Polska Platforma Tańca jest przeglądem konkursowym najciekawszych spektakli tańca zrealizowanych przez polskich artystów w ciągu ostatnich dwóch lat. Dotychczasowe trzy edycje Platformy w 2008, 2010 i 2012 roku odbyły się w Poznaniu dzięki współpracy Centrum Kultury Zamek oraz Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Od 2013 roku na mocy porozumienia z dotychczasowymi organizatorami projektem kieruje Instytut Muzyki i Tańca. Kontynuując przedsięwzięcie postanowiliśmy, że Platforma będzie gościć co dwa lata w różnych miastach – istotnych punktach na mapie kulturalnej kraju.

Finał Polskiej Platformy Tańca odbędzie się w dniach 7-9 listopada 2014 w Lublinie. Tegoroczna edycja realizowana jest wspólnie z Centrum Kultury w Lublinie.

Wyboru spektakli prezentowanych podczas Platformy 2014 dokonała dziewięcioosobowa Komisja Artystyczna. Podróżując po całym kraju przez półtora roku, jurorzy obejrzeli prezentacje niemal stu zgłoszonych do konkursu spektakli, spośród których wybrali 13 przedstawień. Są wśród nich prace zarówno uznanych twórców, będących już legendą polskiej sceny tańca, jak i młodych, dopiero wkraczających na nią artystów. Przy wyborze prac do prezentacji podczas PPT 2014 brano pod uwagę przede wszystkim wyjątkowość zgłaszanych propozycji w międzynarodowym kontekście. Każde z przedstawień prezentuje odmienne podejście zarówno do samej estetyki tańca, jak i do relacji z widzem, teatralności, choreografii i pracy z ciałem.

Spektaklom towarzyszą prezentacje osiągnięć sceny tańca w wybranych krajach Europy Środkowo-Wschodniej (cykl Mapa tańca) oraz spotkania z twórcami rekomendowanymi przez Komisję Artystyczną w ramach cyklu Wizytówka artysty. Częścią Platformy są także targi Open Platform służące nawiązywaniu współpracy krajowej i międzynarodowej między artystami oraz instytucjami wspierającymi taniec współczesny.

Pokazy finałowe Polskiej Platformy Tańca jak zawsze zgromadzą dyrektorów festiwali, ośrodków tańca, dziennikarzy i kuratorów tańca z Polski, Europy, Ameryki Północnej i Południowej oraz Azji. Wierzymy, że przyczyni się to do zbudowania trwałej obecności polskich twórców tańca współczesnego na krajowej i międzynarodowej mapie kulturalnej.

www.polskaplatformatanca.pl

Aurora Lubos

AKTY

premiera: 22 czerwca 2013, Akademia Sztuk Pięknych, Gdańsk, Dom Angielski

choreografia, wideo, wykonanie: Aurora Lubos

muzyka: Motion Trio

Praca powstała w oparciu o prawdziwe historie osób dotkniętych przemocą w rodzinie i jest odpowiedzią artystki na przeczytane listy oraz rozmowy z ludźmi, którzy zaznali przemocy. Inspirację stanowiły także warsztaty artystyczne przeprowadzone w ośrodkach pomagających osobom doświadczającym przemocy, czyli najczęściej kobietom i dzieciom: Chcę moimi działaniami pozwolić mówić tym, którzy nie są w stanie krzyczeć w swojej obronie. A chcieliby powiedzieć o swoim zapętleniu, o niemocy, pragnieniu ciszy. Składają się na to kolejne akty – fragmenty tekstów, wyjścia, zanikanie, obrazy.

Aurora Lubos – od 1997 roku związana z gdańską sceną tańca, współpracowała między innymi z Gdańskim Teatrem Tańca, Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku, Bałtyckim Uniwersytetem Tańca, Teatrem Dada von Bzdülöw, Klubem Winda, Klubem ŻAK w Gdańsku, Specjalistycznym Ośrodkiem Wsparcia w Rusocinie. Od 2000 roku aktorka angielskiego teatru Vincent Dance Theatre. Autorka kilku autorskich realizacji: spektakli solowych (Zanzibar, Niedokończone, Nóż, koń i schody, AKTY, Nie wolno); instalacji (Still Alive, Cykl pokarmowy, Bez domu); performansów (AKT1, 4 Kąty, Akt na dwie – Ostatki); krótkich animacji (cykl Winter 2010). Współpracowała m.in. z Avim Kaiserem, Charlotte Vincent, Liz Aggiss, Wendy Houston, Jackiem Staniszewskim, Jerzym Mazzollem, Honoratą Martin, Bronkiem Dużym, Leszkiem Bzdylem, Tatianą Baganową. Obecnie mieszka i pracuje na wsi pod Skarszewami i w Brighton w Wielkiej Brytanii.

Paweł Sakowicz

Bernhard

premiera: 24 czerwca 2014, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa

choreografia, wykonanie: Paweł Sakowicz

konsultacja dramaturgiczna: Natalia Sakowicz

kostiumy: Rafał Zajko

grafika: Agnieszka Diesing

współpraca: Instytut Muzyki i Tańca, Uferstudios Berlin, Mica Moca Project Berlin

Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Mój stosunek do Thomasa Bernharda nie jest jednoznaczny, mówię to ja, bo łatwo się przyznaje, że Bernhard jest zarezerwowany dla teatru, ale gdy idzie o muzykalność języka, może być inaczej, muzykalność i rytm Bernharda, mówię to ja, przez tę muzykalność i rytm od dłuższego czasu myślę o ruchu, który, można powiedzieć, podąża za muzykalnością języka, ruch, o którym myślę, wyraża mój stosunek do Bernharda, albo zupełnie inaczej, mówię ja, mój stosunek do Bernharda nie jest aż tak jednoznaczny.

Paweł Sakowicz jest niezależnym tancerzem i choreografem. Absolwent Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów magisterskich w London Contemporary Dance School w zakresie performansu i choreografii. Współpracował m.in. z Sashą Roubicek, Jeannie Steele, Paolem Mangiolą, Marią Stokłosą, Ramoną Nagab- czyńską, Sjoerdem Vreugdenhilem, Mikołajem Mikołajczykiem, Martą Ziółek, Isabelle Schad. W performatywnej części wystawy The Bride and the Bachelors w Barbican Centre tańczył repertuar Merce’a Cunninghama. Od kilku lat pracuje z artystami i kuratorami w Londynie, Warszawie i Berlinie. Stworzył solowe prace: Duet (2012), Bajki muzyczne (2013), Bernhard (2014). Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, programu rezydencyjnego Instytutu Muzyki i Tańca oraz Alternatywnej Akademii Tańca Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. W choreogra- fii najbardziej interesują go zagadnienie roli publiczności w spektaklu oraz improwizacja. W swoim projekcie magisterskim badał, w jaki sposób performer może kwestionować tradycyjną pozycję widza jako biernego obserwatora.


www.pawelsakowicz.com

Hygin Delimat

For living in

premiera: 6 kwietnia 2014, Klub Żak, Gdańsk

koncept, choreografia, wykonanie: Hygin Delimat

opieka artystyczna: Martin Sonderkamp

Spektakl zrealizowano w ramach projektu „Rezydencja/premiera 2014” / Gdański Festiwal Tańca 2014.

Wielka płyta, panelak, plattenbau to bardzo luźne interpretacje idealistycznych założeń Le Corbusiera. Tysiące ludzi zgromadzonych na ciasnej przestrzeni egzystuje obok siebie, pozostając wyłącznie w anonimowych relacjach. Bloki to brak komunikacji, brak perspektyw, nuda i alkohol, ale także street art i silna motywacja do działania. Spektakl For living in jest ekspresyjną formą transmitującą wszystkie te uczucia i doświadczenia zorientowanego somatycznie (joga, Feldenkrais). Jego metodologia pracy opiera się na głębokim studium ruchowym oraz tworzeniu i realizacji autorskich praktyk artystycznych. Hygin Delimat jest performerem i tancerzem aktywnym głównie na terenie Europy Środkowej. Skończył studia w zakresie Tańca Współczesnego oraz Pedagogiki Tańca na Uniwersytecie Antona Brucknera w Linzu. W 2013 roku znalazł się w gronie stypendystów programu danceWEB. Jako tancerz pracował między innymi dla Elio Gervasiego, Georga Blaschkego, Williego Dornera, Liv O’Donoghue czy Roberta Clarka. Od 2011 roku tworzy własne prace choreograficzne, w których czerpie inspirację z ulicznych form ekspresji (breakdance, hip-hop, graffiti, muzyka elektroniczna) oraz podejścia


www.vimeo.com/hygin

Pink Mama Theatre

FREAKS

premiera: 9 lutego 2013, Dampfzentrale, Berno, Szwajcaria

idea, koncept, reżyseria, choreografia: Sławek Bendrat oraz Dominik Krawiecki

wykonawcy: Marek Wieczorek, Tomasz Pomersbach, Giuliano Guerrini, Sławek Bendrat, Dominik Krawiecki

produkcja: Dampfzentrale Bern, Kanton Bern, Stadt Bern, Burgergemeinde Bern

Teatr Pink Mama Theatre stworzył swoisty freak show, którego inspiracją jest Brzydkie kaczątko Hansa-Christiana Andersena i balet Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego oraz stworzony w zupełnie innej stylistyce film Ulricha Seidla Hundstage. Z jednej strony pojawia się tu pragnienie bycia wyjątkowym, akceptowanym i kochanym za to, kim się jest, z drugiej – potrzeba dostosowania się i integracji. Te dwa skrajne dążenia stają się tematem poszukiwań twórców spektaklu. Freaks jest próbą ukazania dwóch kontrastujących ze sobą światów, w których za każdą słabością kryją się marzenia, fantazje i pragnienie piękniejszego życia.

