Cykl filmowy, prezentujący na ekranie najciekawsze polskie spektakle ze scen teatralnych z całej Polski, przygotowany we współpracy z Narodowym Instytutem Audiowizualnym. 4 października zapraszamy na „Rzecze Budda Chinaski” – spektakl z wrocławskiego Teatru Capitol, na podstawie tekstów Charlesa Bukowskiego, w reżyserii Cezarego Studniaka. 24 października zapraszamy natomiast na spektakl „Plac Wolności” w reżyserii Lecha Raczaka – współzałożyciela poznańskiego Teatru Ósmego Dnia, zarejestrowany w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

Na wszystkie pokazy cyklu Kinoteatr – wstęp wolny

Rzecze Budda Chinaski

4.10 | g. 19.00 | wstęp wolny

Spektakl złożony z fragmentów poezji, prozy i zapisków Charlesa Bukowskiego miał premierę niemal dokładnie w 13. rocznicę śmierci pisarza. Ten wybitny i jednocześnie „przeklęty” amerykański artysta – poeta, scenarzysta i rysownik, znany jest polskiemu czytelnikowi głównie z przekładów prozy, mniej z poezji, a na rodzimej scenie teatralnej pojawia się raczej rzadko. Jego twórczość – na równi z życiem – przesiąknięta alkoholem i cielesną miłością, pomimo dość wulgarnego języka i prostego stylu, ujmuje wrażliwością i celnymi spostrzeżeniami. U Bukowskiego ironia nigdy nie jest dystansem, ale czymś bezpośrednio dotykającym rzeczywistości, czymś bolesnym. Alter ego autora pojawia się w Rzecze Budda Chinaski pod postacią DJ Hanka narkotycznie uzależnionego od marnego życia, gry na wyścigach, zapasu wina i kobiety, o którą nie trzeba zabiegać. Pod tym smutnym obrazem człowieka kryje się jednak tęsknota za prawdziwym uczuciem, DJ Hank powie: (…) miłość zjawia się z trudem i niezmiernie rzadko. Kiedy już przychodzi, to zwykle z innych powodów niż trzeba. Człowieka po prostu męczy ciągłe bronienie się przed nią i poddaje się, ponieważ musi gdzieś znaleźć sobie miejsce.

Reżyser, Cezary Studniak, wykorzystuje w spektaklu kameralną przestrzeń Capitolu, przemyślaną scenografię i muzykę do stworzenia jednocześnie intymnego i dosadnego świata. Aktorzy bez nadużywania ekspresji, w przekonywający sposób krzyczą, śpiewają, wypowiadają gorzko-prawdziwe słowa. Istotnym bohaterem na scenie, obok głównego bohatera DJ Hanka (głosu z radia) oraz Frances, jest męski chór instrumentalno-wokalny.

Premiera: 11 marca 2007 roku, Teatr Capitol, Wrocław

Rejestracja: 5-6 maja 2009 roku, Teatr Capitol, Wrocław

Scenariusz i reżyseria: Cezary Studniak

Scenografia i kostiumy: Mateusz Stępniak Muzyka: Krzysztof Nowikow, Zbigniew Łowżył Teksty: Charles Bukowski Przekład: Jacek Lachowski, Piotr Madej, Michał Kłobukowski, Robert Sudół, Jan Krzysztof Kelus)

Obsada: Justyna Szafran (Frances) oraz męski chór instrumentalno-wokalny w składzie: Zbigniew Łowżył, Krzysztof Nowikow, Marcin Ożóg, Cezary Studniak

Plac Wolności

24.10 | g. 19.00 | wstęp wolny

Na scenie w zręcznych metaforach przewija się ponad sto lat historii. Całość zaczyna się od małego miasteczka w Polsce na początku XX wieku; rodzinie podrzucone zostaje dziecko – chłopiec nienawidzi światła, przewiduje przyszłość, widzi więcej niż inni. Ucieleśnia pogmatwane losy całego stulecia. Jesteśmy świadkami dwóch wojen i powiązanych z nimi zdarzeń; wymordowania Żydów, działalności ruchu oporu, międzywojennych konfliktów społecznych, stalinizmu. W te wydarzenia wpisują się indywidualne historie i z pozoru niezwiązany z nimi powtarzalny motyw – cyrk. Dochodzimy w końcu do obecnych czasów – placu przemianowanego na „Plac Wolności”. Współczesność nie jest teatrem, ale cyrkiem, panuje nadmiar i nadprodukcja, wszystko jest bardziej rzeczywiste od rzeczywistości, czy – mówiąc językiem baurdrillardowskim – hiperrealne. Prawdziwa władza to zdolność wzbudzania śmiechu, strachu lub podziwu. Pojawia się w tym świecie tęsknota, ale nie za bardzo wiadomo za czym, bo przecież nie za przeszłością?

Plac Wolności, spektakl inspirowany powieścią Antonia Tabucchiego Piazza Italia

Reżyseria: Lech Raczak

Scenografia: Bohdan Cieślak, Piotr Tetlak Kostiumy: Małgorzata Bulanda Muzyka: Lech Jankowski Muzycy: Cyprian Komza (kontrabas), Robert Kamalski (saksofon), Łukasz Matuszyk (akordeon), Amadeusz Naczyński (instrumenty perkusyjne)

Obsada: Katarzyna Dworak/Magda Skiba (Maria – córka, siłaczka), Justyna Pawlicka (dziewczynka, chłopiec), Anita Poddębniak (towarzyszka w lisach), Małgorzata Urbańska (matka, rzecznik nowych czasów), Ewa Galusińska (Anna – córka, nieznajoma), Daria Anfelli (Pantera-Ariel), Przemysław Bluszcz (Franciszek – syn, ubek, Stalin, milicjant), Bogdan Grzeszczak (dr Speranza, generał, biskup, towarzysz, szef), Tomasz Radawiec (Ignac-Ariel, pacjent z manią proroka), Tadeusz Ratuszniak (Stanisław – syn, milicjant), Paweł Wolak (dyrektor cyrku, ksiądz Wacław), Lech Wołczyk (ojciec, cyrkowiec, żołnierz, strażnik, konferansjer, motocyklista, poeta), Paweł Zdun (Piotr, żołnierz, iluzjonista, robotnik), Tomasz Sobczak (cyrkowiec, oficer, płk Krzyżaniak, reporter, lekarz), Rafał Cieluch (syn towarzyszki)

Lech Raczak urodził się w 1946 roku jest współzałożycielem Teatru Ósmego Dnia w Poznaniu, gdzie najpierw był aktorem, potem reżyserem a od 1968 roku – kierownikiem artystycznym zespołu. Był również przez dwa sezony dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Poznaniu, a od 1993 roku – dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta w Poznaniu. Mieszka na stałe we Włoszech.