24 października w krakowskiej Rotundzie odbył się koncert zespołu Kat & Roman Kostrzewski promujący nowe wydawnictwo - „Buk-akustycznie”. Przy czym na wstępie warto zaznaczyć, że nie jest to legendarna grupa powstała na przełomie roku 1979/80 w Katowicach, co mogłaby nasuwać nazwa.  A przynajmniej nie do końca tak jest.

W 2004 roku wokalista grupy, Roman Kostrzewski został z niej wydalony i wraz z Ireneuszem Lothem, który zakończył działalność z zespołem niewiele wcześniej, postanowił kontynuować karierę muzyczną. Od tej pory na polskiej scenie muzycznej funkcjonują dwa zespoły – Kat oraz Kat & Roman Kostrzewski.

Ich najnowsza płyta, to, akustyczne wersje dawnych przebojów Kata. Niektóre z nich zaskakują nową aranżacją, inne mniej. Można by powiedzieć, że to odcinanie kuponów od dawnych sukcesów. Tym bardziej, że brak tu utworów, które nie należałyby do "spadkobierców" legendy. A co za tym idzie, zespół Kostrzewskiego jawi się tu bardziej jako swojego rodzaju "cover band", a nie prawdziwy zespół.

W piątek supportował ich Brüdny Skürwiel. Zespół pojawił się chwilę po godzinie 19. Nie zgromadził on pod sceną oszałamiających tłumów (których zresztą już do końca wieczoru nie udało się przyciągnąć), ale swoje zadanie wykonał prawidłowo. Jako, że drugi z zespołów, Absynth, nie dał rady wystąpić, Brüdny Skürwiel mógł pozwolić sobie na odrobinę dłuższy występ. Jednak jeszcze zanim na scenie zawitali Roman i spółka, publiczność miała szansę zrelaksować się przy dźwiękach piosenek Fasolek, takich jak Ogórek czy Kolorowe kredki.

Około w pół do dziewiątej rozpoczął się właściwy koncert. Jak już wspomniałam, do końca dnia nie można było narzekać na nadmiar tłumów. Sala Rotundy, która przecież nie należy do największych, nie była zapełniona. Również pod sceną obeszło się bez dużego ścisku. Jednak ci, którzy przyszli, wyraźnie nie znaleźli się tam przypadkowo. Śpiewali razem z zespołem, robili zdjęcia; widać było na ich twarzach swego rodzaju fascynację .

Sam Kostrzewski wspominał, że zdaje sobie sprawę z nieprzystępności i stosunkowo małej popularności muzyki metalowej, a część akustyczna powstała między innymi właśnie z myślą o „naszych połowicach”, które przychodzą na koncert dla towarzystwa. 

W tym miejscu być może należy złożyć pewne wyjaśnienia. Trasa promująca płytę „Buk-akustycznie” jest dość wyjątkowa. Składa się ona z dwóch  godzinnych bloków. Pierwszy z nich ściśle dotyczy wydawnictwa i przedstawia piosenki w akustycznych aranżacjach. Możemy tu usłyszeć nowe wersje utworów takich jak Śpisz jak kamień, Odi profanum vulgus, Robaki, a nawet chyba najbardziej rozpoznawalny  Łza dla cieniów minionych. Natomiast część druga to już normalne, ciężkie granie. W przerwach można było usłyszeć parę słów od Kostrzewskiego. Momentami na jego twarzy rysowało się wręcz wzruszenie. Taka trasa musi być dla niego prawdziwym świętem.

Mimo wszystko, wydaje mi się, że dziś Kat, to gratka głównie dla najbardziej zainteresowanych. Koncerty są przede wszystkim miejscem spotkań fanów (wręcz zamkniętym środowiskiem), a dopiero na drugim miejscu koncertem. Z drugiej strony, to miłe uczucie uczestniczyć w spotkaniu ludzi tak przejętych muzyką.