Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski w Gdańsku jest jednym z najważniejszych wydarzeń teatralnych w Europie, łączącym prezentacje spektakli z całego świata z działaniami artystycznymi, warsztatami, spotkaniami z twórcami. Odbywa się co roku latem w Trójmieście. Historia imprezy sięga 1993 roku, kiedy to zorganizowane zostały pierwsze Gdańskie Dni Szekspirowskie, w 1997 roku przekształcone w Festiwal. Organizatorami wydarzenia są Gdański Teatr Szekspirowski oraz Fundacja Theatrum Gedanense. Festiwal Szekspirowski należy do Europejskiej Sieci Festiwali Szekspirowskich (ESFN), w skład której wchodzą festiwale z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Węgier, Rumunii, Czech, Hiszpanii, Danii, Armenii.

XVIII edycja Festiwalu Szekspirowskiego będzie szczególna nie tylko na swoją „pełnoletność”, ale przede wszystkim ze względu na otwarcie siedziby organizatora Festiwalu, Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Począwszy od tegorocznej edycji imprezy, większość spektakli prezentowana będzie już w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Nie zmieni to jednak charakteru imprezy, która pozostanie wydarzeniem obejmującym swoim zasięgiem całe Trójmiasto - festiwalowe spektakle będzie można oglądać także na innych scenach teatralnych Gdańska, Sopotu i Gdyni.

Zbliżającą się edycję festiwalu chcielibyśmy w dużym stopniu zadedykować „Hamletowi", najgłośniejszej, najszerzej analizowanej i dyskutowanej sztuce Szekspirowskiej. Tegoroczny festiwal będzie gościł dwie znakomite, z rozmachem zrealizowane inscenizacje „Hamleta”.

Pierwszą z nich jest „Hamlet” w reżyserii Jana Klaty, wyprodukowany w niemieckim Schauspielhaus Bochum. Premiera spektaklu odbyła się 9 marca 2013 roku. „Hamlet” to pierwsza sztuka, którą Klata wziął na warsztat po raz drugi. Jego pierwszy „Hamlet" („H.”) swoją premierę miał w 2004 roku, więc dokładnie 10 lat temu. Został wystawiony przez Teatr Wybrzeże w jednej z hal dawnej Stoczni Gdańskiej. „Hamlet” z Bochum w wyjątkowy sposób koresponduje z pierwszą inscenizacją reżysera – gdański Hamlet, Marcin Czarnik, gra tu podwójną rolę - Ducha Ojca oraz Fortynbrasa. W spektaklu pojawia się też wiele cytatów z pamiętnej gdańskiej realizacji.

Pisano o spektaklu: „W interpretacji niemieckiego Hamleta wykorzystuje Klata doświadczenia Polski z okresu przewrotów społecznych i kulturalnych. Szuka odniesienia w początkach transformacji i kapitalizmu w Polsce. Współczesne prądy popkultury, film, muzyka i Internet to zasadnicze aspekty jego inscenizacji. Postaci szekspirowskie na scenie w Bochum żyją w świecie, który nas aktualnie otacza.”

Drugim będzie „Hamlet” w realizacji bułgarskiego reżysera teatralnego i filmowego Javora Gardeva, wyprodukowany w Teatrze Narodowym w Sofii. Ta niezwykle rozbudowana i wymagająca scenograficznie realizacja zostanie specjalnie dostosowana przez reżysera do wyjątkowych możliwości, jakie daje scena Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.

Niezwykłym przeżyciem dla miłośników twórczości Mistrza znad Avonu będzie z pewnością propozycja The Q Brothers - czołowych reinterpretatorów Szekspira w nurcie hiphopowym. Zbierające pochlebne recenzje w trakcie międzynarodowego tournée „Othello: The Remix” to mocny, kipiący energią i niepowtarzalny spektakl.

Do Gdańska zawitają również aktorzy Wielkiego Teatru Lalek z Sankt Petersburga. W swoim „Szekspir Laboratorium” poddają eksperymentom zarówno postaci, wyjęte z dramatów Szekspira, jak i materię, z którą pracują – lalki. W świecie pełnym detali pojawiają się wyraziste charaktery: Król Lear, czarownice z Makbeta, postaci z Otella.

Zainicjowane przez kontrabasistę i kompozytora Ola Walickiego spotkanie z aktorem i reżyserem Andrzejem Sewerynem zaowocowało zaś oryginalnym performansem muzyczno-teatralnym „to be authentic, or not to be”. Główną oś przestrzeni sceny, a także rodzaj środowiska wizualno-dźwiękowego spektaklu, stworzy instalacja – Kontrabas Wodny.

Podczas Festiwalu tradycyjnie zaprezentuje się również zdobywca nagrody Złotego Yoricka w 21. Konkursie na Najlepszą Inscenizację Dzieł Dramatycznych Williama Szekspira i utworów inspirowanych dramatami Szekspira w sezonie artystycznym 2013/2014. Jest nim Teatr im. Żeromskiego w Kielcach ze spektaklem „Poskromienie złośnicy” w reżyserii Katarzyny Deszcz i ze scenografią Andrzeja Sadowskiego.

Prestiżowa nagroda Złotego Yoricka przyznawana jest corocznie od 1994 r. przez Zarząd Fundacji Theatrum Gedanense, a od 2008 roku wspólnie przez Fundację oraz Gdański Teatr Szekspirowski. Wszystkie zgłoszone do konkursu polskie realizacje szekspirowskie sezonu, począwszy od 2013 roku, ogląda i ocenia juror - selekcjoner Łukasz Drewniak - teatrolog, redaktor i recenzent „Didaskaliów” i miesięcznika "Teatr", współpracujący z TVP KULTURA.

Festiwalowym przedstawieniom będą towarzyszyły spotkania z twórcami, wykłady i warsztaty w ramach EDU-AKCJI. Zaprezentowana zostanie także odsłona nurtu SzekspirOFF, eksponująca najnowsze nurty i poszukiwania teatru niezależnego oraz konfrontująca dokonania uznanych artystów z eksperymentami twórców początkujących.

Więcej informacji już wkrótce znajda państwo na stronie: www.festiwalszekspirowski.pl oraz na fanpage’u festiwalu na Facebooku.

XVIII Festiwal Szekspirowski został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Opisy spektakli 18. Festiwalu Szekspirowskiego

Sen nocy letniej (Polska)

Bałtycki Teatr Tańca

Inscenizacja, choreografia i dobór muzyki: Izadora Weiss Muzyka: Goran Bregović Kostiumy: Gosia Baczyńska Współpraca stylistyczna: Andrzej Sobolewski Makijaż: Marianna Yurkiewicz/D’ Vision Art Fryzury: Kacper Rączkowski/D’ Vision Art Światła: Piotr Miszkiewicz Dźwięk: Marcin Dąbrowski

Obsada: Hodei Iriarte Kaperotxipi (Tezeusz), Tania Verdejo Vazquez (Hipolita), Michał Łabuś (Lizander), Filip Michalak (Demetriusz), Naya Monzon Alvarez(Hermia), Tura Gómez Coll (Helena), Jacopo Grabar (Oberon), Beata Giza (Tytania), Sayaka Haruna (Puk), Daniel Flores Pardo (Chłopiec), Elżbieta Czajkowska-Kłos (Amazonka); Elfy z orszaku Tytanii: Filip Löbl (Groszek), Julia Sanz Fernandez (Gorczyczka), Agnieszka Wojciechowska (Pyłek), Paulina Wojtkowska (Pajęczynka); Rzemieślnicy: Bartosz Kondracki (Kloc, Reżyser, Księżyc w sztuce), Radosław Palutkiewicz (Podszewka, Osioł, Piram w sztuce), Natalia Madejczyk (Piszczała, Tyzbe w sztuce), Beniamin Citkowski(Dzióbek, Ściana w sztuce), Oscar Pérez Romero (Framuga, Lew w sztuce)

Premiera: 26 maja 2013

Czas trwania: 70 min

Napięcie w Śnie nocy letniej w choreografii Izadory Weiss, inspirowanej muzyką Gorana Bregovića, budowane jest za pomocą dualizmów: komedii i tragedii, humoru i patosu, zmysłowego tańca i muzyki etnicznej. W spektaklu nie ma scenografii, aurę mitycznego lasu budują kostiumy według pomysłu projektantki mody, Gosi Baczyńskiej. Na szczególną uwagę zasługuje świetna obsada Bałtyckiego Teatru Tańca. Podkreślił to Graham Watts w magazynie „Dance Europe”, który uznał spektakl Izadory Weiss za najlepszą światową premierę roku 2013: „Weiss staje twarzą w twarz ze stawiającym niemałe wyzwanie materiałem po obu stronach spektrum tragedii i komedii i tworzy przykuwającą uwagę choreografię, wyrażając swe intencje narracyjne z mocą i klarownością. Z takiej jakości dorobkiem Bałtyckiego Teatru Tańca dynamicznie wyłania się jako fascynująca nowa siła na arenie europejskiego tańca współczesnego”.

