18 października rozpocznie się projekt taneczny Fundacji Nowego Teatru w Warszawie – Orientacja: Taniec. Afryka.

Jak dotrzeć do samego siebie, do mojego narodu, z krwią rozpaloną ogniem i historią w gruzach? – to pytanie stawia Faustin Linyekula – światowej sławy kongijski tancerz, który wystąpi w Nowym Teatrze. Demokratyczna Republika Konga jest dziś jednym z najgorętszych miejsc artystycznych. Eksplodował w nim taniec i muzyka. Kongijscy artyści zawładnęli wyobraźnią europejskiej publiczności. W Warszawie widzowie zobaczą to, co najlepsze w kongijskim tańcu, usłyszycie też muzykę zakorzenioną w tamtym kraju. Z kongijskimi artystami od kilku lat współpracuje choreografka Ula Sickle, która w pierwszym sezonie działania Nowego Teatru pokazywała w Warszawie swój projekt Viewmaster.

W przejmującym i intymnym solo Le cargo Faustin Linyekula prowadzi widza przez bogatą i burzliwą historię Konga. Widzowie poznają historię jego powrotu do Obilo, wioski w Kongo, w której spędził dzieciństwo. Historyczne migawki z kongijskiej wioski stają się pretekstem do zadawania sobie pytań: co to znaczy tańczyć? Czy można tańczyć poza kontekstem swojego pochodzenia i historii? Jakie znaczenie ma naprawdę taniec i …sztuka jeśli nieustająco musisz konfrontować się z wojną, kryzysem, wojną, kryzysem i tak w kółko? Dotykający i silnie skoncentrowany taniec, monolog ruchów i gestów są poszukiwaniem śladów przeszłości, która jeszcze długo pozostanie niezrozumiana. Nasycony sugestywną muzyką i silną osobistą narracją, Linyekula zjawiskowo bada związek ciała z tańcem – językiem, który od ponad dekady służy mu do opowiadania historii swojego kraju.

Faustin Linyekula jest tancerzem, choreografem, pieśniarzem pracującym i mieszkającym w Kisangani (Demokratyczna Republika Konga). To założyciel i pomysłodawca Studios Kabako – przestrzeni poszukiwań i działań twórczych, skupiającej twórców tańca współczesnego i teatru. Spektakle Linyekuli były wielokrotnie prezentowane na Festiwalu Teatralnym w Avinionie, P.A.R.T.S. w Brukseli, na wiedeńskim Impulstanz a ostatnio na Crossing The Line Festival w Nowym Jorku.

W tych dniach odbędą się także warsztaty krytycznego pisania prowadzone przez Romana Pawłowskiego. Jak pisać recenzję, aby nie zanudzić czytelnika? Jak uprawiać krytykę w Internecie i nie zginąć? Jak budować krytyczny światopogląd i bronić własnych opinii? Na te pytania będzie starał się odpowiedzieć Roman Pawłowski, krytyk kultury z Gazety Wyborczej podczas warsztatów z pisania krytycznego. Uczestnicy będą praktycznie wypróbowywać różne style i sposoby pisania, recenzując spektakle, prezentowane w ramach przeglądu tańca w Fundacji Nowego Teatru.

19 października w ramach projektu obędzie się koncert Baloji Et L’Orchestre De La Katuba. Baloji sam siebie nazywa Afropejczykiem. Jego styl muzyczny jest fuzją hip-hopu z innymi gatunkami muzyki afrykańskiej: od soukous przez afrykański funk, soul, reggae i folk. I’m Goin’ Home… nakuenda. Tak kończy się pierwsza płyta Baloji, zatytułowana Hotel Impala. Dla kongijsko-belgijskiego artysty, urodzonego w 1978 r. w Lubumbashi, dorastającego w czasach kryzysu w Walonii, te końcowe słowa oznaczały zarazem nowy początek. Tam nie jestem do końca Kongijczykiem, tu nie czuję się całkiem Belgiem. I o …tym właśnie traktuje pierwsza płyta Baloji – o trzydziestoletnim mężczyźnie w poszukiwaniu tożsamości. Teksty piosenek, śpiewanych w różnych stylistykach – od uduchowionego soulu po beatbox – opowiadają koleje jego życia. Płyta powstała jako odpowiedź na pytanie, które zadała mi moja biologiczna matka podczas naszej jedynej rozmowy telefonicznej w kwietniu 2005 roku: co porabiałeś przez ostatnie 25 lat?