Pink Mama Theatre jest niezależnym, europejskim i autorskim teatrem Sławka Bendrata (tancerza i choreografa) i Dominika Krawieckiego (aktora i reżysera), stworzonym w 2011 roku. Ich wspólne poszukiwania queer w teatrze rozpoczęły się pracą nad spektaklem Gier (Luzerner Theater, 2007). Następnie w Marsylii zrealizowali eksperymentalny
45-minutowy film Id, w którym dużą rolę odgrywał ruch. Kolejne wspólne produkcje to Yugoboy.com, zainspirowany twórczością Mariny Abramović, oraz solo Bendrata Pinku chirashi. Prace zespołowe stworzone pod szyldem Pink Mama Theatre to: Escort (2011), Afterparty (2012), Ariel czyli Swinger’s Planets (2012), Freaks (2013). W Polsce zespół występował w Gdańsku, Lublinie, Krakowie i Wrocławiu. W 2013 Pink Mama Theatre objął rezydencję w berneńskiej Dampfzentrale (siedzibie teatru w sezonach 2013/2014 oraz 2014/2015), będącej jednym z najważniejszych ośrodków tańca w Szwajcarii. Podstawowymi tematami pracy zespołu są cielesność, seksualność i gender, a celem poszukiwań artystycznych eksploracja ludzkiej emocjonalności i pragnień.


www.pinkmamatheatre.com

Lubelski Teatr Tańca

Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy

premiera: 28 września 2013, Sala Widowiskowa, Centrum Kultury w Lublinie

reżyseria, choreografia: Simone Sandroni

asystentka choreografa: Elvira Zuñiga

wykonawcy: Anna Żak, Beata Mysiak, Wojciech Kaproń, Ryszard Kalinowski

reżyseria światła: Grzegorz Polak

dźwięk, wideo: Dariusz Kociński

produkcja: Centrum Kultury w Lublinie

Istnieją historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy i takie, których lepiej byłoby też nigdy nie opowiedzieć. Historie, które sprawiają, że w oczach odbiorców stajemy się wielcy, bądź dramatycznie kurczymy się. Są chwile, kiedy czujemy potrzebę, aby coś powiedzieć, wyznać, ale opowieść pozostaje uwięziona w gardle oraz pomiędzy słowem zdolnym otworzyć wielkie drzwi a ciszą – oddziela je jedynie niewielka przestrzeń… Cztery charaktery, cztery osoby „opowiadają” swoje historie: słowami, obrazami, ciałem i ruchem, w ciszy, nie zastanawiając się nad konsekwencjami. Rozdrażnieni, jak na niedzielnym obiedzie rodzinnym, chcą znaleźć historię, której jeszcze nigdy nie opowiedzieli. Lubelski Teatr Tańca powstał w roku 2001 z inicjatywy Hanny Strzemieckiej, wieloletniego choreografa i dyrektora artystycznego zespołu, oraz Anny Żak, Ryszarda Kalinowskiego i Wojciecha Kapronia, ówczesnych tancerzy Grupy Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej. Grupa ta, wywodząca się z niezależnego ruchu studenckiego, z biegiem lat wypracowała swój własny, niepowtarzalny, a z czasem rozpoznawalny w Polsce i za granicą styl tańca, stając się jednym z wiodących zespołów tańca współczesnego w Polsce. Dzięki konsekwentnej realizacji swojej artystycznej misji liderzy Grupy założyli nowy, profesjonalny teatr tańca z siedzibą w Centrum Kultury w Lublinie. W 2005 roku do teatru dołączyła Beata Mysiak, a od 2007 roku menadżerem zespołu jest Anna Kalita. Kierownikiem LTT jest obecnie Ryszard Kalinowski. Aktywność twórcza LTT ukierunkowana jest na budowanie teatru tańca jako przestrzeni dialogu z widzem na temat kondycji współczesnego człowieka. Kształt artystyczny spektakli powstaje dzięki ścisłej współpracy wszystkich członków Teatru, których celem jest poszukiwanie oryginalnej formy wypowiedzi poprzez kreowanie ruchu opartego na fizyczności ciała oraz eksponującego indywidualną ekspresję tancerza.


www.ltt.art.pl

Janusz Orlik

Insight

premiera: 3 marca 2013, Studio Słodownia +3, Stary Browar, Poznań

pomysł i ruch: Janusz Orlik / Joanna Leśnierowska

wykonanie: Janusz Orlik

dramaturgia i reżyseria światła: Joanna Leśnierowska

remix dźwięku: Janusz Orlik

scenografia: Marta Wyszyńska

realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

oprawa wizualna: Michał Łuczak

produkcja: © 2013 Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk

przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Insight poszukuje fizycznej i wizualnej reprezentacji dla emocjonalnych stanów wyalienowania z otaczającej nas rzeczywistości. Umieszczając bohatera w jednocześnie realnej i metaforycznej przestrzeni sceny gęstej od mikrogestów, cieni i głosów, spektakl zderza ze sobą świat zewnętrzny i wewnętrzny oferując nam wgląd w niejednoznaczne, często wszystkim nam bliskie, emocjonalne stany. Przełożone na intensywny język ruchu i obrazu, wciągają nas w pełną napięcia podróż labiryntem ludzkiego ciała dzień po dniu zderzającego się z kakofonią otaczających go bodźców. Insight powstał jako kolejna odsłona trwającego od blisko 10 lat artystycznego dialogu między Januszem Orlikiem a Joanną Leśnierowską i jest trzecim solo Janusza w ramach programu Stary Browar Nowy Taniec.

Janusz Orlik – po ukończeniu Ogólnokształ- cącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie studiował na Uniwersytecie Antona Brucknera w Linzu. Podczas studiów rozpoczął pracę w zespole młodych tancerzy x.IDA Dance Co. Występował w produkcjach takich choreografów jak Olga Cobos, Peter Mika, Catherine Guérin, Rebekka Murgi, Nicole Caccivio, Charlotte Vincent. Od 2002 roku jest stałym członkiem Vincent Dance Theatre (Wielka Brytania). Od przeszło dekady tworzy również własne prace choreograficzne: Exérèse monobloc (2004, wspólnie z Pią Libicką), a bliźniego swego jak siebie samego (2006, w ramach I edycji Solo Projekt), Live on stage (2008), Święto wiosny (2011, z udziałem Joela Claesson i Nicholasa Keegana), Insight (2013, we współpracy z Joanną Leśnierowską). W 2007 roku wystąpił w spektaklu towarzystwa gimnastycznego nic, w 2009 – w spektaklu Happy Nigela Charnocka, będąc jednocześnie asystentem choreografa. W 2011 roku dołączył do Nigel Charnock + Company (Wielka Brytania), rozpoczynając pracę nad spektaklem Ten Men. W tym samym roku współpracował przy tworzeniu i wystąpił w Rekonstrukcji Joanny Leśnierowskiej. W 2012 roku wziął udział we wznowieniu Horsemeat Gary’ego Clarke’a (Wielka Brytania), a w 2013 rozpoczął współpracę z Danielem Landauem (Izrael). W 2014 roku wystąpił w kolejnych produkcjach Starego Browaru: … (Rooms by the sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu autorstwa Joanny Leśnierowskiej, Skutkach niezamierzo- nych autorstwa Sjoerda Vreugdenhila oraz w Back to bone autorstwa Rosalind Crisp. Pozostałe prace to m.in. Wysokie obcasy dla zespołu baletowego Opery Krakowskiej, Alfa dla Sceny Tańca Współczesnego z Poznania, Adagio dla Teatru Muzycznego w Poznaniu. Poza pracą sceniczną prowadzi warsztaty taneczne w szkołach tańca oraz innych placówkach edukacyjnych w kraju i za granicą. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2011.


www.januszorlik.com

Joanna Leśnierowska – dramaturg, krytyczka, kuratorka tańca i performerka. Od 2004 roku prowadzi program taneczny Stary Browar Nowy Taniec prezentujący najnowsze osiągnięcia współczesnej choreografii oraz intensywnie wspierający rodzimych twórców. Pracuje również jako opiekun artystyczny młodych choreografów oraz jako dramaturg, performer i artystyczny konsultant polskich i międzynarodowych artystów (takich jak Janusz Orlik, Renata Piotrowska, Arkadi Zaides, Minimetal, Lia Haraki, Márta Ladjánszki).

