Dotknąć to, co w muzeach niedotykalne. Poznać to, czego nie można zobaczyć. Cofnąć się w czasie. Połączyć zwiedzanie z teatrem i filmem. Takie oto wyzwania postawiliśmy przed sobą w nowym programie Muzeum Wojska w Białymstoku "Ścieżki 3Dostępu". Myśliście, że to blef? No to posłuchajcie...

"Ścieżki 3Dostępu" to program kompetencyjny, realizowany m.in. z Wydziałem Architektury Politechniki Białostockiej i dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Co to oznacza w praktyce? Że w pierwszej kolejności sami bardzo dużo się uczymy - poznajemy różne techniki teatralne, uczymy się robić filmy techniką poklatkową, poznajemy potencjał nowoczesnych technologii. W rezultacie przygotujemy trzy ścieżki edukacyjne, które różnym grupom zwiedzających pozwolą na bardzo atrakcyjne, zupełnie nowe formy poznawania naszych wystaw, historii i kultury.

Dotknąć nie(do)tykalne

Jak wiadomo, najbardziej niedotykalne w muzeach sa wciąż eksponaty. Bo cenne, delikatne, zazwyczaj stare i często unikatowe. Dlatego zamykamy je w gablotach, dioramach i pozwalamy patrzeć. Tę barierę próbujemy właśnie pokonać, wykorzystując najnowsze dostępne technologie. Na początek wybraliśmy kilkanaście przedmiotów, związanych tematycznie z Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie. To m.in. znak tożsamości prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, moneta palestyńska i medalik, naszywka, aparat fotograficzny, latarka, bagnet, a nawet rewolwer. Wszystkie można zobaczyć na naszej wystawie "Między dwiema wojnami" w dioramie "Monte Cassino". Oczywiście zamknięte w gablocie.

Przedmioty te jednak na pewien czas dostali w swoje ręce specjaliści z Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej. Wyposażeni w skanery 3D wykonują ich wierne kopie, a następnie... drukują na drukarce trójwymiarowej! A my otrzymujemy wierne kopie muzealnych artefaktów, w skali 1:1. To nie repliki, bo wykonane są z jednolitej, jasnej masy. Ale za to oddają wiernie nie tylko kształt, czy fakturę, ale też historyczne ślady: wgniecenia, zadrapania, deformacje, odkształcenia, to wszystko, co jest śladem przeszłości i nadaje niepowtarzalny charakter każdemu przedmiotowi w Muzeum.

Dodatkowo technika druku 3D umożliwia zachowanie mobilności tych przedmiotów! Wszystkie części ruchome pozostają ruchome! I nie dlatego, że drukujemy je oddzielnie i składamy w całość. Magazynek w rewolwerze pozostaje na miejscu w trakcie skanowania, a po wydrukowaniu wciąż można nim zakręcić. Podobnie obudowa aparatu - to, co jest otwieralne w oryginale pozostanie takie w również w kopii 3 D!

Taka kolekcja pojawia się stopniowo w naszym Muzeum. Pytanie: po co? Oczywiście, żeby móc je wziąć do ręki w zastępstwie oryginału, widocznego tuż obok na ekspozycji. Ale to za mało. Dlatego idziemy o krok dalej...

Poznać to, czego nie można zobaczyć

Kopie eksponatów stanowić będą oczywiście ścieżkę dotykową, która ułatwi poznawanie Muzeum osobom z niepełnosprawnością wzroku. Ale to nie wszystko. Każdy z tych przedmiotów jest atrakcyjny przede wszystkim ze względu na swoją historię, na opowieść, którą w sobie kryje. Po drugie - to po prostu ciekawe pod względem wizualnym przedmioty! I ten potencjał będziemy wykorzystywać w trakcie zajęć w wykorzystaniem kopii.

Pierwszy cykl tworzyć będą warsztaty teatralne: teatr cieni i przedmiotu, które za punkt wyjścia będą miały konkretny przedmiot i jego historię, ale w rozwinięciu będą dawału uczestnikom duża swobodę w zabawie, interpretacji, przekazywaniu swoich własnych wrażeń i doświadczeń.  Zajęcia te będą dostosowane również do potrzeb osób z niepełnosprawnością wzroku. słuchu oraz intelektualną. Pierwsze spotkania już w sierpniu.

Drugi cykl to zajęcia wykorzystujące potencjał animacji poklatkowej. Wyposażeni w odpowiedni sprzęt i programy pozwolimy uczestnikom tworzyć własne animacje filmowe, wykorzystujące m.in. wspomniane przedmioty. A wszystko w Muzeum, jako uzupełnienie zwiedzania ekspozycji!

Jest jeszcze trzeci cykl, ale ten przenosi nas w świat 3D zupełnie innego rodzaju.

Cofnąć się w czasie

Tę możliwość da nam przestrzeń wirtualna, w której powstanie specjalny mini-przewodnik po Białymstoku z lat 30-tych. Po mieście, którego nie ma nie tylko z powodu upływu czasu, ale też zniszczeń, jakie przyniosła wojna, eksterminacja ludności żydowskiej oraz zsyłki na Sybir.

Przewodnikiem po tym mieście będzie Ryszard Kaczorowski, a właściwie jego cyfrowy awatar. Pokażemy go jako 9-letniego chłopca, który przemierza ulice rodzinnego miasta oraz jako ostatniego Prezydenta RP na Uchodźctwie, a zatem starszego mężczyznę, który wspomina czas spędzony w Białymstoku. Razem z nim udamy się w kilka miejsc, które w tamtym okresie wyglądały inaczej niż dziś. I spróbujemy opowiedzieć o tamtym czasie, pokazując jak bardzo wpłynął na charakter współczesnego miasta.

Ekipa

Jak wspominane zostało na początku, program ma służyć rozwijaniu kompetencji pracowników Muzeum w tych nowych obszarach i dziedzinach, a także w budowaniu dzięki temu i teraz i w przyszłości coraz lepszych programów edukacji kulturalnej. Dlatego w trakcie całego procesu współpracujemy z ekspertami. Monika Bania, edukatorka teatralna związana z białostockim Teatrem Dramatycznym,  wprowadzała nas w świat teatru, Elwira Małyszko, nauczycielka historii oraz znakomita twórczyni filmów poklatkowych - animacji poklatkowej. Piotr Idziak z Małopolskiego Instytutu Kultury wraz z Zuzanną Stańską z Moiseum uczyli nas bycia twórczymi użytkownikami świata nowych technologii. Zaś Rafał Więckowski i Paulina Gul z Fundacji Kultura bez Barier pomagali nam przygotować się do zajęć z osobami niewidomymi i niesłyszącymi.

Partnerem programu "Ścieżki 3Dostępu" jest Wydział Architektury Politechniki Białostockiej. Medialnie wspierają nas: Platforma Kultury - NCK, Gazeta Wyborcza - Białystok, TVP Oddział Białystok. Program realizowany jest dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Źródło:
Daty wydarzeń:

2.5.2014 - 31.12.2014