CZYM SĄ SPOIWA KULTURY? HISTORIA I TERAŹNIEJSZOŚĆ

Festiwal Spoiwa Kultury jest wydarzeniem kulturalnym o zasięgu i znaczeniu międzynarodowym, realizowanym cyklicznie od 1999 roku. Co roku prezentuje widowiska teatralne, spektakle plenerowe i salowe, sztukę performance i site specific, akcje uliczne, koncerty, wystawy, projekcje filmów, realizuje warsztaty i pokazy metod pracy. Nazwa festiwalu wyraża przede wszystkim próbę odnalezienia wspólnych elementów łączących pozornie odległe formy stylistyczne i różne przestrzenie kulturowe, potrzebę konfrontacji tradycji i współczesności, promocji zarówno sztuki opartej na poszukiwaniach źródłowych, jak i nowatorskich eksperymentów. Podstawowym kryterium jest tu jakość artystyczna połączona z pasją i siłą przekazu, otwartość na spotkanie z publicznością, wartość podejmowanych poszukiwań twórczych. Celem festiwalu jest promocja sztuki ambitnej w kontekście przestrzeni otwartej, a tym samym przezwyciężanie stereotypu „estradowości” jako jedynej propozycji kierowanej do szerokiego odbiorcy. Wieloletnie doświadczenie pokazuje, że ten kierunek myślenia w budowaniu programu (otwarty, bezpłatny i niekomercyjny charakter wydarzeń, realizacja działań w przestrzeniach nieteatralnych, konfrontacja z kontekstami architektonicznymi i historycznymi miasta, ukazywanie wielowymiarowego charakteru sztuki) z jednej strony wywołuje ciekawość, gotowość i otwartość widzów, z drugiej zaś buduje poczucie tożsamości mieszkańców jako gospodarzy wydarzenia o charakterze międzynarodowym i wielokulturowym, co aktywizuje ich do uczestnictwa i wzmacnia postawę tolerancji wobec innych tradycji i narodowości. Długofalowym celem zakładanym przez twórców Festiwalu jest rozwój kulturalny i wzbogacenie oferty kulturalno-turystycznej miasta i regionu, edukacja i aktywizacja życia kulturalnego jego mieszkańców, zwiększenie jego znaczenia jako ważnego centrum międzynarodowej wymiany artystycznej.

Realizacja Festiwalu Spoiwa Kultury opiera się na długofalowej, wielokierunkowej współpracy z artystami i ośrodkami sztuki z różnych krajów i obszarów kulturowych. W każdej edycji uczestniczy ok. 150 artystów, odbywa się ok. 30 wydarzeń, publiczność to w sumie ok. 10 000 osób. Dotychczas wystąpili tu artyści m.in. z Niemiec, Czech, Węgier, Austrii, Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch, Grecji, Portugalii, Holandii, Danii, Szwecji, Norwegii, Rosji, Litwy, Ukrainy, Gruzji, Kirgizji, Indii, USA, Brazylii, Australii, Gwinei, Sudanu, Izraela, Japonii i Tanzanii. Podczas festiwalu realizowane są również spotkania partnerskie i międzynarodowe seminaria. Konsekwentnie budowana jest sieć współpracy m.in. w kierunku polsko-niemieckim, nadbałtyckim, wyszehradzkim. Festiwal ma również stałą grupę publiczności przyjeżdżającą specjalnie na to wydarzenie z Greiswaldu, Berlina i Frankfurtu (jest także promowany i relacjonowany przez niemieckie media). Jest jedynym plenerowym festiwalem o charakterze teatralnym w województwie zachodniopomorskim.

Festiwal cieszy się dużym uznaniem zarówno publiczności, jak i środowisk kulturalnych. W roku 2004 jego organizatorzy otrzymali nagrodę Oko Recenzenta, a w roku 2005 tytuł Ambasadora Kultury.

Każdorazowo Spoiwa Kultury są również zarówno dla organizatorów, jak i widzów okazją do zwrócenia uwagi na pewne tematy i problemy, które staramy się sformułować stawiając pytania i określając dominantę tematyczną kolejnych edycji (w roku 2008 była to podróż, w roku 2009 - miasto, w roku 2010 - opowieść, w roku 2011 - wschód). Spoiwa Kultury 2012 i 2013 ukierunkowane były na kilka „obszarów”, których zakres był rezultatem doświadczeń poprzednich edycji. Festiwal stopniowo odchodzi od dominacji widowiskowych form teatru ulicznego na rzecz plenerowych działań artystycznych wchodzących w twórczy dialog z przestrzeniami miasta, a także wartościowych i unikatowych spektakli i koncertów realizowanych w warunkach scenicznych. Jednocześnie cały czas zachowuje swój otwarty i bezpłatny charakter, dzięki czemu dociera z propozycją ambitną i niekomercyjną do szerokiego grona odbiorców, w tym do widzów, którzy na co dzień nie uczestniczą w kulturze i nie mają do niej dostępu. Edycja 2014 budowana jest pod hasłem GOŚĆ/INNOŚĆ. Publiczność i twórcy będą się konfrontować z tematem "goszczenia" Innego, relacji między swoim a obcym, zapraszanym a wykluczonym. Realizowana będzie w 4 obszarach: teatry eksperymentalne, formy muzyczne inspirowane tradycją, ingerencje w przestrzeń miejską oraz działania odkrywające "miejsca szczególne" Szczecina. Weźmie w nim udział 23 grupy z 9 krajów i ok. 10 000 widzów, odbędzie się ponad 50 wydarzeń w 21 miejscach. Festiwal Spoiwa Kultury dofinansowany został przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu: Wydarzenia artystyczne, priorytet: Teatr i Taniec.

CZYM JEST NO.THEATRE.PL? no.theatre.pl (no theatre, please!) Projekt zakłada prezentację w Szczecinie wiodących norweskich i polskich artystów teatru i performance'u działających w przestrzeniach pozateatralnych. Trwa od stycznia do grudnia 2014 roku, a główne wydarzenia odbywają się między 29 czerwca a 5 lipca w trakcie Międzynarodowego Festiwalu Spoiwa Kultury. Efekty (film, wystawa) będą pokazane we wrześniu w Norwegii na Festiwalu Bastard w Trondheim. Partnerem projektu jest Teaterhuset Avant Garden. Współpraca między TAG a Ośrodkiem Teatralnym KANA trwa z powodzeniem od 2008 roku. Projekt no.theatre.pl po raz pierwszy w pełnym zakresie wykorzystuje organizacyjny, merytoryczny i twórczy potencjał obu organizacji. Wspólnie tworzymy program ingerencji miejskich inspirowanych Szczecinem (jego wielonarodową historią, architekturą, społecznościami), które przez spojrzenie "z zewnątrz" (z perspektywy europejskiej) pomogą zdefiniować lokalną tożsamość. Tytuł no.theatre.pl (żartobliwie: no theatre, please!) wskazuje na kraje, ale też na koncepcję "odteatralnienia" działań, które nie odbywają się w budynku, lecz wchodzą w dialog z żywą tkanką miasta. Odbędą się trzydniowe prezentacje pięciu grup z Norwegii i pięciu grup z Polski. Ponadto norweski artysta Heine Avdal poprowadzi warsztaty dla młodzieży zakończone pokazem. Odbędzie się także seminarium CITY/WORK z udziałem polskich i norweskich ekspertów na temat działań w przestrzeniach publicznych oraz wystawa projektu Karoliny Freino „Murki i Piaskownice“

Celem projektu jest wzmocnienie dialogu międzykulturowego i zrozumienia różnorodności kulturowej, kształtowanie świadomości odbiorczej i tożsamości społecznej związanej z miastem jako miejscem nacechowanym kulturowo. Stanowi on rozwinięcie realizowanej przez Ośrodek Teatralny KANA od 2005 roku strategii "przywracania tożsamości" przez projekty artystyczne. Ponadto projekt przybliża norweską kulturę, służy umocnieniu współpracy, aktywizuje mieszkańców, promuje twórczość artystów obu krajów, a także Szczecin jako przestrzeń inspiracji i partnera międzynarodowych projektów. Wstęp na wszystkie wydarzenia realizowane w ramach projektu jest bezpłatny. Projekt finansowany jest z funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Lichtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych.

28 czerwca – 5 lipca 2014 PROGRAM

28.06.2014 (sobota) 11.00-19.00 | Home Sweet Home | interaktywna akcja miejska | Subject to_change (Wielka Brytania) | Stara Kotłownia - DB Port | liczba miejsc ograniczona*

15.00-18.00 | Seminarium CITY/WORK | spacer po Szczecinie z dr inż. arch. Heleną Freino | liczba miejsc ograniczona (zapisy)*

18:00 | Murki i piaskownice | wernisaż | Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

29.06.2014 (niedziela) 11.00-19.00 | Home Sweet Home | interaktywna akcja miejska |Subject to_change (Wielka Brytania) | Stara Kotłownia - DB Port | liczba miejsc ograniczona*

12.00-18.00 | Conversation #2 - distant voices | warsztaty | Heine Avdal (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki | grupa zamknięta

14.00-17.00 | Seminarium CITY/WORK | prezentacje, dyskusja | statek Bembridge, Nabrzeże Egipskie - DB Port | liczba miejsc ograniczona*

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa | Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

21.30 | Night Tripper | performance - koncert | Fiksdal/Langgård/Becker (Norwegia) | start: Teatr Kana | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

30.06.2014 (poniedziałek) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska | wstęp wolny

12.00-18.00 | Conversation #2 - distant voices | warsztaty | Heine Avdal (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki* | grupa zamknięta

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa | Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

21.30 | Night Tripper | performance - koncert | Fiksdal/Langgård/Becker (Norwegia) | start: Teatr Kana | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

1.07.2014 (wtorek) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska| wstęp wolny

12.00-18.00 | Conversation #2 - distant voices | warsztaty | Heine Avdal (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki | grupa zamknięta

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa | Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

20.00 | Obiekty długogrające | wystawa - koncert | Szczecin Art Ensemble (Polska) | Piwnica Kany/Łąka Kany | wstęp wolny

2.07.2014 (środa) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska | wstęp wolny

12.00-18.00 | Conversation #2 - distant voices | warsztaty | Heine Avdal (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki* | grupa zamknięta

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa | Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

20.00 | Arsenal | film - muzyka na żywo |Kinetophone (Holandia) | Studio S1 Polskiego Radia Szczecin | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

22.30 | Armia | akcja plastyczna - spektakl | Teatr Akademia Ruchu (Polska) | plac Lotników | wstęp wolny

3.07.2014 (czwartek) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska wstęp wolny

11.00-19.00 | Time has fallen asleep before the sunshine | akcja miejska | Mette Edvardsen (Norwegia) | Miejska Biblioteka Publiczna filia nr 28, pl. Lotników 7 | liczba miejsc ograniczona (zapisy)

