Alicja wyszła za mąż za socjopatę, który szybko osaczył ją zazdrością, stosował wobec niej przemoc oraz gwałcił ją, gdy była pod wpływem środków nasennych. Marta żyła zalkoholikiem. Rozwód był względnie szybki, ale dochodzenie do siebie już nie. Julia rozwodziła się zmanipulatorem, który niemalże doprowadził ją do samobójstwa. Adela przeżyła rozwód jako osobistą klęskę, Diana wciąż usiłuje stanąć na nogi, choć od uzyskania decyzji sądu minęło dużo czasu, aSylwia nadal spłaca kredyt zaciągnięty, by pokryć długi byłego męża.

Trudne emocje, paraliżujący stres, potężna zmiana, awoczach społeczeństwa – porażka. Cena, jaką przychodzi kobietom zapłacić za wolność, jest często zbyt wysoka, by od razu zacząć nowe, lepsze życie.

Historie bohaterek tej książki to tak naprawdę opowieści wielu kobiet, które postanowiły odejść od mężów. Ta książka niczego Wam nie doradzi, ale być może zawarte wniej przykłady okażą się wsparciem, zmotywują do działania czy po prostu dodadzą siły.

Mam już dość opowiada otym, co spotyka rocznie ponad sześćdziesiąt tysięcy par małżeńskich wPolsce – opiekle rozwodu. Otym, jak to jest walczyć na sali sądowej ico dzieje się później, kiedy zapada wyrok, arzeczywistość przypomina zgliszcza.

"Każda kobieta, która mówi DOŚĆ, gdy spotyka ją krzywda, jest Bohaterką. Czasem może brakować nam siły lub wiary, że damy radę, iwtedy inspiracją iwsparciem są dla nas historie Bohaterek, dzięki którym imy stajemy się Bohaterkami własnego życia. Dla wszystkich kobiet, tych szukających szczęścia, tych, które osiebie walczą, itych, które dopiero odkrywają swoją moc – ta książka jest onas idla nas.

Fascynującej lektury, Moje Kochane Bohaterki!"

Maria Rotkiel, psycholog i terapeutka poznawczo-behawioralna

"Stanęłam znim twarzą wtwarz ispojrzałam mu woczy. Od razu spostrzegł, że już wiem. Patrzył na mnie zwyższością ipogardą. Nie powiedział nawet słowa, bo nie musiał. Wjego przekonaniu mógł mnie mieć wkażdy możliwy sposób. Aja wiedziałam, że ma rację. Nie miałam siły, by walczyć. Przegrałam już dawno temu. "

Alicja

"Wiedziałam jedno: jeżeli zdecyduję się zakończyć to małżeństwo, moja rodzina nigdy mi nie wybaczy inie zaakceptuje takiej decyzji. Ito było najgorsze: świadomość, że będą mi wypominać rozpad związku, czekać na mój upadek, że będą mnie uważali za gorszą, za wybrakowaną. "

Adela

"Zauważyłam, że M. niechętnie dzieli się wypłatą. Dawał mi kilkaset złotych, resztę zostawiał sobie. W weekend, gdy w sobotę kończył pracę wczesnym popołudniem, kupował piwo. Dużo piwa. Siadał przed telewizorem i walił puszkę za puszką. Przez myśl mi wtedy nie przeszło, że nadużywa alkoholu. "

Marta

"Potwornie się bałam, że on przyjedzie, że mnie skrzywdzi. Popadałam wstany lękowe, cierpiałam też na lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami. Było naprawdę słabo. Nie miałam nawet odwagi isił, by złożyć pozew rozwodowy. Zresztą on itak powiedział, że się na rozwód nie zgodzi. Wciąż pozostawał panem sytuacji. Myśl otym, jak miesiącami ciąga mnie po sądach iobraża, napawała mnie strachem iwstrętem. "

Julia