Irena Jun jako jedyna aktorka otrzymała na wyróżnienie za rolę Meter w „Utworze o Matce i Ojczyźnie”.

Sześcioosobowe jury złożone ze studentów i doktorantów uczelni artystycznych i kierunków uniwersyteckich związanych z teatrem po obejrzeniu 10 konkursowych przedstawień przyznało swoje nagrody. Główną otrzymał spektakl Radosława Rychcika „Dziady”; nagrodę dla osobowości artystycznych otrzymali: Michał Zadara i Barbara Wysocka, za stworzenie spektaklu „Chopin bez fortepianu”; nagrodę dla młodego artysty Łukasz Twarkowski za „Akropolis”. Wyróżnienie przyznano spektaklowi „W samo południe” w reżyserii Wojciecha Ziemilskiego oraz aktorki Ireny Jun za rolę w spektaklu Marcina Libera „Utwór o Matce i Ojczyźnie”.

Sabina Lewicka w gazecie festiwalowej REC.Magazine, po prezentacji spektaklu ze Szczecina na festiwalu w tekście „Roszczeniowa Matka-Polka” pisała:

„Utwór o Matce i Ojczyźnie” to manifest wolności, próba odzyskania głosu. To walka o znaczenie, miłość albo dziecięce zwrócenie na siebie uwagi rodzica, którego nie da się zadowolić. To rzecz o braku dialogu i egoizmie.”

Irena Jun to aktorka i reżyserka, mistrzyni słowa, uznawana za jedną z najwybitniejszych odtwórczyń ról beckettowskich na świecie. Od wielu lat związana jest z warszawskim Teatrem Studio, wielokrotnie pracowała także dla Teatru Współczesnego w Szczecinie (jako reżyserka „Ballad i romansów”, „Tristana i Izoldy” oraz granego obecnie z powiedzeniem na scenie Współczesnego „Pana Tadeusza”). W 2008 roku pojawiła się na deskach Teatru Współczesnego w Szczecinie w „Weselu” w reż. Anny Augustynowicz i zagrała Wernyhorę. Dwa lata później na scenie „Malarnia” odbyła się premiera „Utworu o Matce i Ojczyźnie”.

O swoim udziale w spektaklu Marcina Libera aktorka mówiła kilka lat temu w wywiadzie dla miesięcznika SIC!:

„To jest tekst, przez który można zobaczyć bardzo wiele, inaczej spojrzeć na Holocaust. To ważne, bo popadliśmy w teatrze, w literaturze - przepraszam za wyrażenie - w pewien koniunkturalizm. Ten temat wszedł i… stał się zbyt oswojony. Zwierciadło Bożeny Keff jest trochę krzywe. Możemy tę historię przeżyć jak najgłębiej emocjonalnie, ale możemy także stanąć obok.”

Wyróżnienie za kreację aktorską dla Ireny Jun to kolejna nagroda dla aktorki i spektaklu, który został zauważony m.in. na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy w 2010 oraz na 46 Przeglądzie Teatrów Małych Form Kontrapunkt 2011.

53. Rzeszowskie Spotkania Teatralne, organizowane przez Teatr im. Wandy Siemaszkowej.

Pierwsza odsłona festiwalu po zmianie jego formuły, sygnalizowanej przez nazwę: Festiwal Nowego Teatru.

Główny cel rzeszowskiego festiwalu w obecnym kształcie to prezentacja i promocja tych działań artystycznych, których istotą jest poszerzanie kategorii dramatyczności i teatralności, dokonujące się między innymi za sprawą nowych mediów. Program tegorocznej edycji budowały z jednej strony spektakle wykorzystujące nowoczesne technologie cyfrowe w konstruowaniu rzeczywistości scenicznej bądź obnażające władzę filmowych obrazów i konwencji przedstawieniowych. Na drugim jego biegunie znajdowały się rozmaite projekty artystyczne, które tematyzują swoją „graniczność”, lokując się na styku teatru i performansu/ instalacji/ koncertu/ filmu.

Ważnym nurtem uwidocznionym w repertuarze tegorocznej edycji była też nowa dokumentalistyka teatralna, oparta na strategii re-enactmentu (akcie performatywnego powtórzenia). Jej specyficzną odmianą jest biografistyka sceniczna, która owocuje rozmaitymi fikcjami dokumentalnymi, mieszającymi swobodnie fikcję z realnością.

Pokazom konkursowym towarzyszyły liczne działania, których adresatem byli głównie młodzi entuzjaści teatru: kinoteatr (filmowe realizacje młodego dramatu), czytania performatywne nowych sztuk, spotkania z twórcami. Festiwal zakończył się 21 listopada.