Andrzej Adamczak

Need me

premiera: 25 kwietnia 2014, MP2, Poznań

choreografia: Andrzej Adamczak

wykonanie: Andrzej Adamczak, Katarzyna Rzetelska

muzyka: The Knife, Yazoo, Amon Tobin, Ellen Allien

kostiumy: Mariusz Szmytkowski

światło: Andrzej Adamczak

realizacja światła: Mariusz Porada

Czy możemy istnieć bez naszego „ego”? Jak bardzo pomaga nam ono utrzymać wrażenie trwałości i integralności własnej tożsamości? Jak silnie jesteśmy z „ego” związani, czy potrafimy je modyfikować i z nim współpracować?

Andrzej Adamczak – ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu, Pedagogikę Baletu na Wydziale Edukacji Artystycznej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Wyższą Szkołę Bankową w Poznaniu. Był solistą baletu Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz Teatru DNA przy Operze na Zamku w Szczecinie. W roku 2001 związał się z Polskim Teatrem Tańca, gdzie obecnie jest I solistą. Tańczył w repertuarze klasycznym, neoklasycznym i charakterystycznym, ale wybrał taniec współczesny, w którym realizuje się jako wykonawca i choreograf. Występuje w całym repertuarze Polskiego Teatru Tańca, m.in. w choreografiach Ewy Wycichowskiej, Ohada Naharina, Yossi Berga, Jacka Przybyłowicza, Istvana Yuhos-Putto, Thierry’ego Vergera
i Jo Strømgrena. Dwukrotnie (2003 i 2005) otrzymał główną nagrodę za najlepszą choreografię współczesną na Ogólnopolskim Konkursie Tańca im. W. Wiesiołłowskiego w Gdańsku.

Zrealizował wiele spektakli dla Atelier Polskiego Teatru Tańca: m.in. JA-JO (2002), ...szparagijem (2002), Wchodzę (2004), Scan (2006), Trzy siostry – Wyobrażenie (2009), Need Me (2014) i Polskiego Teatru Tańca: Chopin – Fresh Fruits (2010), Spotkania w dwóch niespełnionych Aktach (Teatr Wielki w Łodzi we współpracy z PTT, 2011), Volta do muzyki Iwo Borkowicza („Agon. Program zamówień kompozytorsko-choreograficznych” Instytutu Muzyki i Tańca, 2013).


www.andrzejadamczak.pl

Sławomir Krawczyński / Tomasz Wygoda / Anna Godowska

Niżyński. Święto snów

premiera: 1 września 2013, Stary Browar, Studio Słodownia +3, Poznań

koncepcja, reżyseria, praca z procesem, światło: Sławomir Krawczyński

choreografia: Anna Godowska, Tomasz Wygoda

wykonanie: Tomasz Wygoda

muzyka: Święto wiosny Igora Strawińskiego w wykonaniu New York Philharmonic, dyrygent Leonard Bernstein, 1958

koncepcja kostiumów: Sławomir Krawczyński, Tomasz Wygoda, Anna Godowska

konsultacje merytoryczne: Jadwiga Majewska

realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk

Nowa inscenizacja wielkiego baletu Igora Strawińskiego – solo-performans, będący podróżą przez odmienne stany świadomości Wacława Niżyńskiego, legendarnego tancerza i choreografa. Dziennik Niżyńskiego i jego twórczość stały się dla autorów spektaklu księgą snów, śnionych na jawie i gorączkowo zapisywanych. Podczas ich analizy odkrywali pewien wewnętrzny świat, który nieustannie balansuje pomiędzy ekstazą a nicością. Drama- turgia tego świata znalazła zdumiewający odpowiednik w Święcie wiosny Strawińskiego.


Sławek Krawczyński – reżyser teatralny, dramaturg, scenarzysta i autor filmów krótko- metrażowych. Autor i realizator projektu badawczego pod nazwą Taniec śniącego ciała, którego celem jest zastosowanie metod Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella oraz psychologii analitycznej C.G. Junga w praktyce tańca i teatru. Autor sztuk teatralnych: Lustro. Byliśmy tam któregoś dnia, lecz zdążyliśmy zapomnieć, Smuggy, Opera toffi, Krater – dwie ostatnie zrealizowane dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureat wielu nagród na festiwalach teatralnych w Polsce oraz filmowych w Polsce i za granicą (m.in. jedna z nagród głównych VIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej przyznana za spektakl Lustro. Byliśmy tam któregoś dnia, lecz zdążyliśmy zapomnieć). Trzykrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Stypendysta Komitetu Kinematografii. Współzałożyciel Teatru Bretoncaffe i jego dyrektor artystyczny. Autor i reżyser spektakli: Lustro…, Ś-nic, T-RAUM, Slam.in, Slam.out, Opera toffi, Manifest jaszczurki, Tańcząc Sarę Kane, dion.is.us, Ja, Agaue, Topinambur. Z Teatrem Bretoncaffe wielokrotnie reprezentował sztukę polską za granicą – we Francji, Niemczech, Estonii, Chorwacji, Słowenii, Słowacji, Rosji, Czechach i na Węgrzech.

Tomasz Wygoda – tancerz, aktor, pedagog, choreograf. Studiował taniec współczesny (1993–95) i historię na Uniwersytecie w Kielcach (1993–99). W 2001 roku otrzymał dyplom z zakresu tańca współczesnego. Tancerz Śląskiego Teatru Tańca w Bytomiu (1997–2003). Debiutował w Zapiskach z teczki Gua-va w choreografii Jacka Łumińskiego. Tańczył m.in. w spektaklach Łumińskiego i Conrada Drze- wieckiego (Polska), Henrietty Horn (Niemcy), Jonathana Hollandera (USA) i Paula Claydena (Wielka Brytania). Stypendysta danceWEB w Wiedniu (2002). Występował w USA , Wiel- kiej Brytanii, Niemczech, Francji, Kanadzie i Włoszech. Z zespołem W&M Physical Theatre współtworzył spektakl Made in Polska – museum of imagination (Calgary 2004). Z warszawskim Teatrem Bretoncaffe współtworzył spektakl Slam.out oraz Tańcząc Sarę Kane. Współpracował z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie, gdzie brał udział w spektaklach Krystiana Lupy, Pawła Miśkiewicza, Michała Zadary. Autor choreografii do spektakli Michała Zadary, Mikołaja Grabowskiego i Jana Peszka. Jako choreograf stale współpracuje z Mariuszem Trelińskim przy realizacjach operowych (Warszawa, Wilno, Bratysława, Waszyngton, Petersburg).


