Od 28 maja w Galerii Katarzyny Napiórkowskiej – Mont des Arts w Brukseli będzie można oglądać wystawę z okazji 25. rocznicy wolnych wyborów w Polsce pt. Artyści dla wolności.

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej przy Mont des Arts w Brukseli ma zaszczyt zaprosić na wystawę prac klasyków sztuki polskiej – Magdaleny Abakanowicz, Edwarda Dwurnika, Eugeniusza Markowskiego, Romana Opałki i Józefa Szajny.

Działalność artystyczna prezentowanych twórców przypada głównie na 2 poł. XX w. Ich sztuka stanowiła osobistą przestrzeń wolności w kraju, który pozbawiony był politycznej autonomii. Artyści ci byli jednymi z pierwszych, którzy wówczas w swojej twórczości przełamywali żelazną kurtynę i wyrażali wolnościowe ideały w zdehumanizowanym świecie.

Sztuka była dla nich przestrzenią wolności wyrażającą się w różnych formach: uwalniania od zniewoleń komunizmu, od nawiedzających wspomnień osobistych (jak w przypadku Józefa Szajny) lub po prostu przestrzenią do ekspresji indywidualnych idei.

Magdalenę Abakanowicz (1930) fascynują struktury organiczne, ich symbolika. Głównym tematem jej sztuki jest przede wszystkim człowiek i jego egzystencja. W swojej twórczości artystka przedstawia androgyniczne, pozbawione indywidualnych cech figury ludzkie, najczęściej zwielokrotnione. Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej zaprezentuje między innymi gwasze artystki pochodzące z cyklu Twarze nie będące portretami.

Edward Dwurnik (1943) – wybitny polski malarz, jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki współczesnej. Jeden z nielicznych artystów, któremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją (m.in. udział w documenta 7 w Kassel w 1982 roku). Od 1966 kontynuuje swój najbardziej znany cykl malarski przedstawiający miasta – Podróże autostopem zainspirowany twórczością Nikifora. Jego malarstwo nawiązuje również do sztuki Brueghla.

Eugeniusz Markowski (1912-2007) – głównym bohaterem jego ekspresyjnych kompozycji jest groteskowo ukazany człowiek. Artysta studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Podczas II wojny światowej wyemigrował do Włoch. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech, a następnie w Kanadzie. Przyczynił się do restytucji wielu dzieł zrabowanych przez nazistów. Do kraju powrócił w 1955 roku i dopiero wtedy aktywnie zaczął uprawiać sztukę. Uzyskał tytuł profesora i pracował jako pedagog na macierzystej uczelni.

Roman Opałka (1931-2011) tworzył monochromatyczne kompozycje, których faktura zachwycała wyrafinowaniem, a zarazem wyrazistością. Jego najsłynniejsze dzieło to cykl Opałka 1965 /1 – ∞. Artysta białą farbą zapisywał na płótnie szeregi liczb; początkowo robił to na czarnym płótnie, zmienił je następnie na szare. Od 1972, stopniowo rozjaśniał używane tło. Galeria Katarzyny Napiórkowskiej zaprezentuje wcześniejsze prace Opałki – grafiki należące do cyklu Opisanie świata. W pracach powraca motyw nieskończoności. Cykl ten był wielokrotnie nagradzany i prezentowany na międzynarodowych wystawach.

Józef Szajna (1922-2008) uprawiał malarstwo, grafikę, scenografię, reżyserię teatralną. Był autorem scenariuszy do własnych przedstawień, teoretykiem teatru. Artysta reprezentował Polskę między innymi na Międzynarodowym Biennale Sztuki w Wenecji (1970 i 1990) oraz Biennale w Sao Paulo (1979 i 1989), gdzie w 1979 roku został wymieniony wśród pięciu pierwszych artystów. Sztuka stanowiła dla niego przestrzeń wyzwolenia – nie tylko od traumy osobistych przeżyć, ale i zniewolenia systemu, w którym przyszło Polsce trwać. Jego sztuka jest tego świadectwem.