013 tancerka w spektaklu "Wyrazy dźwiękonaśladowcze", w choreografii Sebastiana Gębury, premiera na festiwalu Cyrkulacje. W 2014 Współchoreografka spektaklu „My name is nobody” wyprodukowanej przez Avant Art Festiwal. W 2014 roku Współchoreografka "Akwarium life performance" wyprodukowanego przez IMIT, Galerii BWA Awangarda we Wrocławiu oraz Filharmonię we Wrocławiu. Współorganizatorka Rusza Festiwal. Aktywnie udziela się w grupie INTROligatorni, złożonej przez Sebastiana Gęburę we Wrocławiu. W 2015 została zaproszona do Współpracy z grupą JUBILO, która działa pod Instytut Grotowskiego, do projektu "Mosty" jako choreograf. Jedna z aktorek w serialu performance "Make my a baby"

M A Ł G O R Z A T A R O S T K O W S K A - Choreograf, performer, pedagog tańca współczesnego. Absolwentka dwóch szkół artystycznych: 2013 – Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi – choreografia i techniki tańca; 2010 – Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury w Kaliszu – taniec współczesny. 2010 – Praktyki w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Wychowana na/w Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Legnicy. Współzałożyciel i performer w KOLEKTYWIE Złej sukienki. Pomysłodawca i performer w spektaklu „Bardzo zła sukienka”; współtwórca i performer w spektaklu „Księżyc księżyc umieranie – sekwencje improwizowane.” Kolektywu artystycznego FURU z Warszawy; postać w serialu performansie improwizowanym „Make me a baby”; choreograf w produkcjach teatralnych, np. „Ogień podłożę rękami przyjaciół” w reż. Grzegorza Grecasa. Poza tym: współpracuje z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie np. przy Lecie w teatrze, jako trener; instruktor na Interdisciplinary Fringe Festival we Wrocławiu. Zajmuje się technikami ruchu w tańcu współczesnym a także głosem i jego powiązaniami z ciałem w ruchu, capoeirą, performance, improwizacją ruchową, kontakt improwizacją i treningiem fizycznym w pracy aktora.

,,This Kind of Bird Flies Backward"

Wykonawca: Natalia Pieczuro

muzyka: Amenra, Lynn Rin Suemitsu

Podziękowania dla Garage29, Embassy of Brazil in Brussels, Theatre Marni, Colin H. van Eeckhout oraz zespołu AMENRA

To solo jest zainspirowane krótkim filmem "in my language" autorstwa Mel Baggs oraz Momentami Extremalnymi.

Momentami, kiedy czujemy, że żyjemy.

"Odnaleźć mięśnie. Muszę odnaleźć swoje kości. Moich przodków. Mój grób.

Tysiące kobiet we mnie, mówiących poprzez każdy oddech - moment nieobecności i obecności. Życie. Samotność podejmowania decyzji i głęboka potrzeba porozumienia z innymi.

Wspomnienie kiedyś zapomniane

odepchnięte gdzieś w przestrzeń

o dniu, kiedy powietrze zawisło w gęstym zatrzymaniu

białe od słońca

oślepiające ją

jak góry pamukkale

każdy oddech jest walką o życie"

Natalia Pieczuro jest polską tancerką / performerką, mieszkającą w Belgii. Studiowała “wiedzę o kulturze” na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie w SEAD - Salzburg Experimental Academy of Dance - taniec i choreografię. Swoje wykształcenie i doświadczenie zdobyła współpracując z takimi artystami, jak: Jozef Frucek /Rootlessroot/, Rob Hayden /Ultima Vez/, Lisi Estaras /Ballet C de la B/ i Matej Kejzar /Rosas/. Brała udział w spektaklach min.: Deja Donne /Glimpse of Hope/, Or&Oran Dance Co /Project R/ i Studia Matejka /Conflict of Apathy, Harmony of Contradictions/. Występowała we Włoszech, Polsce, Czechach, Danii, Austrii i Szwajcarii. Natalia tworzy również własne prace - “in.side.out” czy duet “Traces”.