Spektakl został uznany przez Dance Europe magazine za najlepszą premierę 2013 roku. .

Izadora Weiss w sposób dojrzały podeszła do materii tekstu, wtapiając się w jego ponadczasowy wymiar i oddając należną mu uwagę. Teatr, jaki otrzymaliśmy, to pełnowymiarowa opowieść ubrana w taniec, nasycona detalami gestu, rozbudowana światłem, mimo że prawie pozbawiona scenografii, przemawiająca dwoma planami. To właśnie dzięki pomysłowi na równoczesne działania sceniczne w dwóch planach historia jest rozbudowana i czytelna, bogatsza w konteksty. Katarzyna Wysocka, „Gazeta Świętojańska”

Izadora Weiss (ur. 1972) jest absolwentką Szkoły Baletowej w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Po ukończeniu szkoły tańczyła w Teatrze Wielkim w Warszawie i jednocześnie studiowała na Wydziale Pedagogiki Baletu. Jako choreograf debiutowała w 1996 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Przełomowym spektaklem w jej dorobku stał się Pierwszy Koncert skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego z jej librettem zrealizowany w 1998 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Po tej realizacji Jiří Kylián zaprosił ją do Nederlands Dans Theater na staż choreograficzny. Praca nad realizacjami spektakli 4&4 i Eurazji w Operze Bałtyckiej pozwoliła na zbudowanie tam zespołu tańca współczesnego, który od premiery Out w 2010 roku występuje jako Bałtycki Teatr Tańca. Wówczas Izadora Weiss została dyrektorem artystycznym Bałtyckiego Teatru Tańca. Wystawia swoje prace razem z choreografiami Jiříego Kyliána.

Wszechświat Księcia H. (Dania/Polska)

HamletScenen

Koncept i reżyseria: Lars Romann Engel

Tekst: Olaf Højgaard, Lars Romann Engel

Występuje: Jakub Snochowski

Premiera polska: 27 września 2014

Czas trwania: 50 min

Prowadzący popularny talk-show, Książę H., omawia istotne dla młodych ludzi tematy. Sam musi stawić czoła codziennym sytuacjom (konfliktom w rodzinie, akceptacji przez grupę znajomych, pierwszej miłości), podjąć decyzje co do swojej przyszłości, zmierzyć się z osobistą tragedią – śmiercią bliskiej osoby. Jego wszechświat zbudowany jest z silnych emocji, jest nastolatkiem, który wyróżnia się na tle pozostałych rówieśników.

Wszechświat Księcia H. to teatralny spektakl edukacyjny, skierowany zwłaszcza do młodych ludzi, ale także z myślą o dorosłej publiczności. Powstał w ramach projektu „Hamlet’s Family Talkshow Universe na który składają się trzy monodramy poświęcone trzem członkom rodziny Hamleta, realizowanego od 2010 roku przez HamletScenen w Danii. Wersja polska pierwszej części trylogii na podstawie tekstu Olafa Højgaarda i Larsa Romann Engela w reżyserii tego ostatniego powstała we współpracy z Europejską Siecią Festiwali Szekspirowskich i będzie miała swą premierę w Gdańsku. Prezentowana będzie również w szkołach średnich Trójmiasta. Równolegle powstała wersja katalońska, która będzie miała swą premierę na Festiwalu Szekspirowskim w Barcelonie. W polskiej realizacji duński reżyser współpracował z Jakubem Snochowskim, który gra Hamleta.

Lars Romann Engel (ur. 1968) jest reżyserem, wykładowcą akademickim, dyrektorem skandynawskiego teatru szekspirowskiego HamletScenen w zamku Kronborg (od 2008 roku). Studiował na Wydziale Teatralno-Filmowym Uniwersytetu Kopenhaskiego, a następnie reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Scenicznych w Danii. Od początku kariery jego dzieła balansowały na granicy teatru klasycznego, skupiającego się na tekście, i teatru performatywnego. Kluczowymi elementami jego prac są interdyscyplinarność, filozofia i zagadnienia egzystencjalne; obok działalności reżyserskiej Engel zajmuje się również teatrem dydaktycznym i storytellingiem.

Jakub Snochowski jest Czechem urodzonym w Sztokholmie. Absolwent Krakowskiej Szkoły Teatralnej (2001). Współpracował ze znanymi reżyserami scenicznymi i filmowymi: Jerzym Jarockim, Jerzym Stuhrem, Robertem Wilsonem, Andrzejem Wajdą, Jerzym Skolimowskim, Krzysztofem Krauze, Maciejem Prusem, Janem Klatą, Redbadem Klijnstrą, Jerzym Federowiczem i Pawłem Miśkiewiczem. Uczestniczył w wielu warsztatach teatralnych (Teatr Pieśń Kozła, Teatr Snów, Gardzienice) i tanecznych (Letnia Szkoła Tańca w Poznaniu i Bytomiu), a także w warsztatach mistrzowskich w dziedzinie choreografii (Meg Stuart, Jan Fabre). Pracował jako nauczyciel gry aktorskiej zarówno z dziećmi, jak i z dorosłymi. Obecnie przygotowuje własną metodologię warsztatową, skupiającą się na rozwoju intuicji i wyobraźni.

Projekt prezentowany podczas Festiwalu Szekspirowskiego i w szkołach województwa pomorskiego.

Hamlet (Bułgaria)

Teatr Narodowy im. Ivana Vazova w Sofii

Reżyseria: Javor Gardev

Tłumaczenie na język bułgarski: prof. Alexander Shurbanov Scenografia i kostiumy: Daniela Oleg Liahova, Nikola Toromanov, Venelin Shurelov Choreografia: Violeta Vitanova, Stanislav Genadiev Choreografia sztuk walki: Emil Videv Scenariusz: Kalin Nikolov Konsultacja szekspirologiczna: Sava Dragunchev Jr.

Obsada: Leonid Jovchev, Marius Kurkinski, Elena Telbis, Svetlana Yancheva, Valentin Ganev, Hristo Petkov, Vesela Babinova, Ivan Yurukov, Ovanes Torosian , Pavlin Petrunov, Alexander Uzunov, Zaphyr Radjab, Petko Venelinov, Daniel Peev, Deyan Angelov, Darin Angelov, Gergana Arnaudova, Josif Shamli, Sava Dragunchev, Jr., Victor Tanev, Stanislav Genadiev. Philip Milanov, Violeta Vitanova, Elena Gospodinova, Kire Giorevski, Emil I. Markov, Plamen Peev, Theodor Elmazov, Kalin Javorov Premiera: 30 października 2012 Czas trwania: 210 min (z przerwą)

Tematem tej inscenizacji „Hamleta” nie jest ani szczególna natura melancholii, ani utrata sensu życia. Koncentruje się ona na momencie uświadomienia sobie „nienaprawialności” otaczającego świata; momencie przejścia, po którym niemożliwe jest pozostanie sobą w świecie, który rozpadł się właśnie przed naszymi oczyma. Wielu z nas doświadczyło kiedyś bólu i cierpienia związanych z utratą sensu, jednak niewielu po ich przezwyciężeniu odrodziło się w świecie nowych znaczeń. Czy moment skrajnej rozpaczy może stać się chwilą wybawienia? Czy może być furtką prowadzącą do istoty rzeczy? Czy istnieje sposób na uleczenie nienaprawialnego świata? Wędrówka Hamleta nie jest wyrazem rozpaczy – to poszukiwanie wybawienia. Javor Gardev

Inscenizacja Hamleta Javora Gardeva pełna jest melancholii. Tęsknoty za światem, który po nieodwracalnej katastrofie poszedł naprzód. Pozostało jedynie uczucie zniechęcenia, bólu, przemijalności. Bohaterowie Szekspira szukają w tym świecie nowego znaczenia. Podróż Hamleta wydaje się pełna rozpaczy, ale ostatecznie prowadzi do zbawienia. Ponownego odkrycia sensu istnienia.

Javor Gardev (ur. 1972) ukończył studia magisterskie na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Sofijskiego oraz na wydziale Reżyserii Teatralnej w bułgarskiej Narodowej Akademii Sztuki Teatralnej i Filmowej. Jest obecnie jednym z najsłynniejszych bułgarskich reżyserów, ma w dorobku dwadzieścia pięć przedstawień teatralnych w kraju i na świecie, jest również laureatem czternastu nagród teatralnych. Reżyserował sztuki radiowe, a także performanse i filmy artystyczne. Jego pełnometrażowy debiut kinematograficzny - Zift (2008) zdobył wiele nagród krajowych i międzynarodowych. Od 2009 roku Javor Gardev jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. W 2011 roku założył Compania Ecstatica.

Wsparcie finansowe: The National Culture Fund.

