Przyszło lato – czas na teatr w wersji mini! Z początkiem wakacji do Krakowa na V Krakowskie Miniatury Teatralne przyjadą popularni aktorzy polskich scen, by popisać się aktorskim kunsztem i umiejętnościami wokalnymi.

3 lipca przeniesiemy się na stworzoną przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Ulicę szarlatanów. W spektaklu muzycznym w reżyserii Jerzego Satanowskiego aktorzy Teatru Muzycznego Roma zaśpiewają piosenki do muzyki Ewy Korneckiej, Włodzimierza Korcza, Pawła Mykietyna, Grzegorza Turnaua, Jana Kantego Pawluśkiewicza i Jerzego Satanowskiego. Artystom towarzyszyć będzie Kameleon Quintet pod kierownictwem Hadriana Filipa Tabęckiego, zaś teksty Gałczyńskiego przeczyta Zbigniew Zamachowski.

O tym, jak błąd ortograficzny wykuty w marmurze staje się fatalnym początkiem ognistej znajomości niespełnionej primadonny (dziś nauczycielki śpiewu) z pragmatycznym, zadowolonym z siebie rzemieślnikiem, opowie 8 lipca spektakl Viagra i chryzantemy w reżyserii Piotra Dąbrowskiego (Teatr Komedia Kraków). Grają Adrianna Biedrzyńska i sam autor – Jan Jakub Należyty.

Ona: była księgowa z centrali rybnej, kolekcjonerka złotych myśli, potencjalna słuchaczka Radia Maryja. On: emerytowany wojskowy, były komunista, a teraz namiętny filatelista. Co się dzieje, gdy bogobojna katoliczka i mężczyzna o liberalnych poglądach oglądają wspólnie mszę beatyfikacyjną Jana Pawła II? Tragifarsę Olafa Olszewskiego Komedia polska, czyli z życia mrówek Białostockiego Teatru Komedialnia (reż. Piotr Dąbrowski, Julia Wacławik-Dąbrowska) zobaczymy 10 lipca w interpretacji Marii Pakulnis i Wojciecha Wysockiego.

Dwoje dorosłych, wykształconych i zdawałoby się szczęśliwych ludzi staje przed decyzją o rozstaniu – 15 lipca w emocjonalnych Scenach z życia małżeńskiego Ingmara Bergmana w inscenizacji Barbary Sass zobaczymy Justynę Sieńczyłło i Piotra Grabowskiego z warszawskiego Teatru Kamienica.

A na zakończenie 17 lipca stołeczny Teatr Roma zabierze nas do międzywojennej Warszawy. Tuwim dla dorosłych (reż. Jerzy Satanowski) to kompilacja różnych tekstów założyciela Skamandra. Usłyszymy m.in. Grande valse brillante, Bal w operze, niezapomniane Ptasie radio, alternatywną historię Czerwonego Kapturka oraz zestawy ogłoszeń prasowych, łamigłówek językowych i listów od i do czytelników.
Wszystkie przedstawienia odbywają się na Scenie im. S. Wyspiańskiego PWST. Po spektaklach spotkania z artystami poprowadzi redaktor Wacław Krupiński.
Barbara Zając, miesięcznik Karnet

3 lipca 2014, 19.00
„Ulica Szarlatanów” Konstanty Ildefons Gałczyński
Wykonanie: Zbigniew Zamachowski, Magda Kumorek, Arkadiusz Brykalski, Wojciech Brzeziński, Dorota Osińska, Magdalena Piotrowska, Margita Ślizowska
Kameleon Quintet pod kier. Hadriana Filipa Tabęckiego
Scenariusz, kier. muzyczne i reżyseria: Jerzy Satanowski
Muzyka: Ewa Kornecka, Włodzimierz Korcz, Paweł Mykietyn, Grzegorz Turnau, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Jerzy Satanowski
Spektakl muzyczny oparty na poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Poeta miał wiele twarzy – liryka i prześmiewcy, twórcy kabaretowego, a nawet zaangażowanego. Ale w każdym z tych wcieleń pozostawał mistrzem języka, wyrafinowanym wirtuozem polszczyzny. Ukazujemy tu jego najbardziej liryczne oblicze – oto Gałczyński twórca pieśni tak pięknych jak: „Ocalić od zapomnienia”, wierszy takich jak „Dzika róża”, czy – ten utwór dał tytuł spektaklowi „Kryzys w branży szarlatanów”. Jest w nich i refleksja i gorzka chwilami ironia, lecz wyczuwa się wszechobecne ciepło, jakże zaskakujące u autora satyrycznych tekstów kabaretu „Zielona Gęś”. Tak mówi o spektaklu jego twórca, reżyser Jerzy Satanowski: „To opowieść o losie artysty, boskiego szarlatana, pełna autoironii i dystansu, z kilkoma utworami o wielkiej sile dramatycznej. Śmiech przeciw cierpieniu – to formuła wyłaniająca się z tego spektaklu, ale jest to także najkrótsze określenie poezji Gałczyńskiego…”
Poezja Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego nie przestaje inspirować kolejnych pokoleń polskich artystów i stale ożywa w piosenkach.