Kolejnym wydarzeniem jest Solid Gold Ula Sickle, Dinozord i Yann Leguay. Tytuł Solid Gold, nawiązuje zarówno do popularnego w Stanach w latach 80tych programu telewizyjnego, płyty, która sprzedała się w przekraczającym milion nakładzie, jak i do bogactw naturalnych, którymi może poszczycić się Kongo. Podczas gdy mocarze świata polityki rozdzielają między siebie złoto, diamenty czy tytan, prawdziwe bogactwo twórcze i intelektualne – młode pokolenie Konga – wciąż pozostaje niezauważone. 30minutowy performance prowadzi widza przez bogatą historię hip hopu – od jego najwcześniejszych form wywodzących się z tańca afrykańskiego po współczesną formę tańca ulicznego, popularnego dziś w Kongo. Bogactwo formy i stylu, który kształtował się przez dekady, sięga również do form tańca popularnych w latach 20tych w Harlemie, na Broadwayu czy na nowojorskiej scenie w latach 70/80tych.

Na koniec zostanie zaprezentowany spektakl Jolie. Tematem spektaklu Jolie, stworzonego z i dla kongijskiej tancerki Jolie Ngemi, jest refleksja nad ideą piękna w muzyce i w tańcu jej kraju, w których – jak pisze krytyk sztuki Achille Mbembé – zderzające się ze sobą sprzeczności, brzydota i hałas życia codziennego w Kongo, ulegają sprężeniu i przetworzeniu. Jolie, ze swojej kobiecej perspektywy, przekazuje publiczności energię, determinację i twórczy potencjał nowego pokolenia kongijskich artystów.

Ula Sickle to belgijska artystka, teoretyczka sztuki, choreografka. Urodziła się w Toronto w 1978 roku. Autorka licznych przedstawień solowych, jak choćby Im/possible Figures, pracowała również jako choreograf przy wielu produkcjach teatralnych, m.in. w TR Warszawa. Od 2008 roku regularnie naucza i występuje w Kongo.

Dinozord (Patrick Mbungu) jest tancerzem i performerem. Urodził się w 1978 roku w Kinszasie, studiował w Art School L’Espora. Karierę rozpocząłw raperskiej grupie The Leader Boys. W październiku 2007 roku został zaproszony do Platform of Contemporary Dance w Maputo gdzie rozpoczął solową karierę.

Jolie Ngemi jest tancerką. W ciągu ostatnich kilku lat uczestniczyła w licznych warsztatach tanecznych organizowanych przez KVS podróżując do Kisangani, Gomy oraz do stolicy Rwandy Kigali. Brała udział w spektaklu Mists Thomasa Steyaerta (byłego tancerza zespołu Ultima Vez), którego premiera odbyła się w KVS w 2010 roku.

Yann Leguay to artysta wizualny i kompozytor. Brał udział w licznych wystawach, jak choćby Radiodays w deApel Amsterdam, Le Nouveau Festival w Centrum Pompidou w Paryżu czy French May w Hong Kongu. Jest autorem ścieżek dźwiękowych do wielu filmów krótkometrażowych. Swoje kompozycje dźwiękowe prezentuje na regularnych koncertach w Paryżu i w Brukseli.

Orientacja: Taniec. Afryka
Od 18 do 21 października 2012 roku
Nowy Teatr
Warszawa