W lutym w krakowskim Starym Teatrze czeka na was wykwintna teatralna uczta. Zajrzyjcie do repertuarów. Na pewno znajdziecie coś dla siebie.

Repertuar – Luty 2013:

1,2, 3 luty godz. 19.15 DS Oresteja

Z siedmiu ocalałych tragedii Ajschylosa największe emocje budzi Oresteja, jedyna zachowana trylogia antyczna. To najpełniejszy i najbardziej wstrząsający opis tragicznej klątwy, którą dotknięty został ród Agamemnona. Nie ma końca powiększająca się wciąż lista ofiar, bo każdy mord pociąga za sobą kolejny, a wymierzana sprawiedliwość daje początek nowym krzywdom. Surowa, ascetyczna konstrukcja dramatu i poetyckie obrazy składają się na okrutną wizję ludzkości, która nie przystaje do cywilizacyjnych ram. Jaka odległość dzieli nasze doświadczenia od tych zapisanych wieki temu?

1,2,3 luty godz. 19.30 NS blogi.pl

Człowiek rejestrujący bieg swoich nocnych myśli, kobieta siedząca samotnie przed niebieskim ekranem komputera, aby wylać z siebie coś – no właśnie – co? Lęki? Pretensje? Pragnienia? Frustracje? Nadzieje? Nie interesuje nas obyczajowy eksces takich wynurzeń, ani ich ekshibicjonizm. Nie szukamy też w nich historii, fabuły. Ciekawi nas, jakimi drogami, dokąd biegnie ludzka myśl, nieskrępowana konwencjami, powstająca w ciszy, niedbająca o reakcję rozmówcy, tylko pośrednio skierowana do świata, wyrzucana gdzieś w anonimowy kosmos sieci. Jak się ona wykoślawia, w jak „odklejone”, perwersyjne, ironiczne, absurdalne popada rejony.

5,6,7 luty godz.19.15 SK, Kordian

„Potrzebuję ciała, aby wypowiedzieć poezję. Potrzebuję poezji, aby wypowiedzieć swoje ciało. Mogą to być słowa Słowackiego lub Kordiana, ja również mogę się pod nimi podpisać. Specyfika języka i konstrukcji tego dramatu momentami przypomina poszukiwanie miejsca dla poezji. To tak jakby podmiot liryczny poszukiwał ciała, przez które może wypowiedzieć swój monolog; to niezwykłe jak wszystko dla Słowackiego-podmiotu lirycznego-Kordiana jest niewystarczające. Wiele miejsc akcji, ciągła ucieczka, zdewastowany świat i samobójczy pęd to nie są wymarzone tematy liryczne; to tematy, które poezję i dramat rozsadzają. Paraliżują też ciało, które musi je wypowiedzieć.”

5,6,7, 8,9 luty godz. 18.00 DS, Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie

Punktem wyjścia przygotowywanej w Starym Teatrze inscenizacji jest właśnie to nieustanne pielgrzymowanie Polaków do Polski – wyśnionej, wspaniałej, świętej, ale wciąż nieosiągalnej. Ta wędrówka pozwala na rytualne przeżywanie powrotu do źródeł wszelkiego dobra i piękna, przy wtórze żarliwych modlitw zanoszonych do nieba – czyli tej mitycznej Ojczyzny. Bohaterami spektaklu są współcześni pielgrzymi, którzy – wyśpiewując kolejne antyfony do Polski – odbywają podróż w głąb narodowej duszy.

8,9 luty godz. 19,30 NS Ja jestem Żyd z Wesela

Jest to troszeczkę śmieszna, choć w zasadzie bardzo smutna opowieść, zasłyszana i z melancholijnym humorem napisana przez Romana Brandstaettera. Jej bohaterem jest Hirsz Singer, karczmarz z Bronowic Małych, który pewnego dnia, nie przeczuwając co z tego wyniknie, znalazł się wraz z żoną i córką na weselu poety Rydla. No i po kilku miesiącach wynikło. Pan Hirsz, spokojny obywatel i uczciwy kupiec, oraz jego córka Pepa, panienka przyzwoicie wychowana, znaleźli się w literaturze. (…) Taki wstyd, taka obmowa, na cały Kraków, na całą Galicję – za co, dlaczego? I nie dość, że poszkodowany został na kupieckim honorze, jeszcze stracił nazwisko, bo wszyscy zaczęli o nim mówić «żyd z Wesela».

12,13,14 luty godz. 19.15 NS Tajny agent dawniej znany jako koprofagi czyli znienawidzeni ale niezbędni

Conrad ze sceptycyzmem, by nie powiedzieć przerażeniem patrzy na anarchistyczną gorączkę, metody terrorystów w walce z systemem, bezwzględność zamachowców i cynizm tajnych służb. Co tak naprawdę wiemy o kulisach i pobudkach ludzkiego działania? Kto jest idealistycznym buntownikiem, a kto przestępcą i zdrajcą? Czy wspólne dobro ludzkości to jedynie fantazmat?

12,13,14 luty godz.19.15 SK Amfitrion

Komedia masek i omyłek, romantyczna parafraza sztuki Molière’a będącej przepisaniem dramatu Plauta. Bogowie, na czele z Jupiterem interweniują w świat ziemski, czyniąc zeń arenę komicznych nieporozumień. Wcielają się w postaci mitu o narodzinach Herkulesa – w króla Teb Amfitriona i jego sługę Sozjasza – by ich kosztem rozgrywać partię miłosnych szachów z nieświadomymi manipulacji kobietami – Alkmeną (szlachetną małżonką Amfitriona) i Charysą (nieco mniej szlachetną żoną Sozjasza).

