22 lipca 2012 roku przypada 100. rocznica urodzin Janusza Korczaka − pedagoga, pisarza, publicysty, prekursora działań na rzecz praw dziecka. To także 70. rocznica rozpoczęcia pierwszej akcji likwidacji getta warszawskiego, w wyniku której zamordowano w Treblince ponad 250 tysięcy żydowskich mieszkańców Warszawy. Wśród licznych ofiar znalazł się także Janusz Korczak razem ze swoimi współpracownikami i wychowankami.

8 sierpnia do sprzedaży trafi "Pamiętnik i inne pisma z getta" Janusza Korczaka, w którym autor przedstawia bieżące wydarzenia z życia Domu Sierot i warszawskiego getta.
To pierwsze wydanie zawierające oprócz refleksji z domu dziecka także inne teksty, m.in. rozmyślania pesachowe, wspomnienia, przypowieści, teksty do gazetki Domu Sierot,  zapiski o Głównym Domu Schronienia, sprawozdania wychowawcze i gospodarcze.

Pisanie Pamiętnika Janusz Korczak rozpoczął w maju 1942 roku.  Ostatnia notatka pochodzi z 4 sierpnia.
Następnego dnia poszedł ze współpracownikami i z dziećmi na Umschlagplatz, skąd trafili do Treblinki.

Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał.
Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka.
Janusz Korczak

Pamiętnik i inne teksty z getta stanowią nieocenione świadectwo autobiograficzne całego życia ich autora, a szczególnie ostatniego okresu spędzonego za murami. Jedną z fundamentalnych cech wyróżniających wojenne teksty Korczaka jest ich organiczny związek z realiami gettowymi, zakorzenienie w materii zdarzeń dnia codziennego, w szczególe, w drobiazgu, operowanie bliskimi planami i zapisem sytuacji konkretnych czy wręcz trywialnych – a przy tym wszystkim ich wymiar metafizyczny. Wychodzą one bowiem poza granice getta, poza faktograficzny konkret, otwierając perspektywę refleksji nad doświadczeniem Zagłady, nad moralnymi dylematami w sytuacjach granicznych, nad kondycją człowieka stojącego wobec bezprecedensowej miary cierpienia i agresji zła.
(z posłowia Jacka Leociaka)