W imieniu organizatorów VIII Spotkań Teatralnych Innowica 2015, które odbywają się w dniach 4-6 czerwca 2015 roku - zapraszamy Państwa do odwiedzenia wsi Nowica w powiecie gorlickim (gmina Uście Gorlickie)

VIII Spotkania Teatralne INNOWICA 2015

4.06 (czwartek)

20.30 – Centrum Lesia Kurbasa. Laboratorium teatralne STUDIO A.K.T. „Wieść” (Ukraina) (Sarepta) 22.30 – Osjan (scena)

5.06 (piątek)

12.00 – otwarcie 12.30 – Teatr Hałasów „Zegar bije” (Sarepta) 14.30 – Opowieści z Walizki „Opowieści pustelnika” (szkoła) 16.00 – Zatrzymać Obrotówkę „Jutro” (Sarepta) 18.00 – Stefan Ficner (wernisaż – Nowica 21) 19.00 – Sango (scena) 20.00 – Julia Doszna + Antoni Pilch (Nowica 21) 21.30 – Przemysław Bluszcz „Samospalenie” (Sarepta) 23.00 – Blok muzyki teatralno-eksperymentalnej „Samowykluczeni” (scena)

6.06 (sobota)

10.00 - Lonesome George „Telling the bees” (USA/Austria/Polska) (szkoła) 13.00 – Dymitr Surynowicz + Michail Tumelia (Białoruś) – filmy animowane (szkoła) 17.00 – spotkanie autorskie z Marosem Krajniakiem (Nowica 21) 19.00 – Partytury Fotograficzne „Romania Mea” (szkoła) 21.00 – Teatr Wierszalin „Reportaż o końcu świata” (Sarepta) 23.00 – Nowica 9 (scena)

W trakcie trwania festiwalu otwarte będą wystawy fotografii Vlada Dumitrescu (Rumunia) i Andreja Artyma (Ukraina)

TEATR WIERSZALIN

„Reportaż o końcu świata”

Zespół teatralny założony przez reżysera Piotra Tomaszuka oraz grupę współpracujących z nim aktorów. Siedzibą teatru jest miejscowość Supraśl. Fascynacja dziedzictwem kulturowym pogranicza europejskiej cywilizacji ukształtowały zarówno charakterystyczną estetykę tego teatru, jak i jego światopoglądową perspektywę. Oblicze teatru cechuje niezwykła prostota, spektakle nasycone są muzyką i śpiewem, drewniane rzeźby, figury i maski współistnieją z żywymi aktorami.

Reportaż o końcu świata

W latach 30-tych na polsko-białoruskim pograniczu, we wsi Grzybowszczyzna objawił się prorok Ilia Klimowicz który powrócił z nieba by przygotować naród do wtórnego przyjścia Chrystusa. Z grupą swoich wyznawców, odstępców od prawosławia chciał wybudować nową stolicę świata: Wierszalin. Był to czas kiedy święci, prorocy i aniołowie zaczęli stąpać po podlaskiej ziemi… Wypędzali popów z cerkwi i sami chcieli odprawiać liturgie. Wielu chłopów uważało się za proroków i głosząc wizje końca świata chodzili po wsiach. W każdej prawie wsi była baba obwołana Matką Boską, a lud starał się dopomóc przyjściu Mesjasza próbując spłodzić go siłami natury. Gdy w Ilji zaczęto dopatrywać się zbawcy nadszedł sądny, ostatni dzień (...)

Reżyseria: Piotr Tomaszuk Scenografia: Ewelina Pietrowiak Muzyka: Piotr Nazaruk

PRZEMYSŁAW BLUSZCZ

„Samospalenie”

Ryszard Siwiec – żołnierz AK, filozof, księgowy z Przemyśla - protestując przeciwko inwazji na Czechosłowację podczas trwających 8 września 1968 Centralnych Uroczystości Dożynkowych na Stadionie X -lecia dokonał samospalenia w obecności szefów partii, dyplomatów i 100 tysięcy widzów.