Anna Godowska – tancerka, choreograf, pedagog tańca współczesnego. Autorka pracy solowej Na drodze do OPUS w ramach „Solo w dialogu/Solo im Dialog” przygotowanej na otwarcie Choreographisches Zentrum NRW w Essen (2000). Rezydentka Choreographisches Zentrum NRW w Essen (2000), Centre national de la danse w Paryżu (2005), centrum Maison Folie w Belgii (2010). Uczestniczka Theorem Residency Project (2005), Interdisciplinary Dramaturgy Coaching w Zagrzebiu (2006). Stypendystka Mobile Academy (2006) oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013). Współzałożycielka Teatru Bretoncaffe, w którym pracowała jako choreograf i tancerka – w sumie współtworzyła dwanaście spektakli zrealizowanych w ciągu dziewięciu lat działalności (m.in. choreografia i taniec w spektaklach: Lustro, Slam.out, Slam.in, Topinambur, Ja, Agaue, dion.is.us). Od 2005 roku jest stałą współpracowniczką Sławomira Krawczyńskiego przy realizacji projektu badawczo-artystycznego Taniec śniącego ciała inspirowanego metodologią Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella. W dorobku ma także współpracę z artystami innych dziedzin sztuki, m.in. z Katarzyną Kozyrą: Lord of the Dance (2002, premiera: Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia w Madrycie – współpraca choreograficzna), Cheerleader (2006, premiera: Narodowa Galeria Sztuki Zachęta w Warszawie – choreografia i reżyseria ruchu), Il Castrato (2006, premiera w ramach International Festival Gender Bender w Bolonii – choreografia do performansu oraz pracy wideo). Od 2010 roku współpracuje z reżyserką teatralną Martą Górnicką przy projekcie Chór kobiet. Jest autorką wszystkich choreografii do prac tego zespołu: Partytura I, Magnificat, Requiemmaszyna (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie).

Pracownia Fizyczna

Re:akcje

premiera: 23 sierpnia 2012, Willa Grohmana, Międzynarodowy Festiwal Teatralny

Retroperspektywy 2012, Łódź

choreografia, reżyseria: Jacek Owczarek

współpraca choreograficzna: Dawid Lorenc

wykonanie: Joanna Jaworska, Aleksandra Łaba, Ula Parol, Aneta Jankowska, Paweł Grala, Wojciech Łaba

muzyka: Wojciech Łaba „LA3A”

kostiumy: Zuzanna Markiewicz

Kształt i struktura spektaklu są efektem autorskiej, unikalnej metody pracy z tancerzami opartej o improwizację i świadomość ciała w interakcji z drugą osobą. Jej wyjątkowość wynika ze swoistego odwrócenia kierunku twórczej pracy, bez planowania oczekiwanego, ostatecznego kształtu. Punktem wyjścia są tu reakcje, które zachodzą pomiędzy postaciami kreowanymi przez improwizujących tancerzy. Obserwacja indywidualnych procesów każdego z sześciorga tancerzy z osobna prowadziła do poszukiwań postaci i materiału ruchowego. Zderzano je nawzajem ze sobą, by prowokować niezaplanowane i zaskakujące zdarzenia. Pracownia Fizyczna – grupa założona przez Jacka Owczarka w lutym 2009 roku w Łodzi. Bazując na improwizacji i technikach tańca współczesnego, członkowie Pracowni sięgają po różnorodne formy ruchu i środki wyrazu, starając się jak najpełniej eksplorować możliwości własnego ciała. Głównym polem działania grupy jest proces twórczy. W przestrzeni wymiany i realizacji pomysłów (indywidualnych i wspólnych) powstają spektakle i inne zdarzenia sceniczne. Tancerze Pracowni są również wykwalifikowanymi pedagogami i instruktorami tańca, stale współpracującymi z teatrami i instytucjami kultury w całym kraju. Grupa współpracuje z Wydziałem Choreografii i Technik Tańca przy Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Jacek Owczarek – od 1996 roku uczy tańca i kontakt improwizacji na warsztatach ogólnopolskich i międzynarodowych oraz na kursach instruktorskich. Brał udział w międzynarodowych projektach, m.in. w Berlinie, Paryżu, Wiedniu, Rzymie. Tańczył w filmie Czarno-biały (prod. PWSFTviT w Łodzi, 2002), pokazywanym m.in. w Kolonii, Nowym Jorku, Pekinie. Wykładowca na Wydziale Choreografii i Tech- nik Tańca Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. W lutym 2009 roku założył przy Akademii grupę Pracownia Fizyczna. Tworzył ruch sceniczny i występował w kilkudziesięciu przedstawieniach teatralnych, m.in. w Narodowym Stary Teatrze w Krakowie i Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Współtwórca – razem z Sonią Nieśpiałowską-Owczarek – Fundacji Kino Tańca, organizującej m.in. Festiwal Kino Tańca oraz Międzynarodowy Festiwal Improwizacji Tańca Sic! w Warszawie. W ostatnich latach wypracował autorską metodę pracy nad improwizacją sceniczną badającą zależności
i wpływy rozmaitych kanałów zmysłowych (słuch, dotyk, głos) na ruch, a jego praca doktorska dotyczyła sposobów budowania wypowiedzi scenicznej poprzez improwizację.

Maciej Kuźmiński

Room 40

premiera: 25 lipca 2012, Bonnie Bird Theatre, Londyn

choreografia: Maciej Kuźmiński

dramaturgia: Adam Hypki

wykonanie: Daniela Komędera, Ania Kamińska, Kasia Pawłowska, Dominika Wiak

Room 40 jest próbą przekucia refleksji egzystencjalnej na język choreografii. Wykorzystując stan zmęczenia, Maciej Kuźmiński ukazuje wirtuozerię tancerzy, a kwestionując konwenanse teatralne, krytycznie przygląda się tradycji. Balansując na granicy form, spektakl jest jednocześnie prowokacyjny i poruszający.


Maciej Kuźmiński – choreograf i tancerz młodego pokolenia pracujący w kraju oraz zagranicą. Ukończył z wyróżnieniem Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance (kierunek Choreografia i Teatr tańca) w Londynie. Jako tancerz występował w Anglii, Niemczech, Hiszpanii, Austrii, Czechach, Węgrzech i Polsce, m.in. w Zero grupy Clod Ensemble, Happy Nigela Charnocka, Romeo i Julii Liz King, a jako solista Polskiego Teatru Tańca – w Minus 2 Ohada Naharina czy w Alexanderplatz Pauliny Wycichowskiej. Od 2009 roku jako choreograf zrealizował 11 produkcji o różnej skali, prezentowanych dotychczas w Anglii, Niemczech, Polsce, Węgrzech i Serbii. W 2014 roku jego spektakl Room 40 został pokazany na deskach Teatru Narodowego w Belgradzie. W tym samym otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz zlecenie Lubelskiego Teatru Tańca na produkcję spektaklu Różnica i Powtórzenie, pokazanego 5 listopada w Sali Widowiskowej Centrum Kultury w Lublinie. Jako pedagog prowadził warsztaty na zaproszenie m.in. TanzFabrik Berlin, Trinity Laban Student Union w Londynie, festiwalu Tanec Praha w Pradze czy dla zespołu artystycznego Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Od 2014 roku wykłada taniec współczesny na bytomskim Wydziale Teatru Tańca PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie, a także rozpoczął współpracę pedagogiczną z Instytutem Tańca Współczesnego w Belgradzie – pierwszą serbską szkołą wyższą kształcącą studentów w dziedzinie baletu, tańca współczesnego i choreografii.


www.maciejkuzminski.com

Agata Siniarska

Śmierć 24 klatki na sekundę albo zrób mi tak jak w prawdziwym filmie – choreografia spowolniona w rozdziałach

premiera: 5 października 2013, Studio Słodownia + 3, Stary Browar, Poznań

choreografia i wykonanie: Agata Siniarska

opieka artystyczna: Bush Hartshorn

realizacja techniczna i światła: Łukasz Kędzierski

produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk

to solo dzieje się 24 klatki na sekundę/ jak w prawdziwym filmie/ to solo pojawia sie w rozdziałach/ to solo jest dramatyczne, ale wizualnie atrakcyjne/ to solo stoi, siedzi, leży z buzią szeroko otwartą/ to solo odnosi się do wielu nazwisk/ mulvey, akerman, de lauretis, butler, tyler, silverman, kuhn, deleuze, fraser, doane, jelinek, kwiatkowska, karina, godard, vitti, antonioni, bardot, shermann, chytilova, illouz, halberstam, jones, pollock, german, moreau, radkie- wicz, creed, potter, modleski, herden, fassbinder choć wcale nie sprawia im to przyjemności/ to solo wytwarza kategorię prawdy, w którą głęboko wierzy/ to solo dotyka życia i śmierci/ to solo nigdy nie słyszało o agacie siniarskiej/ to solo jest w pełni świadome, że to, co tu produkuje to emocjonalny kapitalizm/ to solo wolałoby, żeby jean luc godard był kobietą/ to solo jest tylko zaangażowane w intrygi miłosne/ to solo cierpi w imię wszystkich heteroseksualnych kobiet/ to solo jest potencjalną ofiarą i ma z tego powodu wzmożone poczucie winy/ to solo cię kocha i oczekuje od ciebie, że będziesz prawdziwym mężczyzną/ to solo będzie stać w jednym kadrze przez długi czas/ to solo chce być wzięte w każdej pozycji/ to solo czeka/ to solo mówi przepraszam.