16,17 luty godz. 19.15 DS Chłopcy

Bohaterowie Chłopców nie wypowiadają konwencjonalnych teatralnych monologów, nie dokonują głośnej autoanalizy, ale liczne dialogi, które – skazani na bezczynność, zamknięcie w ograniczonej przestrzeni i własne towarzystwo – bezustannie prowadzą, pozwalają wiele dowiedzieć się o ich uczuciach i przemyśleniach. Wszystko to sprawia, że ów dramat z życia sfer starszych jest jedną z najbardziej emocjonalnie odbieranych sztuk Grochowiaka, a jego bohaterowie faktycznie jawią nam się «chłopcami» o niezwykle intensywnym życiu wewnętrznym – nie zaś staruszkami skazanymi na powolne fizyczne zamieranie. W jednym z późnych wywiadów telewizyjnych autor Chłopców, broniąc swojego dramatu heroicznego przed zarzutem turpizmu, deklarował, że jest optymistą. I jako optymista poprzez swoją twórczość chce pomagać innym w pogodzeniu się z tym, co nieuniknione – ze starością i śmiercią”.

16,17 luty godz. 19.30, NS Śmierć i zmartwychwstanie świata

Spektakl „Śmierć i zmartwychwstanie świata” w reżyserii Eweliny Marciniak jest polską prapremierą sztuki 31-letniego niemieckiego dramatopisarza, który mimo stosunkowo młodego wieku zajmuje już ugruntowaną pozycję w niemieckojęzycznym teatrze. W 2009 roku Nis-Momme Stockmann wziął udział w roboczych spotkaniach dramaturgów w ramach sieci Mitos21, które miały miejsce w Starym Teatrze. Fragmenty pisanego przezeń wówczas dramatu (ukończonego ostatecznie w ubiegłym roku) stanowiły podstawę warsztatowego spektaklu zaprezentowanego w roku 2010 na scenie Muzeum.

20,21,22,23 luty godz. 19.15, DS, Trans-Atlantyk

Czy ponad pół wieku od napisania Trans-Atlantyku bluźniercza konfrontacja patriotyzmu z homo(seksualizmem) nadal odsłania zamkniętego w szafie trupa? Czy zaaplikowana przez Gombrowicza terapia wstrząsowa, mająca wyzwolić Polaka spod władzy Polski, czy – szerzej – człowieka spod władzy narodu, zadziałała? Czy przeciwnie – potrzebna jest dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek? Czy walka Ojczyzny z Synczyzną trwa nadal i jaki jest jej wynik w naszej duchowej rzeczywistości? Czy wybiliśmy się na myślową samodzielność? – reżyser zaprasza do szukania odpowiedzi na te pytania, wpisując jednocześnie swoje przedsięwzięcie w kontekst ideologii i kultury sarmackiej oraz jej wpływu na nasze postrzeganie świata.

20,21,22 luty godz. 19.15 SK Szkoła żon

Jedna z tych sztuk Moliera, które spowodowały rewolucyjne przemiany w sztywnym kanonie siedemnastowiecznego komediopisarstwa, wywołując zaciekłe polemiki i niewybredne ataki literackich konserwatystów. Uznaje się ją za początek komedii charakterów, łączącej w sobie elementy psychologiczne i obyczajowe.

23,24,26 luty godz. 19.30 NS Paw Królowej

Żyjemy w społeczeństwach zbudowanych na idei wspólnoty.
Europa przeżywa kryzys idei.Wspólnoty idei nie ma.
Paw królowej
to poemat renegatów języka,
to poemat pokolenia, któremu obiecano wszystko,
to poemat pokolenia, któremu wręczono wszystko na wstępie,
to poemat o tym dlaczego, warto słuchać, tych którzy nie mają nic do powiedzenia.

27,28 luty godz. 19.15 DS Iluzje

Wspólnie z aktorami mamy przyjemność zaprosić Was na nasz – nie mogę powiedzieć: spektakl – gdyż będzie to raczej po prostu spotkanie. Mamy więc przyjemność serdecznie zaprosić na spotkanie, podczas którego opowiemy Państwu historie z życia dwóch par małżeńskich. W rzeczywistości pary te nigdy nie istniały, wymyśliłem je. Chcemy jednak, abyście Państwo wysłuchali tych opowieści, ponieważ są one bardzo piękne i wzruszające, a poza tym mamy przekonanie, że rozmawianie właśnie na takie tematy jest w dzisiejszych czasach niezwykle ważne.

27,28 luty godz. 19.15 SK Anatomia Tytusa

To parafraza dramatu Williama Szekspira o tragicznym losie rzymskiego wodza Tytusa Andronikusa – to apokaliptyczna wizja rozpadu imperium, które reaguje histerią na targające nim sprzeczności. Przemoc zamienia się w bestialskie okrucieństwo, rewanż staje się nieodpartym pragnieniem zemsty, a obcy przybierają postać odrażających barbarzyńców, których wykluczenie niespodziewanie nabiera cech eliminacji. Przedstawiony świat traci fundament wartości, na których wzniesiony był jego gmach i które określały jego sens.