Ten bohaterski i radykalny akt przeciw interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji staje się punktem zwrotnym w karierze oficera Służby Bezpieczeństwa. Dziś, zepchnięty na margines historii, (anty) bohater minionego systemu, pozbawiony przywilejów i władzy - próbuje zrekonstruować swoją drogę, odzyskać ciągłość własnej biografii, zrozumieć i zdefiniować swoją tożsamość. Kim jest lub też kim mógłby być..?

Przemysław Bluszcz stwarza na scenie mocne, skondensowane obrazy, które drażnią, wzruszają, czasem śmieszą, a zarazem podważają jednoznaczność ocen postaw ludzi uwikłanych w zbrodnie minionego systemu. Aktor znany szerszej publiczności głównie z filmowych produkcji jest w swojej roli przekonujący, ale także zaskakująco dobry. Dzięki „Samospaleniu” można poznać jego aktorski kunszt, bo monodram wymaga wprawy i koncentracji.

Występuje: Przemysław Bluszcz Reżyseria: Krzysztof Szekalski Scenografia: Kobas Laksa

TEATR RODZINNY HAŁASÓW

„Zegar bije”

Spektakl wywiedziony z wędrownego przedstawienia granego od wsi do wsi, od chałupy do chałupy, od człowieka do człowieka. Liryczna opowieść o śmierci, miłości, wędrowaniu. Każda scena to nowy wątek, wyśpiewany na tle starych kilimów i sztandarów, osnową zaś jest muzyka wykonywana przez Rodzinę na "uszach" widza - by go oczarować, omamić, porwać w świat wyobraźni ludycznej – bezpretensjonalny, prosty i pełen smaku.

W spektaklu posłuchamy pieśni dziadowskich zebranych przez Jacka Hałasa, muzyki napisanej i zaaranżowanej na sześcioosobową rodzinną orkiestrę oraz Hałasów w nietypowej, aktorskiej odsłonie. Bogaty i zróżnicowany repertuar pieśniowy dziadów charakteryzował się tym, iż funkcjonujące w nim teksty posiadały swoistą wymowę moralną. W obrazowy sposób ukazywały ogólnoludzkie prawdy, jednocześnie przypominając o wynikających z nich zasadach.

Reżyseria: Dariusz Skibiński Muzyka: Jacek Hałas Występują: Jacek i Alicja Hałas, Julia, Antoni, Jonasz i Jakub Hałas

Centrum Lesia Kurbasa. Laboratorium teatralne STUDIO A.K.T. (Kijów, Ukraina)

„Wieść”

Studio A.K.T. to laboratorium, które w swojej pracy kładzie nacisk na sztukę improwizacji. Formuła pracy z aktorami ma dwa warianty: otwartą i zamkniętą. Otwarta - ma na celu stworzenie twórczej przestrzeni, w której uczestnicy mogą zapoznać się ze naturą gry aktorskiej. Zamknięta - koncentruje się na pogłębianiu pracy - ma na celu stworzenie zespołu aktorów pracujących nad długoterminowym projektem.

Przychodzimy na ten świat i spotykamy tu śmierć. Czy nasze życie jest trwaniem, umieraniem czy misją? Być czy nie Być - oto pytanie, które zadajemy sobie co chwilę. Wieść, którą przynosimy w momencie narodzenia zawsze jest z nami - bez względu na to czy słyszymy ją czy nie. Nasze życie to Wieść życia wiecznego. Dźwięk, ruch, słowo, skąd się biorą? – jaki jest Początek? Jeśli jest początek i koniec, to co było przed początkiem i co będzie po końcu? Nie odpowiadamy na te pytania – każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Spotykamy się z Wami tu i teraz. Cieszmy się, kiedy wspólnie odczytamy tę Wieść w naszych sercach.