13.00-17.00 | Power Nap Shop | akcja miejska | Happy Gorilla Dance Company (Norwegia) | Brama Portowa | wstęp wolny 14.00-20.00 | Once upon a time... | performance – taniec - instalacja| Impure Company (Norwegia) | pl. Żołnierza 1 | wstęp wolny

14.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa| Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

17.00-22.00 | Dom Tańca | warsztaty | LassatilAbballari (Palermo, Sycylia) | Jurta/Łąka Kany | wstęp wolny

18.00 |Conversation #2 - distant voices | akcja miejska | Field Works (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki | wstęp wolny

18.00| Autobus re//mix |spektakl – performance | Teatr Strefa Ciszy (Polska) |Dworzec PKP | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00 | Still standing you (18+!) | spektakl-taniec |Pieter Ampe & Guilherme Garrido (Belgia) | Teatr Lalek Pleciuga | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00-24.00 | Ambasada | akcja miejska - spektakl | Teatr Usta Usta Republika (Polska) | start: Teatr Kana | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

22.00 | Alte Zachen (Polska) | koncert | Zamek Książąt Pomorskich | wstęp wolny

4.07.2014 (piątek) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska | wstęp wolny

11.00-19.00 | Time has fallen asleep before the sunshine | akcja miejska | Mette Edvardsen (Norwegia) | Miejska Biblioteka Publiczna nr 28, pl. Lotników 7 | liczba miejsc ograniczona (zapisy)*

13.00-17.00 | Power Nap Shop | akcja miejska | Happy Gorilla Dance Company (Norwegia) | Brama Portowa | wstęp wolny

14.00-20.00 | Once upon a time... | performance – taniec - instalacja | Impure Company (Norwegia) | pl. Żołnierza 1 | wstęp wolny

14.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa| Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

17.00-22.00 | Dom Tańca | warsztaty | Folkatr3S (Katalonia) | Jurta/Łąka Kany | wstęp wolny

18.00 |Conversation #2 - distant voices | akcja miejska | Field Works (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki | wstęp wolny

18.00 | Autobus re//mix | spektakl – performance | Teatr Strefa Ciszy (Polska) |Dworzec PKP | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00 | Kvitka nevista | spektakl-koncert | Natalka Polovynka (Ukraina) | Studio S1 Polskiego Radia Szczecin | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00 | Bieżeńcy | spektakl | Teatr Szwalnia (Polska) | Schron pod dworcem PKP | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00-24.00 | Ambasada | akcja miejska – spektakl | Teatr Usta Usta Republika (Polska) | start: Teatr Kana | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

21.00 | Dikanda (Polska) | koncert | Zamek Książąt Pomorskich | wstęp wolny

23.00 | Dakh Daughters (Ukraina) | spektakl muzyczny | Zamek Książąt Pomorskich | wstęp wolny

5.07.2014 (sobota) 9.00-19.00 | Home Sweet Home | wystawa | Subject to_change (Wielka Brytania) | Książnica Pomorska | wstęp wolny

11.00-19.00 | Time has fallen asleep before the sunshine | akcja miejska | Mette Edvardsen (Norwegia) | Miejska Biblioteka Publiczna nr 28, pl. Lotników 7 | liczba miejsc ograniczona (zapisy)*

13.00-17.00 | Power Nap Shop | akcja miejska | Happy Gorilla Dance Company (Norwegia) | Brama Portowa | wstęp wolny

14.00-20.00 | Once upon a time... | performance – taniec - instalacja | Impure Company (Norwegia) | pl. Żołnierza 1 | wstęp wolny

14.00-17.00 | Dom Tańca | warsztaty | Kapela Hałasów (Polska) | Jurta/Łąka Kany | wstęp wolny

14.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16.00 | Odzyskane | instalacja wizualno-dźwiękowa | Ludomir Franczak (Polska) | Stocznia Południe | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

16:00-18:00 | Murki i piaskownice | wystawa| Karolina Freino (Polska) | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów | wstęp wolny

18.00 |Conversation #2 - distant voices | akcja miejska | Field Works (Norwegia) | TRAFO Trafostacja Sztuki | wstęp wolny

20.00 | Kvitka nevista | spektakl-koncert | Natalka Polovynka (Ukraina) | Studio S1 Polskiego Radia Szczecin | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00 | Bieżeńcy | spektakl | Teatr Szwalnia (Polska) | Schron pod dworcem PKP | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.00-24.00 | Ambasada | akcja miejska – spektakl | Teatr Usta Usta Republika (Polska) | start: Teatr Kana | liczba miejsc ograniczona (wejściówki)*

20.30 | A Filetta (Korsyka) | koncert | Kościół św. Jana Ewangelisty | wstęp wolny

22.30 | Factory | spektakl – widowisko | Teatr Ósmego Dnia (Polska) | Hala K1 na terenie Szczecińskiego Parku Przemysłowego | FINAŁ | obowiązują wejściówki*

00.00| Finał Domu Tańca | LassatilAbballari (Palermo, Sycylia), FOLKATR3S (Tarragona, Katalonia), Kapela Hałasów (Polska) | Jurta/Łąka Kany | wstęp wolny

*Wydarzenia oznaczone gwiazdką mają ograniczoną liczbę miejsc i są dostępne za okazaniem darmowej wejsciówki lub zgodnie z zasadami ogłoszonymi przez Organizatora na stronie www.spoiwakultury.eu

Podczas trwania Festiwalu Spoiwa Kultury będą zbierane pieniądze na Polską Akcję Humanitarną w ramach projektu Płonące Miasto.

DOM TAŃCA Sycylia/Katalonia/Polska warsztaty-koncerty

Ruch Domów Tańca narodził się w ubiegłym wieku na Węgrzech z inicjatywy kompozytorów i etnografów, takich jak Zoltán Kodály i Bela Bartók. Rozwijał się spontanicznie wśród młodzieży z miast zainteresowanych węgierską muzyką ludową z regionu Transylwanii i Mołdawii. W krótkim czasie ruch ten stał się alternatywą do komunistycznej unifikacji kulturowej i oryginalnym modelem praktycznej edukacji poprzez muzykę i taniec. W Polsce zaś narodziny ruchu związane są z powrotem młodych ludzi do zainteresowania polskiej żywej tradycji ludowej obserwowanym od początku lat 90-tych.

Inauguracji Szczecińskiego Domu Tańca (która miała miejsce pod koniec 2013 roku) przyświecała idea, że kultura tradycyjna może - pozostając ciągle żywą, otwartą i intrygującą - wzmacniać poczucie tożsamości, jednocześnie prowokując do wytyczania nowych ścieżek.

W ramach Festiwalu Spoiwa Kultury zapraszamy na wielokulturowe spotkanie z niezwykle interesującymi tradycjami tanecznymi pochodzącymi z Katalonii, Sycylii oraz Polski. Trzy dni warsztatów prowadzonych przez trzy niezależne grupy muzyków i tancerzy z różnych części Europy zakończy wspólny finał. Nad całością czuwać zaś będzie muzykant, znawca i badacz kultury tradycyjnej z różnych zakątków Europy – Jacek Hałas.

LassatilAbballari Sycylia

Celem projektu LassatilAbballari jest skłonienie widzów do tańca, do ruchu, do uwolnienia swoich naturalnych energii poprzez konkretne wzorce kulturowe. Zespół skupia się na tradycjach muzycznych Sycylii, które charakteryzuje jednak niezwykła różnorodność. Tradycyjne tańce takie jak polki, mazurki, walce, tańce szkockie sprowadzili na Sycylię jej mieszkańcy powracający z kontynentu europejskiego, nadali im jednak cechy i rytmy charakterystyczne dla ojczystej wyspy. Tańce w parach pozwalające na fizyczny kontakt pomiędzy partnerami, kojarzone z „lepszym”, miejskim życiem niemal całkowicie wyparły w konsekwencji tradycyjną, tańczoną w kręgu, sycylijską tarantellę, która stanowi jeden z wariantów tarantelli, obecnej na całym południu Włoch (wciąż jednak istnieją miejsca, gdzie tarantellę ceni się i tańczy, np. w Kalabrii oraz w sycylijskiej Mesynie).Charakterystyczna dla Sycylii jest także bardzo społeczna sycylijska cuntradanza, (pochodna europejskich kontredansów). Proponowana lista tańców nauczanych podczas warsztatów: wprowadzenie do sycylijskiej tarantelli, Sciatamarra Caltavuturo, Taniec szkocki z kręgu Bompietro, Taniec szkocki z kręgu Geraci, Polka Musetta z Troiny, Cuntradanza Cumannata. Warsztaty poprowadzi Barbara Crescimanno.

Folkatr3S Katalonia

Folkatr3S to zespół muzyczny z Katalonii, zafascynowany taneczną muzyką ludową. Grupa wykonuje tańce tradycyjne takie jak polka, jota, schottische, mazurek, walc, pasodoble, rumba, chapelloise, oraz katalońskie melodie ludowe - czerpiąc zarówno z tradycyjnego repertuaru, jak i współczesnych kompozycji pochodzących głównie z Euskal Herria (Kraju Basków), oraz Irlandii, Grecji,czy Izraela. Zespół występuje w składzie: Griselda Moreso (skrzypce), Gerard Torres (diatoniczny akordeon guzikowy), Olga Prats (kontrabas), Tomás Bernaus (instrumenty perkusyjne).

Kapela Hałasów Polska

Rodzinny duet wytrawnych artystów zajmujących się od lat badaniem najciekawszych i najbardziej archaicznych form tańca, muzyki i rzemiosła. Nauki pobierane u źródła – u wiejskich mistrzów – poszerzone studiowaniem materiałów etnograficznych, a przede wszystkim stała aktywność muzyczna pozwalają Kapeli Hałasów tworzyć przekaz żywiołowy, interaktywny i atrakcyjny dla współczesnego odbiorcy. Członkowie najciekawszych formacji folkowych w Polsce (Bractwo Ubogich, Muzykanci, Kwartet Wiejski), międzynarodowych projektów artystycznych (Tikkun, Schola Teatru Węgajty, Teatr Strefa Ciszy). W ostatnich latach zajmują się tańcami korowodowymi i wirowymi, tradycjami wędrownych śpiewaków oraz działalnością warsztatową. Od 2005 roku podróżują po Europie z tradycyjną Yurtą, gdzie prezentują efekty swych poszukiwań oraz przedsięwzięcia realizowane wspólnie z artystami z całego świata.

                     HOME SWEET HOME

SUBJECT TO_CHANGE Wielka Brytania akcja miejska – wystawa

Subject to_change to artystyczny duet Abigail Conway i Lucy Hayhoe, absolwentek Wydziału Dramatu i Teatru na Goldsmith College w Londynie. Są one szczególnie zainteresowane zjawiskiem przesunięcia i zmieniania rzeczywistości w ramach tzw. durational performance.

