Kolejną gwiazdą wiosennej Ery Jazzu jest jeden z najpopularniejszych zespołów jazzowych ostatnich lat, kultowa formacja Medeski Martin & Wood.

Popularność i zachwyt u publiczności budowali licznymi koncertami klubowymi oraz wielomiesięcznymi trasami koncertowymi obejmującymi zarówno małe amerykańskie kluby, jak i prestiżowe (europejskie i japońskie) sale koncertowe. Od wielu sezonów trio MMW uznawane jest (np. w ankiecie czytelników i krytyków magazynu Down Beat) za jeden z najważniejszych zespołów nowego jazzu. Zdobywając ogromną popularność stali się faworytami jazzowego young power oraz zapowiedzią zmian stylistycznych i brzmieniowych, jakie niosą ze sobą lata przełomu wieków.

Amerykańskie media określiły trio Medeski Martin & Wood najważniejszych zespołem nowoczesnego jazzu ostatnich dekad -rekomenduje koncert Dionizy Piątkowski, szef Ery Jazzu. Nie bez powodu najczęstszym odniesieniem było porównywanie do legendarnej formacji fusion-jazzu, grupy Weather Report. Niemniej dzisiaj MMW to najwspanialsza kwintesencja szeroko pojmowanego acid-jazzu ,fusion i jazzowej awangardy złączonych impulsywnym funky oraz energetycznym hip-hopem. W muzyce MMW każdy odnajdzie coś dla siebie. Niezależnie od tego czy jest fanem hip-hopu, funku, soulu, bluesa, progresywnego rocka, tradycyjnego jazzu, muzyki nowej czy wielbi twórczość Johna Scofielda czy John Zorna.

Grupa powstała wiosną 1991 roku w nowojorskim Brooklynie. Klawiszowiec John Medeski <http://pl.wikipedia.org/wiki/John_Medeski>, perkusista Billy Martin <http://pl.wikipedia.org/wiki/Billy_Martin> oraz basista Chris Wood <http://pl.wikipedia.org/wiki/Chris_Wood> zaproponowali brzmienie sformatowane tradycją rock- jazzu i fusion dodając impulsywny nerw modnego hip-hopu. To dla takiej właśnie muzyki stworzono określenie " avant-groove ", niekonwencjonalnego stylu opartego o najnowocześniejsze brzmienia i rytmiczne skojarzenia. Gdy latem 1991 rok pojawili się w prestiżowym nowojorskim klubie Village Gate wzbudzili sensację i zachwyt , który natychmiast przełożyli na realizację debiutanckiego albumu Notes From Underground. W sesji gościnnie uczestniczyli także uznani amerykańscy awangardziści: saksofonista Thomas Chapin oraz puzonista Bill Lowe. Zgodnie z oczekiwaniami album zebrał doskonałe recenzje i stał się zaczątkiem kariery MMW. Chris Wood zarzucił swoje pomysły realizowane z warsztatową formacja Dumbo. John Medeski przerwał studia w bostońskim New England Conservatory of Music, by stać się bywalcem i ulubieńcem kultowego nowojorskiego klubu Knitting Factory. Początkowo trio zachwycało się akustycznymi możliwościami budowania nowego brzmienia; z czasem Medeski rozbudował swoje instrumentarium, by wnet panować z estrady także brzmieniem organów Hammonda oraz najnowocześniejszych elektronicznych klawiatur. Akustycznemu brzmieniu kontrabasu oraz rytmicznej perkusji nadano nową, charakterystyczną dla MMW barwę.

Liczne koncerty w USA budują doskonała reputację zespołowi, który swoja innowatorską muzyką burzy obowiązujące dotąd kanony elektrycznego jazzu. Muzyka jest bliższa bezpretensjonalnemu „ groove” oraz mocno rozbudowana ekwilibrystyką elektroniczno -komputerową, wzmacniana licznymi samples - smaczkami. Albumy realizowane dla niezależnej Gramavision Disc (It's A Jungle In Here, Friday Afternoon in the Universe, Snack-Man) stają się forpocztą nowej, jazzowej dekady. Trio Medeski - Martin - Wood w połowie lat dziewięćdziesiątych jest już modnym zespołem i atrakcją najważniejszych amerykańskich festiwali. Ukoronowaniem tego okresu jest 8-tygodniowy kontrakt zespołu w bazie nowojorskiego, nowego jazzu - klubie Knitting Factory.