Autor i kierownik projektu: Oleg Drach

OPOWIEŚCI Z WALIZKI

„Opowieści pustelnika”

To krótki wybór historii zanotowanych podczas kazań, głównie na Podkarpaciu. Rzadko czytane, częściowo improwizowane, często posiadają bohaterów, akcję i zgrabną puentę. Stawiają pytania, otwierają tematy do rozważania, pobudzają wyobraźnię. Niektóre z zasłyszanych historii zostały ułożone tak, by stworzyć całość - opowieść o człowieku, który pragnął dowiedzieć się, jak żyć i jak zbawić swoją duszę. Kawałek historii zaczerpnięto z baśni braci Grimm, literatury pozostającej także dość blisko przekazu ustnego. To próba połączenia sztuki opowieści z teatrem nawiązującym do tradycji ulicznej, kuglarskiej.

Poruszający jest duchowy, ale zarazem ponad wyznaniowy wymiar tej historii. Poza mszalnym kontekstem, opowieści te okazały się w zasadzie uniwersalne. Słowom towarzyszy lira korbowa, instrument od dawna bliski opowieściom, którego brzmienie samo w sobie przypomina narrację, otwiera i budzi gotowość do słuchania.

Występują: Joanna Sarnecka i Anna Skrabska Lira: Maciej Harna

INICJATYWA ARTYSTYCZNA LONESOME GEORGE (USA/Austria/Polska)

„Teeling the bees”

Dawno, dawno temu ludzie i pszczoły żyli w przyjaźni. Pszczoły zapylały rośliny, które były dla ludzi pożywieniem. Przy okazji dostarczały słodkiego miodu, który dzieci zjadały ze świeżym chlebem. Ludzie odwdzięczali się pszczołom, opowiadając im o wszystkich ważnych wydarzeniach. Narodziny dzieci, wielkie święta, śmierć – wszystko co ważne było szeptane wprost do ula. To, co sprawiało pszczołom radość to wysłuchiwanie opowieści. Pszczoły odpłacały za to swoją ciężką pracą. Z czasem ludzie zapominali opowiadać o swoim życiu. Wtedy pszczoły czuły się samotne i wyruszały szukać nowych historii. Opuszczały ule. Znikały. Czy możemy coś zrobić żeby powstrzymać odchodzenie pszczół? Czy zapomnieliśmy coś im opowiedzieć? Może nie jest za późno żeby odzyskać ich zaufanie?

Martyna Grydlik i Sina Heiss od lat współpracują tworząc przedstawienia i performance. Tym razem w ramach nowojorskiej wspólnoty artystycznej Lonesome George tworzą przedstawienie teatru cieni w oparciu o stary zwyczaj Telling the bees.

ZATRZYMAĆ OBROTÓWKĘ

„Jutro”

Jak zdefiniować, uchwycić, ogarnąć człowieka, który nie jest już dzieckiem, nie jest młodzieżą, nie jest nawet człowiekiem w sile wieku? Czy pomiędzy młodością a starością jest przepaść bez dna? Czy istnieją przestrzenie, w których się rozumiemy i współodczuwamy? A co z tymi, których nie sposób ogarnąć, nie sposób zrozumieć, te nieprzyjemne i mroczne, te których się boimy, ? Mamy jeszcze sporo czasu....ona przyjdzie dopiero....jutro? Jacy wtedy będziemy?

Inspiracją do spektaklu są "Minuty" - Reportaże o starości Izy Klementowskiej.

Grupa "Zatrzymać Obrotówkę" pracuje w Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie.

Występują: Arletta Szewczyk, Taiga Kuśmider, Renia Ziobro, Marta Riess, Julia Siekańska, Kacper Augustynek, Kamil Padlikowski, Jakub Kouba, Michał Stanisławczyk.

Scenariusz i reżyseria: Ola Barczyk, Zespół

OSJAN

Legenda „polskiej muzyki świata” - powstał na początku lat 70. W pierwszym składzie znaleźli się Jacek Ostaszewski, Marek Jackowski oraz Tomasz Hołuj.

W grze zespołu Osjan obecna jest niemalże cała światowa kultura muzyczna. W tej muzyce centralne miejsce zajmuje rytm - najbardziej pierwotny i obecny we wszystkich kulturach element muzyki, ale równie ważnym elementem jest tu cisza pomiędzy dźwiękami…

Celem poszukiwał Osjana zawsze były najbardziej podstawowe i uniwersalne elementy muzyki. Osjan to żywiołowość i nie mniejsza koncentracja. To prostota (wynikająca choćby z prostoty używanych akustycznych instrumentów) i niezwykle wyrafinowanie (płynące nie tylko z wirtuozowskich umiejętności muzyków).

