Eugeniusz Gerlach należy do artystów, których twórczość zwykło się określać mianem "osobnej". Świadomie pozostając obok aktualnych trendów, kontynuuje i rozwija on kierunek obrany na początku drogi artystycznej, oferując odbiorcy spójną wizję malarskiego świata.



Pierwsze lata plastycznych poszukiwań to okres fascynacji osiągnięciami kolorystów i postimpresjonizmu, poparte edukacją w Krakowskiej Akademii, przede wszystkim pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego. Powstają portrety, martwe natury, pejzaże, pierwsze kompozycje na poły abstrakcyjne czerpiące z osiągnięć kubizmu i futuryzmu, czy później malarstwa informel. Z biegiem lat, stopniowo pojawiają się figury ludzkie zredukowane do sylwetek wpisanych w płaszczyzny ekspresyjnego, żywego koloru, rozgraniczane ostrym konturem łuków i linii; przedmioty określane polami barw obwiedzionymi czarnym konturem, czy obrazy nie mające prostych odniesień do widzialnej rzeczywistości, jak "kompozycje kilimowe", będące układanką ściśle pokrywających płaszczyznę różnokolorowych kształtów.

Źródłem inspiracji jest tu sama natura ze swoim bogactwem barw, ale też malarstwo jako takie - definiowanie płaszczyzny płótna w kategoriach kompozycji, koloru i rytmu.

Eugeniusz Gerlach nawiązuje dialog z największymi osiągnięciami sztuki początków XX wieku, testuje możliwości warsztatu, prowadzi rodzaj praktycznej teorii sztuki przy jednoczesnym zachowaniu ciężaru materii malarskiej, bo też formalne zagadnienia komponowania przestrzeni zdają się pełnić tutaj rolę pierwszoplanową. Przeszłość jest dla artysty stale aktualnym punktem odniesienia. Tematy i motywy pojawiające się wielokrotnie na przestrzeni kilkudziesięciu lat przedstawiane są w rozmaitych konfiguracjach kompozycyjnych i kolorystycznych, by w kolejnych odsłonach ukazywać bogactwo form i precyzję operowania środkami malarskimi.



Ciągłe doskonalenie dostępnych środków wyrazu doprowadziło do wypracowania świadomego i przez to rozpoznawalnego autorskiego stylu. Konsekwencja w budowaniu dorobku artystycznego przywodzi na myśl etos pracy niemal benedyktyńskiej, jednak zawsze pełnej twórczej energii i entuzjazmu. Potwierdzeniem tego zdają się być słowa samego artysty, gdy zapytany o plany na przyszłość mówi, że wciąż chciałby trzymać się reguły, wedle której: "Nie ma dnia bez postawienia choćby jednej kreski, choćby jednej plamy, choćby jednego śladu pędzla". Tak jest od ponad pięćdziesięciu lat.

Wernisaż wystawy w czwartek 5 września 2013 godz. 18
Wystawa trwa od 3 do 22 września 2013

ZPAP Galeria Domu Artysty Plastyka, Mazowiecka 11a, Warszawa