23 października nakładem Wydawnictwa Noir sur Blanc ukazał się zbiór wierszy "Noc waniliowych myszy", których autorem jest Charles Bukowski. Książka ta stanowi antologię ułożoną przez Tadeusza Nyczka, wielkiego znawcę i admiratora twórczości Charlesa Bukowskiego.

Tadeusz Nyczek dokonał wyboru z czterech wydanych przez Wydawnictwo Noir Sur Blanc wcześniej tomów, od dawna wyczerpanych, na których wznowienie czytelnicy niecierpliwie czekali. Ułożenie tych wierszy w sposób nietypowy: nie według chronologii, jak robił to Bukowski, ale tematów zdecydowanie wzbogaci odbiór jego poezji.

O czym opowiada Bukowski w swoich wierszach i prozie? O życiu własnym, cudzym oraz o świecie ze szczególnym uwzględnieniem Ameryki. Wydając swoje wiersze nie porządkował ich tematycznie, raczej zbierał teksty z kilku lat, układając je według swoich, często niezupełnie jasnych dla czytelnika kryteriów. Dlatego też ów kolaż utworów Bukowskiego został uporządkowany po to, by lepiej zobaczyć, co pisarz o powyższych sprawach myślał na przestrzeni lat. Powstaje zatem historia autora-narratora od dzieciństwa do dojrzałości, ze szczególnym akcentem położonym na jego sytuację rodzinną (relacje z ojcem).

Druga część opowiada o dwóch największych pasjach życiowych Bukowskiego, czyli literaturze i kobietach; trzecia o otaczającym świecie i przemyśleniach poety na temat wielkości i nędzy Ameryki tudzież jej mieszkańców. Część czwarta, ostatnia, mówi o starzeniu się i śmierci, domykając w ten sposób koło życia z częścią pierwszą.

Fragment książki Noc waniliowych myszy:

ojciec miał rację,
zawsze będziesz łachudrą

niemiec

niemieckiemu dziecku w latach 20. w Los Angeles
nie było łatwo.
wiele było wtedy antyniemieckich uprzedzeń,
spadek po I wojnie światowej.
bandy dzieciaków ganiały mnie po okolicy
wrzeszcząc „Hajni! Hajni! Hajni!”
nigdy mnie nie dorwały.
byłem jak kot.
znałem wszystkie przejścia pośród chaszczy i uliczek.
migiem wdrapywałem się na prawie dwumetrowy płot i znikałem
pośród podwórek i zaułków
i na dachach warsztatów i w innych tajemnych miejscach.
ale tak naprawdę nie chciały mnie dopaść.
bały się że mogę je zadźgać bagnetem
albo wydłubać im oczy.
tak to trwało przez półtora roku
i skończyło się ni stąd ni zowąd.
zaakceptowali mnie z grubsza (ale nigdy na całego)
co mi odpowiadało.
te sukinsyny były Amerykanami,
oni i ich rodzice urodzili się tutaj.
nazywali się Jones albo Sullivan albo
Baker.
mieli jasną skórę, często byli grubi
zasmarkani i nosili pasy z wielkimi klamrami.
postanowiłem nigdy nie zostać Amerykaninem.
moim bohaterem był baron Manfred von Richthofen
niemiecki as myśliwski;
zestrzelił ich najlepszych 80
i nic już na to nie mogli
poradzić.
ich rodzice nie lubili moich rodziców
(ja też ich nie lubiłem) więc
postanowiłem że jak dorosnę to zamieszkam w okolicy
podobnej do Islandii,
nigdy nikomu nie otworzę drzwi, będę żył
po swojemu, z piękną żoną i stadem dzikich
zwierząt:
i tak się właśnie, mniej więcej,
stało.

Przełożyli: Marcin Baran i Dobrosław Rodziewicz

Charles Bukowski – urodził się w 1920 r. w Andernach, w Niemczech. Kiedy miał trzy lata, jego rodzice wyemigrowali do USA. Dorastał w ubogich, robotniczych dzielnicach Los Angeles, gdzie dobrze poznał smak niedostatku. Doświadczał go także i później. Pierwsze opowiadanie opublikował w roku 1944, nieprędko jednak doceniono jego talent – długo musiał utrzymywać się z pracy fizycznej i różnych dorywczych zajęć, często bywał bez grosza i bez dachu nad głową, zdany na łaskę przypadkowych ludzi. Dopiero w dwu ostatnich dekadach życia pisarstwo zaczęło przynosić mu spore dochody. Twórczość Bukowskiego stanowi niepowtarzalne zjawisko w świecie zachodniej literatury. Często stawiany na równi z Hemingwayem i Henrym Millerem, zyskał uznanie krytyki i czytelników przede wszystkim za wspaniałe wyczucie formy, doskonale lapidarny styl i autentyzm. Powodem niesłabnącej fascynacji jego prozą jest też bez wątpienia awanturnicze życie, które z upodobaniem trwonił na inne swoje pasje: kobiety, alkohol, hazard. Jedynym światem, w którym czuł się naprawdę swojsko i którego reguły w pełni zaakceptował, był świat pijaków, dziwek, wykolejeńców i nieudaczników, ludzi wyobcowanych ze społeczeństwa i niezdolnych, tak jak on, nagiąć się do życia w kieracie. Otaczająca go atmosfera skandalu i prowokacji, przebijająca z jego prozy postawa buntownika, krytycznie nastawionego do akademickich, komercyjnych nurtów literatury amerykańskiej, obalanie obyczajowych tabu, dosadny, często wulgarny język sprawiły, że stał się kultową postacią literackiego podziemia i idolem pokolenia bitników. Pozostawił po sobie bogaty dorobek w postaci ponad trzydziestu książek: powieści, opowiadań, zbiorków poezji. Zmarł 9 marca 1994 r.w swoim domu w San Pedro, który jest dziś celem swoistych pielgrzymek wielbicieli jego niezwykłego talentu.