Publiczność realizowanego wydarzenia uzyskuje tu możliwość, a wręcz jest zachęcana do udziału w jego transformacji. Performance zabiera widzów w podróż, która skupiona jest wokół określonej czynności. Czynność ta „prosi ich”, żeby pozostawili po sobie ślad – po to, aby dzieło sztuki mogło żyć. W ten sposób stwarzają się tymczasowe, dynamiczne i społecznie zaangażowane społeczności. Instalacje zapraszają widzów do wspólnego świętowania ich indywidualnego współudziału.

Home Sweet Home to zaproszenie do budowy utopijnego Szczecina. Tutaj Szczecin zostanie wynaleziony od nowa. Z kreatywnych pomysłów widzów/uczestników i z kartonowych zestawów powstaje nowe miasto w miniaturze. Projekt to pokaźnych rozmiarów makieta, na której każdy może puścić wodze fantazji. Wreszcie jest możliwość, żeby zbudować sobie własną willę nad Odrą, zrealizować pomysł na mały biznes w Śródmieściu lub zrekonstruować własną kamieniczkę na Starówce. Właściciele stawianych budynków otrzymują klucze. Kreują własny wkład w miasto, a za parę godzin lub na drugi dzień mogą wrócić i zobaczyć jak to na miasto wpłynęło, jak powstają nie tylko nowe domy, ale i nowe środowiska: aktualne wiadomości znajdują się na tablicy ogłoszeń lub są wygłaszane przez radio, listonosz rozdaje listy od nowych sąsiadów, a całe miasteczko obchodzi festyn uliczny. Home Sweet Home to zaproszenie (dla każdego, w każdym wieku), żeby wspólnie wypróbować, w jaki sposób chcielibyśmy żyć w przyszłości, w jaki sposób nasze marzenia mogą współistnieć z rzeczywistością, w jaki sposób mogą ją zmieniać.

Realizacja tego działania zaplanowana jest na 28-29 czerwca w sali DB Portu. Efekty – w formie wystawy - przeniesione zostaną do Książnicy Pomorskiej i będą prezentowane przez cały czas trwania festiwalu (do 5 lipca).

OBIEKTY DŁUGOGRAJĄCE SZCZECIN ART ENSEMBLE Polska wystawa-koncert

Szczecin Art Ensemble to grupa artystów ze Szczecina odwołująca się do tradycji słynnego Art Ensemble of Chicago - awangardowego zespołu jazzowego, który powstał pod koniec lat 60. XX wieku i który korzysta z wszelkich źródeł muzycznych od free jazzu po muzykę współczesną, do dziś budząc ogromne zainteresowanie wśród melomanów. Projekt Szczecin Art Ensemble oparty jest na podobnych zasadach. Od początku działalności jego założyciele są nastawieni na twórczą kompozycję, improwizację i kreatywne działanie, na dzielenie się doświadczeniami i energią płynącą z odkrywania tego, co piękne i wartościowe. W sezonie 2012/2013 zorganizowali w Szczecinie cykl koncertów, obecnie pracują nad wydaniem płyty.

Obiekty długogrające to rodzaj instalacji muzycznej połączonej z koncertem. Muzyczne improwizacje oraz utwory grupy zostały zarejestrowane, a następnie „zamknięte” w obiektach, urządzeniach, które niegdyś były nieosiągalnymi, kultowymi obiektami marzeń i cudami techniki, a dziś, kiedy straciły swoją funkcję, zostały odsunięte na margines, zdegradowane do rangi bibelotów. Muzyka, płynąca z ich wnętrza, sama będąc „uchwyconą chwilą”, przenosi owe obiekty w inny wymiar, daje im drugą szansę. Jednocześnie każdy z tych przedmiotów inaczej „interpretuje” płynącą z jego wnętrza muzykę, buduje inny kontekst, podkreślając przy tym swój niepowtarzalny charakter.

Przedmioty zostaną zaprezentowane na wernisażu Obiekty długogrające oraz wezmą udział wraz z publicznością w koncercie grupy Szczecin Art Ensemble. Po koncercie odbędzie się licytacja.

ARSENAL KINETOPHONE Holandia film – muzyka na żywo

Zespół Kinetophone komponuje i wykonuje muzykę do klasycznych/niemych filmów oraz współczesnych dzieł filmowych. Rdzeń zespołu stanowią René Duursma (syntezatory, sound design, gitara, wokal, perkusja) i Thomas van den Berg (gitara, sampling, wokal, perkusja). Do projektów zapraszają przyjaciół i gości, którzy wspierają ich pracę. Do stałych współpracowników zespołu należą Sebastiaan Wiering (wiolonczela, śpiew), Wimer van der Veen (wiolonczela) i Wes (soundscapes).

Muzycy mają doświadczenie w realizacji m.in. wykonywanej na żywo współczesnej ilustracji muzycznej do J'Accuse Abel Gance – powstałego w 1919 roku niemego filmu o wymowie pacyfistycznej (ich pierwszy występ uzyskał najwięcej głosów widzów festiwalu Ciné Prémieres 2010), czy muzyki do surrealistycznych filmów francuskiej prekursorki kina awangardowego Germaine Dulac.

Nazwę KINETOPHONE przyjęli w 2013 roku, rozpoczynając równolegle pracę nad przedstawieniem muzycznym towarzyszącym eksperymentalnemu filmowi holenderskiej artystki Reginy Broersmy oraz nad współczesną ścieżką dźwiękową do filmu Ołeksandra Dowżenki Arsenał z 1929 roku (mrocznego i surrealistycznego obrazu opowiadającego o następstwach I wojny światowej i cierpieniach narodu ukraińskiego).

Podczas tworzenia muzyki do Arsenału zależało im przede wszystkim na tym, żeby muzyka przypominała radziecki montaż filmowy: żeby była zgrzytliwa, rytmiczna i dialektyczna. Wpletli w nią także cytaty muzyczne z utworów Black Rainbow St. Vincent, Masters of War Boba Dylana i Working Class Hero Johna Lennona.

Arsenał - czas trwania: 89 minut Ukraina, rok 1918. Kraj jest wyczerpany trwającą od czterech lat wojną. Władzę w Kijowie sprawuje rząd Ukraińskiej Republiki Ludowej, zmagający się z rosnącą w siłę opozycją bolszewików. Timosz, jeden z żołnierzy ukraińskich służący w armii rosyjskiej, wraca do domu. W mieście trwa celebrowanie świeżo wywalczonej niepodległości. Timosz dołącza do grupy bolszewików domagającej się wprowadzenia na Ukrainie władzy radzieckiej.

Ołeksandr Dowżenko Obok Siergieja Eisensteina i Wsiewołoda Pudowkina uważany za najwybitniejszego twórcę kina radzieckiego. W swoich filmach poetycko-filozoficznych o podłożu ekspresjonistycznym nawiązywał do tradycji ludowej i kina poetyckiego, m.in. w najbardziej znanym jego filmie Ziemia (Земля, 1930). Był autorem wielu innowacji warsztatowych, zwłaszcza w zakresie montażu. Dowżenko zmuszony był do realizowania wielu filmów w poetyce socrealizmu, a jego dokument Wyzwolenie (Визволення) z lat 1939-1940, który dotyczył najazdu ZSRR na Polskę, okazał się banalnym plakatem patetyczno-propagandowym.

STILL STANDING YOU PIETER AMPE & GUILHERME GARRIDO Belgia spektakl-taniec

Od naszej pierwszej współpracy upłynęły dwa lata. Jesteśmy teraz w innym miejscu, na innym etapie naszego życia, przydarzyły się nam nowe historie (razem i osobno), mamy nowe pragnienia i lęki, zdobyliśmy pewne rzeczy, a straciliśmy inne, wciąż jednak mamy to silne – a nawet silniejsze – pragnienie, aby opowiedzieć naszą historię, aby powiedzieć, czym i gdzie teraz jesteśmy.

Po Still Difficult Duet (2007) - pierwszym choreograficznym spotkaniu Belga Pietera Ampe i Portugalczyka Guilherme Garrido - w Still Standing You dwóch tancerzy otwiera całe pudło tanecznych pasaży i w swój własny, złośliwy sposób daje nam wgląd w ich kalejdoskopowe widzenie przyjaźni. Poprzez swój całkowicie własny idiom tańca – odmienny od wszystkiego innego, co dzieje się w tańcu współczesnym – Ampe i Garrido bezwstydnie poszukują, co znaczą dla siebie nawzajem. Czym jest łączący ich związek? Czy są przyjaciółmi, partnerami, kochankami, rywalami czy wręcz wrogami? Jedynym instrumentem, jakiego używają, jest ich własne ciało, ironia, z jaką prezentują swoje mięśnie, intensywność tej chłopięcej przyjaźni, zdolność do przekształcenia swych ograniczeń w wirtuozerię i umiejętność połączenia tego wszystkiego w formie dynamicznego przedstawienia, w których krzepkość, gniew i miłość splatają się w jednym wielkim cielesnym i wszechogarniającym objęciu.

Jedyne, co wiedzą na pewno to to, że są „wspólnikami w przestępstwie” – Indianinem i kowbojem, którzy jadą konno przez wyboiste wzgórza w stronę słońca...

choreografia i wykonanie: Pieter Ampe & Guilherme Garrido dramaturgia: Rita Natalio produkcja: Campo współprodukcja: Stuk, Leuven (B) & Buda, Kortrijk (B) rezydencja artystyczna: Espaço Alkantara

KVITKA NEVISTA Koncert na głos i wykonawcę NATALKA POLOVYNKA Ukraina spektakl-koncert

Kobieta przywołuje do pamięci swoje życie. Przywołując - przenika. Woda czasu obmywa cię i unosi w nieznane miejsca całe twoje życie; miłość, śmierć, wiarę; co pozostaje? Tylko głos. Głos, który nie może być podzielony na duchowy, ludowy, świecki, lecz który istnieje w człowieku jako całość. Tak samo jak człowiek ma jedno serce.

