Gorąco zapraszamy w terminie 11-12.07.2017 i 29.10-10.10.2017 r. na Festiwal Ciało/Umysł w Warszawie.

Wiodącym motywem 16. edycji Festiwalu Ciało/Umysł jest czas. Dla współczesnych twórców ekspresja ciała w ruchu okazuje się najbardziej plastycznym zwierciadłem czasu i jego różnych aspektów.

Zaproszeni artyści i ich prace dotykają takich tematów jak ciągłość i tymczasowość w naszym życiu, kwestia pamięci, jej dokumentowania i powielania, czas biologiczny i przemijanie, rytm i zapętlenia czasu, pogoń za czasem, czy próby ucieczki od tyranii zegara. W ramach przeglądu, katalońska kuratorka i artystka Alexandra Laudo wykładem performatywnym An intellectual history of the clock wprowadzi publiczność w temat, badając społeczny konstrukt czasu, sposoby jego mierzenia i odczuwania. Inni twórcy skupią się na poszczególnych aspektach czasu.

Po pierwsze - przeszłość i pamięć. Jakie emocje wywołuje dziś taniec sprzed lat? Czy jego idee są przebrzmiałe czy aktualne? Czy da się archiwizować i reprodukować coś tak ulotnego jak taniec? Tym zajmuje się, między innymi, amerykańsko-brytyjska tancerka Ruth Childs. Zaprezentuje rekonstrukcję trzech solowych prac, stworzonych w latach 60-tych przez jej ciotkę Lucindę Childs, legendę tańca postmodernistycznego i założycielkę Judson Dance Theater. Z kolei francuski choreograf-filozof Jérôme Bel, który dla C/U przygotuje warszawską wersję spektaklu „Gala”, będzie badał pamięć ciała oraz społeczny wymiar czasu w tańcu pop. Pojawi się tu także problem utopijnej pogoni za czasem i nieosiągalną doskonałością.

Po drugie – teraźniejszość. Skoro przeszłości już nie ma, a przyszłości jeszcze nie ma, teraźniejszość zawęża się nieomal do punktu i jest to moment na trwanie w bezczasie, na improwizację w ruchu, bycie „tu i teraz”. Poszukując tego stanu Festiwal zaprosi na wspólne jamowanie i doświadczanie integrującej mocy tańca. A to za sprawą projektu Nelken-Line Piny Bausch, do którego będzie można dołączyć, by tańczyć fragment choreografii Piny Bausch: Wiosna, Lato, Jesień, Zima ze spektaklu Nelken z 1982 roku.

Po trzecie - przyszłość. Przynosi wiele pytań bez łatwych odpowiedzi i stawia przed nami kwestie do rozwiązania. Jedna z nich to pogłębiający się problem starzenia się społeczeństwa przy próbie utrzymania długowieczności. Tą sferą zajmuje się DANCE ON ENSEMBLE – zespół tancerzy w wieku 40+. Ich spektakl Water between three hands autorstwa libańskiego reżysera Rabiha Mroué, odnosi się do "resztek czasu" jakie pozostały w ciałach tancerzy, stawia pytania o nieubłagany upływ czasu, szczególnie dramatyczny dla profesji tanecznej, a także o przyszłość i alternatywy, które niesie.