Diagnoza: Hamlet (Hiszpania)

Companyia Pelmànec

Reżyseria: Maria Castillo

Tekst, wykonanie: Miquel Gallardo Scenografia: Xavier Erra Kostiumy: Rosa Soler Projekt lalek: Martí Doy Światło: Miquel Gallardo, Xavier Muñoz Wideo: Marco Domenichetti

Premiera: 11 lutego 2012

Czas trwania: 60 min

Akcja rozgrywa się symultanicznie na dwóch planach – realnym, w szpitalu psychiatrycznym, i wyobrażonym, w psychice jednego z pacjentów. Głównym powodem, dla którego Max Flaubert znalazł się w placówce, jest trauma po śmierci ojca i zdradzie matki, która mimo żałoby ponownie wyszła za mąż. Odosobniony od innych Max pozostaje sam na sam z własnymi koszmarami, które powoli zapełniają jego rzeczywistość (czyli ciasną, szpitalną izolatkę). Jako reżyser własnych snów Max musi zmierzyć się z najbardziej wymagającym przeciwnikiem – samym sobą. Lalki, które wprawia w ruch, są demonami z jego traumatycznej przeszłości, a jednocześnie jedynymi kompanami w ponurym zakładzie. Ta sytuacja rozdwojenia nie prowadzi do szczęśliwego zakończenia. Pacjentowi postawiono diagnozę – pasja i cierpienie Hamleta – co w efekcie oznacza nieuleczalną chorobę. Jak mówi reżyser o samej sztuce: „Hamlet to jedynie punkt wyjścia, wzór do rozwiązania układanki”, a ta układanka złożona jest z bólu, samotności i braku akceptacji samego siebie.

Lalkarz rozdziela wyrażenia i emocje w sposób autorytatywny, jednocześnie dodając swojej postaci autentyczności, po raz kolejny osiągając ideał przez dysocjację. El Punt-Avui

Miquel Gallardo w swojej karierze był współtwórcą takich przedstawień, jak Poemas Visuales Jordi Bertran Theatre Company, czy El avaro Tabola Rassa — teatru, którego jest współzałożycielem. Na scenę powrócił dzięki sztuce Don Juan. Memoria amaga de mí, wielokrotnie nagradzanej i docenionej przez szerokie grono krytyków. Po swoim pierwszym solowym doświadczeniu Gallardo powraca z nowym projektem: Diagnoza: Hamlet.

Othello: The Remix (USA)

Chicago Shakespeare Theater & Richard Jordan Productions Ltd

Reżyseria, tekst, muzyka: GQ, JQ

Współpraca: Rick Boynton Scenografia, kostiumy: Scott Davis Światła: Jesse Klug Dźwięk: James Savage Peruki i makijaż: Melissa Veal Dodatkowy wokal: Sophie Grimm

Obsada: Jackson Doran (Cassio/Emilia), Postell Pringle (Otello), GQ (Jago, Brabantio), JQ (Rodrigo, Loco Vito, Bianka), Clayton Stamper (DJ) Czas trwania: 80 min

Zbierające pochlebne recenzje w trakcie międzynarodowego tournée i powracające tryumfalnie do zapełnionej po brzegi sali teatralnej w Chicago przedstawienie jest świeżym, miejskim ujęciem klasycznej tragedii szekspirowskiej, rozwiniętej i rozpisanej na nowo do oryginalnych kompozycji The Q Brothers — czołowych reinterpretatorów Szekspira w nurcie hiphopowym. Nieważne, czy oczekujesz szalonej nocy pełnej rymu i rymów, czy szukasz nowego spojrzenia na twórczość Szekspira, Othello: The Remix to mocny, kipiący energią i niepowtarzalny spektakl.

Scenariusz jest przezabawny, dopracowany i przejrzysty. Nie ma momentu, w którym widz gubi się lub traci zainteresowanie, pomimo meandrów historii i zatrzęsienia postaci. (...) Ci, którzy znają oryginał, docenią to przedstawienie na wielu płaszczyznach, a ci, którzy stykają się z historią Otella po raz pierwszy, będą mogli cieszyć się świetną i dobrze opowiedzianą historią. Kelly Apter, „The Scotsman”

W 2012 roku spektakl zdobył Musical Theatre Awards w dwóch kategoriach na festiwalu w Edynburgu.

GQ (ur. w Chicago) ukończył studia licencjackie na kierunku Teatr Eksperymentalny w Tisch School of the Arts przy uniwersytecie nowojorskim. W Chicago Shakespeare Theatre pracował przy spektaklach Othello: The Remix i Funk It Up About Nothin'. Współtworzył i występował w offowym broadwayowskim hicie, The Bomb–itty of Errors. Wspólnie ze swoim bratem i resztą aktorów z Bomb-itty, G pisał scenariusze i występował w telewizyjnym show hiphopowo-komediowym, Scratch and Burn (MTV). Jest autorem scenariusza, reżyserem i aktorem w filmie Just Another Story (Showtime). Występował w serialach Boston Public (Fox) i Wzór (CBS), oraz w godzinnym dramacie Johnny Zero (Fox). Ostatnio występował jako DJ Nelson w sztuce Welcome to Arroyo’s autorstwa nominowanego do nagrody Pulitzera Kristoffera Diaza, wystawianej w The Old Globe w San Diego. Jest także członkiem pochodzącej z Chicago grupy komediowo–rapowej, znanej jako The Retar Crew. JQ (ur. w Chicago) pracował w Chicago Shakespeare Theatre przy spektaklach Othello: The Remix i Funk It Up About Nothin'. Zadebiutował w offowym środowisku broadwayowskim podkładając beaty jako DJ/kompozytor w Bomb-itty of Errors. Wraz z częścią aktorów z Bomb-itty J pisał scenariusze i występował w telewizyjnym show hiphopowo-komediowym, Scratch and Burn (MTV). Współtworzył i napisał oryginalną ścieżkę dźwiękową do filmu swojego brata, Just Another Story (Showtime). Pod pseudonimem J.A.Q nagrał solowy album hiphopowy, Foul Mouth Poet. Wspólnie z kolegami z obsady, Jacksonem, Posem i G, udziela się wokalnie w grupie The Retar Crew. Obecnie wspólnie z najstarszym bratem, TQ, prowadzi Smallflower TV, video blog o zdrowym stylu życia, pielęgnacji ciała i goleniu na mokro.

Szekspir Laboratorium (Rosja)

Wielki Teatr Lalek z Sankt Petersburga

Reżyseria: Ruslan Kudashov, Yana Tumina

Projekt lalek: aktorzy z warsztatów Ruslana Kudashova (Wydział Lalkarski Państwowej Akademii Sztuk Teatralnych w Sankt Petersburgu) Światło: Larisa Novikova Dźwięk: Yulija Gladysheva

Obsada: Ales Snopkovskiy, Anatoly Gushchin, Iryna Chuhayeuskaya, Maria Batrasova, Sergey Bespalov, Dmitry Chupakhin, Katsiaryna Bialevich, Mikhail Lozhkin, Ivan Solncev, Mikhail Grishin, Roman Dadaev, Denis Kazachuk, Victoria Korotkova, Vasilisa Ruchimskaya, Victoria Slutskaya, Renat Shavaliev

Premiera: 22 stycznia 2009

Cytaty i postaci wykorzystane w przedstawieniu pochodzą z tragedii Williama Szekspira: Romea i Julii, Hamleta, Otella, Króla Leara i Makbeta w tłumaczeniu T. Shchepkiny–Kupernik, M. Lozinskiego, B. Pasternaka i Y. Korneeva

Czas trwania: 140 min (z przerwą)

Aktorzy Wielkiego Teatru Lalek tworzą sceniczne laboratorium, w którym poddają eksperymentom nie tylko wyjęte z dramatów Szekspira postaci, ale też materię, z którą pracują – lalki. Tworzą je w zaskakujący i misterny sposób, z przedmiotów na pierwszy rzut oka zupełnie do tego nieprzeznaczonych (z filiżanek, torebek z herbatą, czapki, pułapki na myszy). W świecie pełnym detali pojawiają się wyraziste charaktery: Król Lear, czarownice z Makbeta, postaci z Otella. Aktorzy „uruchamiani” są jedynie za pomocą nitki albo to oni wprawiają w ruch towarzyszące im przedmioty (np. siennik przymocowany do stóp). Myślenie symbolami przekłada się tu na niebanalną interpretację znanych historii – a to jedynie część eksperymentu. Atrakcyjna oprawa wizualna i reżyseria świateł dodają do niego poetyckiego i nieco surrealistycznego nastroju; humor i punkrockowa nuta zaś ożywiają i dynamizują całość.