Agata Siniarska to fikcyjna postać o wielu talentach i przeszłości kryminalnej, świadomie dziejąca się rozdział po rozdziale w przestrzeni choreograficznych sekwencji. Dając szansę przez lata różnym rodzajom form teatralnych, studiując zadania choreograficzne w HZT w Berlinie, obecnie kreuje ucieszne studia feministyczne oraz kultywuje pragnienia wobec obrazu, języka i pisania, kina i animacji, w obszarze swych feministycznych praktyk. Uzależniona od fikcji prowadzi swe dochodze- nia pomiędzy życiem/śmiercią w obrazie a życiem/śmiercią poza kadrem, tworząc z siebie samej, poprzez przypisane jej kultu- rowe struktury, narzędzia wizualnej retoryki. Każdy wizerunek, podsycany przez energię głębokiej teoretycznej jękliwości, robi z pasją i wielką fascynacją. Wielokrotnie nie samotnie, ale w kompanii wielu wspaniałych awanturników.


www.cargocollective.com/agatasiniarska

Irad Mazliah, Zbigniew Szumski

Upadek przyszłości

premiera: 22 marca 2014, Teatr Muzyczny Capitol, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Wrocław

kreacja: Irad Mazliah, Zbigniew Szumski (Teatr Cinema)

wykonanie: Irad Mazliah

wideo: Jacek Złoczkowski

kostiumy: Sylwester Krupiński

grafika: Stachu Szumski

koordynacja projektu: Magdalena Górnicka

produkcja: Teatr Cinema, Dance Department Wroclove (Magdalena Górnicka/Irad Mazliah) Spektakl zrealizowany w ramach konkursu OFF 35. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu

w spektaklu wykorzystano muzykę: W. A . Mozarta, Igora Strawińskiego, Treya Moseley’a, Palolo, Victora Younga, Hansa Abrahama, DDAA Palo Alto, Ghédalii Tazartèsa oraz teksty Oskara Schlemmera i Pietro Citatiego

podziękowania za pomoc dla: Komuny//Warszawa, Katarzyny Rotkiewicz, Mateusza Rybickiego, Tadeusza Rybickiego

Jako performer w spektaklu występuje izraelski tancerz i choreograf Irad Mazliah, który do procesu kreacji zaprosił reżysera i choreografa Zbigniewa Szumskiego. Artysta zabiera widzów w podróż będącą opowieścią o indywidualności – delikatnej postaci w starciu z agresywną siłą. Przedstawienie opiera się na intensywnej fizyczności tancerza. Publiczność zapraszana jest do aktywnego współtworzenia nowych rozdziałów i doświadczeń w podróży artysty.

Irad Mazliah – izraelski choreograf i perfor- mer. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Tel Awiwie. Pracował z wieloma choreografami i grupami, m.in. z: Emanuelem Gatem, Yossi Bergiem i Odedem Graffem, Nivem Scheinfeldem i Orenem Laorem, Anat Danieli i innymi. Jego autorskie prace prezentowane były na wielu festiwalach i podczas innych wydarzeń artystycznych. Założył i prowadził szkołę tańca w Hajfie oraz był dyrektorem artystycznym Intimadance Festival Tel Aviv Israel. Stypendysta Amerykańsko-Izraelskiej Fundacji Kultury jako choreograf i tancerz. W 2010 roku zainteresował się Polską pod kątem artystycznym. Zainteresowanie to zaowocowało w 2013 roku stypendium artystycznym Instytutu Adama Mickiewicza. Wtedy postanowił przeprowadzić się do tego kraju i zrobić wszystko, by nazwać to miejsce domem. Od przyjazdu do Polski tworzył dla warszawskiego Teatru Tańca Zawirowania (Navigation Song BD303, 2013), Acro Dance Company w Toruniu (Jak robi koń, 2013) oraz dla wielu amatorskich ośrodków tańca. Jako aktor i performer współpracował również z Komuną//Warszawa i Teatrem Cinema.

Zbigniew Szumski – reżyser teatralny, grafik, scenograf, absolwent gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (dyplom z grafiki u prof. Jerzego Krechowicza w 1983 roku). Mieszka w Michałowicach (Karkonosze). Jest założycielem i dyrektorem Teatru Cinema, reżyserem wszystkich jego przedstawień prezentowanych na wielu światowych festiwalach i scenach. Jako reżyser i scenograf współpracuje również z teatrami w Meksyku, Izraelu, Japonii, Francji i Niemczech. Pomysłodawca i dyrektor odbywającego się od 10 lat w Jeleniej Górze Festiwalu Muzyki Teatralnej. Zrealizował szereg dużych projektów międzynarodowych, takich jak współpraca z Teatrem AsPik z Niemiec i Local Theatre z Izraela; realizacja międzynarodowego projektu teatralnego w ramach Festiwalu Spielart w Monachium (przy współudziale Hebbel Theater z Berlina i Forum Freies Theater z Düsseldorfu); współpraca z Acco Theatre Centre w ramach Polskiego Roku w Izraelu; współpraca z Gekidan Kaitaisha z Tokio w ramach Polskiej Prezydencji w Unii Euro- pejskiej. Od dziesięciu lat przewodzi radzie programowej Biura Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze. Jest laureatem nagrody Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego, stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatem odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznawanej przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Teatr Dada von Bzdülöw

Zagraj to, czyli 17 tańców o czymś

premiera: 9 maja 2013, Scena Malarnia, Teatr Wybrzeże, Gdańsk

choreografia i reżyseria: Teatr Dada von Bzdülöw

wykonanie: Katarzyna Chmielewska, Anna Steller, Leszek Bzdyl

wystrój wnętrza: Michał Kołodziej

archeolożka kostiumograficzna: Magda Bem

wsparcie multimedialne: Maciej Salamon

muzyka: iTunes oraz Adam Witkowski

produkcja: Teatr Dada von Bzdülöw

Jest rok 2044. Janina, Jan i Janka przystępują do realizacji eksperymentalnego dokumentu. W jednej z sal dobrze utrzymanego skansenu teatralnego, korzystając z zamierzchłych technologii (MacBookPro, rzutnik multimedialny, etc.), kostiumów (Milan Fashion Week 2013) oraz emocji (kino, taniec, teatr z początku XXI wieku), Janina, Jan i Janka próbują odegrać COŚ, co było tym CZYMŚ. Filozoficznym wsparciem i inspiracją do przeprowadzenia dokumentalnego eksperymentu jest filozofia Powrotu i Akceptacji Wilhelma Guido. Teatr Dada von Bzdülöw – założony przez choreografa i reżysera Leszka Bzdyla oraz tancerkę i choreografkę Katarzynę Chmielew- ską, działa w Gdańsku od 1992 roku. Jako nieza- leżna grupa tancerzy i aktorów realizuje spektakle w kooperacji z polskimi i zagranicznymi instytucjami kultury (m.in.: Teatr Wybrzeże i Klub Żak w Gdańsku, Dance Advance w Fila- delfii, Les Hivernales w Awinionie, Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk w Poznaniu, Teatr Nowy w Łodzi, Fundacja Nuova w Poznaniu). Od 2009 roku Teatr reprezentowany jest przez Stowarzyszenie Teatru Dada von Bzdülöw z siedzibą w Gdańsku. Dotychczas zrealizował 45 przedstawień. Od 1995 do 2001 roku współpracował z Teatrem Miejskim w Gdyni. W latach 1996–2001 zespół uczestni- czył w projektach Bałtyckiego Uniwersytetu Tańca, współtworząc takie choreografie, jak Wewnątrz ciała Aviego Kaisera i Papugaj Tatiany Baganowej. W dorobku zespołu są również międzynarodowe produkcje i wydarzenia artystyczne realizowane w Niemczech, Belgii, Szwecji i Anglii. W latach 2000–2007 Teatr związany był ze sceną teatralną Klubu Żak w Gdańsku, gdzie w 2002 roku zainicjował festiwal teatrów tańca i tańca współczesnego Korporacja Tańca. W sezonie 2008–09 współpracował z Teatrem Nowym w Łodzi. Od 2008 roku Teatr związany jest z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, a od 2012 ma swoją siedzibę w Bibliotece Tańca (Gdańsk-Wrzeszcz), gdzie realizowane są m.in. rezydencje artystyczne.


www.dadateatr.pl

Barbara Bujakowska

Twórca niezależny, performerka. Absolwentka IDA (Institute for Dance Arts // Uniwersytet Antona Brucknera) w Linzu oraz Preparatory First Program w SEAD (Salzburg Experimental Academy of Dance). Była członkinią krakowskiej grupy Hoplaa, z którą stworzyła kilka niezależnych tanecznych produkcji wideo. Laureatka Pierwszej Nagrody w konkursie TVP2 „Dolina Kreatywna” za spektakl solowy Swan… like. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009) oraz Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk (Solo Projekt 2008, realizacja Movement Modular Synthesis wraz z Marcinem Janusem, Alterna- tywna Akademia Tańca 2009). Tańczyła również u Nigela Charnocka w spektaklu Happy (Art Stations Foundation 2009). Wspólnie z Marcinem Janusem przygotowała solo 3-Dance (prezentacja podczas Polskiej Platformy Tańca 2010). W 2013 roku zrealizowała spektakl Śniło mi się, że pozostał po nas pusty pokój (wspólnie z Pauliną Wysocką, inauguracja sezonu 2013/2014 Sceny Tańca Współczesnego w Krakowie). W tym samym roku była rezydentką „maat festival – border line” w Lublinie. W ramach rezydencji zrealizowała premierowy spektakl ID-ANCE.