Grupa koncertuje okazjonalnie - każdy swój występ traktując jak święto... I tak było zawsze...

PARTYTURY FOTOGRAFICZNE

„Romania Mea”

Istotą Partytur Fotograficznych jest stworzenie nowych muzycznych dzieł inspirowanych fotografią. Wyzwaniem, jakie stawiają zaproszonym artystom autorzy to poszukiwanie relacji pomiędzy obrazem i dźwiękiem, a konkretnie pomiędzy fotografią i muzyką współczesną.

Cykl zdjęć "România mea" (Moja Rumunia) Vlada Dumitrescu jest inspiracją dla trójki kompozytorów - wykonawców do tworzenia muzyki. Fotografie są nieodłączną częścią partytury; w czasie koncertu muzycy odczytują na swój sposób kolejne obrazy. Fotografie Dumitrescu: ginący świat i ludzie w nim; piękna i godna starość, dzieci i zwierzęta. Niezwykłe pejzaże "zapomnianych przez czas" biednych rumuńskich, górskich wiosek... To fotografie o głębokim humanistycznym przesłaniu. I taki jest ten wspólny fotograficzno-muzyczny spektakl; o prostym życiu w otoczeniu surowej przyrody - przemijaniu...

Vlad Dumitrescu (Rumunia) - fotografia Cezary Duchnowski - fortepian, elektronika Ryszard Latecki - trąbka, harmonium, syntezator Tadeusz Wielecki – kontrabas

JULIA DOSZNA + ANTONI PILCH

Julia Doszna – łemkowska pieśniarka o fascynującym głosie i niezwykłej osobowości. Urodziła się i mieszka w Beskidzie Niskim. Śpiewanie jest dla niej modlitwą, wewnętrzną potrzebą, nawet przymusem; jest rozmową o Łemkach, ich miłości do Boga, ludzi, ziemi. W repertuarze znajdują się ludowe pieśni liryczne, religijne i obrzędowe. Śpiewa od najmłodszych lat. (…) Tematyką jej pieśni jest miłość - do Boga, do Łemkowszczyzny, a także zwyczajna, pełna wzlotów i upadków miłość ludzka. Dla Julii "śpiewać", "istnieć" i "kochać" znaczy to samo.

Antoni Pilch - muzyk, który urodził się w Przemyślu i tu chodził do szkoły muzycznej. Po ukończeniu studiów na Akademii Muzycznej w Krakowie wybrał drogę lutnisty. Wówczas pierwszego i jedynego w Polsce. Organizował w piwnicy pod kamienicą na ulicy Kanoniczej w Krakowie pierwsze wieczory muzyki renesansowej i założył Bractwo Lutni.

ŜANĜO

ŜANĜO to zespół powołany do istnienia i prowadzony przez Kamila Rogińskiego od 2011 roku. Grupa prezentuje muzykę i taniec wpisując się w nurt World Music – Muzyka Świata. Idea przyświecająca działaniom twórczym to prezentacja elementów tradycji wszystkich kontynentów kuli ziemskiej jako zintegrowanej wspólnoty. Artyści biorący udział w przedsięwzięciu to globtroterzy chłonący kulturę świata, uczący się gry od mistrzów z Afryki, Ameryki, Azji, Australii i Europy. Dzięki tym doświadczeniom oryginalne instrumenty z odległych zakątków globu mogą zabrzmieć wspólnie. Program koncertowy prezentuje muzykę autorską, do której powstania przyczyniła się inspirująca różnorodność muzycznych kultur świata. Przesłanie przedsięwzięcia „ŜANĜO – Zmiana Wibracji Ziemi” - jest podobne do tego, które skłoniło Ludwika Zamenhofa do stworzenia międzynarodowego języka esperanto - język, który jest sposobem na komunikowanie się, ale nie wypiera mowy regionalnej. Język, który nie jest obcy dla nikogo na świecie, jest tym, czym muzyka ŜANĜO, gdzie śpiewane teksty tłumaczone są na esperanto - ŜANĜO DE LA VIBRADO DE LA TERGLOBO (ZMIANA WIBRACJI ZIEMI). Zespół ŜANĜO prezentując się na scenach festiwalowych, zamierza trafiać do szerokiej publiczności w kraju i na świecie. W składzie kapeli znaleźli się muzycy następujących, uznanych już zespołów: R.U.T.A, Foliba, MOON HOAX, Orkiestra RIVENDELL, Moskwa, Arkona.

