Warszawskie Kino Świt w dniach 26-29 października 2012 r. zaprasza na Przegląd filmów japońskich "Miłość i młodość na przestrzeni dziejów". Wstęp wolny.

W ramach projektu "Bródno kocha kino" zapraszamy na niezwykły przegląd filmów japońskich, które nigdy wcześniej nie były pokazywane w Polsce. Organizatorami przeglądu są Fundacja Japońska, ambasada Japonii w Polsce i Kino Świt.

W czasie przeglądu zobaczymy siedem filmów: „Kobieta z mgły” (1936) Gosho Heinosuke, „Dziewczęta z Izu” (1945) Gosho Heinosuke, „Opowieści o księciu Genji” (1951) Yoshimura Kozaburo, „Eijanaika” (1981) Imamura Shohei, „List miłosny” (1985) Kumashiro Tatsumi, „Zegen“ (1987) Imamura Shohei, „Nie z tego świata” (2003) Sakamoto Junji.

Plan przeglądu

26 X piątek

g. 18.00 „Kobieta z mgły” (1936) reż. Gosho Heinosuke, 111 min.

Akcja filmu dzieje się w latach trzydziestych XX w. w Tokio. Film to dramat społeczny, broniący tradycyjnego japońskiego stylu życia i rodziny, kładący nacisk na potrzebę osobistej ofiary dla wspólnego dobra. Ukazany jest też obraz młodszego pokolenia, które nie widzi sensu zachowywania tradycji.
Gosho Heinosuke (1902-1981) to jeden z najważniejszych reżyserów w początkach kina japońskiego, nakręcił też pierwszy japoński film dźwiękowy The Neighbor’s Wife and Mine (Madamu to nyobo) w 1931 r. Jego filmy pokazują codzienne życie klasy średniej. Dokonał wielu adaptacji dzieł literackich na filmowe. Jego pomysłowe wykorzystanie milczenia w filmach dźwiękowych, użycie symboli i szybkie sekwencje obrazów, pozwoliły mu zostać jednym z najlepszych reżyserów wczesnych lat japońskiego filmu. Jednym z jego najbardziej znanych filmów jest Four Chimneys (Entotsu no mieru basho, 1953).

g. 20.30 „Dziewczęta z Izu” (1945) reż. Gosho Heinosuke, 74 min.

Akcja filmu dzieje się na półwyspie Izu podczas II wojny światowej. Miyauchi Kiyoshi, młody oficer pochodzący z wyższych sfer zostaje przysłany do miasta, gdzie znajduje mieszkanie u kobiety, która ma dwie córki. Kiyoshi będąc w gościnie z czasem pozwala sobie na zbyt wiele. Siostra kobiety, która wynajęła mu pokój nie może pogodzić się z sytuacją, iż obcy mężczyzna mieszka z dwiema niezamężnymi kobietami.
To jeden z kilku filmów wyprodukowanych w 1945 r. w Japonii. Jego premiera miała miejsce dwa tygodnie po kapitulacji Japonii. Reżyser śmiało kreśli nastroje i stosunki społeczne w objętej wojną Japonii.

27 X sobota

g. 16.00 „Opowieść o księciu Genji” (1951) reż. Yoshimura Kozaburo, 124 min.

Film powstał na podstawie „Genji Monogatari", najstarszej powieści w Japonii. Została ona napisana w początkach XI w. przez Murasaki Shikubu, damę dworu na dworze cesarskim. Przedstawia życie w połowie X wieku z delikatną psychologiczną ekspresją. Jednak dopiero w 1951 roku, została podjęta pierwsza próba sfilmowania, gdyż przed 1945 roku zabronione było filmowanie romansów dotyczących dworu cesarskiego. Okres Heian (794-1192) nie była wcześniej przedstawiana w kinie lub na scenie. Yoshimura Kozaburo i jego ekipa z wielkim trudem odtworzyli obyczaje i zwyczaje tego okresu.

g. 18.30 „Eijanaika / Dlaczego nie?” (1981) reż. Imamura Shohei, 151 min.