Nieoczekiwana zmiana dokonuje się w 1998 roku, gdy muzycy podejmują współpracę z legendarną wytwórnia Blue Note Records. Powstają niezwykle ciekawe albumy akustyczne, prezentujące nowe oblicze awangardowego trio. Współpraca z Blue Note Records trwała kilka lat. W 2005 roku muzycy zdecydowali nie kontynuować tego (podobno artystycznie krępującego ich) kontraktu. Wytwórnia, zobligowana swoją polityką wydawniczą, nie chciała wydawać wszystkich pomysłów, jakie chcieli realizować muzycy . Konsekwencja tej decyzji było zawiązanie własnej oficyny Indirecto Records. To dla Indirecto natychmiast zrealizowali serię albumów Radiolarians (realizacje w studio poprzedzały trasy koncertowe, gdzie ogrywano nowy materiał ). W 2008 roku ukazał się Radiolarians I, kolejne dwa albumy pojawiły się rok później. Wyczekujących na nowe wydawnictwa fanów ucieszył także zestaw Radiolarians: The Evolutionary Set, zawierający trzy płyty studyjne, album koncertowy, z remisami (które stworzyli m.in. DJ Spooky i DJ Logic), podwójny LP z trzech sesji oraz DVD. Publiczność i krytycy byli ukontentowani : najciekawszy zespół dekady wykonał brawurowo swoje artystyczne credo.

Muzycy trio nawiązali także doskonałą współpracę z gitarzystą Johnem Scofieldem. Współpraca ta zaowocowała nie tylko koncertami, ale przede wszystkim wspaniałymi albumami nagranymi wraz z genialnym gitarzystą. Raz liderem nagrań był John Scofield (album A Go Go <http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=A_Go_Go&action=edit&redlink=1>), innym razem kwartet lansowany jako MSMW (albumy Out Louder <http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Out_Louder&action=edit&redlink=1> oraz koncertowy In Case the World Changes Its Mind). Jako kwartet Medeski- Scofield- Martin & Wood <http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Medeski_Scofield_Martin_%26_Wood&action=edit&redlink=1> stali się także atrakcja licznych festiwali europejskich, choć najpełniej funkcjonują jako trio MMW. W zespole niewątpliwym liderem jest multiinstrumentalista John Medeski. Pianista trio to wirtuoz organów Hammonda <http://pl.wikipedia.org/wiki/Organy_Hammonda> i innych instrumentów klawiszowych <http://pl.wikipedia.org/wiki/Instrument_klawiszowy>. Gra m.in. na fortepianie, organach Hammonda <http://pl.wikipedia.org/wiki/Organy_Hammonda> , melodyce <http://pl.wikipedia.org/wiki/Melodyka>, melotronie <http://pl.wikipedia.org/wiki/Melotron>, klawinecie <http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klawinet&action=edit&redlink=1>, ARP String Ensemble, fortepianie elektrycznym Wurlitzera, syntetyzerze Moog Voyager, organach Wurlitzera i syntetyzerze Yamacha. Choć kojarzony jest głownie jako weteran nowojorskiej sceny awangardowej <http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Avant-garde_jazz&action=edit&redlink=1> ( pracuje z Johnem Zornem, Marc'em Ribotem, Johnem Lurie, Stevem Bernsteinem),to koncertuje także z gospel-rockową formacją The North Missisippi All Stars, pojawia się w koncertach The Dirty Dozen Brass Band, w folk-bluesowym zespole The Wood Brothers ( MMW + brat Chrisa, Oliver Wood). Współpracuje z T-Bone Burnettem, K.D.Lang, Maceo Parkerem. Największą popularność i uznanie zyskał jednak jako lider formacji Medeski- Martin-Wood <http://pl.wikipedia.org/wiki/Medeski_Martin_%26_Wood> .

Mnogość cytatów z historii muzyki - analizuje fenomen zespołu Dionizy Piątkowski - przekładana jest na fortecę instrumentów klawiszowych, bass i perkusję, eklektyzm w podejściu do materii dźwiękowej, paletę barw i brzmień godną najbardziej nowatorskich twórców electro i nu-jazzu. Wszystko to powoduje, że trzech zaprzyjaźnionych ze sobą instrumentalistów doskonale rezonuje i współpracuje z publicznością pojawiając się ze swoją muzyką na estradach wykraczających daleko poza pojęcie ortodoksyjnego jazzu. Medeski Martin & Wood doskonale połączyli bowiem to, co w muzyce improwizowanej najważniejsze: niebanalną i nowocześnie brzmiącą rytmikę oraz groove, owe charakterystyczne i rozpoznawalne brzmienie trio, oryginalne kompozycje, chwytliwe tematy oraz energetyczne improwizacje. W ich muzyce słychać największych: Jamesa Browna, Duke'a Ellingtona, Sun Ra, Johna Coltrane'a, Sly and Familly Stone, Herbie'go Hancocka, Weather Report, EL & P, Hendrixa i oczywiście legendę jazzowych organów Jimmy'ego Smitha.

ERA JAZZU : Medeski Martin Wood
19.04.2012, godz.20.oo - Warszawa - Palladium
22.04.2012 .godz.19.oo - Chorzów - Teatr Rozrywki

Więcej: www.jazz.pl <http://www.jazz.pl>