22 marca o godz. 19:00 na Smolnej w Warszawie będziecie mogli zobaczyć Teatr Tańca Nataraja.

„Nāyikā. Trzy oblicza kobiecości” spektakl taneczny wykorzystujący trzy klasyczne techniki tańca indyjskiego: odissi w wykonaniu Aleksandry Michalskiej-Singh (z Indii), kathak w wykonaniu Magdaleny Niernsee (stypendystki Indian Council for Cultural Relations), bharatanatyam w wykonaniu Zuzanny Kann i Marty Krzemień-Ojak

Nāyikā znaczy „bohaterka” – to główna postać kobieca pojawiająca się w opowieściach przekazywanych w tańcu indyjskim. Mieści w sobie wszystkie właściwe kobiecej naturze pierwiastki, wartości, emocje. Właściwe także każdemu człowiekowi. Spektakl jest taneczną wypowiedzią – ilustracją i interpretacją tematu szeroko rozumianej kobiecości i zróżnicowanej natury człowieka, więzi jakie powstają między ludźmi, indywidualnych priorytetów i oczekiwań. Za pośrednictwem środków, jakie oferują i odzwierciedlają klasyczne formy tańca indyjskiego: Bharatanatyam, Kathak i Odissi, tancerki poszukują nowych wartości w zestawieniu technik różnych tradycji. Ukazują różnice i podobieństwa tańców wywodzących się pozornie ze wspólnego źródła. Spektakl opiera się na choreografiach klasycznych form tańca indyjskiego Bharatanatyam, Kathak i Odissi. Tancerki będą wspólnie poszukiwać różnic i podobieństw w ruchu, reinterpretując indyjską kulturę i sztukę. Prezentować będą także osobiste taneczne wypowiedzi, analizujące różne aspekty kobiecej natury i emocjonalności jednostki, zgodne z charakterem danej techniki tańca.

Aleksandra Michalska-Singh

Absolwentka Szkoły Muzycznej w Koninie, indolog-drawidolog (tytuł magistra Indologii otrzymała w Zakładzie Azji Południowej Instytutu Orientalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim). Jest nauczycielem jogi (Sivananda Vedanta Yoga Centre), choreografem i tanceką (Natya Nectar Dance Company), a także terapeutą tańcem i ruchem – członkiem International Dance Council (UNESCO). Swą przygodę z tańcem bharatanatyam rozpoczęła w 2000 roku i kształciła się pod kierunkiem Anny Łopatowskiej. Zamiłowanie do kultury i sztuki indyjskiej, a w szczególności do klasycznych form tanecznych zawiodło ją do Indii, gdzie podczas swych dwóch indologicznych wypraw naukowych (lipiec – listopad 2003 i lipiec – październik 2004) prowadziła badania nad historią, formą i techniką taneczną w tradycji tamilskiej i tamilskich źródłach literackich oraz zgłębiała tajniki bharatanatyam i ludowych tańców indyjskich w Gokarnie, pod okiem tancerki i nauczycielki Rajeshwari S. Hande. W roku 2005 otrzymała stypendium Indian Council for Cultural Relations i przez trzy lata (2005–2008) studiowała bharatanatyam w Akademii Tańca Triveni Kala Sangam w New Delhi, pod kierunkiem znakomitej tancerki i guru, Jayalakshmi Eshwar, oraz odissi (pod okiem Kavity Dwibedi) i chhau – tańca opartego na sztuce walki (pod kierunkiem mistrza Seraikela chhau – Guru Shashadhara Acharyi). Podczas swego pobytu w Indiach pobierała także lekcje muzyki karnatyckiej u S. Vasudevana. W 2006 roku zdała z wyróżnieniem egzamin z tańca bharatanatyam organizowany przez Institute of Art Gandharva Mahavidyalay (Mumbai). Ma na swym koncie liczne występy zarówno w Polsce jak i w Indiach. Jest członkinią fundacji „Kultury Świata”. Na stałe mieszka w Delhi, w Indiach.