Pracujesz, aby podziękować swojej ziemi, swojej rodzinie, samemu sobie… / Sierhij Kowałewycz

Wiekie wody nie ugaszą miłości… / Pieśń nad Pieśniami

Natalia Polovynka jest śpiewaczką, aktorką, pedagogiem, dyrektorką Ośrodka Teatralnego Słowo i Głos we Lwowie. Studiowała we Lwowskim Państwowym Konwersatorium im. Mykoły Łysenki i odbyła staż w Workcenter of Jerzy Grotowski w Pontederze we Włoszech. Posługując się teatralnymi i muzycznymi środkami wyrazu, tworzy unikalne terytorium rozwoju pieśni jako życia, kategorii duchowej. Prezentuje śpiew tradycyjny we wszystkich odmianach: tradycyjne pieśni ukraińskie, pieśni religijne, psalmy oraz klasyczne romanse. Wykonuje muzykę kompozytorów współczesnych oraz współczesną muzykę improwizacyjną. Jest także autorką unikalnej metody pracy z głosem. W latach 1988–2007 była główną aktorką i dyrektorką muzyczną Teatru im. Łesia Kurbasa we Lwowie. Od 1996 roku współpracuje z reżyserem Serhijem Kowałewyczem, z którym w 2003 roku założyła we Lwowie Ośrodek Poszukiwań Artystycznych Majsternia Pisni. Od 2008 roku jest solistką i pedagogiem męskiego chóru Dudaryk. Współpracuje w Instytutem Grotowskiego, Państwowym Chórem Męskim im. Lwa Rzewuckiego w Kijowie, Uniwersytetem Kolumbii oraz Uniwersytetem Walijskim. Jest laureatką międzynarodowych festiwali muzycznych i teatralnych oraz Państwowej Nagrody im. Tarasa Szewczenki.

idea i reżyseria: Sergiy Kovalevych reżyseria dźwięku, aktorka: Natalia Polovynka materiały: święte pieśni dawnej Ukrainy, ukraińskie pieśni ludowe, muzyka barokowa (kantaty) , romanse klasyczne forma muzyczna (koncert w trzech częściach): I Wysławianie (święte pieśni, kantata) II Zaślubiny (ludowe pieśni) III Wychwalanie (romanse) Koda Arka (kantata Powódź)

ALTE ZACHEN Polska koncert

Alte Zachen (jid. Stare Rzeczy) to zespół powołany przez Raphaela Rogińskiego (Shofar, Wovoka, Cukunft) i współtworzony przez Olę Rzepkę (Drekoty, Wovoka), Bartka Tycińskiego i Macia Morettiego (Mitch and Mitch, Baaba, Paristetris). Muzycy słynący z kompulsywnej aktywności muzycznej tym razem spotykają się w zespole, w którym wykonują chasydzkie niguny, mieszając je m.in. z muzyką rock'n’rollową, surferską i psychodeliczną. Najnowsza płyta zespołu - Total Gimel - to hołd złożony religijnej kulturze surferskiej, którą członkowie póki co “obserwują z brzegu”. Nazwa zespołu, zapożyczona ze slangu zbieraczy złomu w Izraelu, tłumaczy ich pomysł na tworzenie muzyki.

Dziś gramy muzykę, która brzmi jak z lat 60-tych, obecna w kulturze była 150 lat temu, a jej źródła sięgają 5000 lat wstecz.

Raphael Goldberg Rogiński – gitara Bartłomiej Tiktinstein Tyciński – gitara Macio Moritz Moretti – bas Ola Brukvebaum Rzepka – perkusja gościnnie: Miłosz Platsnberg Pękala – bongosy

DIKANDA Polska koncert Dikanda to słowo, które w jednym z afrykańskich dialektów oznacza rodzinę i ono właśnie dokładnie oddaje ducha zespołu - żyją i pracują jak w małej rodzinie. Grupa powstała w 1997 roku w Szczecinie. Miłość do muzyki tradycyjnej i ciężka praca pozwoliły im stworzyć własny styl i oryginalne brzmienie. W ich w całości akustycznym repertuarze słychać inspirację kulturą Orientu, folklorem bałkańskim – macedońskim i cygańskim. Wydali 4 płyty, zagrali setki koncertów, wystąpili na wielu znaczących europejskich festiwalach. Zdobyli liczne nagrody i wyróżnienia, w tym: I Nagrodę i Nagrodę Publiczności na festiwalu Nowa tradycja (1999), I Nagrodę na festiwalu Eurofolk (1999), III miejsce na Folkowym Fonogramie Roku za płytę Jakhana Jakhana (2002), I Nagrodę i Nagrodę Publiczności na festiwalu Folkherbst 2004 w Plauen, tytuł Płyta Roku 2005 niemieckiego czasopisma Folker dla Usztijo. Grali w azjatyckiej części Rosji, w Indiach i w większości krajów Europy. Brali udział w wielu festiwalach, m.in.: Montreux Jazz Festival, Sziget Festival (Budapeszt), Rudolstadt i dwukrotnie wystąpili na Festiwalu w Opolu. Zyskali popularność i wielką sympatię publiczności w wielu krajach Europy Zachodniej (w szczególności Niemczech, Austrii i Szwajcarii). Koncerty Dikandy to niepowtarzalna podróż po muzyce świata, żywiołowe spotkanie pełne energii, charyzmy, prawdziwych emocji, radości i wzruszenia zarówno dla publiczności, jak i samego zespołu. Ania Witczak - śpiew, akordeon Kasia Dziubak - skrzypce, śpiew Kasia Bogusz - śpiew Daniel Kaczmarczyk - bębny Piotr Rejdak - gitara Grzegorz Kolbrecki - kontrabas

DAKH DAUGHTERS Ukraina spektakl muzyczny

„Obłąkany ukraiński kabaret”, podobnie jak inny szalony projekt DakhaBrakha, wywodzi się z kijowskiego teatru Dakh (jego lider Vlad Troicki bierze udział w występach zespołu). Siedem młodych aktorek, piętnaście instrumentów, mieszanka stylów i gatunków. Dziewczyny sięgają po teksty ukraińskich klasyków, łączą rap z Szekspirem i odwołują się do folkloru. „Zza ich pleców” wyłaniają się cienie Josifa Brodskiego, Tarasa Szewczenki, Łesi Ukrainki, Charlesa Bukowskiego i Aleksandra Wiedienskiego. Każda z nich potrafi zaśpiewać po angielsku, francusku, rosyjsku, ukraińsku i niemiecku. Wszystkie tańczą. Dziesiątki instrumentów muzycznych przechodzą z rąk do rąk. Wszystko po to, by prowokować publiczność i wciągnąć ją do zabawy, łączącej ludyczność, pop, kicz i wyrafinowaną salonowość. Dziewczyny z Dakh Daughters Band bardzo aktywnie angażowały się w działalność na kijowskim EuroMajdanie. Rewolucyjny wydźwięk ich koncertów stał się w Kijowie swoistym orężem w dążeniu do wolności.

A FILETTA Korsyka

     Koncert

A Filetta - męska grupa śpiewacza zajmująca się tradycją korsykańskiego śpiewu wielogłosowego to najważniejsza i najbardziej rozpoznawalna grupa muzyczna tej wyspy. Zespół został założony w 1978 przez Michele Frassati i Jean-Claude Acquaviva głównie po to, aby podtrzymać nezwykle starą, unikalną korsykańską tradycję śpiewu polifonicznego. Między innymi dzięki ich działalności muzyka ta nie tylko przetrwała kryzys ale nabrała obecnie nowego rozmachu objawiającego się zarówno zwiększeniem liczby korsykańskich tradycyjnych zespołów śpiewaczych jak i bogactwem nowych form kompozycyjnych tworzonych z zachowaniem tradycji. Zespół stale współpracuje z teatrem, teatrem tańca, operą, a przede wszystkim z twórcami muzyki filmowej. Szczególnie owocna jest współpraca z francuskim kompozytorem Bruno Coulais. Zespół interpretował 10 ścieżek dźwiękowych jego autorstwa, w tym nagrodzoną w 2000 roku Cezarem i Golden CD kompozycję do filmu Himalaya. Na koncie grupy są także: Złoty Diapazon 1993, Choc du Monde de la Musique 1993 i 1995 oraz Grand Prix de l'Académie Charles Cros 1995 i 2008.

Grupa A Filetta została powołana do życia w październiku 1978 roku. Nie wiedzieliśmy wówczas – i nadal nie wiemy – czy był to wymarzony projekt, czy zaprojektowane marzenie. Szkic domu, który jest zawsze otwarty, w którym splecione dusze mogą znaleźć schronienie w swym dążeniu do wieczności, splatając i rozplatając wątki tego pradawnego sposobu dzielenia się pieśnią. Marzenie o łodzi bez portu, która wyrusza nigdzie, by żeglować gdziekolwiek, gdzie odwieczne latarnie mogłyby pewnego dnia powiedzieć: „rozległe obszary wiecznego szczęścia można znaleźć właśnie tam, między wami, w dzielonej wspólnie krótkiej chwili”. Koncerty stanowią wierne odzwierciedlenie tego poszukiwania, podjętego przez tych, którzy zawsze wiedzieli, że tożsamość, wbrew pozorom, wymaga nieustannego ruchu (…). Nasz program zawiera najważniejsze dzieła z historii istnienia grupy, od najbardziej archaicznych, tradycyjnych pieśni korsykańskich, po najbardziej współczesne utwory (pieśni świeckie i sakralne).

L'HUMANITE „Polifonia grup, odległa od sztywnej partytury, odnajduje swoje siły – wręcz przeciwnie – w życiu i emocjach wytwarzanych przez pracę nad barwami głosu każdego z jej członków. Gardłowe dźwięki, nosowa muzykalność pewnych sylab, mieszanka intonacji... Cały kunszt śpiewaków A Filetty jest wzmocniony przez złożoną harmonię, której sekret znają tylko oni”.

L'EXPRESS „Głosy A Filetta przemawiają w tym samym stopniu do naszych uszu, co do naszej skóry (...). Obdarzeni uniwersalnym talentem wokaliści A Filetta wyśpiewują duszę swej wyspy”.

LA TERRASSE „Niezależni i twórczy śpiewacy z grupy A Filetta potwierdzają swoją niezgodę na zredukowanie ich do roli strażników świątyni sztuki wokalnej Korsyki, skupionych na dziedzictwie i jemu oddanych. Ich żywy i natchniony zespół, jest bez wątpienia zakorzeniony w tradycji ojczystej wyspy, lecz zarazem spogląda śmiało w niebo, jak paproć, od której wziął swą nazwę”.

PŁONĄCE MIASTO

Podczas trwania Festiwalu Spoiwa Kultury będą zbierane pieniądze na Polską Akcję Humanitarną w ramach projektu Płonące Miasto.

Płonące miasto to projekt zainicjowany przez ludzi, którzy chcą pomóc w zbieraniu środków na pomoc dla uchodźców wewnętrznych w objętej wojną w Syrii. Wojną, która trwa tak długo (i tak od nas daleko), że już dawno przestała być obecna w naszych mediach. Jest za to obecna w losach setek tysięcy ludzi, którzy w tej właśnie chwili tracą wszystko, co mają i coraz częściej nie mają już dokąd uciekać.

W tym roku obchodzimy 70. rocznicę Powstania Warszawskiego. Przypominamy sobie czas, kiedy na oczach całego świata ginęło miasto. Dla tych, którym jest trudno patrzeć obojętnie na płonący Damaszek, oczywiste jest, że najlepszym uczczeniem pamięci tych, którzy wtedy zginęli, jest konkretna, realna pomoc tym, którzy giną teraz.

