Mono i Gggolddd to zespoły, które od dawna mają silną pozycję wśród trudnej do sklasyfikowania muzyki z wewnętrznym mrokiem wysuniętym naprzód. Japońskie Mono wypracowało ekstrakt nawiedzonego post-rocka na “Pilgrimage of the Soul” sprzed dwóch lat, a holenderskie Gggolddd przełamuje kolejne bariery emocjonalnego tabu, mieszając metal, alt-rock i trip-hop na ubiegłorocznym “This Shame Should Not Be Mine”.

Grupy wystąpią w Polsce: 6 maja w Krakowie, 7 maja w Warszawie.

MONO (Japonia) post-rock, avant-garde:

Mono ma na koncie 11 płyt i prawie ćwierć wieku działalności na karku, ale myliłby się ten, kto stwierdziłby, że Japończycy wpadli w rutynę. Ich w pełni instrumentalny post-rock wymieszany z echami awangardy czy wyraźnie zaznaczonego aspektu nowoczesnej muzyki klasycznej jest jak dron podążający w najróżniejszych kierunkach. Czasami wzniesie się na wyżyny emocji, czasami schodzi na dół, generując wyłącznie parę hipnotyzujących dźwięków. Zawartość ich muzyki wciąż pozostaje nie do przewidzenia, co potwierdzają występy odznaczające się ogromną gamą emocji. Można wpaść w trans, można zapłakać, można przeżyć strach.

GGGOLDDD (Holandia) post-metal, trap hop, alternative:

Zaczynali jako sprawni kontynuatorzy post-metalowego nurtu sprzed kilkunastu lat, by wyrosnąć na jeden z najbardziej rozwojowych zespołów, który znalazł wspólny język między gniewem metalu a emocjonalną otwartością rocka alternatywnego i gatunków ościennych. W Gggolddd zawsze chodziło o osobiste historie przekazane z jak największą dbałością o szczegóły, a na ubiegłorocznym “This Shame Should Not Be Mine” Milena Eva przeszła samą siebie, odsłaniając wszystkie życiowe traumy, słabości i lęki. To nie są treści łatwe w odbiorze, ale jeśli dacie im szansę, najpewniej wzbudzą w was skrajne emocje. Bo Gggolddd to gorycz życia, a nie nijakość.