Izabela Chlewińska

Tancerka, choreograf, artystka niezależna. Absolwentka Liceum Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewi- czów w Łodzi oraz studiów podyplomowych w zakresie zarządzania kulturą w wymiarze europejskim przy Akademii Muzycznej w Krakowie. Była stypendystką prestiżowego programu szkoleniowego dla tancerzy i chore- ografów danceWEB w Wiedniu. Dwukrotnie otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest członkinią nieformalnego zrzeszenia choreografów niezależnych Centrum w Ruchu w Warszawie, a także Embassy of... – kolektywu łączącego ponad 70 artystów z całego świata. Swoje autorskie spektakle taneczne, m.in. Ophelia is not dead (2008) czy Tralfamadoria (2011, prezentacja w ramach Polskiej Platformy Tańca 2012), prezentowała w Niemczech, Meksyku, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Najnowszy projekt artystyczny DP1 (premiera światowa w Teatrze X w Tokio, prezentacja w Tokyo Wonder Site; premiera polska w Klubie Żak w Gdańsku [2013]; prezentacje w Polsce w ramach cyklu Taniec w teatrze Teatru Dada von Bzdülöw / Scena dla tańca 2014) tworzy wraz z muzykiem i artystą wizualnym Tomkiem Bergmannem. Współpracuje z Teatrem Dada von Bzdülöw oraz Ramoną Nagabczyńską. Od roku 2008 układa choreografię do spektakli teatru dramatycznego (m.in. Teatr Studio, Teatr Dramatyczny, Muzeum Powstania Warszawskiego, Teatr Narodowy).

DanceLab

Laboratorium, w którym ruch, ciało i emocje przekraczają klasyczne definicje tańca współczesnego. Posługuje się ciałem, jego ekspresją i nieograniczoną energią, poszukując form umożliwiających dotarcie do nieznanych obszarów sztuki tańca.
Zespół stworzony przez Małgorzatę Mielech i Zofię Jakubiec, tancerki związane przez wiele lat z Polskim Teatrem Tańca, posiada w swoim repertuarze trzy spektakle. Naj- nowszy z nich, zatytułowany Anonymous, w choreografii Małgorzaty Mielech, miał premierę w czerwcu 2014 roku w Pawilonie Nowej Gazowni w Poznaniu. Jest to spektakl, w którym street art, taniec, elektroniczna muzyka na żywo (Anna Suda) oraz mapping (Olga Warabida) wzajemnie się dopełniają, tworząc wielowymiarowe widowisko. Sababa w choreografii Małgorzaty Mielech i Zofii Jakubiec oraz We Bleed The Same Color w choreografii Shi Pratt miały swoją premierę w czerwcu 2013 roku w Teatrze Polskim w Poznaniu. DanceLab w ramach programu rezydencyjnego Instytutu Muzyki i Tańca we współpracy z Mica Moca Project Berlin i Uferstudios wykreował NILREB – work in progress, którego premiera odbyła się w Uferstudios w Berlinie. DanceLab zainicjował również DanceLabirynth – wydarzenie interdyscyplinarne, podczas którego artyści z rozmaitych obszarów sztuki mają szansę wspólnie tworzyć, wzajemnie się inspirując. DanceLabirynth prezentowany był w Polsce
i Niemczech. Spektakle z repertuaru DanceLab wystawiane są na scenach międzynarodowych: w Jerozolimie, Berlinie, Jenie, Londynie, Lizbonie, Oslo oraz polskich: w Poznaniu, Wrocławiu, Krakowie.

www.dancelab.eu

Grupa Artystyczna Koncentrat

Grupa powstała w 2005 roku w Warszawie jako kolektyw twórczy zrzeszający dwójkę choreografów i tancerzy, Ankę Jankowską (współtwórczynię m.in. Theater Group TRAVA) i Rafała Dziemidoka, oraz reżyserkę świateł Ewę Garniec. W tym składzie do 2008 roku grupa przygotowała pięć premier, zaadapto- wała spektakl solowy Rafała Dziemidoka
z 2004 roku Brudny Róż i stworzyła projekt improwizacyjny 3x Nie Wiem (Dziemidok, Garniec). Spośród premier wymienić można: 2moreless (duet Dziemidok/Jankowska, 2005; prezentacja dvd na Polskiej Platformie Tańca 2008), Potańcówka (spektakl z udziałem pasjonatów tanga, 2006), Powiedz mi, że wyglądam bosko (duet Dziemidok / Jankowska, 2006), Nawrotnik (solo Magdaleny Jędry, 2007), Królik, śmierć i konkurs ujeżdżenia (autorskie solo Dziemidoka, 2008, prezentacja w ramach Polskiej Platformy Tańca 2008). Od 2009 roku zespół działa pod kierownictwem Rafała Dziemidoka, z Ewą Garniec jako twórcą świateł, przestrzeni i kostiumów. Od tej pory zrealizowane zostały spektakle: Kra (współ- praca artystyczna: Nicole Seiler; wybrana przez europejską sieć Aerowaves do rankingu TOP 10 w dziedzinie choreografii, 2010); Orzech. Wiewiórka (współpraca choreograficzna: Jacek Owczarek, taniec: Piotr Chudzicki, Rafał Dziemidok, Magdalena Jędra, Agnieszka Noster, Krzysztof Skolimowski, Aleksandra Ścibor, 2010); Lamentacje (przedstawienie multidyscyplinarne łączące w sobie języki teatru, opery i tańca, 2012). W 2013 roku w Berlinie odbyła się premiera spektaklu Moje życie we łzach stworzonego pod szyldem Koncentratu przez Dziemidoka i Garniec (w ramach programu rezydencyjnego Instytutu Muzyki i Tańca we współpracy z Mica Moca Project Berlin i Uferstudios). Obecnie w między- narodowym składzie artystów zespół pracuje nad spektaklem Piotruś i Wilk. Reinterpretacja (prezentacja work in progress podczas II edycji Festiwalu WarSoVie). www.koncentrat.com www.968566975574398360.weebly.com

CLEVER TEAM: Radek Hewelt, Filip Szatarski

Radek Hewelt – tancerz, choreograf. Swoją karierę taneczną rozpoczął z Teatrem Dada von Bzdülöw w 1992 roku. Po ukończeniu studiów pedagogicznych studiował w latach 1998–2002 taniec i choreografię w P. A .R.T.S. (Performing Arts Research and Training Studios) w Brukseli. W swoim doświadczeniu zawodowym łączy różne pod względem este- tycznym formy artystyczne – od produkcji tanecznych, poprzez teatr, performans, operę, koncerty muzyczne, do instalacji multime- dialnych. Współpracował z wieloma artysta- mi, m.in. z Leszkiem Bzdylem, Katarzyną Chmielewską, Conny Jansen, Cristianem Duarte, Lyndą Gaudreau, Sarą Gebran, Carmen Mehnert, Elio Gervasim, Sebastia- nem Prantlem, Cezarym Tomaszewskim, Michikazu Matsune i Davidem Subalem, Edittą Braun, Rebeccą Murgi, Nature Theatre
of Oklahoma, united sorry (Robertem Steinem i Fransem Poelstrą), Anne Juren, Pieterem Ampem, Andreą Bold, Ewą Bankowską, Cooperativa Performativa, Magdaleną Chowaniec, Anat Steinberg, Olegiem Soulimenką, Christine Gaigg, the Loose Collective. Brał również udział w projektach artystów wizualnych, m.in. Thierry’ego de Mey (Ma mere l’oye) i Katarzyny Kozyry (Lou Salomé). Był też członkiem wiedeńskiego kolektywu artystycznego Pathosbüro. Od 1999 roku kreuje swoje własne projekty artystyczne: Zoom In, 21 minutes, Close-up (pokaz w ramach Polskiej Platformy Tańca 2008), Tonights Tune, Slow Cowboy czy 12 Songs były prezentowane w wielu krajach w Europie: podczas festiwali ImPulsTanz (Wiedeń), Dancas na Cidade (Lizbona), Festival d’Automne (Paryż) czy Springdance (Utrecht). W 2012 roku wspólnie z Filipem Szatarskim założył CLEVER TEAM. Ich pierwszy spektakl Clever Project był prezentowany podczas Gdańskiego Festiwalu Tańca i w wiedeńskim WUK. W marcu 2013 roku zrealizował pracę solową zatytułowaną Substitute show (premiera podczas festiwalu imagetanz w Wiedniu).

