W Izraelu służba wojskowa jest obowiązkowa. Trwa od 2 do 3 lat. Mobilizuje się wszystkich, bez względu na płeć, czy chęć podjęcia studiów. Dwudziestolatkowie trafiają do koszar, dostają mundury, broń, amunicję i uczą się jak ich używać. Jeżeli mają szczęście, cała ta przygoda z zabijaniem nie staje się traumą na resztę ich życia...

„Goodman” to historia dwójki przyjaciół i pewnej dziewczyny. W wojsku byli w jednym oddziale. Wspólnie planowali ucieczkę, gdzieś daleko, do miejsca, w którym byliby wolni. Nic z tego nie wyszło...

Do bohaterów wracamy po 15 latach. W Teksasie dwójka niewinnych staruszków zostaje zabita we własnych łóżkach. Morderca nie przyznaje się do winy. Nie broni się. Czy powodem zbrodni była przemoc doświadczona w wojsku? Nie jest to do końca jednoznaczne. Poszukiwania motywów mordercy prowadzą przez osobiste historie bohaterów, z których każdy dopuścił się w życiu okrucieństwa.

Spektakl powstaje w ramach projektu „WYLĘGARNIA”, który ma na celu umożliwienie młodym, obiecującym twórcom pracę na profesjonalnej scenie teatralnej.

Etgar Keret

Urodzony w 1967 roku wybitny poeta, prozaik i felietonista izraelski polskiego pochodzenia. Wykłada również w Wyższej Szkole Filmowej w Tel Awiwie. Przez krytyków uważany jest za mistrza krótkich form prozatorskich. W 1991 roku debiutował opowiadaniami publikowanymi w prasie, a rok później wydał je w zbiorze pt. Rury. Międzynarodową sławę osiągnął po publikacji kolejnych dwóch tomów opowiadań: Tęskniąc za Kissingerem oraz Pizzeria „Kamikaze”, z którego pochodzi opowiadanie Goodman. W języku polskim ukazało się jak dotąd drukiem siedem tomów opowiadań Kereta, oprócz wymienionych powyżej: Gaza blues, 8% z niczego, Kolonie Knellera i Nagle pukanie do drzwi. Jego utwory zostały również przetłumaczone na wiele innych języków (m.in. na angielski, włoski, holenderski, hiszpański, rosyjski, arabski). W swoim dorobku ma ponadto musical, scenariusze filmowe, telewizyjne i radiowe, komiksy, a także filmy fabularne: Meduzy, Tamten świat samobójców, Stories on Human Rights, Psubrat. Wyreżyserowane przez Kereta i jego żonę Shirę Geffen w 2007 roku Meduzy otrzymały Złotą Kamerę na festiwalu w Cannes. Pisarz często gości w Polsce, gdzie ma liczne grono fanów. Współpracował m.in. z czasopismem kulturalnym „Bluszcz”.

Agata Dyczko | Reżyseria

Studentka reżyserii na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W latach 2003–07 aktorka i autorka tekstów gdyńskiego Kabaretu CHAŁA. Współzałożycielka i aktorka Studenckiego Teatru Praskiego przy Uniwersytecie Warszawskim. Za rolę w spektaklu Piękni ludzie (scenariusz i reżyseria I. Gorzkowski) otrzymała nagrodę w kategorii najlepsza rola żeńska na festiwalu ROMATHEATROFESTIVAL 2010. Jako reżyser zaczęła pracować w 2011 roku. W ramach polsko-ukraińskiego projektu Witkacy wyreżyserowała Matkę i Mątwę, wystawiane w teatrach w Charkowie, Warszawie i we Lwowie. W 2013 roku jej szkolna etiuda Mała Syrenka-Wesele uczestniczyła w Forum Młodej Reżyserii w Krakowie, a nakręcona na jej podstawie etiuda filmowa została nagrodzona na Nikon Film Festival 2014. Otrzymała główną nagrodę w kategorii najlepsza reżyseria w konkursie 48 hour film project Warsaw za etiudę filmową Nazywam się Stefan Wu-Gong. Jest laureatką konkursu Klasyka Żywa organizowanego przez Instytut Teatralny. Przygotowywała czytania dramatów, m.in. w: Laboratorium Dramatu przy Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy (Joanna i Kot A. Konieczny) oraz Konfrontacji Teatralnych w Lublinie (From Istanbul with love M. Sikorskiej-Miszczuk). Przewodniczyła kolektywowi twórczemu pracującemu nad spektaklem interdyscyplinarnym Superbohaterka- początek (Białostocki Teatr Lalek). Wyreżyserowała Ruską śmierć I. Waśkowskiej (Teatr Nowy w Poznaniu) oraz Zapiski ze złego roku J.C. Coetzee’ego (Teatr Ochoty w Warszawie).

