„Śpij Aniele mój / Bez kolacji to wybór tekstów oczekiwany i potrzebny. To lektura, na którą czekaliśmy długo, ponieważ Janerki inaczej się słucha, niż czyta” – pisze o najnowszej pozycji Biura Literackiego Jacek Nizinkiewicz. Trzydzieści trzy wiersze Janerki zebrane przez muzykującego poetę Filipa Zawadę dały tom nieoczywisty, drapieżny i zaskakujący. W kwietniu na Porcie Literackim specjalny koncert artysty w ramach projektu „Piosenki na papierze”. Zainteresowanych egz. recenzenckim prosimy o wpisanie TAK w odpowiedzi na niniejszy list.

Nakładem Biura Literackiego ukazała się książka Lecha Janerki Śpij Aniele mój / Bez kolacji. Wyboru tekstów muzyka dokonał Filip Zawada. Premiera wydawnictwa zbiega się z 60. urodzinami wybitnego wrocławskiego artysty.

Okazją do świętowania jubileuszu Lecha Janerki będzie także 18. Europejski Port Literacki Wrocław. W piątek 19 kwietnia w Imparcie o godz. 21:00 zaplanowany został z okazji wydania książki koncert muzyka, który zakończy pierwszy dzień festiwalu.

Założeniem serii „Piosenki na papierze” jest zaprezentowanie czytelnikom tekstów znanych polskich i zagranicznych muzyków, dla których treść zawsze była istotnym tworzywem utworów. W świecie słów Lecha Janerki dobrze wyczuwalny jest moment, chwila, zakorzenienie w rzeczywistości.

Jest to jednak świat alternatywny i pełen życia, z nieskończoną energią buntujący się przeciwko szarej codzienności – ton nie zmienia się niezależnie od tego, czy czytamy wiersze z czasów, gdy panowała cenzura, czy napisane całkiem niedawno.

Lech Janerka odczarowuje świat melodyjnymi okrzykami i przemyślanymi frazami, zmieniając słowa piosenek w rytmiczne zaklęcia. Jak spośród setek zwrotek wybrać te najważniejsze trzydzieści trzy wiersze wrocławskiego muzyka?

Filip Zawada w posłowiu do książki stwierdza, że wybór ten był bardzo symboliczny. Są tu wiersze o miłości i wojnie, snach, szpiegostwie i fajkach pokoju: „Symbolika 33 tekstów narzuca natomiast sposób czytania. Wszystko należy spowolnić do 33 obrotów na minutę – tak jak w gramofonie”.

W 33 tekstach Janerki wybranych przez Zawadę dobrze widać głębię lirycznych przemyśleń muzyka. Rozprawia o samotności i poszukiwaniu samego siebie. W wyborze znajdziemy m.in. utwory z legendarnej płyty Klaus Mitffoch.

Piosenki z albumu analizował Paweł Tański w szkicu „Siedzi, a chciałby postać”: „Użyte w piosenkach mechanizmy językowe służą oczywiście ocaleniu przestrzeni wolności – skoro muszę zmagać się z cenzurą, władzą, to chociaż wytknę jej język – poprzez zabawę lingwistyczną, poprzez humor, surrealizm kreacji”.

Językowe eksperymenty i rytmiczne zabawy widać praktycznie w każdym tekście Janerki: „Rewolucji minął czas/ A wszystko takie ledwe/ Blade słabe/ Trumna roku/ Karzeł” z „Absolutu” czy wersy z „Piosenki dla żywych”: „Idą wszyscy święci/ Potrzaskani uśmiechnięci/ I to jest znak”.

Jacek Podsiadło również pisał o utworach Janerki w szkicu „Inteligentny mężczyzna idzie do cenzora”: „Składanie słów przez wrocławskiego rockmana jest, jak w przypadku większości rockmanów, intuicyjne. To taka twórczość 'ludowa', opowiadanie 'własnymi słowami', co w duszy gra”.

Literacką wartość tekstów Janerki dobrze podsumowuje Paweł Tański: „Antropologia poetycka zawarta w piosenkach wykonywanych przez Lecha Janerkę jest wyrazem troski o ludzki rozum, rockowa energia pozwala wspaniale wyrazić emocje i myśli wrocławskiego artysty, który z całych sił próbuje uratować człowieka od głupoty i niewoli”.