W lipcu 2012 roku, na polskim rynku wydawniczym, pojawiła się kolejna niecodzienna lektura. Wydawnictwo Novae Res postawiło na młody talent publikując zbiór opowiadań autorstwa K. J. Krzyżosiaka.

O jego debiucie wypowiada się jego pierwsza czytelniczka, Kinga Mądraszewska: 

"Lektura "Zachwiania sezonu" od pierwszych stron nasuwa myśl, że autor jest obłąkany. Następnie dowiadujemy się, że jest fanatycznym miłośnikiem kotów, który raczy nas subtelnymi aluzjami w swych utworach pełnych niemówień.

A po chwili zastanawiamy się, czy on się z nas przypadkiem nie nabija. A jeśli tak, to co ma na celu?

Ta niewielka książka zdaje się stawiać fundamentalne pytanie o sens literatury, jednocześnie nie zadając go wprost. Już sam tytuł jest tak absurdalny, że budzi podejrzenia. Dalej jest tylko gorzej. Z każdej strony bije w oczy jakaś genialna ambiwalencja, ukryta w labiryntach gier słownych i bajecznych przeobrażeń. Odczucia wahają się od sceptycyzmu do zachwytu; wszystko w ramach przemyślanej, skrupulatnie realizowanej werbalnej hipnozy.

Nic nie jest takie, jakim się wydaje. Na każdym kroku objawia się dekadencja i czarny humor tego tajemniczego, beznamiętnego "ja", które mówi do nas lirycznie i czarująco, usypiając naszą uwagę, by zaraz zaskoczyć nową rewelacją.

Powiedzieć, że w opowiadaniach Krzyżosiaka jawa miesza się ze snem, to nie powiedzieć nic. Powiedzieć, że jego język to wykwintna proza poetycka, to zdecydowanie za mało.

Trzeba sporo sprytu, by nie dać się złapać w ironiczną pułapkę autora, który najwyraźniej chce, żebyśmy, przeczytawszy tę książkę, cisnęli ją w płomienie.

Niezależnie od efektu, nie można pozostać obojętnym. Ciężko też po przeczytaniu nie wrócić do tych tekstów. Może jest to zmyślna kompozycja, a może strumień świadomości szaleńca. To bez znaczenia.

"Zachwianie sezonu" nie ma zadatków na bestseller.

Paradoskalnie, jest to wielki sukces autora."