15 marca na ekrany kin wejdzie film o genialnej chilijskiej artystce - „Violeta poszła do nieba”. Opowieść o życiu Violety Parry, słynnej chilijskiej pieśniarki, daleka jednak od konwencjonalnej biografii. Andres Wood podąża śladem najważniejszych faktów z życia Violety, pokazując, jak utalentowana dziewczynka z biednej rodziny z czasem staje się międzynarodową sensacją i ikoną muzyki folk.

Reżyser wędruje po wydarzeniach, które ukształtowały Parrę i uczyniły jej sztukę tak szczerą i prawdziwą, że poruszała tłumy. Śledzi sukcesy oraz dramaty Violety: jej zmagania z alkoholizmem ojca-muzyka i walkę o jego godność, śmierć córeczki, burzliwy romans z młodszym muzykiem, niepowodzenie jej folkowego uniwersytetu, starzenie się. Wyjawia jej sekrety, lęki, frustracje i radości. A wszystkiemu towarzyszą poruszające serca piosenki twórczyni Nueva Cancion.

Nagrody
2012 – Międzynarodowy Festiwal Filmu i Muzyki Transatlantyk w Poznaniu, sekcja
Panorama
2012 – 10. MFF TOFIFEST w Toruniu, sekcja Forum 2011/2012
2012 – 27. MFF w Guadalajarze – Nagroda FIPRESCI, nagroda dla najlepszej aktorki (Francisca Gavilán)
2012 – 29. MFF w Miami – Grand Jury Discretionary Prize w konkursie filmów iberoamerykańskich
2012 – FF w Hamburgu, sekcja Vitrina
2012 – MFF w Sztokholmie, sekcja Latin Visions
2012 – 53. MFF w Salonikach, sekcja Open Horizons
2012 – 56. FF w Londynie (BFI), sekcja Sonic
2012 – 24. Spotkania z Kinem Latynoamerykańskim w Tuluzie – Nagroda Publiczności
2012 – nominacja do Nagrody Goya dla najlepszego filmu iberoamerykańskiego
2012 – oficjalny chilijski kandydat do Oscara (nie znalazł się na krótkiej liście)
2012 – MFF w Sundance, sekcja World Cinema-Dramatic – Wielka Nagroda Jury
2011 – nagroda Stowarzyszenia Chilijskich Krytyków Filmowych – najlepszy film chilijski
2011 – chilijskie nagrody Pedro Sienny – najlepszy film, najlepsza aktorka, najlepsza scenografia, najlepsze kostiumy
2011 – 37. Festiwal Kina Iberoamerykańskiego w Huelvie: nagroda Colon de Plata – najlepszy reżyser, najlepsza aktorka

