Prezentujemy wybrane wiersze z tomiku "Do Kwadratu" Anny Sobańskiej:

"Kochanej miłości"

życzę Ci kochanej miłości

jak pysznej ryby bez ości

bo ona szalona wariatka

słodka jak z miodem herbatka

nieobliczalna gorzka i pieprzna

ciepła gorąca wietrzna

ona głupia nieodpowiedzialna

jak wróżka zębuszka niewidzialna

jak dziwka dla swego pana

dzika i nieokiełznana

delikatna romantyczna

i subtelna

przykładna jak msza niedzielna

bezkresna jak niebo z gwiazdami

wolna jak ptaki nad nami

obsesyjna obezwładniająca

magiczna jak oddech słońca

ona prosta skomplikowana

bez granic i taka kochana

"Głęboko"

daleko we mnie

głęboko nade mną

tam gdzie piekło pęka

niebo ucisza lęki

pomiędzy biciem serca a słowem

rodzą korzenie

zastygają w cienie

jesteśmy istnieniem

odartym z wieczności

na skraju miłości

"Plecami do siebie"

gdy siedzimy plecami do siebie jest

zimno

kropka rysa życie

wszystko jest ważne

nawet myśli nieistotne

chwile zmarnowane

wspomnienia przeklęte

noce nieprzespane

wszystko ma znaczenie

pieprzyk znamię blizna

znaki nieprzemijające

myślałam

że nawet gdy mgła otuli światło

ujrzę obraz my

w źrenicach

że zawsze dokończysz zdanie nieśmiało

śmiało przeze mnie wypowiedziane

że milczenie będzie jak balsam

po krzyku bezsensownych animozji

codziennego chaosu

że zatrzymasz mnie zanim zacznę biec

gdy siedzimy plecami do siebie jest obco

woda w wannie ostygła

świece przestały ogrzewać uczucia

uczucia przestały rozpalać świece

tęsknię za krępującą nagością

co chowała się w ciemności

doglądających przez okna ulic

tęsknię za ciekawością

która drzemała w trzecim pocałunku

naszych oddechów

tęsknię za brakiem miejsca

w naszym objęciu

za poczuciem braku prywatności

za kajdankami zmysłów i pragnień

gdy siedzimy plecami do siebie jest

pusto

bo nikogo przed sobą juz nie mam

"Nic to"

ludzie duszy nie mają

objęci pustym życiem

tysiace złotych wydają

na śmieci obfitych gniciem

drzewa stoją i płaczą

kochają cierpią czują

serce w niebie zobaczą

powietrze miłością odtrują

ciernie przeszyte bluszczem

liście splątane gałęzią

nic to gdy widzisz w lustrze

las rąk zarośniętych więzią

"Do Kwadratu" to zbiór 107 wierszy wyselekcjonowanych spośród wszystkich, które stworzyła od czasów, kiedy była nastolatką do 2017 r. włącznie. Dochód ze sprzedaży książki zostanie przeznaczony na leczenie i rehabilitację bratanicy autorki, Darii Juchniak.

DOCHÓD ZE SPRZEDAŻY "Do KWADRATU" ZOSTAJE PRZEZNACZONY NA LECZENIE DARII!

Nasza mała kruszynka Daria przyszła na świat 22.11.2012 r. według lekarzy 10/10 w skali Apgar, ale po pierwszej dobie jej życia stwierdzono, że będzie głucha i tu pierwszy szok i łzy o dalszy byt naszego Oseska. Nie jestem lekarzem, ale w 2-dobie trzymając to małe szczęście na rękach zobaczyłem reakcję przestrachu u Darii, gdy usłyszała dźwięk gnieconej plastikowej butelki po wodzie mineralnej przez jedną ze współrodzących mam z moją Żoną. Moje pierwsze pytanie: Jaka ona będzie głucha, skoro tak reaguje na taki dźwięk z otoczenia . Po wyjściu ze szpitala w niedługim czasie Okruszek nasz miał badania kontrolne słuchu, które wyeliminowało w całości głuchotę. W wieku 3-miesięcy lekarz stwierdził, że Kociak nasz nie ma żadnego podporu i skierował Darię na rehabilitację, a na niej spostrzeżono przykurcz rączek, nóżek i niedokurcz mięśni pleców, brak reakcji na bodźce zewnętrzne. Następny krok, to wizyta u neurologa, który postawił diagnozę, że Osesek nasz jest opóźniony ruchowo, umysłowo i ma małogłowie. Następnym niepokojącym objawem były reakcje przestrachu, co po badaniach EEG głowy wykazały liczne mioklonie, ale nie na tle padaczkowym. Jakby tego było mało rezonans magnetyczny ujawnił niewykształcony, a w części brak płata ciała modzelowatego. Następstwem tego wszystkiego rozpoczęły się stałe wizyty w poradniach metabolicznych i genetycznych, które stwierdziły podejrzenie CdLS (Cornelia de Lange Syndrom). Kruszynka nasza została orzeczona dzieckiem niepełnosprawnym neurologicznie, które jest pod skrzydłami Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”. By nie rozpisywać się w drobnych szczegółach życie codzienne naszej Darii wygląda tak: Ma 2,5 roku, a od niedawna zaczęła dopiero raczkować, stawać w łóżeczku, próbuje samodzielnych pierwszych kroków w asyście trzymania. Nic: nie mówi, nie powtórzy, nie pokaże, nie chodzi. Sama nic nie zje i nie napije się. Korzystamy z wszelkiej dostępnej pomocy w postaci naprzemiennych rehabilitacji: systemem Bobath i Voita, logopedycznych, pedagogicznych, muzykoterapii.

Więcej informacji o Darii na stronie:

http://dladarii.eu/jak-pomoc-darii/

https://www.facebook.com/dladarii.eu/

Zapraszamy na fanpage "Do Kwadratu" Anny Sobańskiej:

https://www.facebook.com/AnnaSobanska.DoKwadratu/