A wszystkim zawiaduje bezgłowy dyrygent w uniformie, który przesuwając kotary z folii, otwiera jakby kolejne rozdziały z szekspirowskiego dorobku i serwuje kolejne scenki. Monika Żmijewska, „Gazeta Wyborcza”

„Szekspir Laboratorium” wykracza poza ramy dramatu petersburskiego i dotyka jego największych bolączek. Podczas gdy gdzie indziej dramaturgia blednie, ustępując miejsca wszechobecnym motywom psychologicznych, uczniowie Ruslana Kudashova wkraczają na ziemię nieznaną sztuk wizualnych. (...) Teksty Szekspira stają się jedynie punktem odniesienia dla szaleństw młodej wyobraźni, podczas gdy ton przedstawienia osiąga wyjątkową liryczność. Aktorzy Kudashova momentami wspinają się na poetyckie wyżyny nieosiągalne dla pozostałych premier obecnego sezonu teatralnego w Petersburgu. Dmitry Renansky, „Kommersant“

Ruslan Kudashov (ur. 1972) jest głównym reżyserem Wielkiego Teatru Lalek w Sankt Petersburgu, aktorem i lalkarzem. Był uczestnikiem i laureatem wielu prestiżowych festiwali międzynarodowych, zdobywcą najważniejszych rosyjskich nagród teatralnych, w tym „Złotej Maski” i nagrody w dziedzinie sztuk teatralnych dla dzieci i młodzieży „Arlekin”. Jest współtwórcą i dyrektorem artystycznym jednego z pierwszych w Rosji teatrów niezależnych „Potudań”. Kudaszow zrealizował ponad dwadzieścia spektakli w wielu miastach Rosji i za granicą, m.in. Rzeka Potudań, Newski Prospekt, Wij Gogola, Księżyc Salieriego, Mały Książę, Szekspir Laboratorium, My. W 2011 roku w Białostockim Teatrze Lalek wyreżyserował Montecchi i Capuleti. W swoich pracach łączy elementy teatru lalkowego i dramatycznego, pantomimy, plastyki; grę lalek, masek, cieni z żywym planem aktorskim. Sięga do dzieł rosyjskich klasyków (Płatonowa, Gogola, Puszkina, Tołstoja) i kanonu literatury dziecięcej, reżyseruje spektakle dla dzieci i dorosłych.

Yana Tumina (ur. 1972) ukończyła Akademię Teatralną w Petersburgu z dyplomem magistra reżyserii i dydaktyki aktorskiej. Pracuje jako wykładowca teatralny w tej samej uczelni, a także jako aktorka w teatrze AKHE. Od 1996 roku bierze udział we wszystkich produkcjach zespołu, wzbogacając eksperymentalne formy AKHE o własne wykształcenie klasyczne i dostosowując pomysły zespołu do wymogów form dramatycznych. Podobnie jak Pavel Semtchenko, Jana współpracuje także z innymi zespołami jako aktorka, nauczyciel teatru czy reżyser.

Jak wam się podoba (Węgry) Teatr Narodowy w Budapeszcie

Reżyseria: Silviu Purcărete

Tłumaczenie: Jánosházy György Konsultacje literackie: Kulcsár Edit Muzyka: Vasile Ṣirli Kostiumy: Dragoş Buhagiar Scenografia: Helmut Stürmer

Obsada: Zoltán Újvári (Książę, Fryderyk), Zsolt Trill (Rozalinda), Dorottya Udvaros (Jakub), Attila Kristán (Amiens, Dionizy, Dworzanin), Tibor Fehér (Celia), Ádám Schnell (Le Beau, Dworzanin), Gábor Reviczky (Lakmus), László Tóth (Oliwer, Dworzanin), Dávid Szatory (Orlando), Gyula Bodrogi (Adam), József Szarvas (Koryn, Dworzanin), József Rácz (Sylwiusz, Dworzanin), Dénes Farkas (Febe, Dworzanin), József Varga (Anielka), Sándor Köleséri (Walenty, Jakub Le Bois), Attila Horváth (Karol), oraz Andrea Söptei, Auguszta Tóth, Eszter Ács, Kinga Katona, Emma Kiss, Estilla Mikecz, Zsuzsann Roehnelt (Hymen, Dworzanie i Damy, Muzykanci, Elfy, Maski)

Fortepian: Zsuzsanna Komlósi Saksofon: Dávid Kéringer

Czas trwania: 150 min (z przerwą)

„Świat jest teatrem, aktorami ludzie...” – ten fragment Jak wam się podoba, sztuki przełomowej dla urodzonego czterysta pięćdziesiąt lat temu Williama Szekspira, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych cytatów literatury światowej. Jak twierdzi rumuński reżyser, Silviu Purcărete, „sztuka ta jest jak zamek o wielu wejściach; nie wiesz, które prowadzi dokąd, dopóki nie sprawdzisz ich wszystkich”. Splatając wiele wątków narracyjnych, Jak wam się podoba genialnie żongluje motywami zamiany płci, przebrań, romantycznego pożądania i rozczarowania. W duchu sztuk teatralnych epoki elżbietańskiej, w tej adaptacji role kobiece (z jednym wyjątkiem) odgrywane są przez mężczyzn. W przypływie twórczej fantazji reżyser zdecydował się obsadzić jedyną aktorkę w roli filozofa Jakuba. Las Ardeński to miejsce, w którym wszystkie prawa zostają spisane na nowo, a w spektaklu stanowi głównie siedlisko iluzji, gier i teatru. Dzięki przedstawieniu widzowie mogą wejść w „gąszcz teatralnych iluzji”.

Silviu Purcărete (ur. 1950) jest związany z Teatrem Narodowym w Krajowej, gdzie zrealizował wiele udanych spektakli, m.in. adaptacje Szekspira: Tytus Andronikus, Wieczór Trzech Króli, Miarka za miarkę, Burza. Większość z nich była zapraszana na liczne międzynarodowe festiwale (m.in. do Awinionu, Edynburga i Nowego Jorku). W 2002 założył swój własny zespół teatralny, a od 2003 jest członkiem Europejskiej Sieci Teatrów.

Hamlet (Niemcy) Schauspielhaus Bochum

Reżyseria: Jan Klata

Scenografia: Bartholomäus M. Kleppek Kostiumy: Mirek Kaczmarek Choreografia: Maćko Prusak

Obsada: Martin Bretschneider (Horacio), Marcin Czarnik (duch ojca i Fortynbras), Bettina Engelhardt (Gertruda), Andreas Grothgar (Klaudiusz), Jürgen Hartmann (Poloniusz), Nicola Mastroberardino (Gildenstern, Drugi Grabarz), Ronny Miersch (Laertes), Roland Riebeling (Rozenkranc, Pierwszy Grabarz), Dimitrij Schaad (Hamlet), Xenia Snagowski (Ofelia)

Premiera: 9 marca 2013

Czas trwania: 195 min (z przerwą)

Ojciec nie żyje, matka krótko po pogrzebie ponownie wychodzi za mąż za stryja Hamleta. Otoczony przez fałszywych przyjaciół i tłamszony przez miłość pięknej Ofelii, Hamlet załamuje się. Jego życie rozpada się całkowicie, kiedy od przybysza zza światów dowiaduje się, że jego stryj, nowy władca państwa duńskiego, zabił jego ojca. Hamlet przygotowuje zemstę na sprawcach. Jego młodzieńcza zarozumiałość i arogancja osadzonego w złotej klatce jedynaka, są skierowane przeciwko wszystkim wokół. Hamlet znieważa matkę, odtrąca swoją kochankę i zabija jej ojca. Jego bunt eskaluje. Wpada w końcu w obłęd, który jego zdaniem jest tylko grą. W takich okolicznościach pada słynne hamletowskie: „Być albo nie być?”.

Po inscenizacji H. w Stoczni Gdańskiej (2004) Jan Klata ponownie reinterpretuje dramat Szekspira i włącza go do swojej trylogii wystawianej w Bochum (obok Ameryki wg Franza Kafki, 2011, i Zbójców Schillera, 2012). W niemieckiej realizacji Hamleta gra Dimitrij Schaad, a Marcin Czarnik – tytułowa postać w polskiej inscenizacji sprzed dziesięciu lat – Ducha Ojca Hamleta.

W spektaklu Klaty są liczne odniesienia do popkultury (muzyki, filmu, sztuki) oraz historii Polski po transformacji w 1989 roku. Hamlet jest tutaj współczesnym twórcą, zmuszonym do określenia swojej roli w otaczającej go rzeczywistości. Duński dwór to scena – narodowa, społeczna i teatralna, na której bohaterowie rozgrywają swój własny dramat.

Klata przewietrza, odkurza i odświeża na deskach niemieckiego teatru szekspirowski dramat, drastycznie go deformując. Komentuje i posługuje się „najwspanialszymi osiągnięciami naszej cywilizacji”, jak mówi, mszą h-moll Bacha czy Pasją Mateuszową, no i oczywiście, jak zawsze muzyką pop. Barbara Cöllen, „Deutsche Welle”

Jan Klata (ur. 1973) jest reżyserem teatralnym i dramaturgiem. Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, a następnie na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Zadebiutował jako reżyser w 2003 roku Rewizorem Mikołaja Gogola w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Od tego czasu zrealizował ponad 30 spektakli na deskach teatrów we Wrocławiu, w Gdańsku, Bydgoszczy, Krakowie i Warszawie oraz Grazu, Düsseldorfie, Bochum i Berlinie. Jednym z najważniejszych jest głośny spektakl H. wg Hamleta Szekspira, grany w Stoczni Gdańskiej, zrealizowany w 2004 roku z zespołem Teatru Wybrzeże. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Paszportu „Polityki” i Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej. Od stycznia 2013 roku pełni funkcję dyrektora Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.