www.radekhewelt.blogspot.com

Filip Szatarski jest gdańskim artystą zajmu- jącym się badaniem obszaru szeroko pojętych sztuk tańca i teatru w ich połączeniu z muzyką i sztukami wizualnymi. Od roku 1994 jest związany z Teatrem Dada von Bzdülöw. Jako choreograf, tancerz i dramaturg stworzył 15 autorskich spektakli, zapraszając do współ- pracy artystów z całego świata. Przez ostatnie 18 lat współpracował z licznymi teatrami tańca: Tanz Hotel Wien, Tanz Atelier Wien, Smafu Compagnie, Osez Project Canada, FeinSinn Company Wien, Blue Elephant Company Düsseldorf. Zajmuje się również realizacją choreografii i ruchu scenicznego dla teatrów dramatycznych w Polsce i za granicą (ponad 40 realizacji). Chętnie
współpracuje z muzykami jako wokalista. Jest autorem parateatralnego zjawiska Jakub, które współtworzy wraz z zespołem Mordy. Z niemiecką grupą Nanoschlaf prowadzi badania w zakresie połączenia improwizacji tańca oraz współczesnej muzyki improwizowanej. W latach 2005–2011 był dyrektorem artystycznym trzech dużych projektów międzynarodowych dla młodzieży: Nietolerancja, Ideale Stadt i Traffic. Od roku 2011 wraz z Radkiem Heweltem prowadzi długotrwałą inicjatywę mającą na celu wyeliminowanie zjawiska kryzysu z obszaru sztuki współczesnej
o nazwie Clever Project. W 2013 roku wyreżyserował spektakl Off-Age z udziałem 20 seniorek w wieku powyżej 60 lat (współpraca z Gdań- skim Uniwersytetem Trzeciego Wieku). Prowadzi warsztaty świadomości ciała i przestrzeni dla profesjonalnych aktorów teatralnych. Jako pedagog tańca uczy improwizacji i podstaw improwizacji kontaktowej. Pracuje z dziećmi, młodzieżą i seniorami. Laureat stypendiów rządu japońskiego, Marszałka Województwa Pomorskiego, Miasta Gdańska (trzykrotnie) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (na badania w zakresie improwizacji). Najnowszy wspólny projekt realizowany wspólnie z Radkiem Heweltem, zatytułowany INSTANT OPERA. Adult Crying Inventory, miał premierę w październiku 2014 roku w Wiedniu.

www.cleverprojectcontact.wix.com/cleverproject

Magdalena Jędra

Tancerka, choreografka, performerka. Zaczęła tańczyć w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja (1997–1999). W 2005 roku wraz z muzykami Grzegorzem Welizarowiczem i Zbigniewem Bieńkowskim oraz Anną Steller stworzyli swój pierwszy wspólny spektakl pod tytułem Good Girl Killer, od którego została przyjęta nazwa ich grupy. Jej spektaklom blisko jest do idei performansu i nurtu site-specific. Improwizacja jest dla niej podstawą procesu twórczego, a pracę nad spektaklem rozumie jako poddanie się temu procesowi. W swojej pracy artystycznej lubi posługiwać się jednocześnie odmiennymi stylistykami oraz środkami właściwymi kategoriom określanym jako kultura pop czy „kultura wysoka”. Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl Good Girl Killer (2006). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wielokrotna stypendystka Urzędu Miasta w Gdańsku oraz Samorządu Województwa Pomorskiego. Rezydentka pierwszej wymiany choreografów między Polską
a Filadelfią, realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk w Poznaniu, Instytut Muzyki i Tańca, Instytut Polski w Nowym Jorku i Dance/USA Philadelphia (2012). Prowadzi zajęcia z techniki tańca współczesnego i improwizacji. Realizacje autorskie: Teletransis (2002), Konstrukcja symboliczna (2003), Teoria hałasu (2004), Good Girl Killer (we współpracy z GGK, 2005), Junkie (2006), Akcja (we współpracy z GGK, 2008), Parallel (2009), Dziewczynki w czerwonych bucikach (we współpracy z Anną Steller, 2010), Konfetti (2010), Le sni (we współpracy z Anną Steller, 2010), Have a Nice Hell (we współpracy z Anną Steller, 2010), Lotta i Gula (we współpracy z Anną Steller, 2011), Le Pas Jaques (2011), Gloria! (we współpracy z Anitą Wach, Magdaleną Tuką i Anną Steller,2013), Ruch myśli. Rekonstrukcja (2013), Europa. Śledztwo (we współpracy z Izą Szostak i Weroniką Pelczyńską, 2014).

KIJO

(Grupa i Fundacja)

Platforma stanowiąca przestrzeń dla spotkania, wymiany doświadczeń, współpracy i działania. W procesie współtworzenia poszukuje rozwiązań na gruncie improwizacji, improwizacji kontaktowej, tańca współczesnego, teatru fizycznego, podstaw sztuk walki i szeroko pojętego ruchu. Wynika to z różnorodnych doświadczeń scenicznych i specjalizacji członków KIJO. Każdy wnosi do Grupy coś unikatowego, a wspólny mianownik działań KIJO zawsze stanowi RUCH. Za punkt wyjścia do kreowania i odkrywania KIJO obiera ciekawość. Równie ważne w pracy Grupy jest spotkanie w procesie tworzenia.

Repertuar: MIOKLOIIS (2011), DO (2012), Wszystko to, z czym się [nie] urodziliśmy (2013), Do Witolda (2013), Spokojnie... inni mają gorzej (2014), Gwiezdne Potyczki (2014). Dance video: WindFall (2011), AEGIS (2012), Uwolnić Motyla (2012), ribcage (2012), TRESS (2014

FRU Festiwal – Festiwal Kontakt Improwizacji i Improwizacji. Grupa KIJO: Michał Ratajski, Adrian Bartczak, Małgorzata Lipczyńska, Sara Kozłowska, Ilona Gumowska, Ela Stasiak, Emilka Biskupik, Adam Kuza, Maria Majeranowska, Żaneta Górska, Mariusz Marciniak.

www.kijogroup.com www.vimeo.com/kijo

Irena Lipińska

Tancerka, performerka, choreografka i foto- grafka. Warsztat taneczny zdobywała przez wiele lat u wybitnych tancerzy i choreografów tańca współczesnego (m.in. u Meg Stuart, Chrisa Haringa, Jonathana Burrowsa, Davida Zambrano, Keitha Hennessy’ego, Ann Van den Broek) i butō (m.in. Daisuke Yoshimoto, Yoshito Ohno, Ko Murobushi, Mitsuyo Uesugi i Natsu Nakajima). Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu (2011). Rezydentka programu dla młodych choreografów Solo Projekt Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk (2011), w ramach którego przygotowała solowy spektakl DNACE. Uczestniczyła w programie stażystów Teatru ZAR (2010) oraz w seminarium badawczym technik aktorskich Anatolija Wasiljewa (2011). Ukończyła kurs choreografii scenicznej, zakończony otrzymaniem dyplomu w Artystycznej Alternatywie Art Studio w Krakowie. Kulturoznawczyni i filolożka. Przeprowadziła w Japonii projekt badawczo-edukacyjny wspierany przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego, dotyczący kobiecego tańca (2011). Stworzyła i przygotowała własne projekty solowe: hydrohypno (2009), line (2010), Kompilacje (2011), DNACE (Solo Projekt 2011), dwa na jeden, LU2077 (2012). W 2013 roku otrzymała stypendium twórcze Ministra Kultury i Dzie- dzictwa Narodowego. W ramach stypendium we współpracy z artystą nowych mediów Pawłem Janickim i niezależnymi twórcami przygotowała spektakl !GROT!, którego premiera odbyła się w marcu 2014 roku. W tym samym roku uczestniczyła w programie wymiany choreografów między Polską a Filadelfią, realizowanym przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Instytut Muzyki i Tańca, Instytut Polski w Nowym Jorku i Dance/USA Philadelphia. Współpracuje z artystami współczesnej sceny muzycznej i sztuki nowych mediów. Prowadzi zajęcia taneczno-ruchowe, w tym dla przyszłych aktorów oraz dla dzieci i dorosłych z zaburzeniami psychicznymi i upośledzonych ruchowo. www.irenalipinska.com