Trwający już 3 rok z rzędu konflikt w Syrii jest jednym z największych kryzysów humanitarnych na świecie. Za granicę uciekło już 2,5 miliona ludzi, 9 milionów zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów i pozostaje w obrębie objętego wojną kraju. Co najmniej połowa z nich to dzieci. Brakuje wszystkiego. Inicjatorzy akcji nie są żadną organizacją – są ludźmi, którzy chcą przypomnieć nam wszystkim, że możemy pomóc, wspierając działającą na granicy z Syrią (w bardzo trudnych warunkach) Polską Akcję Humanitarną, która dostarcza wodę, dowozi chleb, zapewnia opiekę medyczną docierając do ponad 7 tysięcy osób w okolicach południowego Idleb i północnej Hamy. Środki, zgromadzone na jej koncie (z dopiskiem „Płonące miasto”), pomogą zakupić, wyposażyć i utrzymać w eksploatacji mobilną klinikę, niosącą pomoc 300 chorym tygodniowo. Czyny i pomoc – zamiast słów i gestów. Bandaże zamiast świeczek. Co Ty na to?

Fakt, że przestrzeń przechowuje różnorodne treści, które przez lata nakładają się na siebie, uwzględniony został w idei palimpsestu. Według Cathy Turner przestrzeń powstaje w „efekcie wykorzystywania miejsca i może wyrażać to, co „właściwe” na wiele sposobów lub też może przekraczać swoje ukryte reguły. (...) Każde zajęcie miejsca lub przemierzanie go bądź przekroczenie stwarza możliwość jego reinterpretacji, a nawet przepisywania. Tak więc przestrzeń często postrzega się jako sumę napisów warstwowych, czyli palimpsest” (Turner 2010: 239).

Szczecin ma szczególnie wiele warstw. Na to, co wielokulturowe, historyczne, wielonarodowościowe nałożyło się to, co w polityce, w ekonomii, także to, co nawarstwione i niewypowiedziane w międzyludzkich relacjach. Na logiczną i konsekwentną siatkę ulic, alei, placów i parków i kamienicznych kwartałów nadbudowane zostały pomniki architektonicznych ambicji kolejnych dekad, które uczyniły to miasto nieoczywistym i trudnym do rozpoznania. Takim, którego trzeba uczyć się rozumieć. Którego trzeba dopatrywać się we fragmentach, układać w całość z domysłów bardziej i wspomnień, niż z konstrukcyjnej ciągłości. Którego kolejne, odejmowane warstwy pozwalają na odkrywanie heterotopii raczej, niż kartograficznego porządku. Nie jest to łatwe nawet dla mieszkańców, którzy czują to miasto „przez skórę”. Tym bardziej nie jest to łatwe dla obcych. W projekcie no.theatre.pl chcemy spojrzeć na nasze miasto właśnie oczami Innego. Chcemy zadać pytanie, czy owe warstwy, niejednoznaczności, węzły emocjonalne, które determinują nasze odczuwanie tej przestrzeni są odczuwalne także dla tych, którzy przyjeżdżają tu tylko na chwilę, czy są oni w stanie odczytać mikro- i makro- historie zapisane w atmosferze wspólnie wybranych miejsc. Czy historia, z którą tu przychodzą – skonfrontowana z obecnością w konkretnym kontekście – jest w stanie redefiniować historię, którą tu spotykają. Opowiedzieć ją na nowo.

Jedną z immanentnych cech performance’u jest bycie tu i teraz – nierozróżniane czasu działania od czasu współ-obecności, aktora od zdarzenia, uczestnika od widza. Przestrzeni prezentacji od przestrzeni życia. W ten sposób to, co jest zarysem, strukturą, ideą, realizuje się za każdym razem jako jednorazowa wypadkowa wszystkich składających się na nią (w konkretnych okolicznościach) elementów, spełniająca się w tym dokładnie momencie.

Projekt no.theatre.pl będzie próbą współ-obecności ze Szczecinem. Rozumianym z zewnątrz, podpatrywanym zaledwie i odszukiwanym intuicją twórców, którzy opisując swoje kontekstowe potrzeby, redukowali stopniowo zakres wyboru. W toku przygotowań, po jednej, drugiej, kolejnej wizycie, podczas której rozpoznawali, do których miejsc jest im najbliżej, z którymi chcą podjąć (niełatwy często) dialog, okazało się, że będzie także opowieścią o transformacji… Większość wybranych przestrzeni uchwycona jest „pomiędzy…”, na tym dziwnym etapie przejściowym, w którym już przestały być tym, czym były, a jeszcze nie są tym, czym mają być. Nieczynny bar w dworcowej poczekalni. Puste wystawy zamkniętych sklepów w centrum miasta. Remontowana Brama Portowa. Opuszczone pomieszczenia Stoczni Południe. Czekająca na wznowienie produkcji Hala K1 w dawnej Stoczni Szczecińskiej Nowej (kiedyś Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego). Czekająca na wyburzenie biblioteka. Zapomniany, zatrzymany w czasie odcinek Pl. Lotników na tyłach Pomnika Wdzięczności dla Armii Radzieckiej… Wszystkie te miejsca czekają na swój nowy początek, nie zostały jeszcze jednak w nich zatarte poprzednie warstwy – ślady pamięci, pozostawione po czasie i po ludziach, których historie i losy są ich częścią.

Szczecińska wędrówka tym szlakiem, wyznaczonym przez polskich i norweskich performerów, odbywać się będzie z jednej strony kierunkiem określonym przez samą topografię miasta (od statku zacumowanego w porcie, przez działania w okręgu definiującym mentalne centrum Szczecina, aż do podmiejskich leśnych rubieży), z drugiej zaś w przestrzeniach pogranicznych, wyznaczanych przez światy realne i wyobrażone, tworzące, w obrębie rzeczywistych budynków i miejsc, wewnętrzne struktury. Kafkowski labirynt we wnętrzu prawdziwego Urzędu. Wspomnienie skrajnego zagrożenia w przytłaczających murach schronu. Strefa czekania w nieczynnej poczekalni. Strefa snu wdzierająca się w ruchliwe skrzyżowanie. Trauma rewolucji za szklaną szybą. Pokój wspomnień wśród opuszczonych przedmiotów. Symboliczne spotkanie dwóch bliźniaczych monumentalnych historii o utracie (z innego i z naszego miasta). Wywołana fotografią niewygodna historia zapisana w kamieniach. Cisza i ciemność lasu wywołująca wewnętrzne głosy. I wreszcie – być może najważniejsze – odnalezienie, w najprostszej sytuacji spotkania „pomiędzy regałami książek” – prawdziwej, uważnej, przekraczającej „lęk przed przekroczeniem” relacji z drugim człowiekiem. Takiej, której przestrzeń jest nieograniczona. Której ani miejsce, ani czas, nie ogranicza. W której pojęcie „Innego” przestaje mieć znaczenie.

FACTORY TEATR ÓSMEGO DNIA Polska spektakl-widowisko

Teatr Ósmego Dnia powstał w 1964 roku jako Studencki Teatr Poezji Ósmego Dnia. W 1968 roku jego dyrektorem został Lech Raczak. Na początku lat 70. do zespołu dołączyli artyści, którzy do dziś tworzą jego trzon: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski, Marcin Kęszycki. Wkrótce Teatr Ósmego Dnia stał się jednym z najważniejszych teatrów politycznych w Polsce, a później również na świecie. Tłem dla artystycznych osiągnięć w latach 70. i 80. był nieustanny konflikt z władzami PRL-u, zakończony przymusową emigracją, którą zakończył powrót do kraju w 1990 roku. W roku 1993 z zespołu odszedł Lech Raczak. Dziś Teatr Ósmego Dnia pod dyrekcją Ewy Wójciak poza spektaklami salowymi przygotowuje adresowane do szerokiej publiczności widowiska plenerowe, niezmiennie jednak inspirowane ważnymi tematami społecznymi i politycznymi.

Factory jest kolejnym już przedsięwzięciem artystycznym opartym o prawdziwe świadectwa i historie ludzkie. Żyjemy w czasach eksplozji technologicznej, która powoduje rewolucję w gospodarce. Nasz projekt powstał z potrzeby zapisania odchodzącego świata pracy i oddania głosu ludziom, którzy tworzyli tę historię, a dziś - zmarginalizowani - odchodzą w zapomnienie. Pierwsza jego edycja odbyła się w Fabryce H. Cegielskiego w Poznaniu. Pokazaliśmy widowisko oparte na krótkich historiach kilku pokoleń robotników i inżynierów, którzy opowiadali, czym była i czym jest praca w fabryce oraz czym jest życie we wspólnocie dużego zakładu produkcyjnego. Bohaterem projektu stała się również sama fabryka – jej unikalny wygląd poddany artystycznej obróbce stanowił jedną z głównych narracji widowiska – próbowaliśmy uchwycić melancholijny dziś urok przestrzeni industrialnej. Szczecińska realizacja będzie próbą dialogu z historią innego, równie ważnego dla pojedynczych losów związanych z nim ludzi, a także dla całego miasta, zakładu pracy – Stoczni Szczecińskiej.

BIEŻEŃCY TEATR SZWALNIA Polska spektakl

Centrum Kultury Niezalezniej Teatr Szwalnia to przestrzeń otwarta dla działań artystycznych i edukacyjnych. Miejsce poszukiwań, współpracy i spotkań twórców teatru, filmu, muzyki i sztuk plastycznych. Profesjonalistów i amatorów. Ośrodek powstał z inicjatywy Marcina Brzozowskiego i Stowarzyszenia Targowa 62, zrzeszającego od 2004 roku absolwentów i wykładowców Łódzkiej Szkoły Filmowej.

Spektakl Беженцы/Bieżeńcy oparty jest na motywach rozmów przeprowadzonych przez Swietłanę Aleksiejewicz z mieszkańcami Ziemi Czarnobylskiej. Jest to opowieść o ludziach szukających schronienia przed światem w skażonej i zamkniętej strefie wokół czarnobylskiej elektrowni atomowej - odblask wielkiego wybuchu światła, jaki miał tam miejsce 25 kwietnia 1986 roku.

Беженцы - pielgrzymi radioaktywnego „teraz”. Mieszkańcy okolic miasta Prypeć, którzy wbrew zakazom uciekli z nowoczesnych osiedli do wsi utraconych w wyniku likwidacyjnej akcji przesiedlenia. To także ci, którzy powracają na czarnobylską ziemię legalnie, raz w roku – w Radunicę (dziewiąty dzień po prawosławnej Wielkanocy) – by odwiedzić groby swoich bliskich, resztki ukochanych domostw lub mogilniki, gdzie ich skażony dobytek został pogrzebany. To wędrujący w poszukiwaniu azylu nomadzi; przybywający ponownie śladami własnej przeszłości oraz tożsamości – rzeczywistości, której już nie ma i - zdaje się - nigdy nie istniała.

reżyseria : Marcin Brzozowski
kostiumy: Paulina Ptasznik występują: Iwona Dróżdż, Ewelina Kudeń, Magda Drab (PWSFTviT), Ada Janowska-Moniuszko (PWSFTviT), Marta Jarczewska (PWSFTviT), Marek Nędza, Antosia Brzozowska.