Spektakl powstał we współpracy z Instytutem Polskim w Düsseldorfie.

Poskromienie złośnicy (Polska)

Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Reżyseria: Katarzyna Deszcz

Tłumaczenie: Stanisław Barańczak

Scenografia: Andrzej Sadowski

Obsada: Teresa Bielińska (Kreator mody), Wiktoria Kulaszewska (Katarzyna), Beata Pszeniczna (Wdowa), Zuzanna Wierzbińska (Bianka), Mirosław Bieliński (Baptista Minola), Marcin Brykczyński (Biondello), Andrzej Cempura (Gremio), Wojciech Niemczyk (Lucencjo), Janusz Głogowski (Vincencjo), Krzysztof Grabowski (Petruchio), Edward Janaszek (Grumio), Dominik Nowak (Tranio), Łukasz Pruchniewicz (Hortensjo), Artur Słaboń (Bakałarz)

Premiera: 12 kwietnia 2014

Czas trwania: 130 min (z przerwą)

Tegoroczna premiera w kieleckim teatrze, a zarazem zwycięski spektakl 21. Konkursu o Złotego Yoricka. Reżyserka spektaklu, Katarzyna Deszcz, tak argumentuje wybór dramatu, jednocześnie zdradzając własną konwencję: „W tekście Szekspira zapisany jest bardzo ciekawy mechanizm - ścierania się dwóch bardzo silnych osobowości - pary niezależnych ludzi, nie godzących się na rutynę świata, mam tu na myśli głównych bohaterów: Kasię i Petruchia. I to mi się wydaje szalenie współczesne”. Nowoczesna jest też sceniczna wersja znanej komedii w reżyserii Deszcz, choć świadomie odwołuje się do wcześniejszych realizacji. W tej interpretacji Katarzyna i Petruchio to życiowi buntownicy, idący zawsze pod prąd, niezgodnie z oczekiwaniami innych ludzi. Lekcja, jakiej udzielają sobie nawzajem, jest nauką strategii przetrwania w międzyludzkich relacjach pełnych cynizmu, brutalności i układów (w nich przodują zwłaszcza przebiegły i chciwy Baptisa Minola, i dość perwersyjna Bianka). Dosadność przekładu Barańczaka wybrzmiewa z podwójną siłą w nowych dekoracjach, a symbole rodem z wiejskiej zabawy, po które momentami sięgają twórcy, tym bardziej obnażają funkcjonowanie nadpsutego już świata.

Reżyserka gra z tradycją – dawniejszą i bliższą – interpretowania tej sztuki. Kostiumy i scenografia (z kanapą w centralnym miejscu) uruchamiają skojarzenia, kierując myśl w stronę ostatnich inscenizacji tej sztuki w polskim teatrze, ale włączenie do przedstawienia prezentacji wideo z „Poskromieniem złośnicy” Franco Zeffirellego chroni widzów przed natręctwem tylko jednego skojarzenia. Piotr Olkusz, Teatralny.pl

Na tle konkursowych realizacji jest to spektakl najbardziej konsekwentny stylistycznie, świadomie przenoszący akcenty interpretacyjne i odwracający plany fabularne. Werdykt jury 21. Konkursu o Złotego Yoricka

Katarzyna Deszcz jest reżyserką, absolwentką Wydziału Prawa UJ oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W 1982 roku wraz z mężem Andrzejem Sadowskim założyła w Krakowie grupę teatralną Mandala, która wystawiła prawie dwadzieścia eksperymentalnych przedstawień granych na scenach w trzydziestu czterech krajach. W teatrze repertuarowym pracuje od 1991 roku. Na stałe współpracuje z kilkunastoma scenami dramatycznymi, realizując głównie teksty klasyczne lub współczesny dramat, zwłaszcza irlandzki i amerykański. W 1995 roku podjęła stałą współpracę z londyńskim teatrem Scarlet. W latach 2003–2006 była dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie. Poza reżyserią spektakli, zajmuje się również pracą pedagogiczną. Prowadzi warsztaty dla reżyserów i aktorów w centrach teatralnych na całym świecie. Aktualnie współpracuje z Central School of Speech & Drama w Londynie.

to be authentic, or not to be (Polska)

Olo Walicki i Andrzej Seweryn

Performans muzyczno-teatralny

Występują: Andrzej Seweryn, Olo Walicki Koncepcja, scenariusz i muzyka: Olo Walicki Współpraca: Natalia Cyrzan, Leszek Bzdyl Realizacja video: Łukasz Boros Grafika: Maciek Chodziński

Premiera: 4 października 2014

Czas trwania: 60 min

Zainicjowane przez kontrabasistę i kompozytora Ola Walickiego spotkanie z aktorem i reżyserem Andrzejem Sewerynem podejmuje temat odrzucenia/zakwestionowania pewnej konwencji, jest próbą odteatralizowania samych siebie w kontekście relacji zawodowej i prywatnej. To spotkanie jest także zestawieniem odrębnych ludzkich postaw, charakterów i konstrukcji emocjonalnych.

Dwa media – słowo i muzyka – staną się, na przykładzie bohaterów dzieł Williama Szekspira, obszarem wyeksponowania ludzkiej autentyczności lub jej braku. Główną oś przestrzeni sceny, a także rodzaj środowiska wizualno-dźwiękowego spektaklu stworzy instalacja – Kontrabas Wodny. Podstawą brzmienia zaprojektowanej przez Ola Walickiego rzeźby-instrumentu jest stalowa, płaska misa, zastępująca drewniane pudło rezonansowe. Wydobywane ze strun instrumentu wibracje tworzą fale na powierzchni lustra wody. Dźwięk nabiera niespotykanej barwy, modulowany ruchem wody rozlanej w misie. Nakładające się na siebie fale dźwiękowe i wodne odzwierciedlają matematyczne i fizyczne zależności istniejące w muzyce.

Andrzej Seweryn (ur. 1946) jest polskim aktorem teatralnym i filmowym oraz reżyserem. Studiował na warszawskiej PWST. Przez wiele lat mieszkał we Francji, gdzie został zatrudniony w jednym z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie – Comédie Française (od 1993 roku). W latach 1968–1980 roku związany był z Teatrem Ateneum. Dzięki rolom w Teatrze Telewizji aktor zyskał popularność, która pomogła mu w zdobywaniu ról filmowych. W 2006 roku zadebiutował w filmie Kto nigdy nie żył... w roli reżysera. Od 2011 roku jest dyrektorem Teatru Polskiego w Warszawie, w którym również gra w spektaklach i reżyseruje.

Olo Walicki (ur. 1974) jest kontrabasistą, kompozytorem i producentem. Jest twórcą projektów OW Kaszëbë, The Saintbox, Zespół Cieśni i Tańca. Gra muzykę improwizowaną, komponuje do spektakli teatralnych i do filmu. Związany ze środowiskiem trójmiejskich i warszawskich artystów sceny offowej. Realizuje spektakle i projekty z teatrami tańca. Współtworzył free-jazzowy Łoskot, a także popowo-alternatywną Szwagierkolaskę, grupę Oczi Cziorne i późny skład zespołu Miłość. Kilka autorskich projektów Walicki opublikował we własnym wydawnictwie (m.in. Metalla Pretiosa, Olo Walicki Kaszëbë). W ostatnich latach współpracuje z Andrzejem Sewerynem, Ingmarem Villqistem, Gabą Kulką, Maciem Morettim, Piotrem Pawlakiem, Kubą Staruszkiewiczem, Wojtkiem Mazolewskim, Warszawską Orkiestrą Rozrywkową, Teatrem Dada von Bzdülöw, Programem Drugim i Trzecim Polskiego Radia.

Zrealizowano przy pomocy finansowej Województwa Pomorskiego.

W.H. – Shakespeare’s Sonnets and Songs (Węgry)

Koncert

Wokal, teksty: Sena Dagadu

Wiolonczela: Albert Márkos Gitara basowa: Samu Gryllus Perkusja, gitara basowa: Hunor G. Szabó Wizualizacje: Balázs Vajna/VJ Lee Unflyable

Czas trwania: 70 min

Free jazz połączony z melorecytacją i teatralną improwizacją – to główne elementy koncertu W.H. Zespół składa się z najznakomitszych artystów węgierskiej sceny – każdy z nich wywodzi się z innego środowiska i każdego cechuje indywidualne podejście do muzyki oraz różne preferencje artystyczne. Kiedy wchodzą razem na scenę jako W.H., ta różnorodność przeradza się w jeden całkowicie unikatowy styl. Materią ich pracy są sonety Szekspira. Jego poezja wykorzystuje podwójne i wielokrotne znaczenia słów jako wyraziste środki ekspresji, podczas gdy żart przestaje być elementem zakazanym, a staje się wielce pożądanym impulsem kreatywnym. Podobne zabiegi można znaleźć w pieśniach miłosnych węgierskiego renesansu oraz wersetach Balassiego, Rimaya i Gyongyosiego (później także Csokonaia). Towarzyszący poezji akompaniament muzyczny ożywia wplecione w tekst nawiązania oraz wzmacnia lingwistyczne i retoryczne działanie wersów. W trakcie koncertu zobaczymy także wizualizacje wykorzystanych tekstów.