Anna Steller

Tancerka, performerka i choreograf. Na scenie występuje od 1993 roku – wtedy zaczęła się jej trwająca do dziś współpraca z Teatrem Dada von Bzdülöw. Od 2003 roku współpracuje z Teatrem Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W 2005 roku wspólnie z Magdaleną Jedrą oraz muzykami, Grzegorzem Welizarowiczem i Zbigniewem Bieńkowskim, założyła zespół Good Girl Killer. Obecnie w ramach zespołu tworzy wraz z Magdą Jędrą. Ostatnio zrealizowała następujące performanse: Kronika Audiologiczna (finisaż wystawy sztuki kobiecej Łaźnia damska, 2011), Przemieszczenie (CSW „Łaźnia”), Nieubłagane piękno katastrofy (w ramach wernisażu wystawy Telling the Baltic, Karlskrona, 2012), Solove („maat festival – border line”, rezydencja 2013); we współpracy z Magdą Jędrą: Tożsamość miejsca (Festiwal Grassomania w Galerii Miejskiej
w Gdańsku, 2009), Le Sni (Festiwal Transvizualia, 2010), Dziewczynki w czerwonych bucikach (Festiwal Streetwaves, 2010), Lotta i Gula (2011). Od wielu lat tworzy spektakle taneczne, akcje performans oraz site-specific. W swoich ostatnich pracach eksploruje ekstremalne stany emocjonalne i kładzie nacisk na „bycie tu i teraz”. Swoje spektakle prezentowała na festiwalach w Polsce i za granicą (m.in. w Pradze i Budapeszcie). Od 2011 roku prezentuje swoje akcje performans w Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” w Gdańsku. Od wielu lat bierze udział w projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską (Hamburg), Nigelem Charnockiem (projekt Happy, Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, 2009). W 2003 roku otrzymała stypendium danceWEB na festiwalu Tańca ImPulsTanz w Wiedniu. Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl Good Girl Killer (2006) oraz Nagrody Specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego za wybitne zasługi w dziedzinie twórczości artystycznej (2012).

www.annasteller.webs.com

Daniel Stryjecki

Tancerz, pedagog, choreograf, twórca projektów wideo. Dyplomowany tancerz (ZASP, 2001) i absolwent Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu. Solista Polskiego Teatru Tańca, z którym związany jest od 1998 roku. Tańczy m.in. w spektaklach: Walk@ karnawału z postem, Carpe Diem, Wiosna-Effatha, Spotkania w dwóch niespełnionych Aktach, Już się zmierzcha, FootBall@…, Szkoda, że Cię tu nie ma (chor. Ewa Wycichowska), Minus 2 (chor. Ohad Naharin), Jesień-Nuembir (chor. Jacek Przybyłowicz), Alexanderplatz, Desert i Architektura światła (chor. Paulina Wycichowska), Wo-man w pomidorach (chor. Yossi Berg), Czterdzieści (chor. Jo Strømgren) oraz SUMO (chor. Agnieszka Fertała). Jest pedagogiem Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego w Poznaniu. W 2009 roku debiutował jako choreograf w Atelier Polskiego Teatru Tańca spektaklem DSM-IV 301.81. Od kilku lat realizuje projekcje do spektakli teatralnych, prezentacje multimedialne oraz komercyjne spoty reklamowe. W roku 2008 otrzymał wyróżnienie – nagrodę publiczności „Biały Bez” w kategorii najpopularniejszy tancerz Wielkopolski. W roku 2011 podczas Malta Festival zrealizował projekt Akcja „IN-VITRO”. Jego najnowszy spektakl Efekt halo (2014) jest projektem łączącym ruch z multimediami.

www.annasteller.webs.com

Iza Szostak

Tancerka, choreografka. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie oraz Codarts/ Rotterdam Dance Academy w Holandii. Obecnie studentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, holenderskiego Corrie Hartong Fonds, międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO, programu Alternatywnej Akademii Tańca oraz Solo Projekt Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Odbyła staż w Belgii w zespole Jana Fabre/Troubleyn. Współpracowała m.in. z Michaelem Schumacherem, Amy Raymond, Anną Holter, Taldans, Wojtkiem Ziemilskim, Marysią Stokłosą, Edytą Kozak i Kayą Kołodziejczyk. Stworzyła i współtworzyła spektakle, które były wystawiane w Holandii, Turcji, Niemczech, Portugalii, Chinach i Polsce. Autorka spektakli: Karmi-go, Feedback (2010), From culture to nature (Solo Projekt, 2011), The glass jar next to the glass jar (Fundacja Ciało/Umysł, 2012), RE//MIX Merce Cunningham (Komuna//Warszawa, 2012), Ciało. Dziecko. Obiekt. (Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, 2013), Europa. Śledztwo (Komuna//Warszawa, 2014). Współpracuje z artystą wizualnym i eksperymentalnym muzykiem Kubą Słomkowskim. Współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu. Od kilku lat zafascynowana pracą
z osobami zawodowo niezwiązanymi z tańcem. W swojej praktyce powołuje się na Ruch Autentyczny, choreologię oraz elementy improwizacji Forsythe’a. Znajduje dużą frajdę w uczeniu tańca i kompozycji ruchu. Lubi śpiewać, choć uważa, że nie umie. Improwizuje na scenie i w życiu, od lat marzy jej się wypad w Alpy na narty oraz podróż na Grenlandię i do Nowej Zelandii.

Teatr Amareya

Teatr ruchu i ciała, który wypracował swoją własną metodę pracy twórczej i technikę tańca / aktorstwa, zakorzenioną w tańcu butō, tańcu współczesnym, body art, tradycji teatru laboratoryjnego i współczesnej teorii krytycznej. Powstał w styczniu 2003 roku z inicjatywy Agnieszki Kamińskiej, Katarzyny Julii Pastuszak oraz Aleksandry Śliwińskiej i od początku istnienia pracuje przy Klubie „Winda” – Gdańskim Archipelagu Kultury. Działalność teatru obejmuje trzy kierunki: artystyczny – spektakle, projekty, performanse; dydaktyczny – warsztaty butō, warsztaty głosowe, wykłady, publikacje; animację kultury – działalność Stowarzyszenia Amareya Art oraz Gdańskiej Szkoły Butoh. Opracował własną metodę pracy twórczej i dydaktycznej, opartą na technice tańca butō oraz technikach teatru fizycznego, tańca współczesnego, techniki Marthy Graham, tańca afrykańskiego, śpiewu, jogi i psycho-somatycznych technik relaksacyjnych. Teatr wciąż pogłębia własną technikę pracy twórczej, w której uwzględnia również aktualny kontekst społeczny, polityczny i kulturowy. Tancerki Amareya uczyły się u mistrzów japońskiego tańca butō, takich jak Yukio Waguri, Itto Morita, Mika Takeuchi, Minako Seki, Yumiko Yoshioka, Atsushi Takenouchi, Yuri Nagaoka, Seisaku, Kayo Mikami, Ko Murobushi, Daisuke Yoshimoto, Joan Laage, i inni. Teatr Amareya prezentował swoje spektakle podczas licznych festiwali w Polsce, a także występował m.in. w Uppsala Museum Gustavianum w Szwecji, Taseralik – Sisimiut Cultural Centre na Grenlandii oraz w ramach Theatre X Interna- tional Dance and Theatre Festival IDTF 2014 w Tokio. Z okazji obchodzonego w 2013 roku 10-lecia Teatru zostały zrealizowane trzy nowe produkcje: spektakl 2 w wykonaniu Katarzyny Pastuszak z muzyką na żywo Joanny Dudy, spektakl with-in w wykonaniu Agnieszki Kamińskiej oraz spektakl grupowy fetish.wtf w reżyserii Doroty Androsz i z muzyką na żywo Joanny Dudy.

www.teatramareya.pl