NOWICA 9

Kiedyś był idealnie - płasko.

Teraz są górki.

Życie - to nie tylko muzyka.

Dotyk, smak, zapach.

Słowa nie reprezentują nawet myśli.

Gdzie się da króluje minimalizm.

Tam gdzie musisz spinasz się do granic.

Na łące pasą się baranki.

Wilki odpoczywają, za chwilę będę głodne.

To wszystko jeszcze raz się zmieni.

A Ty mi powiesz czy to wszystko było potrzebne.

Nowica 9 to muzyczny projekt powstały po rozpadzie "Zabrzańska Orkiestra Rockowa z Nowicy". Podstawowy skład grupy to: Bolek - gitara basowa, Mirek Ładoś - perkusja, Uschi - saksofon, Astek - instrumenty klawiszowe, wokal; Sławek - instrumenty perkusyjne, Lewy - gitara basowa. Mieszkają i tworzą w tradycyjnej, łemkowskiej chyży pod numerem 9 gdzie żył Jan Szymczyk - jeden z ostatnich wiejskich muzykantów. Jego marzeniem było , by po jego śmierci ten dom wypełniała muzyka i muzykanci. Nowica 9 realizuje to marzenie.

MAROŠ KRAJŇAK (Słowacja)

„Carpathia” - promocja książki

Maroš Krajňak (ur. 1972) – pochodzi z Vyšnej Jedľovej, od 1991 roku mieszka w Bratysławie. Ukończył studia na kierunku praca socjalna oraz International Business School. Zawodowo zajmuje się marketingiem w usługach telekomunikacyjnych i usługach on-line. W 2012 roku ukazała się druga jego książka zatytułowana Entropia, nawiązująca do debiutanckiej Carpathii, w której autor zabiera czytelników na wyprawę do świata Łemków, magicznych historii i tajemnic z przeszłości. W 2013 roku wydał trzecią część łemkowskiej trylogii, powieść pt. Informacia. Wszystkie książki zostały nominowane do nagrody Anasoft Litera 2014.

Carpathia to plastyczna opowieść bez jednej ilustracji. W podróży do wnętrza ginącego świata towarzyszą nam Andrij Pysanskij, Andy Warhol, Gotthard Heinrici i wiele innych, barwnych postaci. Zmysłowa odyseja w czasie i przestrzeni, heroiczna próba ocalenia od zapomnienia ziemi niczyjej, polsko-słowacko-ukraińskiego pogranicza, a także emigranckiego środowiska Bratysławy. Carpathia jest pierwszą częścią cyklu, który roboczo nazywamy trylogią łemkowską. W 2015 roku ukaże się także druga część, Entropia, w tłumaczeniu Miłosza Waligórskiego.

VLAD DUMITRESCU

Fotografia

"... od zawsze lubiłem ludzi; zbliżać się do nich i słuchać ich opowieści. Od zawsze też lubiłem rumuńską wieś ze wszystkimi jej kolorami i pięknem i przykro mi było potrzeć, jak zmienia się z biegiem czasu. Przez lata każdy urlop, dzień wolny lub nawet popołudnie, spędzałem z moim aparatem w wioskach, które były mi znane; bądź odkrywałem inne, o których istnieniu nie wiedziałem. Odnajdywałem tam starych przyjaciół i spotkałem nowych.. Rumuńskie wioski nie przestają mnie wciąż na nowo zaskakiwać i zadziwiać swoimi niezwykłymi skarbami..."

