Stanisław Skalski należy do najwybitniejszych polskich pilotów XX w. Swoje lotnicze szlify zdobywał w II RP. W czasie II wojny światowej walczył z agresorem niemieckim na terenie Polski, brał udział w bitwie o Anglię, później zaś latał w Afryce i Europie. Do Polski wrócił w 1947 r. i wstąpił do sił powietrznych Ludowego Wojska Polskiego. Rok później został aresztowany przez organy bezpieczeństwa publicznego i oskarżony o szpiegostwo. Za swoje „przewinienia“ otrzymał karę śmierci zamienioną przez prezydenta RP Bolesława Bieruta na dożywotnie więzienie. W 1956 r. został zrehabilitowany i przywrócony do służby wojskowej. Po przejściu do rezerwy w 1972 r. nadal działał na rzecz propagowania wiedzy i pamięci o polskich pilotach oraz ich dokonaniach. W latach 80. i 90. XX w. jego aktywność przeniosła się w inne sfery życia, w tym politykę. Autor biografii Skalskiego – postaci niezwykle barwnej, w równie barwny sposób przybliża czytelnikowi sylwetkę nieprzeciętnego człowieka, żołnierza i pilota, który bogactwem historii swojego życia, co sam autor słusznie zauważa, mógłby obdarzyć historię niejednej jeszcze postaci.