Singiel „Wilk” Natalii Nykiel zwiastuje jej debiutancką płytę, której premiera będzie miała miejsce jesienią tego roku. Piosenka została napisana przez Natalię i Foxa, który jest odpowiedzialny za produkcję albumu, a autorem tekstu jest Budyń z zespołu Pogodno.

-Natalio, jak przechodzi się od poezji śpiewanej i piosenki religijnej do muzyki takiej jak Selah Sue?

-Różne już miałam w życiu etapy fascynacji i słuchania muzyki: był punk i metal, pop i pop rock aż doszłam do soulu i elektroniki. Każdy z nich uważam za cenny bo każdy mi coś dał. W poezję śpiewaną wciągnęłam się trochę przypadkiem, bo chciałam podszkolić głos i zaczęłam uczęszczać na lekcje wokalu w moim mieście, a to właśnie była jedyna opcja i tak zakochałam się w niej ma maksa. To nauczyło mnie zupełnie innego zwracania uwagi na tekst piosenki.

-Ta przyspieszona lekcja bardzo różnych gatunków muzyki, z metalem włącznie, pokazuje, że szukałaś w nich wszystkich czegoś własnego, co je łączy ...zaprzeczając jakimkolwiek podziałom?

-Kiedyś próbowałam sklasyfikować jakoś zespół, w którym śpiewałam i okazało się, że nie umiem tego zrobić, tak dużo tam słyszę wpływów. Wszystko zależy od kierunku spojrzenia …

-Poezja śpiewana na która trafiłaś tak wcześnie wysuwa wokal na pierwsze miejsce, nie da się go schować za aranżem, czy hałasem, a tekst jest czasami wręcz ważniejszy od muzyki ...ta lekcja została Ci już na zawsze, niezależnie od tego, co potem śpiewałaś?

-Polecam poezję śpiewaną wszystkim, którzy zaczynają. Dzięki niej, mój punkt widzenia na rolę tekstu i muzyki jest dojrzalszy. Zdałam sobie sprawę, że ten sam tekst można przekazać na bardzo różne sposoby. Nawet kontrolowany fałsz może ponieść określony tekst. Zmieniłam zupełnie swój stereotypowy sposób widzenia tego gatunku. Zaczęłam poszukiwać i tak doszłam do „wczesnego Piotra Roguckiego, którego absolutnie uwielbiam, śpiewałam też Nicka Cave’a…mroczną i nieprzewidywalną odsłonę poezji.

-Twoje nowe utwory udowadniają, że rzeczywiście odrobiłaś tę lekcję. Mimo elektroniki w muzyce, Twój wokal to nie tylko kolejny instrument albo po prostu beat box …

-Chcieliśmy złamać z Foxem stereotyp, że taka muza to z reguły jakieś zapętlone jedno zdanie. Tekst miał nieść emocje, ale i wręcz opowiadać historię do takich właśnie podkładów. To było nasze główne wyzwanie.

-Jak doszło do Twojego pierwszego spotkania z Foxem? Znałaś to, co robił wcześniej? Co on o Tobie wiedział?

-Spotkaliśmy się na Openerze. Wcześniej zdobyłam jego numer, zadzwoniłam, na Facebooku wymieniliśmy się inspiracjami i potem przy piwie na trawie okazało się, że jest nam bardzo muzycznie po drodze. Okazało się, że Fox widział mnie wcześniej w „The Voice of Poland”, więc wiedział mniej więcej czego może się po mnie spodziewać. Tak naprawdę już na naszym pierwszym spotkaniu w studiu stworzyliśmy razem pierwszy numer.

-Wspomniałaś udział w VOP,  jak Ci się udało obronić w tej trudnej sytuacji programu, który niekoniecznie stawia na to, na czym Tobie zależy?

-Zastanawiałam się ostatnio dlaczego w ogóle tam poszłam... i okazało się, że to był pewien impuls, nie miałam konkretnego planu, tym bardziej że był to czas, kiedy skupiałam się głównie na maturze. Teraz myślę, że po prostu chciałam przeżyć przygodę. Wiedziałam też , że to wcale nie musi oznaczać, że natychmiast muszę „robić karierę”, raczej, że jest to kolejna nauka, kolejne doświadczenie. A potem dotarłam do finału i zdałam sobie sprawę, że najważniejsze będzie to, co zrobię po programie. Miałam sporo szczęścia, bo udało mi się tak pokazać w programie, że w bardzo szybkim czasie odezwała się do mnie duża wytwórnia zainteresowana tym, co chcę dalej robić. Ja wiedziałam to dokładnie, włącznie z tym, z jakimi ludźmi chcę pracować. Ku mojemu zdziwieniu zostało to w pełni zaakceptowane. Telewizja dała mi sceniczne obycie, poznałam fajnych ludzi, ale też nauczyła podejmowania decyzji, odpowiedzialności za to co robię i na przykład jak chcę wyglądać. Nie można się tego bać i to jest moja rada dla wszystkich, którzy zastanawiają się nad udziałem w podobnym programie. Chyba dzięki niemu wydoroślałam, przynajmniej tak twierdzi mój Tata /śmieje się/.

-W telewizji stawiałaś na swoim, a jak jest w czasie pracy z Foxem?

-Pracujemy na zasadach partnerskich, każde z nas coś wnosi, ale fajnie się dobraliśmy, bo mamy bardzo podobny gust muzyczny i z reguły jaramy się tym samym.

-Powiedz trochę o swoich inspiracjach ...tych z kiedyś i tych ostatnich.

-Mam tu podział na kategorie … na przykład w zachowaniu na scenie moim absolutnym idolem jest Haley Williams z zespołu Paramore. Od zawsze. Jest niesamowita. Jeśli chodzi o teksty moim numerem jeden jest w Polsce absolutnie Kasia Nosowska. I gdyby ktoś rok temu powiedział mi że napisze dla mnie tekst, pomyślałabym że bredzi. Piotr Rogucki i Coma – to też zostało mi z wcześniejszych lat. W czasie pracy dużo słuchałam Katy B., jestem też pod wielkim wrażeniem głosu Florence Welch. Ostatnio pokochałam Jamesa Blake'a, uwielbiam basy wgniatające w ziemię! Ale też etno – płyta Kayah & Bregović to dla mnie mistrzostwo świata, mimo, że pewnie mało kto mnie podejrzewa o słuchanie takiej muzy. Jej najnowszy album też.

-A przed kim chciałabyś wystąpić na dużym festiwalu?

-Przed Katy B.! Głównie za jej pierwsza płytę. Teraz wiem, że z drugą nie należy się za bardzo spieszyć.

-Rozmawiacie z Foxem o graniu na żywo? Wyobrażacie sobie pracując nad kolejnym utworem jak będzie brzmiał na scenie?

-Tak, zawsze. Płyta ma być mega energetyczna i takie też mają być koncerty. Podczas pracy w studiu pomaga mi wyobrażanie sobie reakcji publiczności. Mam 19 lat, uwielbiam się bawić i chcę to samo dać tym, którzy przyjdą mnie zobaczyć i posłuchać.

-A czego dzisiaj być posłuchała?

-Nowych płyt Stromae "Racine Carree" i MIA "Matangi". Choć moja ciemna niepoprawna strona podpowiada mi też "Donker Mag" Die Antwoord" /śmiech/.

-To jeszcze idealna płyta na sobotni wieczór i niedzielny poranek?

-W sobotę Azealia Banks, a nazajutrz rano Ben Howard – totalny chillout.

Rozmawiał Piotr Metz.

Mat.prasowe