"Życiorysta 3" Janusza Rudnickiego w księgarniach od 13 lutego.

Dwadzieścia siedem nowych tekstów naczelnego rebelianta polskiej prozy, Janusza Rudnickiego. Nonszalancka życiorystyka w jego wydaniu obfituje w pikantne żarty, szydercze demaskacje, prześmiewcze prowokacje.

Oto następne białe króliki wyciągnięte z mojego kapelusza.

W jednej z klatek Piłsudski, niechluj w kalesonach,

stawia pasjansa czy będzie dyktatorem Polski, czy nie.

I jedno ma tylko ten infantylny dziadek życzenie,

żeby puszczać mu na okrągło disnejowskie kreskówki.

W innej skrzyżowanie jamnika z Piastem Kołodziejem,

czyli Dąbrowska ze swoją kochanką,

siedzą, ilustrując przysłowie „Nieszczęścia chodzą parami”.

Gdzie indziej Konopnicka, matka taka, jaka pisarka, raczej średnia,

libido większe niż talent, życia w trójkącie było jej za mało,

popęd seksualny godny tego miejsca.

Dalej Paderewski, zwany przez żonę Zwierzaczkiem,

kolor mu odpowiada, tak ubierał się na starość,

cały na biało, do tego, o zgrozo, jeszcze białe pantofle,

aż mdliło, tak manieryczny.

Jedna ze słojem, w środku członek o długości 28,5 cm,

reszta Rasputina nie zmieściła się.

W dalszej wyrodny ojciec, posępny gbur, okręt podwodny,

samotna jednostka o napędzie depresyjnym, ORP Gustaw Herling.

Jeśli was rozśmieszy ta następna parada moich zmartwychwstałych,

to dobrze. Jeśli uronicie parę łez, to dobrze,

i jedno, i drugie to płyn do mycia szyb,

jeśli przyjąć, że okno to zwierciadło duszy.

Ale najlepiej, kiedy i jedno, i drugie,

Żaden koniec tak nie wieńczy dzieła jak śmiech przez łzy.