Violeta Parra – pieśniarka, autorka tekstów i poetka; kolekcjonerka muzyki ludowej, malarka i rzeźbiarka. Artystka o wielu twarzach (zajmowała się także haftem i ceramiką), ikona chilijskiej kultury, skarbniczka oraz strażniczka tradycji i kobieta pełna sprzeczności… A wszystko to w jednej osobie, naznaczonej znamionami geniuszu.Stworzyła ponad 3000 pieśni oraz wiele innych dzieł sztuki. Otworzyła chilijskiej „Nueva Cancion” drzwi na świat. Ocaliła od zapomnienia ginącą kulturę tradycyjną, niczym zapalony etnolog podróżując po Chile, aby ją poznać, spisać i zachować. Potem dawała jej drugie życie, czerpiąc z niej, przekształcając, tworząc swoje muzyczne arcydzieła, które prezentowała w czasie licznych koncertów. „Twórz z tego, co jest” – oto jej hasło.Utwory Violety były chwalone przez krytykę za poetyckie i niebanalne teksty, często zaangażowane społecznie. Obecnie jej piosenki mają w swoim repertuarze słynni międzynarodowi artyści: Joan Baez, U2, Faith No More, Pete Seeger, Wynton Marsalis, Shakira, Michael Bublé, Juanes, Alejandro Sanz, Laura Pausini, Buena Vista Social Club, Mercedes Sosa, Chavela Vargas, Cafe Tacuba, Joan Manuel Serrat, Charly García, Silvio Rodríguez i Miguel Bosé. Śpiewając je na koncertach, sprawiają, że teksty i muzyka Violety Parry pozostają nieśmiertelne i docierają do różnych miejsc na świecie.
Parra, kobieta awangardy, wyprzedziła swój czas. Za pomocą gitary protestowała przeciw niesprawiedliwości społecznej, którą znała z osobistych doświadczeń (pochodziła z biednej rodziny, bardzo krótko uczęszczała do szkoły, którą musiała opuścić, aby zarabiać na utrzymanie). Wypowiadała się poprzez śpiew. Śpiewem wyrażała uczucia, bolesne przeżycia, niepokoje serca. Jej piosenki – życiowe, szczere i prawdziwe – szczególnie trafiały do serc młodych ludzi.
Wraz z muzyką Violety świat poznawał także jej inne oryginalne dzieła: obrazy, gobeliny, ceramikę. Chilijska artystka i jej sztuka zawędrowały do Argentyny, Rosji, Finlandii, Niemiec, Włoch i Francji.
W 1964 roku Luwr po raz pierwszy otworzył swe podwoje przed artystą z Ameryki Łacińskiej. Parra była pierwszą kobietą, której indywidualne prace tam wystawiono. Francuski dziennik „Le Figaro” tak skomentował wystawę jej dzieł: „Leonardo Da Vinci skończył w Luwrze, a Violeta Parra tam zaczęła”.
W jednym z wywiadów dla szwajcarskiej telewizji zapytano ją, co by wybrała, gdyby mogła skupić się tylko na jednej formie artystycznego wyrazu. Odpowiedziała: „Zdecydowałabym się przebywać z ludźmi, ponieważ to oni mnie inspirują”. Naciskana przez dziennikarza, powiedziała, że wybrałaby malarstwo, „bo w nim zawiera się to wszystko, co smutne w jej życiu i co pochodzi z najgłębszych zakamarków jej duszy”.
W 1965 roku Violeta wróciła do Chile i postawiła ogromny namiot w La Reina. Marzyła, że to miejsce stanie się centrum kultury ludowej, czymś w rodzaju ludowego uniwersytetu i ośrodka swobodnej wymiany myśli i artystycznych doświadczeń. Nadzieje, jakie pokładała w tym przedsięwzięciu, nie zostały jednak spełnione. Projekt, początkowo przyjmowany z entuzjazmem i zainteresowaniem, stopniowo popadł w zapomnienie.
Do tego doszły jeszcze problemy osobiste – Violetę opuścił Gilbert Favre, miłość jej życia. Artystka oznajmiła: „W dniu, w którym nie będę mogła poświęcić piosenek mojej miłości, postawię gitarę w kącie i umrę". Tak też zrobiła.
5 lutego 1967 roku, w wieku pięćdziesięciu lat, niezrozumiana przez chilijskie społeczeństwo i niezdolna do rozwiązania emocjonalnych problemów, które dręczyły ją przez całe życie, jednym strzałem zakończyła je w namiocie La Reina.
Dziś jest najbardziej znaną na świecie przedstawicielką chilijskiego folkloru i źródłem inspiracji kolejnych pokoleń popularnych muzyków.

Instytut Rozwoju Kultury Alternatywnej IRKA zaprasza na przedpremierowy pokaz filmu "VIOLETA POSZŁA DO NIEBA". Do wygrania mamy dla Was podwójne zaproszenia na pokaz 11 marca o godz. 18:30 w warszawskim kinie Praha (ul.Jagiellońska 26).

Jeśli chcesz wygrać podwójne zaproszenie na ten koncert wyślij maila z tematem VIOLETA POSZŁA DO NIEBA na adres: konkursy(at)irka.com.pl. Do kilkunastu osób trafią zaproszenia na film. Na maile czekamy do 11 marca do godz 13. Zwycięzcy zostaną poinformowani mailowo.
Możesz zaprosić swoich znajomych do udziału w konkursie, udostępniając newsa IRKI w serwisie społecznościowym, z którego najczęściej korzystasz. Ikonki społecznościowe znajdziesz pod tekstem newsa.