Opowieść o ludzkiej potrzebie bycia zauważanym, pragnieniu bliskości i dotyku. Akcja rozgrywa się na przedmieściach Helsinek i obrazuje państwo opiekuńcze w erze królowania indywidualizmu oraz programów typu reality show. Obserwujemy dwa tygodnie z życia mieszkańców podmiejskich dzielnic. Bohaterowie odczuwają dojmujące pragnienie godnego życia i miłości. Ich losy wydają się absurdalne, nierzadko poruszające. Sytuacje pełne humoru przeplatają się z wydarzeniami ukazanymi w nieco ciemniejszych barwach.

Vuosaari to wielokulturowe wschodnie przedmieścia Helsinek, gdzie w pewien śnieżny zimowy tydzień krzyżują się drogi kilkorga bohaterów. Narkomanka Iiris i niebieski ptak Make kochają się i nienawidzą. 17-letnia Milla pragnie uciec od zwyczajnego życia i rozpocząć karierę modelki. Samotna matka Marika wręcza każdemu z bliskich wyraz swoich uczuć, jakby się z nimi żegnała. Pewien mąż szuka ciepła i zrozumienia u blondwłosej kochanki, bo nie znajduje ich u zimnej jak lód żony. Chłopczyk z rozbitej rodziny przelewa wszystkie uczucia na psa, którym się opiekuje...

„Samotny port - miłość” to przejmująca opowieść o poszukiwaniu miłości, a zarazem wielowymiarowy portret współczesnego fińskiego społeczeństwa: dorosłych i dzieci, bogatych i biednych, Finów oraz „przyjezdnych”. Historie ludzi przedstawionych przez Aku Louhimiesa są szczere i tak prawdziwe, że każdy może się w nich odnaleźć. Po tym filmie ma się ochotę przytulić swoich bliskich – na tym polega jego wielka siła!

Samotny port - miłość
Samotny port - miłość (Vuosaari)
2012, Finlandia
Czas trwania 123 min
Gatunek dramat
Reżyseria Aku Louhimies
Dystrybutor Vivarto
Premiery kinowe Polska 12 kwiecień 2013
Świat 03 luty 2012

Bohaterowie filmu to postaci słabe i zagubione, poszukujące za wszelką cenę akceptacji, niezależnie od ceny jaką trzeba za nią zapłacić. Wszystkich ich łączy ogromna potrzeba bycia kochanym, są niedoskonali, ale jednocześnie do działania popycha ich silne pragnienie miłości.
Bohaterów każdego z epizodów nic ze sobą nie łączy, prócz mijania się na pokrytych śniegiem chodnikach między blokami, nic też nie wskazuje na to, aby mieli spotkać się w finale filmu. Mimo to w każdym z nich dostrzegamy ten sam schemat: droga na dno, nagła poprawa, znów upadek. Ponoszą porażki, wzajemnie się ranią , ale mimo to w ich sercach tli się nadzieja na szczęście.

HELSIŃSKA DZIELNICA VUOSAARI:

Dzielnica Vuosaari jest to najszybciej rozwijający się w Helsinkach obszar. Jest satelitarnym miastem Helsinek, bardzo szybko rozwijającym się przemysłowo. W planowaniu tej przestrzeni brał udział jeden z najsłynniejszych fińskich architektów Vilio Revel. Od lat 90-tych bardzo zwiększyła się liczba ludzi i wciąż wzrasta ( 35,000 tyś – 2006 rok; 40,000 - tyś 2010 rok ). Bezrobocie przekracza ponad 10%. Od 2002 roku ponad 11% mieszkańców to obcokrajowcy, głównie Rosjanie, Estończycy, Kurdowie, Somalijczycy. Główną ulicę dzielnicy Meri – Rastila mieszkańcy nazywają Aleją Mogadiszu.