W przyćmionym świetle zasiada Czarna Dama z kolorowym turbanem na głowie. Wpatruje się przed siebie, jakby była sama, krzyczy w ciemność, jakby przeklinała, (...) rozmyśla, po czym zaczyna wysuwać kontrargumenty…, jakby na swoją obronę. Nikt nie wie, co się z nią dzieje: wygląda na zagniewaną, szczęśliwą, zadziorną i ponurą jednocześnie. W rzeczywistości recytuje jedynie Szekspira. NOL

W.H. toformacja muzyczna założona przez wiolonczelistę i kompozytora Alberta Márkosa. Celem jej pracy jest przełożenie sonetów oraz innych dzieł Williama Szekspira na utwory muzyczne utrzymane w duchu współczesności. Nazwa zespołu odnosi się do monogramu użytego w czwartym wydaniu Sonetów Szekspira z 1609 roku, które dedykowane były tajemniczemu panu W.H. (dedykacja ta do dziś jest tematem niekończących się dyskusji). Shakespeare’s Sonnets, pierwsza płyta formacji W.H. została nagrana została przez wytwórnię Bly Records w grudniu 2009 roku, jako specjalne jubileuszowe wydanie z okazji 400-setnej rocznicy pierwszej publikacji dzieł Szekspira. Drugi album – Crabbed Age and Youth/William Shakepseare’s Sonnets & Songs – został wydany przez DDK Records i BlyWorx, przy wsparciu ze strony Węgierskiego Funduszu Kultury Narodowej. Będący kontynuacją pierwszej płyty, album jest kolejnym zbiorem klasycznych utworów (włączając osiem oryginalnych sonetów), wzbogaconym innymi piosenkami. Dwaj dodatkowi nowi muzycy, gitarzysta Márton Fenyvesi i klawiszowiec Ákos Zságer-Varga, wnoszą unikalne brzmienie.

MC Sena jestpopularną na Węgrzech hip-hopową divą. Jej wokalne możliwości, w połączeniu ze zdolnościami improwizatorskimi trzech muzyków i szekspirowskim liryzmem, tworzą wybuchową mieszankę muzyki rozrywkowej niepozbawionej walorów edukacyjnych.

EDU-AKCJE/EDU-ACTIONS

Po spektaklach zapraszamy do udziału w spotkaniach z artystami. Jest to niebywała okazja, aby porozmawiać z twórcami, zadać im pytania i podzielić się z nimi wrażeniami.

After selected performances we invite our audience to meet the artists. It’s a rare opportunity to talk to the creators, ask questions and share your impressions.

Spotkania/Meetings – wstęp wolny/admission free

27.09 18:45 HamletScenen z Danii/Denmark - Malarnia, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 28.09 23:15 Teatr Narodowy z Bułgarii/ National Theatre of Bulgaria - Gdański Teatr Szekspirowski 29.09 20:15 Companyia Pelmànec z Hiszpanii/Spain - Duża Scena, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 30.09 22:35 Chicago Shakespeare Theater, USA - Gdański Teatr Szekspirowski 1.10 19:35 Wielki Teatr Lalek z Rosji/Bolshoi Puppet Theatre, Russia - Malarnia, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 2.10 23:15 Teatr Narodowy z Węgier/National Theatre of Hungary - Duża Scena, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 3.10 23:15 Schauspielhaus Bochum z Niemiec/Germany - Gdański Teatr Szekspirowski 4.10 23:00 Teatr im. Żeromskiego z Kielc/Kielce, Poland - Duża Scena, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 5.10 21:15 Olo Walicki & Andrzej Seweryn, Poland - Gdański Teatr Szekspirowski

Warsztaty/Workshops

27.09 – 5.10.2014, różne lokalizacje/ various venues

Zajęcia przeróżnej maści (aktorskie, muzyczne, dla dzieci i dorosłych, dla osób początkujących i zaawansowanych, po polsku i po angielsku) poprowadzą członkowie zespołów teatralnych, aktorzy i reżyserzy z Polski i z zagranicy. Spróbuj swoich sił pod okiem niezwykłych specjalistów i artystów!

Various workshops (in acting and music, for children and adults, for amateur and proficient participants, in Polish and English) will be led by members of theatre companies, actors and directors from Poland and abroad. Challenge yourself with a little help from amazing specialists and artists! Zapisy/Enrolment at www.festiwalszekspirowski.pl

Współpraca/Co-operation: Pałac Młodzieży Klub Żeglarski Klipper

SzekspirOFF

Lata nauki Wilhelma Meistra (Polska)

Mikołaj Prynkiewicz i Teatr Rondo w Słupsku

Reżyseria: Stanisław Miedziewski

Występuje: Mikołaj Prynkiewicz

Scenariusz na motywach fragmentów powieści Lata nauki Wilhelma Meistra Jana Wolfganga Goethego oraz Hamleta Williama Szekspira

Czas trwania: 30 min

Bohaterem monodramu jest młody adept sztuki aktorskiej, który opowiada o trudnych początkach scenicznej kariery, przedstawia zabawne okoliczności związane z realizacją największego marzenia – odegrania głównej roli w Hamlecie Szekspira. Publiczność towarzyszy bohaterowi w trakcie przygotowań do występu, podczas których opowiada on o przeżytych epizodach miłosnych oraz opisuje relacje panujące w teatrze. W swoim monologu bohater ustawicznie podkreśla pedagogiczną rolę losu, który kształtuje młodego człowieka w sposób właściwy jego naturze, w odróżnieniu od instytucji wychowawczych, modelujących osobowość na swój obraz i podobieństwo.

Prynkiewicz (…) umiejętnie skupia uwagę widza, odpowiednio operując tonacją i tempem. Wyraźnie bawi się tekstem. Zmiany między postaciami są płynne, a jednocześnie wyraźne, co jest zdecydowaną zaletą przedstawienia. (…) Za wszystkie rekwizyty w tym monodramie wystarcza plik kartek, które na potrzebę sceny mogą zmienić się w maskę, czaszkę czy książkę, oraz biała peruka, nadająca wystąpieniu charakter z epoki. Marta Chyłek, Gazeta Festiwalowa Turnieju Teatrów Jednego Aktora, 57. Ogólnopolski Konkurs Recytatorski „Sam na scenie”

Pan H. (Polska)

Teatr Kasablanka w Gdańsku

Reżyseria, scenariusz: Arkadiusz Szczurek

Występują: Katarzyna Buczek, Maria Dragańczuk, Anna Frąckiewicz, Aleksandra Hloušek, Grzegorz Jankowski, Jacek Jarzembowski, Marcin Kapelusz, Krzysztof Markiewicz, Józef Olszewski

Czas trwania: 25 min

Pan H. jest próbą zmierzenia się z twórczością Wiliama Szekspira nie po raz pierwszy podjętą przez Teatr Kasablanka. Podobnie jak w przypadku spektakli Makbet oraz Romeo i..., także i tym razem powstał niesamowity, sceniczny zbiór impresji, przebłysków skojarzeń i kulturowych tematów narosłych wokół dramatu i samej postaci Hamleta. Granica między realnością a fantazją, rozsądkiem a szaleństwem wydaje się tu bardzo płynna. Kameralny obraz wymaga od widza skupienia graniczącego z hipnotycznym transem.

Teatr Kasablanka od dwudziestu lat aktywnie przekazuje szerokiej publiczności swoją interpretację najbardziej znanych i podziwianych dzieł mistrzów. Aktorami teatru są dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Przemawiają do widza, posługując się obrazami pełnymi symboliki i skojarzeń. Muzyka i dźwięki stanowią integralną część widowiska, w którym aktorzy prowadzą widzów przez tajemniczy świat literatury. W ramach wieloletnich działań na rzecz integracji społecznej Teatr Kasablanka występował na festiwalach i przeglądach teatralnych w Polsce i poza jej granicami, jest także stałym bywalcem na trójmiejskich scenach. Ważniejsze premiery to: Makbet, Mały Książę, Romeo i…, Don Kichot, Pan H.