ARMIA TEATR AKADEMIA RUCHU Polska akcja plastyczna-spektakl

Teatr powstał w Warszawie w 1973 roku. Jego założycielem i kierownikiem artystycznym był Wojciech Krukowski. Od samego początku swojej aktywności Akademia Ruchu jest znana jako "teatr zachowań" i narracji wizualnej. Akademia Ruchu jest grupą twórczą działającą na pograniczu różnych dyscyplin - teatru, sztuk wizualnych, sztuki performance i filmu. Cechy wspólne w procesie twórczym Akademii Ruchu to: ruch, przestrzeń i przesłanie społeczne. Związane z tym jest przekonanie, że radykalizm artystyczny i przesłanie społeczne nie muszą się wykluczać.
Prace Akademii Ruchu w otwartej przestrzeni miasta, mające od 1974 roku charakter regularnej, ciągłej aktywności (ponad 600 spektakli, zdarzeń i akcji ulicznych) są pierwszym w kraju przykładem tak systematycznych działań grupy twórczej - poza oficjalną sferą kultu sztuki - w przestrzeni "nieartystycznej"; na ulicach, w domach mieszkalnych i strefach przemysłowych. Z kolei elementy codzienności przenoszone w praktyce Akademii Ruchu w "świętą" przestrzeń sztuki (na scenę, do galerii) wzbogaciły jej wizję antropologiczną, nie ujmując niczego estetycznej.
Akademia Ruchu prezentowała swoje prace w prawie wszystkich krajach Europy, a także w obu Amerykach i Japonii.

Armia (premiera: 1991) to dynamiczna akcja plastyczna, której kolejne, ciągle aktualizowane wersje stanowią próbę interpretacji zmiennych losów Europy. Nasza wiedza o świecie często przybiera charakter statystycznej układanki angażującej naszą uwagę i pamięć w stopniu zależnym od doświadczenia kulturowego i standardów życia codziennego. Armia mówi o porządku i o zakłóceniu porządku, o kierunku i o utracie kierunku. Mówi także o potencjale mapy ludzkich losów - jej lokalnej i symbolicznej dramaturgii.


ODZYSKANE LUDOMIR FRANCZAK Polska instalacja wizualno-dźwiękowa

Artysta wizualny poruszający się na polach multimediów, malarstwa, grafiki, instalacji, designu, performance’u i teatru. Swoje projekty prezentuje w galeriach, muzeach, przestrzeni publicznej i teatralnej w Polsce, Danii, Szwecji, Anglii, Portugalii, Szwajcarii, Niemczech, Rosji, we Włoszech i na Węgrzech. Współpracuje z muzykami (Marcin Dymiter, Robert Curgenven, Pogodno), artystami wizualnymi (Magdalena Franczak, Karin Danielsson, Leo Palmestal). Jest stypendystą Fundacji Wyszehradzkiej (VARP) i marszałka województwa pomorskiego, zdobywcą nagrody za najlepszy film eksperymentalny na festiwalu Euroshorts 2007. Zajmuje się problemem pamięci i tożsamości. Za pomocą działań intermedialnych buduje złożone projekty, wykorzystując zarówno sztuki wizualne, jak i historię, czy literaturę. Jest autorem wydawnictw artystycznych.

Odzyskane to działanie, które ma formę instalacji wizualno-dźwiękowej. Narracja oparta jest o życiorysy obywateli niemieckich, których w 1946 roku nowa władza zastała na terenach tzw. ziem odzyskanych. Proste historie ludzi w różnym wieku – życie zawarte w kilku linijkach, które trzeba dopełnić detalem: fotografiami przodków (znalezionymi na pchlim targu), osobistymi przedmiotami (które tak naprawdę należą do kogoś innego i niosą ze sobą swoją własną historię), próbą dotarcia do samych ludzi, czy miejsc, w których byli. Zatrzymany moment rzeczywistości. Rytuał powrotu – chodzenia czyimiś śladami z jednoczesną świadomością tego, że robi się to tu i teraz. W ramach projektu no.theatre.pl akcja zostanie rozbudowana i poszerzona o materiały wizualne, dźwiękowe i dokumentacyjne, które zostaną zebrane w miejscu realizacji i które będą bezpośrednio związane z historią Szczecina.

AUTOBUS RE//MIX TEATR STREFA CISZY Polska spektakl-performance

Teatr Strefa Ciszy powstał w 1993 roku w Poznaniu. Założycielem i liderem zespołu jest Adam Ziajski. Od początku istotną rolę w działaniach Strefy miała interaktywna relacja widza i aktora oraz żywioł karnawałowej, ludycznej zabawy. W wielu realizacjach humor i zabawa stawały się jednak przewrotnym narzędziem demaskowania ludzkich zachowań oraz zasad rządzących życiem społecznym. W sezonie 2008/2009 Teatr powrócił do działań interwencyjnych w przestrzeniach miejskich, a ostatnie dwie premiery to spektakle salowe: Smacznego! zrealizowana we własnej siedzibie oraz Autobus re//mix w ramach projektu RE/MIX Komuny Warszawa.

Podejmując się wzięcia udziału w cyklu RE//MIX, było dla nas oczywiste, że chcemy wybrać dzieło artysty, czy formacji, które jest dla nas szczególnie ważne. “Autobus” Akademii Ruchu to więcej niż spektakl, to niezwykłe, poruszające i graniczne doświadczenie. To dzieło skończone, nie pozostawiające właściwie pola do dyskusji. Odważne i radykalne, stawiające widza w trudnej i niekomfortowej sytuacji. Prowokujący, syntetyczny „żywy obraz”, budzący skrajne emocje. Niestety, nie mieliśmy sposobności obejrzenia tego spektaklu. Tak więc nasze wyobrażenia oparte są na własnych intuicjach, rozmowach, opisach i krótkim materiale filmowym. Oryginał tym samym stał się dla nas inspirującym punktem wyjścia do budowania autonomicznej i osobistej wypowiedzi o naszej współczesności. „Autobus re//mix” nie daje się w sposób jednocznaczny zdefiniować ani jako spektakl, ani jako performance. Jego natura zbudowana jest z intymnej i bardzo ograniczonej obecności aktorów-nie aktorów. Reakcji widzów na to doświadczenie w żadnej mierze nie da się przewidzieć.

scenariusz: praca zespołowa reżyseria: Adam Ziajski scenografia: Adam Wojda występują: Alicja Piotrowska, Piotr Kamiński i Adam Wojda produkcja: Komuna Warszawa

AMBASADA TEATR USTA USTA REPUBLIKA Polska akcja miejska - spektakl

„Wrażliwość miejsca” to jeden ze znaków rozpoznawczych, a zarazem największych atutów poznańskiej grupy. Odejście od klasycznie rozumianego pomieszczenia teatralnego prowokuje tu wielopoziomową grę z przestrzenią, w której poszczególne jej fragmenty zaczynają funkcjonować nie tylko jako elementy scenografii, ale także jako “osoby dramatu”. Projekty firmowane przez poznański Teatr Usta Usta Republika wymagają aktywności - zespół specjalizuje się w akcjach i spektaklach angażujących ciało, pamięć i wyobraźnię widza. Nie ma wygodnych foteli, z których zerka się na wysiłki aktorów. Często jest za to rozmach inscenizacyjny, który paradoksalnie nie burzy jednak intymnego i osobistego charakteru tych doświadczeń.

Ambasada to akcja budowana za każdym razem na nowo w adaptowanym specjalnie do tego celu budynku. Stanowi swojego rodzaju kafkowski thriller o szukaniu azylu poza granicami opresyjnej rzeczywistości. Upodabnia widzów do milionów emigrantów na świecie, którzy uciekają przed wojną, głodem, ale i osobistym nieszczęściem. Klucz do wolności ukryty jest w Internecie – trzeba wypełnić wniosek na stronie www.ambasada.com Spowiadamy się w nim z najintymniejszych tajemnic – składamy donos na samego siebie. Potem czeka nas nocne spotkanie w kawiarence z tajemniczym wysłannikiem dyplomatycznej placówki i pełna niepokoju jazda przez puste miasto. Krocząc przez sale i korytarze natykamy się na ludzi, których los pokazuje skomplikowaną naturę współczesnego świata. Ale jest też lustrem naszego zagubienia i samotności. Azyl staje się iluzją.

premiera: lipiec 2007 scenariusz: Wojciech Wiński, Ewa Kaczmarek, Kamil Macejko, Ilona Binarsch, Sebastian Zieliński, Arek Kos reżyseria: Wojciech Wiński kostiumy: ilonia be muzyka: SNOWMAN

ONCE UPON A TIME… IMPURE COMPANY Norwegia performance – taniec - instalacja

Impure Company zostało założone w 2000 roku przez mieszkającego i tworzącego w Norwegii choreografa irańskiego pochodzenia – Hoomana Sharifi. Spektakle taneczne Sharifi przepełnione są manifestacją siły fizycznej. Spontaniczne i intensywne zarazem są wynikiem skrupulatnej koncepcji choreograficznej - ruch zawieszony jest tu pomiędzy teatrem, tańcem a sztukami plastycznymi. To jeden z nielicznych dziś artystów tańca wprost podejmujący w swojej pracy problemy społeczno-polityczne zgodnie z mottem „sztuka to polityka”, co nawiązuje do korzeni teatru tańca tkwiących mocno w pracy niemieckich artystów: Labana i Joosa. Pierwotnym kontekstem performace’u i instalacji Once Upon a Time Country była zielona rewolucja, która miała miejsce w Iranie przed wyborami prezydenckimi w 2009 roku. Pokazywane w telewizji migawki z tego powstania sprawiły, że w umyśle Hoomana wezbrała fala wspomnień z czasów rewolucji 1979 roku: woń płonących opon samochodowych i spalonych włosów, biegnący ludzie, odgłosy wystrzałów, krzyki i melodyjnie skandowane hasła. Pamiętam te odgłosy. Pierwsze – gdy miałem jakieś sześć lat i wybuchła rewolucja. Byłem w salonie; nic z tego nie rozumiałem, pamiętam jednak, jak mój brat skakał przez płot, żeby dostać się do domu i skaleczył się. Drugie – bombardowanie Teheranu na początku wojny iracko-irańskiej. Byłem w ciemnym salonie; dźwięk był nie tylko ogłuszający, lecz również oślepiający. Nie rozumiałem tego wtedy. Once upon a time… stanowi z jednej strony dialog z tymi wspomnieniami, z drugiej zaś z samą ideą rewolucji.

choreografia: Hooman Sharifi Impure Company to Rikke Baewert, Loan Ha, Geir Hytten, Valérie Lanciaux i Kristina Soetorp.

