Weź udział w konkursie IRKI i wygraj bilety na LFSM Festiwal!

Mamy dla Was podwójne zaproszenia na czwartkowy koncert w Powiększeniu i na niedzielny koncert w Fabryce Trzciny. Pytanie konkursowe brzmi: jaka jest pełna nazwa festiwalu i dlaczego chcecie się na niego wybrać?

Na odpowiedzi czekamy: konkursy(at)irka.com.pl.

08.12, Klub Powiększenie, koncert

Dat Politics (Francja)
LCMDF (Finlandia)

DAT POLITICS - ten wyjątkowo twórczy, hiperaktywny band wydał swoje pierwsze dwa albumy „Villiger" oraz „Tracto Flirt" prawie w tym samym czasie, na początku 2000 r., we własnej wytwórni Skipp oraz pod prestiżowym niemieckim labelem A-musik.
W 2002 r. niemiecka wytwórnia Electro Trash wydała ich album „Plugs Plus”, który przyniósł Francji i reszcie świata powiew nowej elektroniki. Prasa oraz fani byli zachwyceni, więc DAT POLITICS nadal koncertował po świecie, jednocześnie nagrywając nową muzykę. W 2004 r. wydali kolejny album „Go Pets Go”, po którym ruszyli w trwającą niemal dwa lata trasę.
W 2006 r. wydali najweselszy, najbardziej żywy i euforyczny, a jednocześnie najbardziej popowy album „Wow Twist” w osławionym Chicks On Speed Records oraz EPkę „Are Oui Phony” w amerykańskim Tigerbeat6. Te utwory porwały publikę do tańca, a takie perełki jak „Turn My Brain Off”, „Step back”, czy „My Toshiba is Alive” stały się hymnem młodej, gorącej publiczności.
Dat Politics grał na wielu światowej sławy festiwalach, a zespoły popowe takie jak Jagga Jazzist, The Blow, czy Architecture z Helsinek poprosiły ich o remixy. W 2007 r. wystąpili na składance „The Itunes Essentials” pomiędzy Daft Punkiem, Justice i Busy P. W 2008 r. wydają kolejny świeży, melodyjny i parkietowy album „Mad Kit” i ciągle zaskakaują kreatywnością i talentem.

LCMDF
Le Corps Mince de Francoise (LCMDF) to trzy rezolutne dziewczyny: Emma, Mia i Malin, które na koncertach wspiera perkusista. Przekaz ich muzyki opiera się na ciętej krytyce hipsterskiego świata (przez co są jeszcze bardziej hipsterscy) oraz nośnych melodiach, które zabarwione są eksperymentami brzmieniowymi. LCMDF są ulubieńcami muzycznych blogów takich jak brytyjskie Big Stereo czy Discobell. Ich brzmienie to popowe melodie zabarwione eksperymentami, podbite punkową energią i ironicznymi tekstami. Ich muzyka jest równie eklektyczna i kolorowa jak miasta, z którymi są związani: pochodzą z Helsinek, płytę nagrywali w Berlinie, a na co dzień mieszkają w Londynie.

„W Finlandii nie ma rynku muzycznego”, narzeka Emma, „albo jest bardzo mały i każdy każdego zna - nie tak jak w Szwecji gdzie jest masywny, W Finlandii jest dużo ciężkiej muzyki, muzyki emo. Myślę że jesteśmy pierwszym zespołem grającym elektro pop i śpiewającym po angielsku, ludzie byli nami poruszeni na samym początku”.

11.12.2011, Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny

Christine and the Queens (Francja)
Mansfield Tya (Francja)
Tres B (Polska),

Christine & The Queens
To liryczny i filuterny głos łączący elektro / perkusję z odważnymi tekstami: osławiony utwór: „Kiss my Krass”.
Sama na scenie z mikrofonem i wirtualnym zespołem muzyki electro (w hołdzie dla swoich londyńskich kolegów Drag-Queen), Christine, rozwija przed publicznością wizualny i muzyczny świat o ruchomych granicach, różnych wpływach i wielkim bogactwie. Wpadające w ucho melodie zestawia z wywrotowym przekazem i przewrotną grą słów.
Christine występowała ostatnio na trasie kultowego już zespołu The Dø. W październiku 2011 r. wydała swoją drugą EPkę – „Mac Abey”, cieszącą się dużym sukcesem.

Mansfield Tya
Jeden z najbardziej „wywrotowych” zespołów na aktualnej scenie muzycznej Francji.
Zespół Mansfield Tya, proponuje muzykę w której czarny humor, barokowe skrzypce i czułość tworzą elektryzującą mieszankę. Artystki nie dają się zamknąć w żadnej kategorii, przechodzą z jednej płaszczyzny muzycznej na drugą. Przybliżają słuchaczowi świat równie niebezpieczny, jak i kuszący. Julia, poetka i piękniejsza połowa bardzo popularnego electro-clashowego zespołu Sexy Sushi, wspólnie z Carlą, wydają nowy krążek „Nyx”, będący zapisem „nastrojów nocy” – snów, halucynacji, fantazji, fobii. Delikatny, głęboki wokal Julii przyprawia słuchacza o dreszcze i wprowadza w klimat „Matki chrzestnej” PJ Harvey czy „Sąsiada” Yanna Tiersena.

Tres B.
Grupa składa się z Polki i dwóch muzyków o europejsko-amerykańskich korzeniach. Nazwa zespołu oznacza (z francuskiego) „bardzo. b" i jest odnośnikiem do muzyki klasy b, surowej, nieoszlifowanej. Pierwsza nagrana w Polsce płyta Très.b „The Other Hand" ukazała się na rynku 21.09. 2010 r. nakładem EMI Music Poland. Finalnego szlifu nadał jej w swym nowojorskim studio nadworny producent Nicka Cave'a - Victor Van Vugt, znany ze współpracy z the Bad Seeds, PJ Harvey. W ich muzyce możemy doszukać się także echa Sonic Youth. Płyta została uhonorowana nagrodą Fryderyki 2011 w kategorii Fonograficzny Debiut Roku. Très.b można było wielokrotnie zobaczyć w Polsce m.in. na głównej scenie OFF Festiwalu w 2009 r., a także przed zespołem HEY. Mają za sobą ponad 100 występów na scenach całej Europy i cieszą się opinią doskonałego zespołu koncertowego.