H(2)O (Polska)

Teatr Strefa Otwarta we Wrocławiu

Koncept i występują: Anna Rakowska, Piotr Misztela

Muzyka: Piotr Zakrzewski

Opieka artystyczna: prof. Mirosław Kocur

Czas trwania: 50 min

Scena spotkania Hamleta z Ofelią oferuje nam możliwość wnikliwego przyjrzenia się zawikłanym relacjom pomiędzy dwojgiem ludzi. Bohaterowie Szekspira prowadzą ze sobą nieustanną, niebezpieczną grę. Grają, a właściwie walczą na śmierć i życie – zmuszeni przez uczucie, które ich łączy. Postaci, wchodząc w interakcje z widzem, kształtują performans oparty na improwizacji. Badają granice teatru, dając widzom możliwość wypowiedzi, wyrażania uczuć i co najważniejsze – decydowania.

Twórcy performatywnie traktują samą przestrzeń teatralną, rezygnują ze standardowego podziału na scenę i widownię, jednocześnie zawężając przestrzeń gry do wąskiego prostokąta, znajdującego się jak najbliżej widzów. Co może z tego wyniknąć? Aktorskie wariacje, serie możliwych zachowań stymulowanych tekstem Szekspira? Co się stanie, kiedy będą na nie patrzeć widzowie?

Miało być poważnie, a było zabawnie. Sztuka od samego początku dawała sygnały o tym, że będzie absurdalna, figlarna i żartobliwa, i tak też ją odebrano. Ale kiedy tylko opuściło się teatr, od razu pojawiła się głębsza refleksja nad drugim dnem tego spektaklu. I tego „drugiego dna” było dużo więcej. Agnieszka Kobron, „Afisz Teatralny”

Teatr Strefa Otwarta jest stowarzyszeniem dyplomowanych aktorów, reżyserów, teatrologów, scenografów, plastyków, fotografów i muzyków, absolwentów wyższych uczelni artystycznych. Główne działania teatru to produkcja spektakli teatralnych, krzewienie we Wrocławiu idei teatrów offowych, awangardowych, laboratoryjnych, zachęcanie swoim przykładem młodych absolwentów do zakładania niezależnych działalności twórczych oraz podejmowanie się intensywnej wymiany doświadczeń i dorobku artystycznego między środowiskami z różnych regionów Polski. Obecnie siedzibą Teatru Strefa Otwarta jest wrocławski klub Pod Kolumnami.

H. (Polska)

Pokaz zapisu spektaklu Jana Klaty zrealizowanego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku

Wydawnictwo: Narodowy Instytut Audiowizualny

Reżyseria, sample i skrecze mentalne: Jan Klata

Scenariusz na podstawie Hamleta Williama Szekspira w przekładzie Stanisława Barańczaka Rok produkcji: 2009 Premiera spektaklu: 2 lipca 2004 Realizacja nagrania i montaż: Kasia Adamik Operatorzy kamer: Tomasz Głowacki, Jakub Kowalczyk, Rafał Leszczyński, Wojciech Suleżycki, Tomasz Szołtys Reżyseria dźwięku: Jarosław Bajdowski Aranżacja przestrzeni i kostiumy: Justyna Łagowska Ruchy: Maćko Prusak

Obsada: Marcin Czarnik (Hamlet), Joanna Bogacka (Gertruda), Marta Kalmus (Ofelia), Grzegorz Gzyl (Klaudiusz), Cezary Rybiński (Horacjo), Sławomir Sulej (Poloniusz), Maciej Brzoska (Laertes), Wojciech Kalarus (Rosenkrantz), Rafał Kronenberger (Guildenstern), Alina Lipnicka (Aktor 1), Arkadiusz Brykalski (Aktor 2), Jan Sieradziński (Aktor 3), Maciej Szemiel (Voltemand), Jerzy Gonko (Duch Ojca Hamleta), Dariusz Szymaniak (Ozyrys), Maciej Konopiński (Fortynbras) oraz statyści

Czas trwania: 116 min

Hamlet Jana Klaty nie dławi się powietrzem, nie wierzy w kryształowe pojęcia, ani też ręce mu nie drżą, przeciwnie, gra z Horacym i White Stripes w turbo golfa – grę o podwyższonej agresji. Tytułowy bohater, sprowadzony do symbolicznego H., traci jakby na ważności, a ta przenosi się na sprawę Hamleta – współczesność bliższą widzom. Bardzo dosłownie zresztą. Duch Ojca zjawia się na białym koniu w husarskiej zbroi, przez co symbolika dawnych polskich romantycznych mitów zderza się z Polską po przełomie 1989 roku. Wizja jest dość smutna i groteskowa: Hamlet nie naprawi królestwa, Klaudiusz może je tylko przepić czy zatańczyć na stole, a Gertruda uganiać się za dużo młodszym kochankiem.

Jan Klata przeniósł spektakl w ważne historycznie, ale też dwuznaczne miejsce – Stocznię Gdańską. Widzowie parę razy w ciągu trwania spektaklu wędrują po terenach doków; widzą suwnicę Anny Walentynowicz, plakat odwołujący się do pierwszych wolnych wyborów, ale też chaszcze, opustoszałe hale, zardzewiałe maszyny.

Rejestracja i wydanie płyty DVD powstały w ramach serii Polski Szekspir Współczesny.

Burza – in vino veritas (Polska)

Reżyseria: Krzysztof Grabowski

Występują: Anna Iwasiuta-Dudek, Witold Burakowski, Przemysław Gąsiorowicz Muzyka: Sówka-Sowińska

Premiera: 9 sierpnia 2014

Czas trwania: 15 min

Etiuda na podstawie Burzy Williama Szekspira to komediowa scena spotkania ocalałej po katastrofie morskiej dwójki przyjaciół – Stefana i Trincula. Napotykają na wyspie dziwnego potwora, Kalibana. Szereg niedomówień, dziwnych splotów akcji i rozmów suto zakrapianych winem doprowadzają do przezabawnych, niekiedy rubasznych sytuacji.

Hamlet (Słowacja)

Divadlo Kontra

Adaptacja, reżyseria i scenografia: Klaudyna Rozhin

Przekład: Zora Jesenská Występują: Peter Čižmár, Andrej Palko Układ pojedynku: Igor Grečko Projekt masek: Amálka L’udmila Valenčiková

Premiera: 1 października 2012

Czas trwania: 100 min

Hamlet to człowiek, który stracił zaufanie do świata; jest samotny i rozczarowany, wątpiący i targany emocjami. Nie potrafi odnaleźć swojego miejsca i sensu egzystencji w świecie, w którym przestały istnieć wartości – pozostał tylko wszechogarniający smutek. Czy zemsta okaże się wystarczającym powodem, aby żyć?

Hamleta gra dwóch aktorów: każdy smutek, każde rozczarowanie ma inny odcień, każdy cierpi i wątpi inaczej. Adaptacja powstała na podstawie tekstów drugiego Quatro i Folio, nie narusza to jednak integralności oryginalnego tekstu. Aktorzy kreują kolejne postacie i tworzą świat Elsynoru za pomocą kilku prostych rekwizytów. Twórcy skupiają się na słowie, fizyczności kreowanych postaci i nawiązaniu intymnego kontaktu z publicznością. Jest to spektakl ascetyczny, pozwalający widzowi zasmakować poetyki, ekspresji i humoru języka Szekspira; sięgający do sedna tragedii i najgłębszych pokładów emocji.

Złota Czaszka za pomysłowość, wszechstronność i maksymalne poświęcenie aktorów. Za to, że są żywym dowodem na nieśmiertelność szekspirowskiego teatru! Tomasz Domagała, „Shakespeare Daily”, 17. Festiwal Szekspirowski w Gdańsku

Divadlo Kontra zostało założone w styczniu 2007 roku przez Kaludynę Rozhin, polską reżyserkę i tłumaczkę od lat żyjącą w Anglii, oraz słowackiego aktora, Petra Čižmára. Pierwszą produkcją Divadlo Kontra była słowacka prapremiera dramatu irlandzkiego dramatopisarza Marka O’Rowe Howie a Rookie (2007). Pierwszym spektaklem, który odbył się na ich własnej scenie, w piwnicach zabytkowej kamienicy w Spisskej Novej Vsi, był monodram Conora McPhersona Sv. Mikulas (2010). W ciągu czterech lat Divadlo Kontra zagrało ponad pięćset przedstawień w całej Słowacji, a także w Polsce, Czechach i Wielkiej Brytanii.

Spektakl prezentowany na SzekspirOFF dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury Republiki Słowackiej.

Kazio Sponge. Szekspirowski serial teatralny w odcinkach (Polska)

Nie widziałeś spektaklu? Kazio Sponge Ci opowie...

Czas trwania: 40 min

Przygotuj się na jazdę bez trzymanki, zwłaszcza jeśli myślisz, że o Szekspirze wiesz wszystko, a jego dzieła recytujesz z pamięci. Kazio Sponge wyrwie cię z butów i udowodni, że nie możesz się bardziej mylić. Porozmawiamy o Szekspirze, którego nie znasz, w sposób, jakiego jeszcze nie znałeś.