POWER NAP SHOP HAPPY GORILLA DANCE COMPANY (HGDC) Norwegia akcja miejska

HGDC to nowy, interdyscyplinarny projekt artystyczny liveact, założony przez Jørgena Knudsena, znanego z legendarnego Baktruppen. To powstały w 2011 roku “kolektyw roboczy”, w którym rozwija się projekty poprzez proces oparty na dialogu oraz przez ciągłe poszukiwanie i sprawdzanie nowych sposobów gromadzenia wiedzy. Prace w tym projekcie w zabawny sposób łączą taniec, muzykę, tekst i przestrzeń. Kolektyw HGDC skupia się na procesie tworzenia i dąży do zacierania różnicy pomiędzy procesem a jego skończonymi efektami. Grupa nie zgadza się na ograniczanie jej poprzez określone sposoby wyrażenia. Dla HGDC historia jest tańcem, a muzyka, ruch, tekst i forma przepływają przez struktury społeczne, w których rozdzielają się i łączą. Ich scena mogłaby równie dobrze znajdować się na giełdzie, w maszynowni kontenerowca, jak i w tradycyjnej przestrzeni teatralnej.

Power nap shop to rodzaj rynkowej oferty dla użytkowników ruchliwej ulicy: Sen – dobry sen, wystarczająco długi sen – służy naszemu pożytkowi. Są ludzie, którym kilka godzin nocy nie wystarcza na zaspokojenie tej podstawowej potrzeby; tak oto zostaliśmy zwolennikami korzyści płynących z drzemki za dnia. Nasze miękkie łóżka i ciepłe głosy zapewniają najbardziej odprężające warunki na rynku – proponujemy pełną zadumy podróż z realnego świata do spokojnego snu. Nasze drzemki są zaprojektowane tak, by trwać wystarczająco długo, abyś zdołał ponownie nabrać energii niezbędnej, by poczuć się odnowionym. Witamy w naszym sleepshopie.

występują: Jørgen Knudsen, Kjartan Andersen, Susanne Fjørtoft, Christina Brandt Jensen, Sunniva Skorve og Karen Eide Bøen wsparcie: Kulturkontakt Nord, FFUK, FFLOB, Norsk kulturråd i Bergen Kommune

TIME HAS FALLEN ASLEEP IN THE AFTERNOON SUNSHINE METTE EDVARDSEN Norwegia akcja miejska

Prace Mette Edvardsen lokalizują się w polu sztuk performatywnych, ale jednocześnie eksplorują inne media i formaty – jak wideo, czy słowo. Przez wiele lat pracowała jako tancerka i performerka dla Les Ballets Contemporains de la Belgique z Hansem Van den Broeck (1996-2000) i Christine De Smedt (2000-2005). Jej autorska praca rozwija się od 2002 roku, ma na swoim koncie kilka ważnych, docenionych przez międzynarodową publiczność spektakli i akcji performatywnych: every now and then (2009), Black (2011), czy właśnie Time has fallen asleep in the afternoon sunshine (2010).

Akcja odbywa się w przestrzeni miejskiej biblioteki. Grupa osób tworzy tam “bibliotekę żyjących książek” (wcześniej każda z nich wybrała jedną ważną dla siebie książkę i nauczyła się jej na pamięć). Każdy widz może wypożyczyć jedną z nich – idą wtedy razem w wybrane miejsce (biblioteczne fotele, kawiarnia, park) i książka się opowiada. Pomysł biblioteki żywych książek pochodzi z powieści science fiction 451 stopni Fahrenheita. Jest to wizja przyszłego społeczeństwa, w którym książki są zakazane i palone, ponieważ uważa się je za niebezpieczne. Podziemna społeczność ludzi, która chce ocalić pamięć i myśl, uczy się ich na pamięć. Książki czyta się, aby zapamiętać, a pisze, żeby zapomnieć. Zapamiętywanie książki to sposób jej „przepisania”. W procesie zapamiętywania czytelnik na chwilę wchodzi na miejsce pisarza, a raczej sam staje się książką. Zapewne zanim zdołasz dotrzeć do końca, zapomnisz początek. Uczenie się książki na pamięć to bieżąca aktywność. Nie ma żadnego ostatecznego lub materialnego celu do osiągnięcia, praktyka nauki książek na pamięć to ciągły proces zapamiętywania i zapominania.

Tytuł wydarzenia to zdanie pochodzące z książki Alexandra Smitha, które pojawia się w powieści Raya Bradbury’ego 451 stopni Fahrenheita z 1953 roku.

książki po polsku: Wilgotne miejsca (Charlotte Roche), Wiedźmin - ostatnie życzenie (Andrzej Sapkowski), Tao Kubusia Puchatka (Benjamin Hoff), Gwiazd naszych wina (John Green)

książki po niemiecku: Faust (Johan Wolfgang von Goethe), Loslabern (Rainald Goetz)

książki po angielsku: Fear and Loathing in Las Vegas (Hunter S. Thompson), Bartleby, the Scrivener (Herman Melville)

pomysł: MetteEdvardsen
oraz: David Helbich, Dominik Smaruj, Ewa Chmielewska, Kamil Małecki, Katarzyna Stankiewicz, Katja Dreyer, Kristien Van den Brande produkcja: Helga Duchamps/duchamps vzw and Mette Edvardsen/Athome koprodukcja: Kunstenfestivaldesarts (Brussels), DanceUmbrella (London),Dubbelspel (STUK Kunstencentrum & 30CC Leuven) wsparcie: Norsk Kulturråd, Fond for Lyd og Bilde, Fond for Utøvende Kunstnere, Norwegian Ministry of Foreign Affairs, Flemish Authorities

CONVERSATION #2 - DISTANT VOICES FIELD_WORKS Norwegia warsztaty – akcja miejska

Zespół tworzą Heine Avdal, Fabrice Moinet i Yukiko Shinozaki. Głównym celem ich prac jest szukanie balansu pomiędzy technologicznymi a ludzkimi formami komunikacji, pomiędzy tym, co sztuczne, a tym, co organiczne. Koncentracja na przestrzeni, przetwarzanie informacji i replikacja to powracające motywy ich twórczości. Wideo, dźwięk, światło i dystrybucja przestrzeni w procesie twórczym są dla nich równorzędne wobec obecności tancerzy, performerów i publiczności. Szukają poezji w życiu codziennym, poddając dźwięk i działania przesunięciom, intensyfikując przez to doświadczanie rzeczywistości.

Projekt Conversation #2 - distant voices zbudowany będzie przez połączenie struktury stworzonej wcześniej przez Field_Works z efektami pracy warsztatowej prowadzonej z polskimi uczestnikami w Szczecinie. Warsztat distant voices bada wpływ organizacji przestrzennej na ciało i jego percepcję. Co się dzieje, gdy przestrzeń architektoniczna przekracza swoje granice od wewnątrz? Co, jeśli sytuacja wykracza poza swoje granice przestrzenne? Co, jeśli rozpuszcza swoje specyficzne kontekstowe modele i kody poprzez rozprzestrzenianie się na inne ramy? I jak to wpływa na fizyczne, percepcyjne i behawioralne relacje między publicznością a wykonawcami? Projekt distant voices stara się odpowiedzieć na te pytania, grając z ideą materializacji przestrzeni. Projekt obejmuje strukturę ruchomych obiektów, których obecność powiększa sytuację o liczne ślepe punkty. Jako modułowa, przekształcalna rzeźba oscyluje pomiędzy instalacją a scenografią i elementem architektonicznym, nieustannie kształtując i przekształcając przestrzenie, w których jest prezentowana, jednocześnie segmentując je na obszary dostępne i niedostępne, zarówno widzialne i niewidzialne strefy.

koncepcja i reżyseria: Heine Avdal, Yukiko Shinozaki oprawa wizualna: Arnaud Meuleman dramaturgia: André Eiermann wykonanie: Andrey Andrianov, Heine Avdal, André Eiermann, Ingrid Haakstad, Arnaud Meuleman, Kayoko Minami, Eivind Seljeseth, Yukiko Shinozaki wsparcie techniczne: Culture Crew produkcja: fieldworks vzw, Heine Avdal koprodukcja: APAP Network: BIT - Teatergarasjen (Bergen), Kunstencentrum Buda (Kortrijk) oraz Pact Zollverein (Essen) , STUK (Leuven), Ośrodek Teatralny KANA we współpracy z: Kaaitheater (Bruksela) przy wsparciu: Norsk Kulturråd, Vlaamse Gemeenschap, Vlaamse Gemeenschapscommissie

NIGHT TRIPPER FIKSDAL/LANGGÅRD/BECKER Norwegia performance - koncert

Ingri Fiksdal, Ingvild Langgård i Signe Becker to absolwentki Oslo National Academy of the Arts. Każda z nich jest niezależną twórczynią, są zaliczane do najbardziej obiecujących norweskich artystek młodego pokolenia, co potwierdzają liczne prestiżowe zaproszenia, stypendia i nagrody. Ingri Midgard Fiksdal zajmuje się choreografią i performancem, swoje działania buduje w taki sposób, że publiczność zawsze jest ich integralną częścią – nie chodzi tu jednak o interaktywność, ale o rodzaj “sensorycznego przeniesienia”. Tematem, który szczególnie ją interesuje, jest rytuał i zapisana w nim zdolność do transformacji, a w rezultacie transcendencji. Ingvild Langgård realizuje muzykę do przedstawień, filmów oraz w ramach własnego projektu pn. Phaedra (w 2011 roku wydała album The Sea dla awangardowej wytwórni Rune Grammofon). Jej muzyka stanowi mieszankę folku i psychodeli z domieszką bluesa i soulu: święte hymny pogrzebowe, migotliwe nastroje, krystaliczne wokalizy, instrumenty ludowe i głębokie linie basu – wszystko to podszyte jest tu atmosferą skandynawskiego mroku i tajemnicy. Signe Becker tworzy scenografię do spektakli, a także instalacje, fotografie i prace wideo. Od 6 lat jest stałym scenografem w Verk Produksjoner, współpracuje także z Teatrem Black Box w Oslo.

