Czerwony Tybet. Komunizm w krainie śniegu. Tybet bez tajemnic. Reportaż z trzech wypraw na dach świata.

„Czerwony tybet” to realistyczny portret obrosłego legendami kraju. Heroicznego i zastraszonego, stawiającego opór i kolaborującego, pięknego i zaśmierdłego. Robert Stefanicki, reporter wyróżniony przez Amnesty International za reportaże z Iraku, podróżował do Tybetu w latach 2001-2013. Książka zawiera osobiste relacje autora z jego wypraw składające się na wnikliwy i dramatyczny obraz Tybetu zmieniającego się pod chińskim panowaniem. Stefanicki skutecznie przedziera się przez bariery odgradzające Tybet od reszty świata. I nie są to jak niegdyś niebotyczne łańcuchy górskie i nieprzyjazny klimat czy tylko chińskie wizy, specjalne zezwolenia, absurdalne przepisy i inwigilacja. W istocie kłopot z dotarciem do Tybetu jest całkiem innej natury: „prawdziwy” Tybet gdzieś zniknął. Utonął w powodzi propagandy, obrósł w mity i klisze, zagubił się w gąszczu cudzych interesów, w samozachowawczym odruchu ukrył za maskami większymi od głów, jak w tradycyjnej tybetańskiej operze.
„Czerwony Tybet” stara się zajrzeć pod warstwy półprawd i stereotypów. Nie szczędzi również opisów tragicznej tybetańskiej codzienności jak bunty czy samospalenia mnichów, co czyni opowieść o Krainie Śniegu głęboko poruszającą.

Dach świata, Tybet działa na wyobraźnię. To wiemy. Jak jednak wygląda od wewnątrz? Robert Stefanicki podróżował po nim pociągiem, autobusem, na jaku czy pieszo. Dotarł wszędzie tam, gdzie da się dotrzeć i opowiada o kraju, w którym Chińczycy oraz podlegli im politycznie i ekonomicznie, ale nie kulturowo czy religijnie Tybetańczycy prowadzą ze sobą dialog głuchych. Zawiesza swoją opowieść między beznadzieją, a nadzieją. Od Czytelnika zależy, którą wybierze.
prof. Bogdan Góralczyk, politolog i sinolog, b. ambasador

Książka niezwykle wartościowa – rezultat osobistego oglądu, sprawdzeń, porównań, dociekań. Autor – jako rasowy reporter – podejmuje temat z pozycji neutralnych, przedstawia linie rozumowania tybetańskich i chińskich adwersarzy, stara się pojąć motywy, jakimi kierują się dramatis personae a swoje obserwacje zaopatruje w liczne, głębsze refleksje.

Dla młodszych czytelników warte szczególnej uwagi są fachowe analizy chińskich przekazów informacyjnych na temat Tybetu ukazujące sposoby funkcjonowania chińskiego aparatu propagandy. Na tym tle jeszcze bardziej poruszają relacje autora z tybetańskiej codzienności – tragicznej egzystencji małego, rozpaczliwie usiłującego zachować tożsamość, narodu.

dr. Jerzy Bayer, sinolog i tybetofil, b. ambasador RP w Tajlandii, Kambodży, Laosie i Birmie.

Materiały prasowe Wydawnictwo Agora