Magdalena Niernsee

Magister Sztuki, dyplom na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Tańcem indyjskim zajmuje się od 1998 roku. Zaczynała od tańca bharatanatyam i bollywood. Była jedną z pierwszych osób promujących taniec indyjski w Polsce. Występowała między innymi w projekcie Masala Sound System, Arabski Pępek oraz Indialucia Michała Czachowskiego. Założycielka zespołu i szkoły tańca indyjskiego Alapadma, działającej w latach 2006–2009. W 2006 roku zafascynowała się tańcem kathak. Nagrodzona stypendium Indian Council for Cultural Relations, w 2009 r. wyjechała do New Delhi na 4 lata. Obecnie jest pierwszą w Polsce tancerką kathak o profesjonalnym wykształceniu kierunkowym, jako absolwentka Wyższej Szkoły Tańca Kathak – Kathak Kendra w New Delhi (dyplom taneczny obroniła w 2013 r.). Wychowanka słynnego Pt. Jai Kishan Maharaj – mistrza stylu Lucknow. Jest jedną z trzech założycielek Fundacji ArtIndialog, której zadaniem jest promowanie wysokiej sztuki indyjskiej oraz nawiązywanie dialogu międzykulturowego. Tańczy kathak i kathak contemporary fusion oraz współpracuje w projektach artystycznych z tancerzami różnych technik, występując w Polsce i zagranicą. Prowadzi warsztaty w miastach całej Polski oraz lekcje stałe w Warszawie z tańca kathak i kathak fusion. Współpracuje z Ambasadą Indii oraz ICCP, Muzeum Azji i Pacyfiku, festiwalami tańca promującymi szeroko pojętą kulturę Indii (m. n. Diwali 2006, Mango Day 2007, Festiwale Wielokulturowe, „Podróże z żartem” dla TVP2, Festiwal Polski w New Delhi 2011, Indo-European Festival by Alaknanda, New Delhi 2012, Noc Muzeum w Chełmie, Gdański Festiwal Tańca 2012, International Dance Festival w Guwahati, Assam 2013).

Zuzanna Kann

Tańcem zajmuje się od 6 roku życia, jednak idealną techniką okazał się być dla niej taniec indyjski, którego naukę rozpoczęła w 2006 roku. Pierwszym jej doświadczeniem była Masala – videoclip indian dance, potocznie nazywany tańcem bollywood. Naukę tańca bharatanatyam rozpoczęła w Indiach, w Madrasie, w 2009 roku, u tancerki szkoły tańca Kalakshetra – Pridveeji Balagopalan, którą kontynuuje u Marty Krzemień-Ojak w Teatrze Tańca Nataraja. Podczas wyjazdów szkoleniowych do Indii w latach 2011–2013 doskonaliła taniec bharatanatyam pod okiem tancerki Aranyani Bhargav i Kapila Sharmy, pobierała nauki tańca chhau w Triveni Kala Sangam u Guru Shashadhara Acharyi oraz rozpoczęła naukę tańca odissi u Kavity Dwibedi w New Delhi. Swoje umiejętności taneczne rozwija również uczestnicząc w warsztatach z tańca manipuri (dr Sohini Ray), odissi (Aleksandra Michalska-Singh, Ashok Kumar Das) i bharatanatyam (P.T. Narendran), a także warsztatach taneczno-aktorskich (Filiz Ozcan). Występowała w różnych miastach Polski, m.in. w Rewii Orientalnej Anny Redlin w Teatrze Nowym w Łodzi, w Ambasadzie Indii oraz na różnych festiwalach związanych z tematyką indyjską. W ramach Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu współprowadziła wykład ilustrowany tańcem. Prowadziła również regularne warsztaty z tańca indyjskiego w Warszawie i Łodzi.

Marta Krzemień-Ojak

absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, tancerka i instruktorka klasycznego tańca indyjskiego bharatanatyam, którym zajmuje się od 1996. Od początku związana z Anną Łopatowską i z założonym przez nią w 2000 r. Teatrem i Studiem Tańca Nataraja. Swoje umiejętności taneczne rozwijała na licznych warsztatach klasycznych form tańca indyjskiego (bharatanatyam m.in. u Radhy Anjali, Komali Varadan, Jamuny Krishnan, Aleksandry Michalskiej-Singh). Podczas pobytów szkoleniowych w Indiach w 2005, 2011 i 2013 roku studiowała bharatanatyam u znakomitego tancerza i nauczyciela Kapila Sharmy, u tancerki Aranyani Bhargav oraz w Akademii Tańca Triveni Kala Sangam w New Delhi pod okiem mistrzyni Jayalakshmi Eshwar. W 2011 oraz 2013 r. pobierała także nauki chhau (opartego na sztuce walki tańca półklasycznego) w Triveni Kala Sangam pod okiem mistrza Shashadhara Acharyi. Ma na swym koncie liczne występy i spektakle taneczno-teatralne w całej Polsce (Teatr Stara Prochoffnia, Teatr Narodowy w Warszawie, Warszawska Akademia Muzyczna, Filharmonia Świętokrzyska w Kielcach). Jest zdobywczynią II nagrody w trzeciej edycji konkursu choreograficznego Dolina Kreatywna – programu stypendialnego Telewizji Polskiej. Jest współautorką wykładów i prelekcji na temat kultury i sztuki Indii, prezentowanych m.in. na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w Białostockim oddziale Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, w Muzeum Etnograficznym w Warszawie oraz w Instytucie im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. Obecnie jest instruktorką i prowadzącą Teatr Tańca Nataraja. Prowadzi zajęcia i warsztaty taneczne z zakresu klasycznego tańca bharatanatyam, stale współpracując z organizacjami zajmującymi się propagowaniem kultury indyjskiej (Fundacja ArtIndialog, Fundacja „Kultury Świata”, „Adda”).