Jan Burzyński | Adaptacja sceniczna

Absolwent filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, dramaturg, muzyk, tłumacz. Przełożył z języka angielskiego kilkadziesiąt artykułów naukowych oraz książki: Teatralność jako medium Samuela Webera, Kochaj mnie lub zabij. Sarah Kane i teatr skrajności Grahama Saundersa, Kształt znaczącego. Od roku 1967 do końca historii Waltera Benn Michaelsa. Ostatnio przełożył również na j. angielski ponad 400-stronicową książkę Dialektyka poza dialektyką Małgorzaty Kowalskiej. Dramaturg i autor tekstów w spektaklach Bańka mydlana (reż. Andrzej Pakuła, Teatr Dramatyczny im. Gustawa Holoubka w Warszawie), Utøpia (reż. Andrzej Pakuła, Teatr Polski w Poznaniu) oraz w filmie §1000 (reż. Anna Baumgart). Autor muzyki w spektaklach Astma (Festiwal teatralny Maski w Poznaniu) oraz Bańka mydlana (reż. Andrzej Pakuła, Teatr Dramatyczny im. Gustawa Holoubka w Warszawie). Współzałożyciel i członek formacji interpretacyjnej Wieszcze Niespokojne, prezentującej wokalno-muzyczne wykonania tekstów polskich romantyków. Jest również współtwórcą wysmakowanych estetycznie teledysków (m.in. do fragmentów Dziadów A. Mickiewicza). Współredaktor i felietonista Obserwatorium Językowego Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 2009 wiceprezes Warszawskiego Koła Leksykograficznego Uniwersytetu Warszawskiego. Działacz stowarzyszenia Warszawa Społeczna, walczącego z nierównościami społecznymi. Publikował m.in. w Res Publice Nowej.

Tomasz Walesiak | Scenografia i kostiumy

Ukończył scenografię na Akademii Sztuk Pięknych, studiował Wiedzę o Teatrze na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Laureat nagrody im. Józefa Szajny, którą otrzymał za dyplom licencjacki. Współpracował z reżyserką Grażyną Kanią jako asystent przy spektaklach realizowanych w Teatrze Narodowym (W mrocznym mrocznym domu N. LaBute’a) i w Teatrze Powszechnym (Romeo i Julia W. Shakespeare’a) w Warszawie. Projektował scenografie do realizacji TVP (m.in. koncertów Warsaw Summer Jazz Days). Współpracował z Teatrem Improwizowanym Klancyk. Jest autorem scenografii, kostiumów oraz reżyserem światła do wielu spektakli dyplomowych i egzaminacyjnych studentów Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Ostatnio stworzył oprawę plastyczną do spektaklu ECCE HOMO na podstawie Kuracji według Schopenhauera I. D. Yalom (reż. Krzysztof Majchrzak).

Wieszcze niespokojne | Muzyka

Warszawska formacja muzyczno-interpretacyjna skupiająca się na tekstach polskiego romantyzmu. Wykorzystują autorską muzykę łączącą brzmienia elektroniczne z żywymi instrumentami i tworzą psycho-romantyczny rap. Tożsamość zespołu wyłania się z pogranicza muzyki i teatru. Formacja proponuje nowe, niekanoniczne interpretacje utworów Adama Mickiewicza oraz innych polskich poetów, którzy przemawiają ze sceny głosami piątki wokalistów odgrywających romantyczny performance. Grupa zajmuje się również produkcją teledysków, muzyki teatralnej oraz filmowej.

"Goodman" na podstawie opowiadania Etgara Kereta

premiera już 22 listopada na Scenie Miniatura w Krakowie

Reżyseria: Agata Dyczko

Adaptacja sceniczna: Jan Burzyński

Scenografia, kostiumy, światło: Tomasz Walesiak

Muzyka: Wieszcze Niespokojne

Konsultacje ruchowe: Krzysztof Jędrysek

OBSADA:

Tomi Perez: Rafał Sadowski

Amir Goodman: Antoni Milancej

Dafne Avraham: Karolina Kamińska

Amanda Brown/Matka: Lidia Bogaczówna

Jason Brown/Zły porucznik/Grubas: Maciej Jackowski

Palestyńczyk z przepaską na oku/Prokurator: Rafał Szumera