O FILMIE:

„To film o tym jak trudno jest kochać, ale też o tym, jak bardzo tego pragniemy.”
Reżyser filmu Aku Louhimies

„To historia imponująca oryginalnością i nietypowym językiem narracji. Prowadząca prosto do zaskakującego zwrotu akcji.”
Jury MFF Festroia

„Jest to film pełen energii i emocji, bardzo realistyczny i poetycki zarazem. Był kręcony na dwóch kamerach, po to aby uchwycić również rzeczy spoza głównego kadru. Ten sposób filmowania jest bliższy dużo bardziej Cassavetes niż Dogmie .”
MFF w Moskwie
„Poważny i ambitny film, o którym będzie się dyskutowało jeszcze przez długi czas.”
Antti Alanen (Film Diary)
„Znakomitym przykładem filmu w naszym nadwiślańskim stylu jest tegoroczne „Samotny port - miłość”. Reżyser Aku Louhimies postanowił opowiedzieć historie zwyczajnych ludzi. Akcję osadził nie na strzeżonych osiedlach Espoo, nie w modnym Aviapolis, ale w tytułowej dzielnicy we wschodnich Helsinkach, kojarzonej przede wszystkim z wielokulturowością, imigrantami i bezrobociem. Na deser dodał zimę, która miasto czyni dwukolorowym i monotonnym oraz sprawia że ludzie, i tak dość zamknięci, stają się sobie jeszcze bardziej obcy chowając się za pancerzami płaszczy i pod hełmami czapek. W tej scenerii podążamy śladem kilku (nie zwyczajowych trzech, ale aż ośmiu) historii.
Historie z filmu, i tu duży plus dla scenarzystów, kończą się podobnie jak historia Vuosaari ( w 2008 roku otwarto w dzielnicy największą i najnowocześniejszą przystań portu helsińskiego, która częściowo rozwiązała problemy zatrudnieniowe wschodnich Helsinek, nie tworząc z nich jednak automatycznie raju na ziemi). Tak też i kończą się historie Mariki, Lauriego, Milli, Iiris i innych (zresztą jedna z nich rzeczywiście znajduje finał w samym porcie) – bez fajerwerków, zachodzącego słońca i bałkańskiej orkiestry dętej.
Ale czy podniesienie się z dna do przyzwoitego poziomu nie jest dużo większym zwycięstwem niż pretensjonalny i nienaturalny amerykański happy end? Zwycięstwem o tyle lepszym, że bliższym każdemu z nas, zmagających się raczej z codziennością, niż z kwestią bycia jedynym człowiekiem zdolnym uratować świat od zagłady”
Autor: Fał ( wpmt.pl)

REŻYSER:

Aku Louhimies – reżyser
38-letni Louhimies uważany jest za jednego z najbardziej utalentowanych fińskich reżyserów. Urodził się 3 lipca 1968 roku, w Helsinkach, w Finlandii. Wielokrotnie nagradzany jako reżyser i scenarzysta. W 1986 roku ukończył Billings West High, MT, USA, studiował na Uniwersytecie w Helsinkach oraz Uniwersytecie Sztuki i Wzornictwa w Helsinkach. O Aku Louhimesie publiczność dowiedziała się po jego przełomowym filmie Levottomat (2000), filmie
pokolenia końca lat 90. Kolejno były Kuutamolla (2002) i wielokrotnie nagrodzony, bardzo popularny serial telewizyjny Irtiottoja (2003). Również doceniony przez krytyków i widzów jest jego mroczny Paha maa - „Kraina mrozu” (2005), który zebrał aż 8 nagród Jossi (Fiński odpowiednik Oskarów). Film nakręcono w niespełna dwa miesiące w Finlandii, a pomysł filmu narodził się w głowie reżysera po przeczytaniu krótkiego opowiadania Lwa Tołstoja "Faux Billet".
W 2006 Louhimies wyreżyserował komedię „Riisuttu mies” i film „Valkoinen kaupunki” - „Zamarznięte miasto” oparty, o wcześniej reżyserowany przez niego, serial telewizyjny Fragments.
Kolejny był dramat Käsky (2008), którego akcja rozgrywał się podczas Fińskiej Wojny Domowej.
W 2011 Louhimies został wybrany przewodniczącym Fińskiego Stowarzyszenia Reżyserów. Dwukrotnie otrzymał nagrodę Jossi, za najlepszą reżyserię, Paha maa ( „Kraina mrozu”) i Valkoinen kaupunki („ Zamarzniete miasto”). Oraz nagrodę Jossi za najlepszy scenariusz. Jego filmy są znane ze świetnej gry aktorskiej.