Sądząc po okładce, Sierociniec to ekipa podchodząca do muzyki z dystansem i humorem. Podobno w składzie zespołu pojawia się także uczestnik jednego z telewizyjnych show. Ponoć muzyka grupy czerpie inspiracje ze złotego okresu polskiego rocka. Posłuchamy, zobaczymy.

„Pierwsza baza” do klasyki rocka nawiązuje raczej słabo. Znacznie bliżej jej do współczesnych pop-rockowych zespołów, które grają prosto, ładnie i przyjemnie. Kompozycje są w porządku, muzycy grają sprawnie, wokalista Damian Kulej ma przyjemną barwę i solidny warsztat (chociaż niektóre wokalizy mógłby sobie odpuścić), jednak Sierociniec ma też słabe ogniwo. Teksty. Rzadko fantazjuję o przemocy, ale słuchając „Pierwszej bazy” niekiedy budziły się we mnie pierwotne instynkty. Z jednej strony mamy tu ciężki dowcip, z drugiej banał, a z trzeciej dużo wypełniaczy bez konkretnej treści. Prawdę mówiąc czasem wręcz nie wiadomo, o czym jest dany numer. Niby są rymy i słowa łatwe do zaśpiewania, ale sensu tu raczej niewiele. Przykładowo, w jednej z piosenek kobieta czeka na swojego mężczyznę cała w pajęczynach. Chyba, że się przesłyszałem lub przekaz był zbyt głęboki. Rozumiem, że jest to muzyka towarzyszącą, przy której można pobujać się na dniach miasta czy święcie chmielowej szyszki, ale mogłoby być nieco lepiej. Umiejętności są, chęci są, ale efekt psują słabe teksty. Dopiero jak za liryki w dwóch numerach wziął się gitarzysta Michał Jędryszek to efekt jest znacznie przyjemniejszy w odbiorze.

Pierwsze koty za płoty. Pierwsza baza zaliczona. Sim-lock zdjęty. Ale jak to mówią, pierwszy raz nie musi być od razu wielkim sukcesem. Chłopaki grają dobrze, muza wpada w ucho, ale przekaz do dopracowania.

Sierociniec „Pierwsza baza” Olo Records Management, maj 2013