W piątek w wieku 96 lat zmarła w Pensylwanii w USA Julia Hartwig, poetka, eseistka i tłumaczka literatury pięknej.

Urodziła się w 1921 roku w Lublinie. Była córką fotografa Ludwika Hartwiga, siostrą Edwarda (późniejszego wybitnego fotografika) i Walentego (znanego endokrynologa).

W czasie niemieckiej okupacji przeniosła się do Warszawy, była łączniczką Armii Krajowej i działała w konspiracyjnym podziemiu, zajmując się działalnością kulturalną. W tym czasie studiowała również na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Tam też poznała poetów: Tadeusza Gajcego i Zdzisława Stroińskiego. Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1947–1950 przebywała we Francji, gdzie była stypendystką rządu francuskiego i urzędniczką w dziale kulturalnym Ambasady Polskiej w Paryżu.

W latach 1970–1974 była uczestnikiem programu International Writing Program, a następnie wykładowcą Drake University. Zajmowała się również pracą dydaktyczną, prowadząc wykłady na kanadyjskich Uniwersytetach (Uniwersytet Ottawy i Carleton University). W 1989 roku była członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ Solidarność Lechu Wałęsie.

Tłumaczyła na język polski twórczość takich pisarzy jak: Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg, Max Jacob, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Marianne Moore, William Carlos Williams.