Artysta fotograf rocznik 1978. W 2008 roku zaczął poważnie myśleć o fotografii. Uczestnik wielu plenerów i wystaw m.in. : - „Przyjedź na wieś” Palos Ardeal (2008, plener) - The Green Brasov (2008, wystawa) - „Zdjęcia z rumuńskiej wsi” (2010, wystawa) - „Holidays Countyside (2013, wystawa) Jego fotografie były wielokrotnie nagradzane i publikowane (Photo Magazine, Photo Travel)

Strona www: http://vladdumitrescu.blogspot.ro/

STEFAN FICNER

Grafika

Urodzony w 1952 r. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ukończył w 1981 roku. Dyplom w pracowni prof. L. Mianowskiego oraz prof. W. Świerzego. Kieruje Katedrą Grafiki Warsztatowej w macierzystej uczelni. W latach 1983 -90 prowadził Galerię „ Wielka 19” w Poznaniu. Współtwórca (razem z prof. M. Pawłowskim) Biennale Grafiki Studenckiej, którego pierwsza edycja miała miejsce w 1999 r. Pomysłodawca „Podręcznika Warsztatowego. Grafika Artystyczna” i autor zamieszczonego tam rozdziału: „Litografia”. Bierze udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych. W 1990 roku otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki w 1990 roku; w 1991 Medal Młodej Sztuki miasta Poznania; a w 1988 r stypendium twórcze w Paryżu.

śDYMITR SURYNOWICZ + MICHAIL TUMELIA (Białoruś)

Filmy Animowane

Dymitr Surynowicz – Urodził się w 1953 roku w miejscowości Vishenka, obwód Mohylewski. W latach 1975-80 studiował w Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1987 roku – reżyser filmów animowanych. Obecnie zajmuje się malarstwem i grafiką. Członek Związku Operatorów Republiki Białoruś - od 1997 r. Od roku 1999 członek Białoruskiego Związku Artystów Mieszka i pracuje w Mińsku na Białorusi. Zrealizował m.in. takie filmy jak: "Czarodziejski flet" (1998, «AFC Studio, F.A.F. Entertainment»,Moskwa), "Miecz" (1990, "Belarusfilm"), "Czwarta pomarańcza. Prokofiew "- (2012," Belarusfilm "), "Chopin" (2014, "Belarusfilm", Mińsk, Studio "Mir", Moskwa)

Michail Tumelia – urodził się w Mińsku w 1963 roku. Po ukończeniu w 1985 roku wydziału architektury na Politechnice Białoruskiej pracował w studiu filmów animowanych „Belarussfilm”. W latach 1987-1989 w Wyższej szkole reżyserii i scenografii na wydziale animacji uczestniczył w warsztatach E. Nazarova i Y. Norsteina. W latach 1989-1999 pracował w Mińskim studiu animacji „AF-Center” jako reżyser. W latach 1999-2000 pracował dla wielu komercyjnych studiów animacji w Moskwie, Budapeszcie i Seulu. Od 2008 roku jest wykładowcą animacji m.in. w Mińsku, Moskwie i Tokyo. Obecnie jest niezależnym reżyserem. Wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość - jest uczestnikiem wielu festiwali poświęconych animacji filmowej.

ANDREJ ARTYM

Fotografia

Urodził się w 1969 we Lwowie. W 1993 ukończył Politechnikę Lwowską - specjalizacja fizyka mikroelektronika. Ukończył również dwie szkoły fotograficzne we Lwowie. Fotografią pasjonuje się od 12 lat. Fotografuje przede wszystkim artystów: muzyków, malarzy, pisarzy. Akredytowany jako fotograf brał udział w wielu festiwalach jazzowych - Jazz Bez, Alfa Jazz, Warsaw Summer Jazz Days itp. Jego zdjęcia chętnie zamieszczają portale internetowe, pisma poświęcone sztuce jak np. Jazz Forum, AZ Design. Wojna z Rosją spowodowała, że fotografia artystyczna zeszła na drugi plan. Zaangażował się w pomoc walczącym na froncie - dostawy żywności, wody, sprzętu technicznego (samochody). Jest tam gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna. Towarzyszy mu nieodłącznie aparat i kamera.