„Une femme masculine vol.2”

Choreografia i wykonanie / Helena Ganjalyan

Muzyka / Michał Mackiewicz, Solpara („Swing”)

remix / Ann Van den Broek

Co znaczące dla idei „Une femme masculine vol.2”, to posłużenie się koncepcją remix - u tj. stworzenie dzieła w wyniku przetworzenia innej pracy (dzieło to nie stanowi jednak po prostu "interpretacji", nie jest podaniem oryginału nowymi środkami wyrazu czy w innej aranżacji, a zgoła oryginalną, odnoszącą się treścią lub formą do pierwowzoru, dyskutującą z nim lub odmiennie odczytującą propozycją). Remix oscyluje między tym co było, tym co jest i tym, co może zaistnieć. Przeszłość otwiera wiele potencjalności, możliwości i dróg rozwoju. Jest trybem prowokującym przyszłość. "Une femme masculine vol.2" nie sięga jednak w daleko w czasie. Jest raczej próbą zaczepienia się, dialogu z obecnym. Nie jest to poszukiwanie aktualności w motywach znanych z ubiegłych dziesięcioleci, ale odpowiedź na wciąż aktywny, dziejący się proces. Materiał wyjściowy do "Une femme masculine" stanowiła twórczość Ann Van den Broek (spektakle "Co(te)lette" oraz "We Solo Men"). Ruch wykreowany przez Van den Broek stał się przestrzenią transformacji. "Une femme masculine vol.2" to sprawdzian tego, na ile można manipulować jego znaczeniem, jak dalece możliwe jest komunikowanie czegoś, co nie było jego pierwotnym założeniem. Spektakl ten jest więc między innymi pytaniem o to, jak kontekst wpływa na percepcję i jak za jego pomocą możemy wydobywać nowe treści z istniejącego już materiału ruchowego. W warstwie znaczeniowej spektakl dotyczy problemu postawy kobiety, polegającej na identyfikacji z męską psychiką oraz męskim stylem bycia. W psychoanalizie spotykamy dwa określenia tego zjawiska - 'kompleks Ateny' oraz 'kompleks Diany'. Co jednak zawiera się w pojęciu energii 'kobiecej' oraz 'męskiej'? Czy takie rozgraniczenie jest zasadne? Rodzimy się mężczyznami lub kobietami, ale nie rodzimy się męscy lub kobiecy. Pole dopełnień, gra przeciwstawnych napięć mają na celu poszerzenie dynamiki ciała, stopniowanie temperatury i intensywności spektaklu. "Une femme masculine vol.2" jest wielowarstwową grą o DOMINACJĘ. Jest wołaniem o akceptację. Jest obrazem tych, którzy wciąż na nowo odgrywają swoją siłę. Poruszając się między obszarami takich pojęć jak prowokacja i wstyd "Une femme masculine vol.2" nie stawia pytania o to 'kim jestem', a o to 'kim chciałbym być' lub 'kim boje się okazać'.

(wersja pierwsza – duet „Une femme masculine”, wersja solowa będzie miała premierę na Solo Dance Contest w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca 06.06.15 r.)

Helena Ganjalyan - Urodzona w 1988 r. w Erewaniu, w Armenii. Aktorka, tancerka, choreograf, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Uczestniczka wymiany z Wydziałem Aktorskim University of Nothern Iowa (USA). Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne, zdobywczyni Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska, Stypendium Marszałka Województwa Śląskiego w Dziedzinie Kultury oraz nagrody w konkursie rezydencyjnym OFF: PREMIERY PREZENTACJE organizowanym przez Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu (wraz z A. Wąsikowską). W ramach dyplomu grała w spektaklu „CZYŻ NIE DOBIJA SIĘ KONI?” w reżyserii Jerzego Stuhra i Waldemara Raźniaka oraz tańczyła w choreografii „SWAN LAKE” Idana Cohena (Izrael). Jej solowa choreografia „LADY Ł. – UNICUT” została nagrodzona na Solo Dance Contest 2012 w Gdańsku (II miejsce i Nagroda Publiczności) oraz w konkursach: 321 TANIEC (organizowanym przez Krakowski Teatr Tańca) oraz SoloDuo + Friends w Kolonii. Za spektakl „SHAKESPEARE IT” realizowany wraz z M. Fejdasz, N. Minor, P. Giwer otrzymała I miejsce w Konkursie Rezydencyjnym Entree organizowanym przez Teatr Rozrywki w Chorzowie. Z kolei z monodramem „PRESS TO RESET THE WORLD…” w reż. A. Wąsikowskiej zdobyła główną nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wlkp. Współpracowała m.in. z Romeo Castelluccim/Societas Raffaello Sanzio („THE FOUR SEASONS RESTAURANT”), Teatrem Wybrzeże, Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Legnicy, Teatrem Dada von Bzdulow, Kayą Kołodziejczyk, Marcinem Wroną oraz kolektywami: Harakiri Farmers (Dominika Knapik i Wojciech Klimczyk), Dzikistyl Company, Flesh System, Annie Vigier i Franckiem Apertet z Les Gens d’Uterpan (Paryż).

Miejsce:

Centrum Inicjatyw Artystycznych ul. Tęczowa 79 Wrocław