Kazio ma sześć lat, jest zrobiony z gąbki i sam o sobie mówi bez cienia żenady, że jest freakiem i hipsterem. Nie ma pytania, na które nie znalazłby odpowiedzi. Jego po prostu nie przegadasz. To złodziej serc z niewyparzoną gębą.

Podczas 18. Festiwalu Szekspirowskiego Kazio Sponge wcieli się w bezwzględnego recenzenta wydarzeń festiwalowych. Skrupulatnie przyjrzy się spektaklom, by wnikliwym okiem, bez kurtuazji, zadęcia i bez przebierania w słowach streścić wam i przybliżyć każdy dzień festiwalu.

Spotkania z Kazio Sponge to wykłady z przymrużeniem oka, w których każdy z was może czynnie brać udział – polemizować z małym zarozumialcem, zadawać pytania i oczekiwać odpowiedzi. To wiele zabawy, uśmiechu, zaskoczeń, a także wzruszeń.

Kazio Sponge to gąbkowe dziecko Wydziału Lalkarskiego PWST we Wrocławiu – najbardziej wygadana lalka, która przełamuje granice teatralności. Powstał w 2009 roku i od tego czasu wraz ze swoją mamą, Anną Makowską-Kowalczyk, przemierza Polskę i pojawia się w najmniej spodziewanych miejscach. Kto wie… może już na niego trafiliście…? Kazio Sponge to więcej niż lalka.

Kazio Sponge współpracuje z Teatrem „Pinokio” w Łodzi, Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu, Wrocławskim Teatrem dla Dzieci, a także Teatrem Sztuk z Wrocławia. Prowadzi festiwale teatralne, jest konferansjerem, showmanem, a także aktorem – gra w spektaklach dla dzieci i dorosłych, które produkuje jego własna korporacja – Kazio Sponge Corporation. Możecie go również spotkać we Wrocławiu na „Antykabarecie” w Mleczarni i w Krakowie na „Gadającym psie” w Pięknym Psie.

Macbeth (Słowacja)

Divadlo Kontra

Adaptacja, reżyseria i scenografia: Klaudyna Rozhin

Przekład: Zora Jesenská

Występuje: Peter Čižmár

Premiera: 19 maja 2013

Czas trwania: 60 min

W spektaklu nie ma króla Duncana, Banqua, Macduffa, ani nawet Lady Macbeth. Jest tylko tytułowy bohater. Człowiek, który cierpi, bo utożsamia się ze swoimi myślami, identyfikuje się ze stworzonym przez swój umysł fałszywym ego i jego historią. Makbet opętany jest przez myśli. Czy rzeczywiście jest mordercą? Czy też zdarzenia, które odgrywa, są tylko projekcją jego umysłu? Czy Makbet wreszcie przebudzi się do stanu świadomości, czy zamieni opór na akceptację? Zrozumie, że to, co postrzegamy, myślimy i czujemy, nie jest w istocie nami? Czy odnajdzie swoje prawdziwe ja – istnienie? Adaptacja powstała pod wpływem inspiracji twórczością Eckharta Tolle’a, przede wszystkim Potęgą teraźniejszości.

Spektakl prezentowany na SzekspirOFF dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury Republiki Słowackiej.

Wenus i Adonis (Polska)

Teatr ASPiryna Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku

Reżyseria: Marzena Wojciechowska-Orszulak

Występują: Karolina Kliszewska, Piotr Czechowski

Perkusja: Igor Lubert

Czas trwania: 30 min

Szekspir zainspirował się dziełem Owidiusza Metamorfozy oraz obrazem Tycjana Wenus i Adonis. Tematem poematu jest relacja pięknej, uwodzicielskiej Wenus i niedostępnego Adonisa. Utwór Szekspira zawiera plastyczne opisy gwałtownych namiętności w każdej nieomal sykstynie, a jednocześnie tchnie komizmem erotyzmu. Postaci pozostają w „klatce” własnych, zamykających ograniczeń, które skazują je na samotność, ból i odrzucenie. Dwa bieguny: żądza wykluczająca miłość i aseksualny, zimny egotyzm. Jaki będzie kres tej historii?

(...) śmierć tkwi w żądzy. Śmierć na lęki głucha. William Szekspir, Sonet CXLVII

Teatr ASPiryna Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku to grupa laboratoryjna, poszukująca. Wpisuje się w ruch przekraczania granic i teatralizacji działań plastycznych, przy jednoczesnym zachowaniu związków z literaturą. Istotne jest znaczenie stanu performatywnego, gdzie aktor nie gra, ani nie znajduje się w codziennej rzeczywistości. Jest to zawieszenie w stanie pośrednim, w stanie ciągłego przekraczania. W tym roku do naszych narzędzi scenicznych dołączyły lalki Irminy Składowskiej.

Die Hamletmachine (Polska)

Inscenizowane czytanie dramatu Heinera Müllera w wykonaniu aktorów Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Inscenizacja i adaptacja: Michał Kurkowski

Występują: Wiktoria Kulaszewska, Krzysztof Grabowski, Adrian Wajda

Czas trwania: 40 minut

Byłem Hamletem. Stałem na brzegu i rozmawiałem z morzem PLEPLE, z tyłu za mną̨ ruiny Europy. Biciem w dzwony rozpoczął się̨ pogrzeb męża stanu, morderca w parze z wdową, krokiem defiladowym za trumną Dostojnego Ścierwa szli radcy łkając w nędznie opłaconej żałobie CO TO ZA TRUP NA KARAWANIE / PO KIM TAK PŁACZĄ PANOWIE I PANIE (…) Tłumaczenie Jacek St. Buras

Heiner Müller (1929–1995) to najwybitniejszy dramatopisarz niemieckiego obszaru językowego drugiej połowy XX wieku. Uważany jest za prekursora teatru postdramatycznego. Swoje życie traktował jako materiał dla teatru, który powinien przedstawić jedyne w swoim rodzaju doświadczenie podzielonych Niemiec i Europy. Na początku kariery dramatopisarz, po stażu w Berliner Ensemble, krytycznie przejmował socrealistyczny styl, a następnie przepisywał wybrane sztuki Brechta i Szekspira, podejmował też temat Germanii z różnych perspektyw – narodowej tożsamości Niemców, jej źródeł, najbardziej typowych cech i ich różnych historycznych przejawów. Mimo wielu okazji nigdy nie zdecydował się opuścić Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Michał Kurkowski (ur. 1989) jest studentem IV roku dramaturgii teatralnej na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W 2012 roku pracował jako asystent Józefa Opalskiego przy przedstawieniu Kochanek wg Harolda Pintera w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W tym samym roku wziął udział konferencji East Meets West – West Meets East, zorganizowanej w Mediolanie przez Teatr im. Juliusza Słowackiego i Piccolo Teatro. W 2013 roku był asystentem Piotra Gruszczyńskiego podczas prób do Kabaretu Warszawskiego w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.

Pokazy pracy nad rolami szekspirowskimi w wykonaniu studentów i absolwentów Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie i Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu

Remix Mężczyzny, który pomylił swoją żonę z kapeluszem Olivera Sacksa i Makbeta Williama Szekspira

Opieka artystyczna: prof. Krzysztof Globisz

Występują: Jakub Sokołowski, Aneta Orlik (studenci PWST w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu)

Czas trwania: 12 min

Wieczór Trzech Króli

Opieka artystyczna: prof. Anna Radwan

Występują: Maria Kania, Wiktoria Kulaszewska, Julia Sobiesiak, Adrian Wajda, Michał Wanio (absolwenci PWST w Krakowie)

Czas trwania: 12 min

Poskromienie złośnicy

Opieka artystyczna: prof. Anna Radwan

Występują: Łukasz Kabus, Wiktoria Kulaszewska (absolwenci PWST w Krakowie)

Czas trwania: 12 min

Pokazy pracy zakończy rozmowa ze studentami i absolwentami na temat pracy nad rolą szekspirowską we współczesnym kształceniu teatralnym.

Makbet – Horror Puppet Show (Polska)

Reżyseria: Michał Derlatka

Występują: Anna Iwasiuta-Dudek, Witold Burakowski, Przemysław Gąsiorowicz/Krzysztof Grabowski

Kostiumy: Ewelina Ciszewska Muzyka: Sówka-Sowińska Scenografa: Aleksandra Stawik Premiera: 5 sierpnia 2014 Czas trwania: 15 min

To szekspirowska tragifarsa, lalkowy dance macabre na głównej ulicy Gdańska, w którym przywołujemy historię podszytego spiskiem triumfu i tragicznego upadku króla Szkocji. Spektakl utrzymany jest w konwencji teatru plastycznego – różnorodne formy i lalki animowane są przez trzy wiedźmy, wieszczące Makbetowi przyszłość.

Wiele trudu zadali sobie realizatorzy, aby nie zawieść miłośników twórczości Szekspira, jednocześnie proponując lekką formę i plastyczną oprawę. „Gazeta Świętojańska Online”