8 lipca 2014, 19.00
„Viagra i chryzantemy ” Jan Jakub Należyty
Spektakl Teatru Komedia Kraków
Wykonanie:Ewa Dałkowska, Jan Jakub Należyty
Reżyseria: Piotr Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Żukrowska-Należyty
Burzliwe i namiętne relacje zaska­kującej pary.
ON – nieokrzesany kamieniarz, ONA – dystyngowana wdowa. Błąd ortograficzny wykuty w marmurze staje się fatalnym początkiem ognistej znajomości niespeł­nionej primadonny, dziś nauczy­cielki śpiewu z pragmatycznym, zadowolonym z siebie rzemieślnikiem.
Ona zobaczyła błąd, on „nawet zaliczki nie zobaczył”. Do czego doprowadzi jego absolutny brak słuchu i ogłady w konfrontacji z jej słuchem absolutnym i nieskazitelnymi manierami? Czy leki na potencję przyniosą spodziewany efekt? Co wyniknie z lekcji śpiewu, które On postanawia wziąć u niej w ramach zapłaty za wykonaną pracę? Mówi się, że od miłości do nienawiści jest bardzo blisko, czy może być odwrotnie?
Komedia o miłości.

10 lipca 2014, 19.00
„Z życia mrówek” Olaf Olszewski
Spektakl Biało­stockiego Teatru Komedialnia
Wykonanie: Maria Pakulnis, Wojciech Wysocki
Reżyseria: Piotr Dąbrowski i Julia Wacławik-Dąbrowska
Scenografia: Katarzyna Gabrat –Szymańska
„Komedia polska, czyli z życia mrówek” to współ­czesny dramat wiele mówiący o Polakach, rozśmieszający, wzruszający i zaskakujący. Rzadko mamy do czynienia z tak aktualnym, współczesnym tekstem, który dotyka zdarzeń z naszej rzeczywistości. Autor przywołuje metaforę społecznego mrowiska. Jednak nie wystarczy żyć w jednym mrowisku żeby się ze sobą dogadać…
Podobno o religii i polityce nie powinno się rozmawiać z bliskimi… A co, jeśli przez przypadek, taką rozmowę zaczną dwie samotne osoby nie do końca potrafiące odnaleźć się w „popeerelowskich” realiach? Ona: była księgowa z centrali rybnej, kolekcjonerka złotych myśli. On: emerytowany wojskowy, namiętny filatelista. Spotykają się w dniu beatyfikacji Jana Pawła II, aby przy papieskich kremówkach rozpocząć przelotną znajomość? Nowe życie? Czy zmory minionych lat odbiorą bohaterom szanse na miłość? Czasem, bowiem wystarczy jedno słowo, by sprawy nabrały zaskakującego obrotu…
„Komedia Polska, czyli z życia mrówek” to sztuka o naszych wadach, stereotypach, o tym jak mało jest potrzebne do tego, abyśmy mogli zbliżyć się do siebie, ale i wzajemnie znienawidzić. O tym jak dużo nas łączy, jednocześnie dzieląc. Śmieszne a jednocześnie wzruszające studium polskości. Jest to sztuka o nas samych.

15 lipca 2014, 19.00
„Sceny z życia małżeń­skiego” Ingmar Bergman
Spektakl Teatru Kamienica z Warszawy
Wykonanie: Justyna Sieńczyłło, Piotr Grabowski
Reżyseria: Barbara Sass
Muzyka: Michał Lorenc
Sceno­grafia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Ewa Krauze
Reżyseria światła: Wiesław Zdort
„Sceny z życia małżeńskiego” to swoiste studium związku i jego rozpadu. Dwoje, wydawałoby się szczęśliwych, dorosłych i wykształconych ludzi (ona prawnik, on naukowiec) staje przed decyzją o rozstaniu.
Reżyser spektaklu – Barbara Sass – zmierzyła się z trudnym zadaniem obnażenia niedoskonałości ludzkich charakterów oraz zawiłych relacji damsko-męskich. „Myślę, że fabuła jest pretekstem do opowiedzenia o sprawach dużo ważniejszych. To sztuka o rozpadzie współczesnego świata. Autor – Ingmar Bergman zauważył proces zanikania tradycyjnych wartości oraz indywidualizacji prowadzącej do braku zrozumienia uczuć drugiego człowieka już w latach dziewięćdziesiątych poprzedniego wieku.” – mówi Barbara Sass.
Spektakl jest utrzymany w realistycznej konwencji, która raz po raz wymyka się prostemu odbiorowi, aby zaskoczyć nas uogólnieniem. Dystans autora do świata i pogubionych w nim bohaterów potrafi obnażyć aż do śmieszności ich dramaty i tragedie. Gościem specjalnym będzie reżyser spektaklu Barbara Sass.

17 lipca 2014, 19.00
„Tuwim dla dorosłych” Julian Tuwim
Spektakl Teatru ROMA w Warszawie
Wykonanie:Joanna Lewandowska-Zbudniewek, Magdalena Piotrowska,
Anna Sroka-Hryń, Jacek Bończyk, Arkadiusz Brykalski, Jan Janga Tomaszewski
Zespół muzyczny pod kier. Jacka Kity
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Satanowski
Scenografia i kostiumy: Anna Waś
Spektakl muzyczny „Tuwim dla dorosłych” to pełen dowcipu i swady portret Juliana Tuwima, poety o bardzo wyrazistej postawie wobec życia, ludzkich przywar, obyczajowości, polityki.
Ukazuje najpierw zachły­śnięcie się światem przez młodego poetę, a następnie jego narastający dystans artysty wobec rzeczywistości i coraz większą dezaprobatę dla obserwowanych mecha­nizmów społecznych. Ma też przedstawienie drugiego – poza samym poetą – bohatera. Jest nim… Warszawa. Ukochane miasto, do którego Tuwim wracał – wydawałoby się – wbrew rozsądkowi, wiedziony czystą poetycką intuicją. Albo miłością.
Spektakl jest też przesycony klimatem bliskim poecie – klimatem witalizmu, radości życia, dowcipu i… odrobiny melancholii. Znalazły się w nim (w formie piosenek) zarówno teksty satyryczne, jak i liryczne, a wszystko to przetykane jest fragmentami wierszy i prozy.

Scena im. S. Wyspiań­skiego