Ich wspólny projekt Night Tripper (nagroda Osloprisen za Najlepsze Przedstawienie 2012 roku) przybiera kształt leśnej wędrówki, koncertu-perfromance’u, rytuału i zdarzenia społecznego. Zaczyna się w godzinie zmierzchu i wiedzie widzów w noc. Spektakl eksploruje ideę animizmu i mistyki natury jako miejsca obdarzonego zarówno mocami uzdrawiającymi, jak i niszczycielskimi, miejsca immanencji i transcendencji. W przedsięwzięciu bierze udział sześcioro wykonawców, niezwykłe instrumenty, liczne instalacje, lokalny chór i mnóstwo potężnych duchów.

pomysł: Fiksdal/Langgård/Becker choreografia i produkcja: Ingri Fiksdal muzyka: Ingvild Langgård scenografia: Signe Becker tancerze: Pernille Holden i Julie Solberg muzycy: Jørn Tore Egseth, Ane Marthe Sørlien Holen, Invild Langgård/øystein Wyller Odden i Gunhild Mathea Olaussen

MURKI I PIASKOWNICE KAROLINA FREINO Polska wystawa

Karolina Freino urodziła się w 1978 roku. Studia zrealizowała w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (rzeźba), Edinburgh College of Art (School of Sculpture) i Uniwersytecie Bauhasu w Weimarze (MFA Sztuka Publiczna i Nowe Strategie Artystyczne). Od 2007 roku asystentka w Katedrze Rzeźby ASP we Wrocławiu. Stypendystka m.in. Alfred Töpfer Stiftung (2005/6) i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012). Od 2006 roku pracuje z Dušicą Dražić (SRB), Samem Hopkinsem (UK/KEN) i Teresą Luzio (P) jako usually4.

Murki i Piaskownice to projekt pierwotnie realizowany w galerii OFFicyna w Szczecinie - to praca poruszająca problem użycia niemieckich i żydowskich nagrobków jako materiału budowlanego w powojennym Szczecinie. Nagrobki te używane były masowo do budowy murków, piaskownic, śmietników czy chodników na terenie całego miasta. Realizacja projektu odbywała się równoległe na dwóch płaszczyznach: dokumentacyjnej i artystycznej. W części dokumentacyjnej, wraz z internautami forum portalu sedina.pl (Portal Miłośników Dawnego Szczecina), ustalona została lista 40 miejsc, gdzie wykorzystano nagrobki jako materiał budowlany; następnie wykonana została ich dokumentacja fotograficzna. Wystosowane zostało także pismo do Miejskiego Konserwatora Zabytków z prośbą o ustosunkowanie się do tego problemu. Działanie artystyczne realizowane było w sferze publicznej mediów drukowanych. Przez miesiąc, w czterech głównych gazetach szczecińskich (Gazecie Wyborczej, Głosie Szczecińskim, Kurierze Szczecińskim i Moim Mieście), systematycznie publikowane były “nekrologi“ zawierające fragment zachowanej, możliwej do odczytania inskrypcji wraz z tłumaczeniem na język polski oraz zdjęcie nagrobka z opisem miejsca, gdzie się on znajduje.

CITY/WORK SEMINARIUM Polska/Norwegia

Seminarium jest spotkaniem polskich i norweskich badaczy oraz praktyków specjalizujących się w działaniach w przestrzeniach publicznych i pozateatralnych. Wystąpienia, połączone z prezentacjami unikalnych materiałów filmowych, będą poruszały zagadnienia związane zarówno z historią akcji realizowanych na ulicy (w tym szczególnie w kontekście artystycznych opozycyjnych manifestów polskiego teatru alternatywnego – jednym z gości będzie Jolanta Krukowska z legendarnego Teatru Akademia Ruchu z Warszawy), jak i wielością nowoczesnych nurtów performatywnych realizowanych obecnie w Europie i na świecie (w refleksji Rickarda Borgstroma – kuratora międzynarodowych festiwali sztuk performatywnych oraz Knuta Ove Arntzena – norweskiego pisarza, krytyka sztuki, wykładowcy Uniwersytetu w Bergen). Na seminarium bardzo mocno zaznaczony będzie też kontekst szczeciński – Helena Freino (szczecińska architekt i urbanistka) – oprócz wystąpienia w ramach stacjonarnego seminarium – poprowadzi także mobilny wykład połączony ze zwiedzaniem nieoczywistych przestrzeni miasta. Seminarium towarzyszyć będzie dyskusja z udziałem szczecińskich środowisk twórczych na temat wpływu interwencji artystycznej na zmianę sposobu myślenia o mieście.

Knut Ove Arntzen - norweski pisarz, recenzent teatralny i wykładowca teatrologii na Wydziale Lingwistyki, Literatury i Estetyki Uniwersytetu w Bergen. W przeszłości także krytyk teatralny gazety Arbeiderbladet i konsultant naukowy Międzynarodowego Teatru w Bergen. Jego wykład nosi tytuł: Strategia działania w skandynawskim akcjonizmie od lat sześćdziesiątych XX wieku – aspekty postmodernistycznego recyklingu i Wymiarów Geokulturalnych. „ …Jednym z celów ruchu Międzynarodówki Sytuacjonistycznej, od jej powstania w 1957 roku, było wyzwolenie odbiorców sztuki od skutków trwającego procesu komercjalizacji dzieła sztuki - od sytuacji stworzonej przez rozumienie dzieła sztuki z punktu widzenia jej domniemanej wartości handlowej, co naraża je na alienację i spekulację. Sytuacjoniści, jak stwierdził Guy Debord w swojej książce Społeczeństwo spektaklu (1967), chcieli uwolnić odbiorców - zarówno sztuki, jak i innych - od manipulacji spektaklem, zastępując go żywymi strukturami prezentacyjnymi…”

Rickard Borgström - kurator w dziedzinie sztuk performatywnych i pięknych. W Malmo odpowiadał za program festiwalu sztuk performantywnych Inkomst 2012. W latach 2011 i 2012 był kuratorem Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Stamsund. W ostatnich latach pracował też jako kurator w Teaterhuset Avant Garden, na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Performance Bastard w Trondheim i na Lofoten International Art Festival. W swoim wykładzie omówi termin „Perform” w odniesieniu do ostatnich zmian w naszych społeczeństwach i życiu w tzw. epoce postindistrialnej oraz zajmie się strategiami artystycznymi jako reakcją na tę zmianę.

Jolanta Krukowska – od 1972 roku aktorka Teatru Akademia Ruchu, współtwórczyni realizowanych przez tę grupę spektakli, akcji i performance’ów. Ponadto od 1986 roku w kraju i zagranicą realizuje warsztaty twórcze z zakresu świadomości ciała i treningu ruchowego aktora. Realizuje performance’y prezentowane zarówno w Polsce, jak i w ramach festiwali międzynarodowych w USA, Anglii, Niemczech, we Włoszech, w Australii i Nowej Zelandii. W swoim wystąpieniu: Miasto. Pole akcji. opowie o interwencjach miejskich realizowanych przez Teatr Akademia Ruchu, pokaże również unikalne filmy dokumentujące te działania.

Helena Freino - Architekt i urbanistka; od lat łączy pracę nauczyciela akademickiego w Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym w Szczecinie z twórczą pracą zawodową. Autorka kilkudziesięciu dokumentów planistycznych, w tym miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, wielu opracowań studialnych i operatów, szeregu opinii eksperckich i koreferatów, kilkudziesięciu publikacji krajowych i kilkunastu zagranicznych. Tytuł jej wykładu to Miejsca szczególne jako splot fizycznej i metafizycznej sfery doświadczania miasta na przykładzie Szczecina. Helena Freino oprócz wystąpienia w ramach stacjonarnego seminarium – poprowadzi także mobilny wykład połączony ze zwiedzaniem nieoczywistych przestrzeni miasta.

Seminarium towarzyszyć będzie dyskusja na temat wpływu interwencji artystycznej na zmianę sposobu myślenia o mieście.

PAWEŁ KULA Polska wystawa

Artysta wizualny i fotograf. Konstruuje archaiczne zabawki optyczne i prymitywne urządzenia do fotografowania, rysowania i pokazywania iluzji ruchu. Używa nietypowych materiałów światłoczułych: roślin, luminoforów, własnej skóry - badając peryferia wynalazku fotografii. Jest współwynalazcą solarigrafii (solargraphy) oraz twórcą założeń światowego projektu fotograficznego opartego na tej technice. W ramach projektu no.theatre.pl Paweł Kula przygotowuje wystawę poświęconą Miastu, która będzie zaprezentowana na Festiwalu Bastard w Trondheim we wrześniu 2014 roku.

Miasto nie przybiera ostatecznej formy. Żyjąc w nim można obserwować przestrzenie, które - utraciwszy pierwotną funkcję - dryfują poprzez sensy nadawane im przez efemerycznych użytkowników. Te fluktuacje znaczeń, często odległe od założonych, są fascynującym śladem człowieka żyjącego w miejskich hybrydach. Miasto to organizm, w którym trwa nieustanna rywalizacja, ale i harmonijne istnienie pomiędzy formami życia. To symbioza alternatywnych modeli istnienia, ale także przestrzeń autentycznego konfliktu. Foliowe szałasy miejskich nomadów i zabezpieczone kamerami domy. Zaimprowizowane punkty odzysku metali wybuchające nagłym płomieniem palonych kabli i niedzielne, familijne grille. Zarośnięte trzcinami baseny kąpielowe, leśne zwierzęta wstrzymujące ruch na skrzyżowaniach i symfonie na kominy opuszczonych fabryk, wewnątrz których echo zdaje się nie mieć końca. Monitorowane szkoły, nieformalne place zabaw i grodzone osiedla proponują praktyki z różnymi modelami rzeczywistości. Praktyki, które konstruują nasze rozumienie świata, ale bywa, że emanują aurą dyskretnej przemocy. Wszystkie te historie manifestują się w jednym miejskim ciele jednocześnie i czasami można je zobaczyć.


WSPIERAJĄ NAS:

Mecenat i Patronat Honorowy: Miasto Szczecin Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego

Współorganizator: Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie

Partner Norweski: Teaterhuset Avant Garden

Dofinansowanie: Festiwal Spoiwa Kultury dofinansowało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Wydarzenia artystyczne“ (priorytet: Teatr i taniec).

Projekt no.theatre.pl finansowany jest z funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych.

Patronat medialny: Didaskalia TVP Kultura wortal teatralny e-teatr Teatralia Teatralny.pl KulturaOnline TVP Szczecin Polskie Radio Szczecin Kurier Szczeciński Szczecin Główny wSzczecinie.pl Elewator Kultury Echo

Współpraca redakcyjna: RMF Classic

Partnerzy: Szczeciński Park Przemysłowy Stocznia Południe Stowarzyszenie Harbour & River Zachodniopomorski Urząd Wojewódzki Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście S.A DB Port Szczecin Sp. z o.o THPV Bembridge 1938 Instytut im. Jerzego Grotowskiego Zachodniopomorska OFFensywa Teatralna Książnica Pomorska w Szczecinie Teatr Lalek PLECIUGA Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie TRAFO Trafostacja Sztuki Szczeciński Inkubator Kultury Monar Babigoszcz Gryfiński Dom Kultury PKP Szczecin Szczecińskie Podziemne Trasy Turystyczne Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów Zakład Usług Komunalnych w Szczecinie Agencja Ochrony Gemini VIP MED Społeczne Stowarzyszenie Ratownicze Drukarnia Pose SDC nagłośnienie