Akcja filmu dzieje się w Tokio (ówcześnie Edo) w drugim roku z ery Keio (1866). Japonia jest w środku burzliwego okresu. Narastające niepokoje społeczne zapowiadają nadejście nowej ery.
Genji, po nieobecności trwającej sześć lat, wraca do takiej Japonii z Ameryki. Podczas transportu surowego jedwabiu z Jokohamy, Genji, biedny rolnik, stał się rozbitkiem. Odpływający amerykański statek zabrał go do Ameryki. Dla Genji, Stany Zjednoczone były krajem wolności i równości, niebiańskiej ziemi, ale tęsknota za swym ojczystym krajem i jego młodą żoną Ine nigdy nie minęła.
Do nakręcenia tego wielkiego epickiego filmu, ukazującego sytuację społeczną i polityczną na przełomie okresu Edo i Meiji reżyser przygotowywał się ponad 10 lat.

28 X niedziela

g. 16.00 „List miłosny” (1985) reż. Kumashiro Tatsumi, 108 min.

Akcja filmu dzieje się we współczesnej Japonii w Tokio i na jego przedmieściach. Opisując historię miłosnego trójkąta reżyser portretuje mentalność współczesnych Japończyków i przemiany w niej zachodzące. Historia opiera się na powieści Renjo Mikihiko, który zdobył Naoki Award, nagrodę literacką stanowiącą bramę do sukcesu dla młodych pisarzy.

g. 18.30 „Zegen“ (1987) reż. Imamura Shohei, 124 min.

Akcja filmu dzieje się na obszarze Hongkongu, Chin, Singapuru i Malezji od 1901 r. do II wojny światowej. Muraoka Iheiji ma za zadanie szpiegowanie Rosjan, do czego wykorzystuje prostytutkę Tome, żeby uzyskać od niej informacje. Jest zszokowany, kiedy zostaje ona zabrana przez policję i później znaleziona martwa. Kiedy wraca do Hongkongu, dowiaduje się, że jego znajomy odnalazł swoja ukochaną Shiho pracującą jako prostytutkę w Singapurze i odkupił ją. Film był nominowany do Złotej Palmy.
Jest to jedno z niewielu przedstawień w japońskim kinie japońskiego wykorzystywania „comfort women”. Tym eufemistycznym terminem określano kobiety zmuszane do świadczenia usług seksualnych w japońskich, wojskowych domach publicznych w Azji Południowo-Wschodniej i na Pacyfiku podczas II wojny światowej. Reżyser już wcześniej zajął się tym tematem w dokumencie Karayuki-san (1973).
Imamura Shohei uważany jest za jednego z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych twórców filmowych w historii japońskiego kina. Jest jedynym japońskim reżyserem, który zdobył dwie Złote Palmy na MFF w Cannes.

29 X poniedziałek

g. 19.00 „Nie z tego świata” (2003) reż. Sakamoto Junji, 123 min.

W czasie II wojny światowej jazz, jako „muzyka wroga” był w Japonii surowo zakazany. Ale wraz z końcem wojny i przybyciem sił okupacyjnych, jazz, rdzenna amerykańska muzyka, powrócił do Japonii z witalnością i siłą.
Rozgrywający się na tle chaosu i nadziei następującego tuż po wojnie okresu film jest historią grupy młodych japońskich muzyków, którzy znaleźli życiową szansę grając jazz w amerykańskich klubach wojskowych w czasie okupacji (w późnych latach 40-tych). W chaosie i biedzie początków okupacji kluby są prawdziwą żyłą złota dla tych, którzy w nich pracują.
Sakamoto Junji to jeden z najważniejszych japońskich niezależnych reżyserów lat dziewięćdziesiątych. W 1989 r. miał miejsce jego debiut reżyserski „Knock out!” to mocna historia o powrocie rannego boksera na ring. Jego dziewiąty film „Face” przyniósł mu nagrodą dla najlepszego reżysera przyznawaną przez Japanese Academy Awards i odniósł znaczący sukces komercyjny.

Kino Świt , ul. Wysockiego 11, Warszawa