6 maja w Wydawnictwie Marginesy ukaże się powieść Jaume Cabré "Jaśnie pan" – pierwsza przyjęta z entuzjazmem przez czytelników i krytykę, przełomowa w karierze literackiej tego pisarza.

W powieści "Jaśnie pan" Jaume Cabré daje się poznać czytelnikom jako autor historycznego kryminału. Czas akcji – rok 1799, miejsce – Barcelona. W tle echa rewolucji francuskiej. Artystyczna młodzież bez żalu pożegnała neoklasycyzm i pod patronatem Goethego i Novalisa wypatruje pierwszych zwiastunów romantyzmu. Melomani dyskutują o przewadze włoskiego belcanto nad niemieckimi operami Mozarta (albo odwrotnie) i oswajają się powoli z nazwiskiem niejakiego Ludwiga van Beethovena.

Ze wstępu Anny Sawickiej

Barcelona, koniec 1799 rok. W pokoju hotelowym zostaje znaleziona śpiewaczka, słowik z Orleanu, z podciętym gardłem i sercem przebitym nożem. Oskarżenie pada na młodziutkiego poetę, który spędził w jej pokoju namiętne chwile, ostatnie w jej życiu.

Ciąg niefortunnych wydarzeń splecie ze sobą losy poety i romantyka z losami wszechwładnego sędziego Massó, prezesa Sądu Królewskiego w Barcelonie, człowieka ogarniętego obsesją władzy, zafascynowanego astronomią, a także, na nieszczęście dla siebie, urodą młodych kobiet. Jaume Cabré wiernie odtwarza klimat epoki i powołuje do życia wiele postaci wplątanych w sieć namiętności i intryg, korupcji politycznej i walki o władzę.

Jaśnie pan to przełomowa powieść w karierze literackiej katalońskiego pisarza, pierwsza przyjęta z entuzjazmem przez czytelników i z uznaniem przez krytykę. Dzięki niej Jaume Cabré otrzymał Hiszpańską Nagrodę Literacką oraz szereg nagród katalońskich, jak Premi Joan Crexells, Crítica Serra d’Or, nagrodę czytelników pisma El Temps i nagrodę Prudenci Bertrana, przyznawaną przez czytelników i krytyków.

Z wypowiedzi Jaume Cabré o pracy nad książką:

Zamiast przekopywać się przez archiwa, wolę drążyć sekrety ludzkiej duszy. Tak czy inaczej, często wizyta w archiwum staje się niezbędna, jak w przypadku Jaśnie pana, który mnie zmusił do wielogodzinnego ślęczenia nad dokumentami. Kwerenda, sprawdzanie źródeł jest niezbędne, jeśli się nie chce popełnić nieścisłości, popaść w anachronizmy, żeby nie pogrążyć dobrego pomysłu w steku bzdur. Ale kwerenda nie może być celem sama w sobie – to tylko proteza, laska, na której się wspierasz i która pomaga ci dobrze opowiedzieć pisaną przez ciebie historię.

Oczywiście we współczesnej Barcelonie można odnaleźć wiele zakątków, które istniały w XVIII wieku. Cieszę się, że opracowane zostały trasy literackie po Barcelonie Jaśnie pana.

Ale dla mnie najlepszym sposobem przeniesienia się w tę epokę, w której chcę osadzić intrygę pisanej powieści, jest czytanie powstałej wtedy literatury, obcowanie z muzyką, malarstwem, architekturą – to daje mi najlepsze, choć nie całkiem precyzyjne pojęcie o sposobie bycia epoki. Pod warunkiem, że nie przeniosę intrygi do paleolitu…

Jaume Cabré (ur. 1947) pozycję jednego z największych współczesnych pisarzy europejskich osiągnął dzięki takim tytułom jak Głosy Pamano (2004) czy Wyznaję (2012) – ta druga powieść stała się prawdziwym wydarzeniem literackim. Cabré ma w dorobku także scenariusze filmowe i telewizyjne.

Jaume Cabré, Jaśnie pan