Zapraszamy na wernisaż wystawy "Współczesna rzeźba polska", który odbędzie się 23 stycznia, o godz. 18 w Galerii Sztuki Nowoczesnej w Bydgoszczy. Wystawa opiera się na wyborze prac związanych z szeroko pojmowaną figuracją.

Prezentacja polskiej rzeźby współczesnej ze zbiorów Muzeum Rzeźby Współczesnej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku jest formą uzupełnienia Galerii Sztuki Nowoczesnej, w ramach której eksponowane jest głównie malarstwo, co wynika z charakteru kolekcji bydgoskiego muzeum. Pokaz skorelowany jest ze stałą wystawą zakresem czasowym i problemowym pokazywanych rzeźb i obiektów. Wystawa opiera się na wyborze prac związanych z szeroko pojmowaną figuracją. Jest to tematyka charakteryzująca się pewną ponadczasowością. Figuracja rozumiana, jako niewyczerpana inspiracja, której trudno wieszczyć zanik, czy skostnienie, co znajduje potwierdzenie w praktyce artystycznej. Nawet w rytmie następstwa pokoleń podlega ona skrajnym transformacjom, które dają się sprowadzić do wspólnego mianownika i wywieść z jednego genetycznego prawzorca. Konsekwentne rozwijanie takiej narracji stanowi oś konstrukcyjną kolekcji Muzeum Rzeźby Współczesnej CRP w Orońsku i jest wartością samą w sobie. Można w jej ramach zmieścić nawet skrajności, czy zgoła nieortodoksyjne interpretacje tego toposu, a jednocześnie rozbudowywać w porządku synchronicznym i diachronicznym z zachowaniem odpowiedniej proporcji.

Centrum Rzeźby Polskiej od ponad czterdziestu lat buduje reprezentatywny zbiór rzeźby polskiej, ze szczególnym naciskiem na prace powstałe w 2 połowie XX wieku i współcześnie. Powstanie tej instytucji wiąże się z działalnością warsztatów twórczych i plenerową ekspozycją prac artystów w 1965 r. Wkrótce otwarto Ośrodek Pracy Twórczej Rzeźbiarzy, a od 1981 r. Centrum Rzeźby Polskiej zaczęło funkcjonować, jako placówka państwowa podlegająca Ministerstwu Kultury i Sztuki. Obecnie zbiór składający się z rzeźb, obiektów, instalacji liczy ponad tysiąc prac, a uzupełnia go ponad pięćset depozytów. Większość prac pochodzi z okresu powojennego, chociaż w zbiorach są dzieła z początków XX stulecia, jak chociażby prace Konstantego Laszczki czy Stanisława Ostrowskiego, oraz z okresu międzywojnia, np. Katarzyny Kobro, Olgi Niewskiej, Jacka Pugeta i Augusta Zamojskiego. Ważną cześć kolekcji stanowią prace składające się na najnowszy rozdział historii rzeźby polskiej, a szczególnie powstałe w ostatnich latach. Dotyczy to przede wszystkim prac młodego pokolenia, które w ramach organizowanych przez Centrum Triennale Młodych (od 1992 r. odbyły się cztery edycje), miało tu możliwość artystycznego debiutu. Prace te służyły także realizowanej przez Centrum serii wystaw tzw. dekadowych (prezentujących kolejno lata: 60., 70., 80., i 90.), w ramach których podejmowano próby syntezy najnowszych dziejów sztuki polskiej.